NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 806 คนทรยศ

“หลบกระสุนปืนได้? พี่ครับ พี่ล้อเล่นอะไรน่ะ”
ตงฟางจัวยิ้มขึ้นมาอย่างเย้ยหยัน: “พี่ครับ พี่คงไม่ได้โดนเขาตีจนหัวกระทบกระเทือนใช่ไหม? คำพูดเพ้อเจ้อแบบนี้ยังพูดออกมาได้?”
เห็นได้ชัดว่าตงฟางจัวไม่เชื่อคำพูดนี้ของพี่สาวของตัวเอง
ตงฟางเย่นโมโหเล็กน้อย เธอไม่ได้ล้อเล่นเลยสักนิด: “หรือว่านายจะลืมไปแล้ว คุณปู่ก็สามารถหลบลูกกระสุนได้……”
“แต่หลี่ฝางจะเทียบกับคุณปู่ได้ยังไง คุณปู่ได้สำเร็จขั้นกำลังภายในมาตั้งนานแล้ว แต่หลี่ฝางล่ะ เขาไม่ได้ก้าวสู่ขั้นกำลังภายในด้วยตัวเองสักหน่อย คุณปูบอกว่าหลี่ฝางน่าจะใช้เคล็ดลับอะไรบางอย่าง หรือใช้พลังจากภายนอก ยอดฝีมือกำลังภายในแบบเขา ไม่นับว่าเป็นยอดฝีมือกำลังภายในอย่างแท้จริง”
ตงฟางจัวกล่าว
ภายในใจของตงฟางจัว เขายังคงไม่เห็นหลี่ฝางอยู่ในสายตา
ตงฟางเย่นกลับทำเสียงฮึออกมาหนึ่งครั้ง กล่าว: “แต่คนที่ไม่ใช่ยอดฝีมือกำลังภายในที่แท้จริงคนนี้ ชนะนาย และชนะฉัน”
ตงฟางจัวพูดไม่ออกอยู่ครึ่งค่อนวัน
“จะต้องมีสักวัน ที่ผมจะต้องเอาชนะเขาให้ได้”
ภายในดวงตาของตงฟางจัว มีประกายเยือกเย็นเปล่งออกมา: “พอถึงตอนนั้น ผมจะฆ่ามันด้วยมือของผมเอง”
ตงฟางเย่นส่ายหัว และไม่ได้พูดอะไรต่อ
พรสวรรค์ในการฝึกยุทธของตงฟางจัว นับว่าสูงมากแล้ว แต่เล็กจนโต เขาได้รับคำยกย่องชมเชยมามากมาย ระหว่างคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน น้อยมากที่จะทำให้เขาสะดุดได้
แต่ในคืนนี้หลี่ฝาง ทำให้ตงฟางจัวได้รับรู้ถึงอรรถรสของความพ่ายแพ้
นอกจากนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะตงฟางเย่นลงมือทันเวลาล่ะก็ บางทีหลี่ฝาง อาจจะฆ่าตงฟางจัวจริง ๆ ก็ได้
และก็เพราะเหตุผลนี้ ตงฟางจัวถึงคิดจะแก้แค้นหลี่ฝาง
……
อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่หมาจื่อขับรถหนีไป หลี่ฝางก็กลับเข้าไปยังไนต์คลับ และตามหาแมงป่อง
แมงป่องในเวลานี้ พูดได้ว่าสะบักสะบอมเป็นอย่างมาก
จางซินเฟยพาลูกน้องปิดชั้นทั้งชั้นเอาไว้ ไม่ให้ใครขึ้นมาทั้งสิ้น
ในตอนนี้ ฉ่างจือได้จากไปแล้ว ส่วนเหล่าจิ่งก็ได้กลายเป็นคนพิการคนหนึ่ง
ตอนนี้ภายใต้มือของแมงปล่อง จางซินเฟยนับได้ว่าเป็นบุคคลอันดับหนึ่ง
จางซินเฟยควบคุมสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว เขาเตรียมที่จะลงมือจัดการกับแมงป่อง
เพราะยังไงซะ เงินรางวัลค่าหัวหนึ่งร้อยล้านนั่น ถึงทุกวันนี้ก็ยังมีอยู่……
ฆ่าแมงป่อง ก็จะสามารถได้รับเงินรางวัลค่าหัวหนึ่งร้อยล้านจากหลี่ฝาง ทั้งยังได้ขึ้นครองตำแหน่ง แล้วยังได้มีความสัมพันธ์เป็นพันธมิตรกับหยิ่นเจิ้ง
