หนึ่งในใต้หล้า 大主宰
บทที่ 1278 จอมยุทธ์ขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นเต็มสามคน
ทวีปวั้นเต่า
บนเกาะใหญ่โต ค่ายกลเคลื่อนย้ายมหึมาในเมืองเจริญเปล่งเสียงมหาศาล เหนือขึ้นไปเห็นเงาแสงนับไม่ถ้วนเคลื่อนไหวไปมา
มู่เฉิน ลั่วหลีและหลงเซี่ยงเดินออกจากค่ายกล
เมื่อออกมามู่เฉินก็รู้สึกได้ถึงลมทะเลที่พัดผ่านพร้อมกับกลิ่นคาวปกคลุมไปทั่วบริเวณ มากจนแม้แต่คลื่นหลิงก็ยังชื้นขึ้น
“นี่คือทวีปวั้นเต่ารึ…”
มู่เฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อเห็นเมืองคึกคักแห่งนี้ ความนิยมที่นี่ไม่น้อยไปกว่าทวีปซีเทียนเลย ว่ากันว่าทะเลครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของทวีปนี้ โดยมีหมู่เกาะขนาดใหญ่กระจายอยู่ทั่วมหาสมุทร
ไม่มีขั้วอำนาจสูงสุดในทวีปวั้นเต่าแต่ความวุ่นวายที่นี่ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าทวีปเทียนหลัวเลย เกาะแต่ละแห่งประกาศสงครามกัน ดังนั้นความขัดแย้งจึงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับที่นี่
“นี่คือเกาะหมัวหลัว ผู้ปกครองของเกาะนี้เป็นจอมยุทธ์ขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นปลาย ซึ่งมีชื่อเสียงในทวีปนี้พอสมควร” หลงเซี่ยงกล่าว ชัดว่ารู้ข้อมูลทวีปวั้นเต่าดี
มู่เฉินพยักหน้าถามว่า “เกาะหัวใจหยกอยู่ที่ไหน?”
“ห่างจากที่นี่ระยะหนึ่ง ต้องใช้เวลาประมาณสองวันในการเดินทาง” เมื่อหลงเซี่ยงพูดก็ดูลังเลในช่วงสั้นๆ “นายน้อย กู้ซือหวงไม่ได้จัดการง่ายๆ ดังนั้นเจ้าต้องระวังตัว”
มู่เฉินยิ้ม “วางใจเถอะ ตราบใดที่ไม่มีจอมยุทธ์ขุมพลังเทียนจื้อจุน เขาก็ไม่สามารถทำอะไรข้าได้ แม้ว่าเขาจะจอมยุทธ์ขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นเต็มก็ตาม”
แม้ว่ามู่เฉินจะมีขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นปลายเท่านั้น แต่หากต้องการหนีเขาก็มั่นใจว่าทำได้ แม้ว่าจะเผชิญกับจอมยุทธ์ขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นเต็มในฐานะคู่ต่อสู้
หลงเซี่ยงไม่ได้พูดอะไรอีก เขาเคลื่อนไหวร่างเปลี่ยนเป็นแสงทะยานไปทางมหาสมุทรกว้างใหญ่
มู่เฉินและลั่วหลีแลกเปลี่ยนสายตากัน ก่อนที่จะติดตามไปอย่างรวดเร็ว
