NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 886 　วิกฤติเครื่องบินโดยสาร

ปราศจากสิ่งกีดขวางทางสายตา ในที่สุดพวกหลี่ฝางทั้งสองคนก็มองเห็นว่าอะไรที่ทำให้โกลาหล
คนจำนวนหนึ่งที่เหมือนบ้าไปแล้ว ที่ตัวของแต่ละคนมาพร้อมกับแผลที่ที่เลือดไหล เลือดที่แผลกลับแข็งตัว มีทั้งชายและหญิง โจมตีอย่างบ้าคลั่งรอบๆตัวเหมือนกัน
ฉากนี้เรียกได้ว่าน่าตกใจ
“นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย？”ราฟาเอลบ่นไปอย่างทนไม่ไหว
“เหอะเหอะ ใครจะไปรู้ล่ะ？”หลี่ฝางพูดไป มองไปที่คนพวกนั้นที่กำลังสู้กับพวก“ซอมบี้”อย่างไม่อาจต้านทานได้
ถ้าไม่ใช่คนพวกนี้ที่พยายามมาหยุดไว้ กลัวว่าซอมบี้คงแพร่กระจายไปแล้ว
หลี่ฝางส่งสัญญาณไปทางราฟาเอล ราฟาเอลโบกมือสะบัดโซ่ออกมา โซ่สีเงินเหมือนกับงูสามเหลี่ยมที่ยืดหยุ่น ตัดข้อเท้าของ“ซอมบี้”พวกนั้นอย่างแม่นยำ
ทันใดนั้น“ซอมบี้”ไม่กี่ร่างพวกนั้นก็ล้มลงพื้น ยังคงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งและพยายามใช้มือคลานไปด้านหน้า แต่แค่แสงสีเงินกะพริบผ่าน แขนของพวก“ซอมบี้”ก็หมดแรง ขยับไม่ได้เลย
ทันที คนพวกนี้ที่สู้กับ“ซอมบี้”ต่างโล่งอก ใบหน้าแต่ละคนปรากฏความยินดีออกมาหลังจากที่รอดพ้นมาได้
“คุณไปดูสิ”หลี่ฝางพูดกับราฟาเอล
ราฟาเอลเบะปากอย่างทำอะไรไม่ได้ เข้าไปตรวจสอบดู จู่ๆตัดหัวของ“ซอมบี้”คนหนึ่ง
เลือดไม่ได้พุ่งออกมาจากคอของซอมบี้ แต่ของเหลวข้นเหนียวสีดำ ที่เหมือนน้ำมัน ค่อยๆไหลออกมาช้าๆ
“คนพวกนี้ยังไม่ตาย นี่คือไวรัส……บางอย่างที่เจอยากมาก”ราฟาเอลพูด
“คุณแน่ใจ？ไวรัสอะไรร้ายแรงขนาดนี้？”
“แน่ใจ อวัยวะภายในของพวกเขายังเก็บไว้อย่างดี ระบบไหลเวียนของเลือดก็ยังคงทำงาน ก็แค่ความกระตือรือร้นนั้นสูงกว่าปกติหลายเท่า เท่ากับว่าทำลายชีวิตของตัวเองที่มากเกินไปนี้ จะอยู่ได้ไม่นาน”
“โอเค”หลี่ฝางพยักหน้า“จัดการพวกเขาดีกว่า”
ราฟาเอลโบกมือ โซ่สีทองก็ลอยไป หัวของ“ซอมบี้”ทุกตนถูกตัดลงมา
กลุ่มคนรอบๆต่างตะลึง
“ผมว่า อย่าตะลึงเลย ใครบอกผมได้ว่าที่นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่？”หลี่ฝางมองคนพวกนั้นแล้วถาม
ตอนนี้คนที่อยู่ด้านหลังในที่สุดก็พบว่าซอมบี้ตายหมดแล้ว ก็ค่อยๆหยุดทุบประตู เสียงความวุ่นวายก็น้อยลงไปเยอะมาก
ส่วนพวกคนที่ถูกหลี่ฝางถาม หลังจากที่สบตากันก็เอาเรื่องราวทั้งหมดเล่าออกมา
ปรากฏว่าตอนแรกจู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งล้มลงกับพื้น ตอนที่แอร์โฮสเตสคนหนึ่งตรวจดูสถานการณ์ ก็ถูกผู้หญิงคนนั้นกัด จากนั้นทุกคนก็ตกใจหนีกัน หลังจากนั้นในความโกลาหลก็มีอีกคนหนึ่งที่ถูกกัด แล้วก็ค่อยๆปรากฏ“ซอมบี้”มากขึ้น