จางซินเฟยเป็นเพียงตัวละครเล็ก ๆ คนหนึ่ง เขายังไม่รู้ถึงการมีอยู่ของตระกูลตงฟาง
ถ้าหากรู้ล่ะก็ เกรงว่าก็คงจะไม่ทำแบบนี้แน่นอน
ในตอนที่จางซินเฟยเดินเข้าไปในห้องส่วนตัว แมงป่องราวกับได้มองเห็นตัวช่วยชีวิต เขายื่นมือออกมาพลางกล่าว: “รีบช่วยฉัน เสี่ยวเฟย”
ฉ่างจือจากไปแล้ว หนึ่งเดียวที่แมงป่องสามารถพึ่งพาได้ นั่นก็คือจางซินเฟย
แต่แมงป่องยังไม่รู้ว่า จางซินเฟยได้ทำข้อตกลงกับหยิ่นเจิ้งไปนานแล้ว
ที่จางซินเฟยมาในครั้งนี้ ก็เพื่อเอาชีวิตของเขา
หลังจากที่จางซินเฟยเดินเข้ามา แล้วเขาก็ย่อตัวลงนั่ง และยิ้มเล็กน้อย: “ลูกพี่แมงป่อง นี่พี่เป็นอะไรไปเหรอ?”
แมงป่องฝีมือไม่เลว จางซินเฟยไม่กล้าลงมือโดยพลการ ถ้าเกิดว่าแมงป่องไม่ได้เป็นอะไรมาก งั้นเขาก็คงไม่สามารถฆ่าแมงป่องได้
จางซินเฟยกล่าวไป เขาก็แสร้งทำเป็นใช้มือพยุงแมงป่องขึ้นมา
แมงป่องยังกล่าวอย่างตื้นตันใจ: “อย่าไปพูด ฉันประมาทเกินไป ถูกเด็กฟันยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนหนึ่งทำร้ายจนบาดเจ็บหนัก ตอนนี้ซี่โครงของฉันหักไปหลายท่อน รีบส่งฉันไปโรงพยาบาล ถ้าไม่อย่างนั้นละก็ฉัน……”
แมงป่องยังไม่ทันได้พูดจบ จางซินเฟยก็พลันปล่อยมือ ผลักแมงป่องลงไปกองอยู่บนพื้น
แล้วปรากฏให้เห็นหางจิ้งจอกที่ตัวเองได้ซ่อนไว้เป็นเวลานานออกมา
ปล่อยมือแล้วเหรอ?
แมงป่องที่กองอยู่บนพื้น จ้องมองไปที่จางซินเฟย เขาเข้าใจขึ้นมาทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
แมงป่องเพียงยิ้มแห่งแห้ง: “ช่างเป็นเสือตกอับถูกหมากัดซ้ำจริง ๆ”
“จางซินเฟยแกจะทำอะไร แกคงไม่คิดว่าตัวเองปีกกล้าขาแข็งแล้วหรอกนะ?” แมงป่องกล่าวอย่างเยือกเย็น
“ต่อให้ฉ่างจือได้จากไปแล้ว เหล่าจิ่งพิการ แต่ฉันยังไม่ตาย……หรือต่อให้ฉันตายไป ถ้าคิดจะขึ้นแทนที่ของฉัน แกยังไม่มีคุณสมบัติพอ แกพึ่งมาทำงานกับฉันแค่ไม่กี่ปีเอง ถ้าแกฆ่าฉัน ทุกคนจะต้องไม่ปล่อยแกไปแน่”
แมงป่องกล่าวอย่างเยือกเย็น
ที่ข้างกายของแมงป่อง ถึงแม้จะเหลือแค่เพียงจางซินเฟย
แต่ในอาณาเขตของแมงป่อง ยังมีคนอยู่อีกมากมาย ที่สามารถเทียบเท่ากับจางซินเฟยได้
หรือแม้กระทั่ง มีอยู่หลายคนที่มีฝีมือ แข็งแกร่งกว่าจางซินเฟย
ยิ่งไปกว่านั้น ถึงแม้อำเภอหลินจะเป็นอาณาเขตของลูกพี่แมงป่อง แต่นอกจากลูกพี่แมงป่องแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีกองกำลังอื่นอยู่
“ฆ่าฉัน มีเพียงจะเป็นการนำอันตรายมาให้ชีวิตของแกเอง ผู้คนจำนวนมากจะถือเอาการล้างแค้นให้ฉันเป็นข้ออ้าง เพื่อมากำจัดแก จากนั้นก็เข้ารับช่วงต่อเพื่อครอบครองอาณาเขตนี้” แมงป่องเอ่ยเตือนจางซินเฟย
จางซินเฟยพยักหน้า กล่าว: “ผมไม่ได้ออกมาสู่สังคมแบบนี้ครั้งแรกสักหน่อย สัจธรรมพวกนี้ ผมจะไม่เข้าใจได้ยังไง?”
