NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 1051 วิชาหัวเหล็ก

วินาทีต่อมา ฝ่ามือข้างนั้นก็ได้จับหมัดของส้งหลงเอาไว้แน่น
และพลังหมัดนี้ของส้งหลงนั้น เป็นเหมือนดั่งวัวโคลนลุยทะเล ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย ถูกหลี่ฝางจับเอาไว้แน่น ไม่อาจเข้าใกล้ได้อีก
ส้งหลงออกแรงพยายามสลัดหลุดจากการควบคุมของหลี่ฝาง กลับรู้สึกว่ามือที่จับหมัดของตัวเองเอาไว้นั้นเหมือนทำมาจากเหล็กกล้า ทำยังไงก็สลัดไม่หลุด
เมื่อเห็นดังนั้น ส้งหลงเปลี่ยนกลยุทธ์ในการต่อสู้ทันที ยกเท้าขึ้นมาแล้วเตะไปที่เอวของหลี่ฝาง พยายามพิฆาตในครั้งเดียว บังคับให้หลี่ฝางไม่อาจไม่ปล่อยมือ
แต่น่าเสียดาย การโจมตีเช่นนี้ไม่มีผลอะไรกับหลี่ฝางเลย
เพราะว่าฝีมือของทั้งสองคนนั้นห่างกันมากจริง ๆ
ส้งหลงที่มีความสามารถเพียงกำลังภายนอกช่วงหลัง ถึงแม้เผชิญหน้ากับคนธรรมดา จะชนะได้อย่างราบรื่น แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับหลี่ฝาง ต่อให้เป็นหลี่ฝางที่พึ่งเรียนรู้การขับเคลื่อนกำลังภายในจากกู่ยี่เทียน เขาก็ไม่อาจต้านทานได้
เสียงตะโกนอย่างเร่าร้อนของโจวหมิงดังลอยมาจากด้านหลัง: “หัวหน้าสู้ ๆ สั่งสอนไอ้หมอนั่น!”
นอกจากโจวหมิง คนอื่น ๆ ถึงแม้จะไม่ได้ตะโกนออกมา แต่การแสดงออกก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน
เพราะว่าคนพวกนี้เคารพเชิดชูพลังอำนาจ ส่วนหลี่ฝางและส้งหลง ต่างก็มีพลังอำนาจที่มากกว่าพวกเขาอีกเยอะ นอกจากนี้ ยังได้แสดงพลังเหล่านั้นออกมาต่อหน้าของพวกเขาอย่างแจ่มแจ้งชัดเจน
ส่วนจางเสว่ที่อยู่ด้านข้างนั้นบนใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล ใบหน้าเล็ก ๆ มีความเป็นห่วงเขียนอยู่เต็มไปหมด
เธอเคยเห็นฝีมือของส้งหลงมาก่อน เผชิญหน้ากับพวกอันธพาลเป็นสิบกว่าคน ส้งหลงเพียงคนเดียวก็สามารถเอาชนะพวกมันได้แล้ว ความแข็งแกร่งเช่นนั้นทำให้จางเสว่ไม่อาจลืมเลือน
แต่ถึงยังไงหลี่ฝางก็เป็นคนที่ประธานหยางพามาด้วยตัวเอง อีกทั้งเธอเพิ่งแต่งตั้งหลี่ฝางเป็นหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัย ถ้าหากหลี่ฝางสู้แพ้และต้องจากไปแบบนี้ ต่อไปคนพวกนี้ก็จะไม่ยิ่งไม่เชื่อฟังเธอขึ้นไปอีกหรอกเหรอ