ทวีปวั้นเต่าเต็มไปด้วยภัยพิบัติทางธรรมชาตินับไม่ถ้วน ในมหาสมุทรคลื่นหลิงและความเย็นไม่รู้จบรวมตัวกันเป็นพายุหิมะ แม้แต่จอมยุทธ์ขุมพลังตี้จื้อจุนยังต้องเผชิญกับอันตรายเช่นกัน
แต่โชคดีที่มีหลงเซี่ยงเป็นผู้นำ ทำให้พวกเขาไม่พบอุปสรรคมากมาย สองวันต่อมาพวกเขาก็ค่อยๆ เข้าใกล้จุดหมายปลายทาง…
ร่างเงาสามร่างยืนอยู่เหนือมหาสมุทร
มู่เฉินมองไปไกล แววตาวูบไหว ภาพวิวทิวทัศน์ก็ค่อยๆ ชัดเจนขึ้น
เกาะสีเขียวมรกตนี้ตั้งอยู่บนมหาสมุทรที่ห่างไกล ห่อหุ้มด้วยคลื่นหลิงหนาแน่น ซึ่งแสดงให้เห็นชัดเจนว่านี่เป็นแดนสวรรค์ที่หายากยิ่ง
แม้จะอยู่ในระยะไกลมู่เฉินก็ยังรู้สึกถึงคลื่นหลิงบนเกาะ ความหนาแน่นนั้นแข็งแกร่งกว่าเกาะใดๆ ที่มู่เฉินเคยเห็นในทวีปวั้นเต่า
“สมกับเป็นเผ่าฝูถู ครอบครองแดนสวรรค์ดังกล่าวแล้วยังไม่มีใครกล้ามาแย่งชิง”
มู่เฉินถอนหายใจ ถ้าเป็นขั้วอำนาจอื่นๆ ควบคุมดินแดนนี้ละก็ แม้จะเป็นจอมยุทธ์ขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นเต็มก็อาจจะต้องเผชิญกับปัญหา
ทว่าที่นี่ไม่มีความขัดแย้งในรัศมีหลายหมื่นลี้เลย เห็นได้ชัดว่าดินแดนเหล่านั้นล้วนเป็นของเกาะหัวใจหยก ดังนั้นกลุ่มอื่นๆ จึงไม่กล้าที่จะแช่มือลงมา
“ข้าจะเข้าไปและหาโอกาสช่วยหลิงซีก่อน เพื่อที่นางจะได้ไม่ถูกกู้ซือหวงใช้เป็นตัวประกันข่มขู่เจ้า” หลงเซี่ยงมองมู่เฉิน
“ลั่วหลีกับข้าจะซ่อนตัวที่ก้นมหาสมุทร ท่านระวังตัวด้วย”
มู่เฉินพยักหน้า หากพวกเขาสามารถช่วยชีวิตนางได้โดยไม่ต้องไปปะทะกัน ก็จะเป็นการดีที่สุดอย่างแน่นอน
สำหรับหลงเซี่ยง ขุมพลังเกือบตี้จื้อจุนขั้นเต็มก็ประมาทไม่ได้ แม้ว่ากู้ซือหวงจะตรวจพบ เขาก็ไม่สามารถทำอะไรกับหลงเซี่ยงได้ทันที
หลงเซี่ยงพยักหน้าก่อนที่จะหายใจลึกกลายเป็นลำแสงทะยานไปที่เกาะหัวใจหยก
ส่วนมู่เฉินและลั่วหลีก็ทิ้งตัวจมลงไปในมหาสมุทร ถอนรัศมีของพวกเขา ค่อยๆ เคลื่อนเข้าหาเกาะจากใต้น้ำ
ฟิ้ว!
หลงเซี่ยงพุ่งไปอย่างรวดเร็ว ไม่ช้าก็เข้าไปใกล้เกาะหัวใจหยก เขาไม่ได้ประสบกับสิ่งกีดขวางใดๆ ดังนั้นจึงไปปรากฏตัวเบื้องหน้าเจดีย์สีดำในพริบตา
กู้ซือหวงนั่งเงียบๆ อยู่ใต้เงาเจดีย์เหมือนเมื่อตอนหลงเซี่ยงออกไป ดวงตาเขาลืมขึ้นเมื่ออีกฝ่ายมาถึง
เขาคลี่รอยยิ้มมองหลงเซี่ยง “ภารกิจของเจ้าเสร็จสิ้นแล้วหรือ?”