“งั้นแกยังคงคิดจะฆ่าฉัน?”
แมงป่องที่ความรู้สึกเฉียบไว ได้รับรู้ถึงไออาฆาตจากจางซินเฟยแล้ว
“คนที่อยู่ในห้องพวกนี้ ต่างก็เป็นคนสนิทของแกใช่ไหม?” มองดูผู้คนที่อยู่ในห้อง แมงป่องก็เอ่ยขึ้นมา
ในตอนที่จางซินเฟยผลักแมงป่องลงไปกองบนพื้น กลับไม่มีใครยืนออกมาต่อว่าเลยสักนิด
แมงป่องก็รู้แล้วว่า แผนการที่จางซินเฟยจะฆ่าตัวเองนั้น จะต้องได้วางแผนมานานแล้วอย่างแน่นอน
ยิ่งไปกว่านั้น คนพวกนี้ต่างก็ได้เข้าร่วมแผนการในครั้งนี้
“แกทำเพื่อเงินหนึ่งร้อยล้านนั่น” แมงป่องพลันเหลือกตาโต จ้องมองจางซินเฟย
ถ้าหากจางซินเฟยฉลาดพอล่ะก็ จะต้องไม่ทรยศตัวเองแน่นอน
ต่อให้ฆ่าตัวเองได้ ก็ยากที่จะขึ้นเป็นพี่ใหญ่ได้ จุดจุดนี้ จางซินเฟยก็น่าจะรู้ดี
ดังนั้น แรงจูงใจที่ทำให้จางซินเฟยลงมือ ก็มีเพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือเงินรางวัลค่าหัวหนึ่งร้อยล้านนั่น
จางซินเฟยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ กล่าว: “ลูกพี่แมงป่อง พี่นั่งอยู่ตำแหน่งนี้มานานมากเกินไปแล้ว ถึงเวลาที่พี่ควรจะสละตำแหน่งแล้ว”
“จะบอกความจริงให้กับพี่ก็ได้ นานมาแล้ว เถ้าแก่หยิ่นได้มาคุยกับผม ขอเพียงแค่ฆ่าพี่ได้ ผมไม่เพียงจะได้รับเงินรางวัลค่าหัวหนึ่งร้อยล้านนั่น ทั้งยัง จะได้รับการสนับสนุนจากเถ้าแก่หยิ่น ผมรู้ว่าหลังจากที่ฆ่าพี่ จะต้องมีคนมากมายที่ใช้การล้างแค้นให้พี่เป็นข้ออ้าง เพื่อมาแย่งชิงอาณาเขต แต่เหตุผลเดียวที่ทำให้พวกเขากล้าทำแบบนั้น นั่นก็คือเห็นว่าผมอ่อนแอรังแกได้ง่าย แต่ในตอนนี้เถ้าแก่หยิ่น ได้ประกาศสนับสนุนผมอย่างเปิดเผย พวกเขายังจะกล้าล้างแค้นให้พี่อีกเหรอ?”