เมื่อคิดเช่นนั้น จางเสว่ก็ยิ่งเป็นกังวลขึ้นไปอีก ขณะเดียวกันนั้นก็รู้สึกเสียใจภายหลังกับสิ่งที่ตัวเองได้ตัดสินใจไปก่อนหน้าหนี้
ณ เวลานี้ การต่อสู้ระหว่างหลี่ฝางและส้งหลงนั้นดุเดือดขึ้นมากกว่าเดิม
การโจมตีของส้งหลงทั้งรวดเร็วและทรงพลัง แต่ที่หน้าฝากของเขากลับมีเหงื่อผุดออกมาอย่างไม่รู้ตัว
เพราะเขาพบว่า ไม่ว่าตัวเองจะโจมตีหลี่ฝางยังไง โจมตีจากมุมไหน หลี่ฝางก็ยังสามารถหลบการโจมตีของเขา จากมุมที่น่าเหลือเชื่อได้อย่างง่ายดาย
พลังและความเร็วเช่นนั้น ถึงขั้นทำให้ส้งหลงไม่อาจเข้าใจได้ว่าอีกฝ่ายทำแบบนั้นได้อย่างไร
นอกจากนี้หลี่ฝางเพียงแค่ป้องกันตัว แต่ไม่โจมตี ราวกับต้องการที่จะดูว่าส้งหลงจะทนได้ถึงเมื่อไหร่
เวลาค่อย ๆ ผ่านไป ส้งหลงรู้สึกว่าตัวเองนั้นเหนื่อยจนแทบหายใจไม่ทัน หลี่ฝางกลับยังคงไม่รีบร้อน และรับมือจากการโจมตีของส้งหลงได้อย่างง่ายดาย
ในเวลานี้ ส้งหลงไม่อาจทนต่อความโกรธที่อยู่ในใจได้อีกต่อไป ในขณะที่หมัดทั้งสองข้างถูกขวางเอาไว้ สองตาของเขาแดงก่ำ และเงยหน้าขึ้นกระแทกตรงเข้าไปที่หัวของหลี่ฝางทันที
เขาคิดที่จะโจมตีด้วยกระบวนท่าอันแปลกประหลาด เอาชนะในกระบวนท่าเดียว
ไม่ตัวเองชนะ ก็หลี่ฝางชนะ ไม่ว่าจะเป็นกรณีใด ก็ดีกว่าถูกทำให้ค่อย ๆ หมดพลังไปแบบนี้
เมื่อเห็นเช่นนั้น ในดวงตาของหลี่ฝางก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา
ถ้าหากหลี่ฝางยินยอม เขาสามารถฆ่าส้งหลงได้ภายในกระบวนท่าเดียว แต่เขาไม่ทำแบบนั้น เพราะเขาต้องการกำราบส้งหลงอย่างช้า ๆ เพื่อไม่ให้การโจมตีให้เขาแพ้ภายในกระบวนท่าเดียวทำให้เขาท้อแท้ใจ และไม่ทำงานอยู่ที่นี่ต่อ
เขาต้องการให้ส้งหลงอยู่ต่อ อยู่จัดการดูแลที่นี่
ทุ่มเททั้งกายทั้งใจ จะสบายเท่าเป็นเถ้าเก่าไม่ต้องทำอะไรได้ยังไง?
และในตอนนี้ แค่กำราบให้ได้ก็เพียงพอแล้ว
“งั้นก็จัดการนายเลยแล้วกัน!”
ดวงตาของหลี่ฝางเปล่งประกายขึ้นมา เขาไม่หลบหลีกเลยสักนิด และได้พุ่งชนเข้าใส่ส้งหลงเช่นเดียวกัน
“ตึง!”
เสียงทุ้มหนักดังออกมาจากห้องเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย พลันทำให้ทุกคนต่างถอนหายใจเย็นยะเยือก
“ซี้ด——ออกแรงมากขนาดนั้น จะไม่ชนจนหัวแตกกระจายเลยเหรอ?”
