NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 819 ความเปลี่ยนแปลงของลู่หลุ่ย

ใจของหลี่ฝาง เต้นแรงขึ้นอีกครั้ง
ตอนฟ้าสางที่ลู่หลุ่ยโทรมาหาครั้งนึง ความจริงหลี่ฝางก็จิตใจไม่สงบแล้ว ในใจก็สั่นไปแล้ว แต่ว่า เขาที่สามารถแยกแยะถูกผิด บวกกับมีเรื่องเยอะแยะ จึงทำให้จิตใจที่คิดถึงลู่หลุ่ยนั้น ก็กดทับลงไป
วันนี้ ตอนที่เห็นลู่หลุ่ยโทรเข้ามาอีกครั้ง ใจของหลี่ฝาง ไม่ใช่แค่สั่นไหว แต่ยังใจเต้นเร็วระรัวขึ้นด้วย
“คุณชายหลี่ โทรศัพท์คุณดังแล้ว”
หยิ่นเหล่ยมองหลี่ฝางอย่างเอ๋อๆ แล้วพูดเตือนขึ้นมา
หลี่ฝางขมวดคิ้ว แล้วพูด： “ไปพวกเรา กลับไปกินข้าวเถอะ”
เสียงดังตึ้ก หลี่ฝางกดวางสายไป เขาก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรตนถึงได้วางสายนี้ทิ้งไป เหตุผลอาจเป็นเพราะว่าตนเคยรับปากกับฉินวี่เฟยล่ะมั้ง
เกี่ยวกับลู่หลุ่ย หลี่ฝางไม่ใช่ไม่รักแล้ว ไม่อยากติดต่อแล้ว ก็แค่ อย่างแรกตนได้ตัดสินใจคบหากับฉินวี่เฟยแล้ว อย่างที่สอง ก็เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด
ตนกับฉินวี่เฟยบางทีอาจจะมีอนาคตร่วมกัน หรือว่าอาจจะมีอนาคตร่วมกับหลินชิงชิง แต่แค่ลู่หลุ่ยเท่านั้น ที่ไม่มีอนาคตเลย
เมื่อเทียบกับฉินวี่เฟยและหลินชิงชิง ลู่หลุ่ยเป็นหญิงสาวสามัญสุดๆ นอกจากหน้าตาดีแล้ว ครอบครัว ฐานะของเธอ ทั้งหมดนั้นมันสามัญสุดๆ
หลี่ฝางคิดว่าเขาไม่ควรยื้อลู่หลุ่ยไว้อีกต่อไป ลู่หลุ่ยควรจะหาผู้ชายที่ธรรมดาสามัญกว่า แต่งงานมีลูก ใช้ชีวิตอย่างธรรมดาสามัญ และใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
ดังนั้น หลี่ฝางจึงเก็บกดความรู้สึกของตัวเองไว้ และแสดงออกไปอย่างเย็นชา
ตอนที่เดินเข้าโรงแรมจุนเยว่ โทรศัพท์ของหลี่ฝาง ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้ ไม่ใช่ลู่หลุ่ยโทรมา แต่เป็นเหมิงเหมิงที่โทรมา
หลี่ฝางรับสาย แล้วถาม： “มีอะไร?”
“เชี่ย หลี่ฝาง นายยังเป็นคนอยู่มั้ยเหนี่ย?” เหมิงเหมิงด่ามาผ่านปลายสาย
หลี่ฝางขมวดคิ้ว： “ทำไมฉันจะไม่ใช่คนล่ะ? ก็แค่ไม่รับสายของลู่หลุ่ยไม่ใช่หรือไง?”
หลี่ฝางพูด เหมิงเหมิงด่าตน แน่นอนว่าต้องเป็นเรื่องที่ตนไม่ได้รับสายแน่ๆ แต่ไม่นาน เหมิงเหมิงก็หัวเราะเหอะๆ อย่างเย็นชา： “นายหมายความว่าไง หลี่ฝาง สายของลู่หลุ่ย นายไม่รับ แต่นายรับสายฉัน”
หลี่ฝางสูดหายใจเข้าลึก แต่ยังทนไม่ไหว จึงถามออกไป： “ลู่หลุ่ยเกิดเรื่องอะไร?”