จางซินเฟยกล่าวอย่างเย็นชา: “เมื่อพี่ตายไป งั้นอำเภอหลินแห่งนี้ ก็จะกลายเป็นอาณาเขตเถ้าแก่หยิ่น พอถึงตอนนั้น ขอเพียงแค่มีเขาหนุนหลังผม ใครยังจะกล้ามาเป็นปรปักษ์กับผมอีก?”
หลังจากที่จางซินเฟยพูดจบ ก็ควักเอามีดเล่มหนึ่งออกมา
“คิดไม่ถึงว่าแกจะสมรู้ร่วมคิดกับจิ้งจอกเฒ่าหยิ่นเจิ้งนั่น” แมงป่องกัดฟันกล่าว เขาคิดไม่ถึงว่า ลูกน้องคนสำคัญของตัวเอง ได้กลายเป็นคนของหยิ่นเจิ้งไปตั้งนานแล้ว
“ลูกพี่ คนรักพวกนั้นของลูกพี่ ผมจะช่วยดูแลเอง อาณาเขตของลูกพี่ ผมก็จะช่วยจัดการดูแลให้ดี พี่ยังมีอะไรต้องการสั่งเสียอีก ก็บอกผมมาเถอะ ผมจะต้องทำให้พี่ให้ได้อย่างแน่นอน ให้พี่จากไปอย่างสบายใจ”
จางซินเฟยหัวเราะคิกคัก พลางเดินเข้าไปหาแมงป่อง ส่วนแมงป่องใช้มือยันพื้น ถอยหลังอย่างต่อเนื่อง
จนกระทั่งถอยไปจนถึงตีนโซฟา แมงป่องถึงได้เอ่ยขึ้นมา: “ต่อให้มีหยิ่นเจิ้งคอยหนุนหลังแก แกก็ไม่มีทางที่จะแทนที่ฉันได้ ยิ่งไม่มีทางที่จะมีชีวิตรอดไปได้”
“แกคิดว่า ฉันขึ้นเป็นพี่ใหญ่แห่งอำเภอหลินได้ด้วยตนเองงั้นเหรอ?” แมงป่องกล่าว: “ข้างหลังของฉันมีผู้อิทธิพลคนหนึ่งคอยหนุนหลังอยู่ ถ้าหากแกกล้าที่จะแตะต้องฉัน เขาจะต้องไม่ปล่อยแกไปอย่างแน่นอน”
“ลูกพี่ พี่คิดว่าคำพูดที่ปัญญาอ่อนแบบนี้ ผมจะเชื่อไหม?”
จางซินเฟยยิ้มอย่างเย้ยหยัน จากนั้นแทงมีดเข้าไปมันที ส่วนแมงป่องก็รีบยกแขนขึ้นมาปิดกั้นแขนของจางซินเฟยเอาไว้
นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อน จางซินเฟยจะเป็นคู่ต่อสู้ของแมงป่องได้ยังไง
แต่ในเวลานี้ แมงป่องถูกหลี่ฝางทำร้ายจนบาดเจ็บหนัก
แต่ต่อให้เป็นแมงป่องที่บาดเจ็บหนัก ภายใต้แรงปรารถนาที่อยากจะอยู่รอด จู่ ๆ ก็พลันเปลี่ยนเป็นฮึกเหิมขึ้นมา เขาอดกลั้นกับความเจ็บปวด จับแขนของจางซินเฟยเอา ไว้ไม่ให้มีดแทงเข้ามา
ทันใดนั้นเอง แมงป่องพลันออกแรง ผลักจางซินเฟยออกไป ทำให้หลุดพ้นจากคมมีดของจางซินเฟยมาได้ แมงป่องเตรียมที่จะตอบโต้กลับ
และในเวลานี้เอง จางซินเฟยก็ตะโกนออกมา: “พี่น้องทุกคน ลงมือพร้อมกันเลย”
คนพวกนี้ล้วนเป็นคนสนิทของจางซินเฟย ต่อให้จางซินเฟยไม่พูด คนพวกนี้ ก็จะต้องเข้ามาช่วยอย่างแน่นอน ไม่นาน เมื่อคนเหล่านี้ได้เข้ามาร่วมด้วย แมงป่องก็รู้สึกสิ้นหวังทันที
เดิมทีร่างกายของเขาก็ได้รับบาดเจ็บภายในอย่างหนัก ฝืนทนได้อีกไม่นาน……
มองเห็น ในขณะที่แมงป่องกำลังจะโดนฆ่าอยู่รอมร่อ ทันใดนั้นเอง ก็ได้ปรากฏเงาของคนคนหนึ่งขึ้นที่หน้าประตู
“หยุดนะ” หลี่ฝางกล่าว
คนของจางซินเฟย ไม่มีทางที่จะฟังคำสั่งของหลี่ฝาง ดังนั้น ณ เวลานี้ หลี่ฝางก็ได้วิ่งเข้าไปทันที รวดเร็วและง่ายดาย ก็ได้ช่วยแมงป่องจัดการคนพวกนี้เรียบร้อยแล้ว
จางซินเฟยจ้องมองหลี่ฝาง หลี่หน้าผิดแปลกเล็กน้อย: “คุณคือคุณชายหลี่?”