หลงเซี่ยงตอบเสียงสงบกลับไป “มู่เฉินได้รับตำแหน่งนักรบทวีปซีเทียน ตอนที่เขาอยู่ในขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นต้นก็สามารถเอาชนะจอมยุทธ์ขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นปลายได้แล้ว ตอนนี้เขาเข้าขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นปลาย กระทั่งข้าก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้”
“ถ้าต้องการจับเขา เจ้าคงต้องลงมือเองแล้วล่ะ”
กู้ซือหวงที่ได้ยินคำพูดของหลงเซี่ยงก็ไม่ได้แสดงท่าทางโกรธเคืองอะไร แต่กลับพยักหน้ายิ้มตาหยี เขาไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทว่าพูดด้วยรอยยิ้มประหลาด “งั้นก็ทิ้งเรื่องนี้ไว้ให้ข้า เจ้าไม่ต้องสนใจอีกต่อไป”
“จริงสิ มีคนจากเผ่ามาที่เกาะหัวใจหยก ข้าจะแนะนำให้เจ้ารู้จัก”
เมื่อได้ยินคำพูดของกู้ซือหวง หลงเซี่ยงก็ดวงตาหดแคบลงทันที
“ฮ่าๆ ไม่เจอกันนานแล้วนะหลงเซี่ยง”
ภาพเงาหนึ่งเดินออกมาจากทางด้านขวาสวมเสื้อคลุมสีแดง เส้นผมเป็นสีขาว ภาพวาฬเพชฌฆาตปักบนเสื้อคลุมซึ่งดูผิดแผกแตกต่าง
เมื่อเห็นคนผู้นี้ใบหน้าของหลงเซี่ยงก็เปลี่ยนไปอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ก่อนที่เขาร้องอุทาน “เหลียงเสียหยู? ทำไมเจ้ามาอยู่ที่นี่?!”
เหลียงเสียหยูเป็นสมาชิกของเผ่าฝูถู มิหนำซ้ำยังเป็นจอมยุทธ์ขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นเต็มซึ่งไม่อ่อนแอกว่ากู้ซือหวง หลงเซี่ยงไม่คิดเลยว่ากู้ซือหวงจะเรียกตัวอีกฝ่ายมาด้วย
“ฮ่าๆ ดูเหมือนเจ้าจะประหลาดใจมากนะ?” กู้ซือหวงหัวเราะร่วน สายตาวูบไหวมองไปทางด้านซ้ายมือด้วยรอยยิ้ม “สหายเก่าของข้าไม่ได้มาแค่คนเดียว”
หัวใจของหลงเซี่ยงสั่นไหว ก่อนที่จะหันไปมองทางซ้าย เขาเห็นชายชราสวมเสื้อสีเขียวปรากฏขึ้นโดยที่เขาไม่รู้ตัว
ชายชราคนนี้ดูราวกับมัมมี่แห้งกรังพร้อมกับสายตาจ้องมองอย่างเย็นชา ลวดลายอสรพิษปักอยู่บนเสื้อคลุม
นอกจากนี้ยังปลดปล่อยคลื่นหลิงทรงพลังออกมา ชัดว่าเขาเป็นจอมยุทธ์ขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นเต็มอีกคน!
“ผู้อาวุโสอสรพิษมรกต!”
หลงเซี่ยงหายใจเข้าลึกๆ แม้ว่าชายคนนี้จะไม่ได้มาจากเผ่าฝูถู แต่ชื่อของเขาเป็นที่รู้จักกันดีในทวีปวั้นเต่า ซึ่งอยู่ในระดับที่แข็งแกร่งมาก
ไม่คิดว่าเขาจะมาอยู่ที่นี่ด้วย
นี่เท่ากับมีจอมยุทธ์ขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นเต็มสามคน!