ฟังคนพวกนี้เล่าเสร็จ หลี่ฝางก็ขมวดคิ้ว คิดถึงชายชราในตอนแรกคนนั้น
“ชายชราคนนั้นล่ะ？”หลี่ฝางถาม
“ไม่เป็นไร”ราฟาเอลตอบไป“กำลังภายในที่ผมเอาไว้ในร่างกายเขาก็ไม่ทันสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ”
หลี่ฝางพยักหน้า มองทุกคนอีกครั้ง ถามว่า：“ในพวกคุณนี้มีใครถูกกัดไหม？”
“ไม่มีไม่มี！”คนพวกนั้นรีบปฏิเสธทันที กลัวจะถูกหลี่ฝางฆ่าทิ้งด้วยความตื่นเต้น
“พวกคุณอย่าทำอย่างนี้สิ”หลี่ฝางพูดอย่างทำอะไรไม่ได้“พูดตอนนี้ยังรอจะรักษาให้พวกคุณได้ สายไปก็ได้แต่รอความตายนะ”
ทุกคนมองหน้ากัน ในที่สุดลุงคนหนึ่งก็กัดฟันยืนออกมาพูดว่า：“ขาของผมถูกกัดครับ”
ก็เห็นบนน่องของเขามีรอยฟันชัดเจน เลือดตรงนั้นกลายเป็นสีดำ
“ราฟาเอล”หลี่ฝางเรียก
ราฟาเอลเดินเข้ามาอย่างไม่มีทางเลือก ส่งกำลังภายในไปที่ร่างกายลุงคนนั้น จู่ๆตาทั้งคู่ก็เป็นประกาย
“เอ๋？”
มือของเขาแตะไปที่น่องของลุง จึงเห็นเลือดสีดำที่ค่อยๆไหลออกมาด้านนอก ค่อยๆกลายเป็นสีแดงสด
“คุณไม่เป็นไรแล้ว พันแผลให้ดีเองละกัน จะได้ไม่ติดเชื้ออีกเป็นครั้งที่สอง”ราฟาเอลพูด
คุณลุงมองเลือดสีแดงสดที่ไหลออกมาจากแผลตัวเอง จึงพูดอย่างดีใจ：“ขอบคุณครับ ขอบคุณมาก！”
ราฟาเอลโบกมือ พูดกับหลี่ฝาง：“เขาต่างกับคนเมื่อกี๊ ที่สามารถหาที่มาที่ไปของสิ่งที่เปลี่ยนไปได้อย่างชัดเจน บางทีสิ่งนั้นอาจจะถูกกัดเซาะไปโดยสิ้นเชิงแล้วก็ได้”
“เห้อ ความเร็วนี้……เร็วเกินไปแล้ว”หลี่ฝางสูดหายใจเข้าลึกๆ
นี่ก็เป็นเวลาแค่ไม่กี่นาที แต่ดันทำให้เกิดผลกระทบที่ร้ายแรงแบบนี้ ทำให้ผู้คนตกใจกลัวจริงๆ
“ไปดูชายชราคนนั้น”หลี่ฝางพูด
ทั้งสองคนเดินกลับไป กลับพบว่าคนทางประตูยังไม่ยอมเปิดประตูออก
หลี่ฝางปล่อยหมัดต่อยไป ประตูบานนั้นจึงแตกเป็นเสี่ยงๆ คนที่หน้าประตูค่อยๆอุทานออกมา แล้วเบียดกันถอยไป
หลี่ฝางเดินไปตรงหน้าชายชราคนนั้น ตรวจสอบดูอย่างละเอียด ก็พบว่าร่างกายของชายชรายังคงไม่ดีขึ้น ค่อยๆเข้าใกล้ความตาย
“ไม่ได้ ชายชราคนนี้ถ่วงเวลาออกไปไม่ได้อีกแล้ว ต้องให้เครื่องบินหยุดสนามบินที่ใกล้ที่สุดก่อน”หลี่ฝางพูดตัดสินใจทันที
ตอนนี้เอง ก็มีเสียงประกาศดังขึ้น
“กรี๊ด！！”
หลังจากเสียงกรีดร้อง ก็มีเสียงผู้ชายทุ้มๆที่มีสำเนียงแปลกๆดังขึ้น
“ไปตายซะ！ไอ้ระยำอย่างพวกคุณ！”
สีหน้าหลี่ฝางเปลี่ยนไป ลุยเข้าไปทันที ปล่อยหมัดทุบไปที่ประตูบานนั้น กลับพบว่าในห้องคนขับไม่มีคนมีชีวิตรอดแล้ว
ผู้ชายคนหนึ่งที่สวมชุดพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน เผชิญหน้ากับเขาด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มผิดปกติ ที่หน้าอกเสียบกริชเล่มหนึ่งไว้ ตายคาที่ทันที
เครื่องบินสูญเสียการควบคุม เริ่มเอียงลงไปอย่างช้าๆ