“ผมว่าถ้าเป็นผมนะคงต้องเข้าโรงพยาบาลแน่เลย”
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะพูดคุยกัน ในขณะเดียวกันก็มองไปที่ลานต่อสู้ด้วยความเป็นห่วง อยากรู้ว่าใครเป็นคนชนะ และต้องพาไปส่งโรงพยาบาลไหม
เพราะจะว่ายังไง การต่อสู้แบบนี้นั้นมันก็ค่อนข้างจะรุนแรง
ทุกคนจ้องมองตาเขม็ง ก็พบว่าร่างของส้งหลงนั้นได้เลื่อนไถลลงไปด้านล่างอย่างอ่อนนิ่ม แต่ถูกหลี่ฝางพยุงเอาไว้ ไม่ ไม่ได้ลงไปกองอยู่บนพื้น
ศีรษะของส้งหลงได้ไหลอาบไปด้วยเลือดสด ๆ ส่วนศีรษะของหลี่ฝางนั้นกลับสะอาดเหมือนใหม่ นอกจากนี้เขายังหันไปยิ้มให้กับทุกคนอีกด้วย
“หัวหน้าส่งสลบไปแล้ว!”
“พระเจ้า หรือว่านี่จะเป็นวิชาหัวเหล็กในตำนาน?”
“หัวหน้าส่งเป็นยังไงบ้าง จะต้องโทรศัพท์ไหมน่ะ?”
ทุกคนต่างก็ค่อนข้างตื่นตระหนก
หลี่ฝางส่งสัญญาณไปทางทุกคน ทันทีทันใด โจวหมิงและเพื่อนอีกคนหนึ่งทำใจดีสู้เสือเข้ามาพยุงส้งหลงไปนั่งบนเก้าอี้
“เป็นยัง ใครจะมาสู้กับฉันเป็นรายต่อไป?”
สายตาของหลี่ฝางกวาดผ่านใบหน้าของทุกคนไป คนที่ถูกสายตาของเขามองผ่านไปนั้นต่างเงียบขรึมขึ้นมาทันที
“หัวหน้าหลี่ พวกเรายอมแพ้แล้ว!”
ไม่นาน จางเสว่ที่พาหลี่ฝางมานั้นก็ได้จากไปด้วยความพอใจ
เธอรู้ว่าตอนนี้หลี่ฝางอยู่ที่นี่ได้โดยไม่มีปัญหาอะไรแล้ว นอกจากนั้นวันนี้ยังได้ดูการต่อสู้ที่ดุเดือดเช่นนี้ มันคุ้มค่ามากเลยจริง ๆ
หลังจากที่จางเสว่จากไป เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทุกคนต่างก็มุงล้อมเข้ามา ถามสารทุกข์สุกดิบ ประจบสอพลอ
“หัวหน้าหลี่ คุณเยี่ยมไปเลย!”
“หัวหน้าหลี่ นี่ครับ สูบบุหรี่สักมวน”
“หัวหน้าหลี่ นี่คือชาที่ผมชงให้คุณ คุณลองชิมดูสิครับ”
“หัวหน้าหลี่……”
ถูกคนกลุ่มนี้ล้อมเอาไว้ หลี่ฝางอดไม่ได้ที่จะปวดหัวขึ้นมา คนพวกนี้ขยับใกล้เข้ามาแบบนี้ มันน่ารำคาญมากจริง ๆ จะต่อยก็ต่อยไม่ได้
เพราะจะว่ายังไง มีเหตุที่ไหนกันคนอื่นอยากมาเป็นลูกน้อง แต่ตัวเองกลับอัดเขาไป?
ไม่มีทางเลือก หลี่ฝางจึงทำได้เพียงอ้างว่าต้องตรวจดูอาการบาดเจ็บของส้งหลง ทุกคนถึงได้สลายตัวไป
ส้งหลงไม่ได้เป็นอะไรมาก เพียงแค่ถูกกระแทกชนจนสลบไป ที่หัวมีเลือดออกเล็กน้อย ไม่นานก็หายดีแล้ว
และนี่ก็ทำให้จิตใจที่เป็นกังวลของพวกพนักงานรักษาความปลอดภัยผ่อนคลายลง
เพราะจะว่ายังไง ถึงแม้หลี่ฝางค่อนข้างจะร้ายกาจ แต่ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาและส้งหลงนั้น ก็ไม่ใช่ของปลอม