หลี่ฝางเข้าใจนิสัยของลู่หลุ่ยมากๆ หล่อนเป็นคนที่ใจเย็นเอามากๆ ปกติแล้ว หล่อนไม่มีทางโทรมาหาตนหรอก
แต่หากเกิดเรื่องอะไรขึ้น นิสัยปากแข็งอย่างลู่หลุ่ย ถึงแม้เธอจะต้องการหาคนช่วย ก็ไม่มีทางมาหาตนหรอก
ดังนั้น หลี่ฝางจึงเดาว่า ลู่หลุ่ยอาจจะดื่มหนัก แล้วคิดถึงตนขึ้นมา
“หลี่ฝาง ฉันอยากจะถามนายสักคำ นายยังชอบลู่หลุ่ยอยู่มั้ย?” เหมิงเหมิงที่ปลายสาย ถามกลับ
หลี่ฝางพูด： “ฉันถามเธอก่อนนะ เธอก็ควรจะตอบคำถามฉันก่อนสิ”
“นายตอบคำถามฉันมาก่อน ถ้าหากนากบอกว่าชอบ งั้นฉันจะบอกนาย แต่ถ้านายบอกว่าไม่ชอบแล้ว งั้นหลังจากวันนี้ลู่หลุ่ย ก็จะไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับนายอีก สายนี้ของฉัน ก็ถือซะว่าฉันไม่เคยโทรมา พูดตรงๆ กับนายเลยแล้วกัน ที่จริงลู่หลุ่ยก็ไม่อยากโทรหานายหรอก มีแค่สายที่โทรตอนฟ้าสางนั่น เป็นเธอที่ยอมโทรเอง สายเมื่อกี้ เป็นฉันที่ให้เธอโทร ฉันให้เธอให้โอกาสนายสักครั้ง และก็ให้โอกาสตัวเธอเองอีกครั้ง เธอยังคงชอบนายอยู่ ใจเธอยังคงวางนายไม่ลง”
“สายนี้ เป็นฉันวิ่งมาในห้องน้ำ แอบลู่หลุ่ยโทร ฉันอยากจะถามปฏิกิริยาของนาย”
เหมิงเหมิงที่อยู่ปลายสายพูดอย่างเสียงเบา พร้อมกับมีเสียงน้ำไหลเบาๆ หลี่ฝางยืนยันได้ว่า เหมิงเหมิงไม่น่าจะโกหก
เธออยู่ในห้องน้ำ แล้วแอบโทรหาตนจริงๆ
หลี่ฝางคิดอยู่ครู่ จึงพูดไปอย่างซื่อสัตย์： “ชอบ”
“ทำไมจะไม่ชอบล่ะ? ฉันกับลู่หลุ่ย ก็แค่ไม่เหมาะสมกันเท่านั้น แต่ว่าในด้านความรู้สึก ฉันรักเธอมากมาตลอด” หลี่ฝางพูดขึ้น
นี่เพิ่งจะผ่านมานานเท่าไหร่เอง จะให้หลี่ฝางบอกลืมได้แล้ว จะเป็นไปได้ยังไง?
เหมิงเหมิงจึงพยักหน้า แล้วพูดขึ้น： “ดี ฉันจะบอกนาย คืนนี้มีปาร์ตี้ ที่ลูกคนรวยจัดขึ้น และลูกคนรวยคนนั้นชอบลู่หลุ่ย ช่วงนี้ลู่หลุ่ยเหนื่อยล้ามาก จึงถูกคนเอาเปรียบได้ง่าย ตั้งแต่ตอนนั้นที่บังเอิญเจอนายกับฉินวี่เฟยที่ปู๋เย่เฉิน ทุกวันเธอก็ไม่หลับไม่นอน นอนไม่หลับ มีบางทีก็โกรธอยู่คนเดียว ทำลายข้าวของ บางทีก็แอบร้องไห้คนเดียว ทำเอาหมอนเปียกไปหมด ฉันคิดว่า ถ้าหากตอนนี้ลู่หลุ่ยถูกคนสารภาพรักล่ะก็ จะตอบตกลงไปง่ายๆ”
หลี่ฝางขมวดคิ้ว ทันใดนั้นก็รู้สึกร้อนรน
“ไม่ใช่แล้ว ลู่หลุ่ยไม่ใช่คนโลภเงินนี่ เธอจะไปตอบรับคำสารภาพรักจากลูกคนรวยได้ยังไง?” หลี่ฝางขมวดคิ้ว และไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย
เหมิงเหมิงหัวเราะเหอะๆ ： “นายคิดว่าคนเปลี่ยนกันไม่ได้เหรอ? ไม่ผิด ลู่หลุ่ยไม่ชอบลูกคนรวย แต่เธอเกลียดการอยู่คนเดียวแล้ว ลู่หลุ่ยหน้าตาดีขนาดนั้น เมื่อก่อนก็เคยเป็นแฟนนายคุณชายหลี่ ผู้ชายธรรมดา จะกล้าจีบหล่อนมั้ย?”