กู้ซือหวงยิ้ม “เฮ้อ คนเรายิ่งอายุมากก็จะยิ่งระวังตัวมากขึ้นน่ะ ข้าวางกับดักสำหรับไอ้กาลกิณีไว้แล้ว ก็เป็นธรรมดาที่ข้าต้องเป็นห่วงว่าอาจมีรูโหว่ ดังนั้นข้าจึงเชิญสหายเก่าให้มาช่วยเหลือ”
“หลงเซี่ยง เจ้าคิดว่าไง?” กู้ซือหวงมองไปที่หลงเซี่ยง
หลงเซี่ยงสีหน้ามืดครึ้มก่อนที่จะผงกหัวโดยไม่มีอารมณ์ใด ไอ้เฒ่านี่เจ้าเล่ห์นักและเต็มใจจ่ายราคาดังกล่าวเพื่อจัดการกับมู่เฉิน ดูเหมือนว่าเรื่องในวันนี้จะไม่ใช่ง่ายที่จะแก้ไข
กู้ซือหวงตอบด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน “ในเมื่อเป็นแบบนี้ทำไมเจ้าไม่เชิญเด็กสองคนนั่นมาพบหน่อยล่ะ”
ดวงตาของหลงเซี่ยงสั่นไหวขณะมองไปที่กู้ซือหวงอย่างเยือกเย็น ที่แท้ไอ้เฒ่านี่ก็สัมผัสได้ถึงการดำรงอยู่ของมู่เฉินกับลั่วหลีแล้ว
“โฮก!”
หลงเซี่ยงปลดปล่อยเสียงคำรามที่ฟังดูราวกับมังกรและช้าง สะท้อนก้องในมิติรอบด้าน
เสียงคำรามเต็มไปด้วยคำเตือนบอกเป็นนัยถึงมู่เฉินถึงการดำรงอยู่ของจอมยุทธ์ขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นเต็มทั้งสาม
เมื่อผู้อาวุโสอสรพิษมรกตเห็นสิ่งนี้ก็ขมวดคิ้วพลางสะบัดแขนเสื้อ เสียงขู่ฟ่อดังกึกก้องออกมาคุลมเสียงคำรามของหลงเซี่ยงไว้
กู้ซือหวงยืนขึ้นมองไปรอบเกาะหัวใจหยก เสียงของเขาดังก้องระหว่างสวรรค์และโลก “ไอ้ตัวกาลกิณีมู่เฉิน! ในเมื่อมาแล้วทำไมถึงไม่แสดงตัว ไม่งั้นข้าจะส่งหลงเซี่ยงและหลิงซีกลับไปยังเผ่าเพื่อรับโทษทัณฑ์!”
เสียงดังก้องในมิติ ดันคลื่นใหญ่ขึ้นโดยรอบ
ครืนๆๆๆ!
เมื่อเสียงของเขากระจายออก ทันใดนั้นคลื่นก็รวมตัวกันเป็นคลื่นยักษ์ขนาดมหึมากวาดเข้ามาในทิศทางของเกาะหัวใจหยก
คลื่นยักษ์มาพร้อมกับเงามหีมา ปรากฏเหนือท้องฟ้าเกาะหัวใจหยก
จอมยุทธ์ขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นเต็มทั้งสามเพ่งสายตาไปบนยอดคลื่นขนาดใหญ่
มองเห็นร่างสองร่างยืนอยู่บนนั้น หนึ่งในนั้นเป็นชายหนุ่มที่มีสายตาคมกริบกำจายรัศมีเสียดแทง ราวกับเขาเป็นสุดยอดกระบี่ที่ยากจะเปรียบ ทำให้เกิดความกลัวในจิตใจของผู้คน
มู่เฉินยืนอยู่บนเกลียวคลื่นมองลงมาที่ตาเฒ่าทั้งสามก่อนที่จะหยุดอยู่ที่กู่ซือหวง น้ำเสียงราบเรียบดังก้อง
“ปรากฏตัวแล้ว ไอ้แก่อย่างแกจะทำอะไรได้ล่ะ?”