“เมื่อก่อนผู้ชายตั้งหลายคนนัดเธอออกไปกินข้าว ออกไปเที่ยว แม้แต่ให้เครื่องสำอาง ให้เครื่องประดับ แต่ลู่หลุ่ยก็ไม่เคยรับเลยสักครั้ง แต่ครั้งนี้ ลู่หลุ่ยตอบรับคำเชิญลูกคนรวยนั่นแล้วจริงๆ แล้วก็เมื่อกี้ตอนที่ฉันมาเข้าห้องน้ำ ลู่หลุ่ยก็เมื่อจะยกแก้วเหล้าแล้ว นายก็รู้ ว่าลู่หลุ่ยคออ่อนมาก ผู้หญิงดื่มเหล้า มันง่ายมากที่จะ……”
เหมิงเหมิงพูดถึงครึ่งนึง จู่ๆ ก็หยุดลง： “ช่างเถอะ ที่เหลือ ฉันไม่พูดกับนายแล้ว นายก็น่าจะรู้อยู่ นายเป็นผู้ชาย ก็น่าจะเข้าใจผู้ชายด้วยกันเองมากกว่าฉันนะ? ฉันวางสายและจะส่งโลเคชั่นไปให้ จะมาหรือไม่มาก็แล้วแต่นาย ฉันกลับไปดูลู่หลุ่ยแล้ว”
“แต่ว่าฉันจะบอกนายให้ ลู่หลุ่ยในตอนนี้ ขุ่นเคืองใจแล้ว โดยเฉพาะที่นายวางสายใส่เธอเมื่อกี้ คิดยังไงใจของเธอคงจะรู้สึกแย่อย่างมากสุดๆ เธอต้องดื่มเหล้าระบายตัวเองแน่ๆ เลย”
“ลู่หลุ่ยในวันนี้ถ้าหากคบกับลูกคนรวยนั่นขึ้นมาจริงๆล่ะก็ หลี่ฝาง นายเตรียมรอร้องไห้เถอะ”
เหมิงเหมิงพูดจบ ก็กดวางสายดังกึก
หลี่ฝางไม่ทันได้พูดอธิบาย ว่าตนไม่ได้อยู่ที่เมืองเอก แต่อยู่ที่อำเภอหลิน แล้วก็เรื่องทางนี้ยังจัดการได้ไม่เรียบร้อย
แต่ว่า เหมิงเหมิงไม่ให้เวลาหลี่ฝางเลย หลังจากส่งโลเคชั่นมา ข้อความของเหมิงเหมิง ราวกับพูดกับกำแพง ไม่มีการตอบกลับแล้ว
ในตอนนั้น อาหารกับเหล้าก็มาเสิร์ฟ หยิ่นเจิ้งกับแมงป่องเพิ่งชูแก้วขึ้น หลี่ฝางก็ถึงเดินกลับเข้ามาจากด้านนอก
“คุณชายหลี่ รออยู่เลย” หยิ่นเจิ้งพูดพลางยิ้ม
แมงป่องก็ชูแก้วขึ้น ถึงแม้ใบหน้าจะมีรอยยิ้ม แต่ในใจนั้นคิดอะไร เกรงว่าจะมีเขาคนเดียวที่รู้
“ฉันมีธุระนิดหน่อย อาจจะต้องออกไปสักครู่”
หลี่ฝางลังเลเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ตัดสินใจพูดลา
ที่จริงหลี่ฝางไม่อยากอยู่กับชีวิตของลู่หลุ่ยแล้ว หล่อนจะคบก็ใครก็ได้ ขอแค่มีความสุขก็พอ แต่ว่า จะเป็นยังไงถ้าไปคบกับลูกคนรวยคนนั้น?
แล้วก็เพราะว่าได้รับความช้ำใจจากฝั่งตนไป ดื่มหนัก ถ้าหากระหว่างเธอกับไอ้ลูกคนรวยนั่นมีอะไรเกิดขึ้นล่ะก็ งั้นตนเองก็ต้องรับผิดชอบเต็มๆ ไม่ใช่เหรอ?
หลี่ฝางไม่อยากเห็นลู่หลุ่ยตกต่ำ เขาอยากไปช่วยหล่อน……