หลี่ฝางไม่ได้พูดอะไร จางซินเฟยกล่าว: “คุณชายหลี่ คุณทำแบบนี้หมายความว่ายังไง แมงป่องคนนี้มีความแค้นกับคุณนะ ทำไมคุณต้องช่วยเขาด้วย?”
“ฉันจะทำอะไร จำเป็นต้องอธิบายกับนายด้วยเหรอ?” หลี่ฝางขมวดคิ้ว น้ำเสียงของเขาค่อนข้างเยือกเย็นพลางจ้องมองจางซินเฟย
จางซินเฟยหัวเราะเหอะ ๆ ขึ้นมา เขามองหลี่ฝางแล้วกล่าว: “ผมว่านะคุณชายหลี่ คุณคงไม่ได้เสียดายเงินรางวัลค่าหัวหนึ่งร้อยล้านนั่นหรอกนะ?”
ถ้าหากคนของจางซินเฟย ฆ่าแมงป่องได้ เช่นนั้นหลี่ฝางก็จะต้องสูญเสียเงินหนึ่งร้อยล้านนะ
วินาทีนี้ หลี่ฝางพลันช่วยแมงป่องเอาไว้ ทำให้จางซินเฟยอดสงสัยขึ้นมาไม่ได้
“ต่างก็บอกว่าคุณชายหลี่ร่ำรวยมหาศาล ตอนนี้ดูแล้ว ก็งั้น ๆ เอง” ถ้าหากไม่ใช่เพราะการแสดงออกที่น่าอัศจรรย์ของหลี่ฝางเมื่อสักครู่ จางซินเฟยแทบอยากจะด่าหลี่ฝางว่าเป็นคนเลวทรามต่ำช้าด้วยซ้ำ
“แล้วแต่นายจะคิด” หลี่ฝางมองดูแมงป่องที่อยู่บนพื้น แล้วเอ่ยถาม: “ยังเดินไหวไหม?”
แมงป่องกัดฟันแน่น เขาฝืนลุกยืนขึ้นมา
แมงป่องรู้ว่า ถ้าตัวเองไม่สามารถจากไปด้วยตัวเองได้ สิ่งที่รอตัวเองอยู่นั้น นั่นก็คือความตายอย่างแน่นอน หลี่ฝางได้ช่วยชีวิตของเขาเอาไว้ก็นับว่าบุญแล้ว ยังไงก็ไม่มีทางที่จะอุ้มเขาจากไป หรือแบกเขาจากไปหรอกใช่ไหม?
เดินออกมาจากห้องส่วนตัวอย่างช้า ๆ จางซินเฟยกัดฟันด้วยความโมโห: “คุณชายหลี่ คุณปล่อยแมงป่องไป แล้วคุณจะอธิบายกับเถ้าแก่หยิ่นยังไง?”
“หรือว่าคุณไม่รู้ว่า เถ้าแก่หยิ่นและแมงป่อง ตอนนี้เป็นศัตรูที่ไม่สามารถอยู่ร่วมโลกกันได้? จากที่ผมรู้ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับเถ้าแก่หยิ่น……”
จางซินเฟยยังไม่ทันได้พูดจบ ฝ่ามือหนึ่งของหลี่ฝาง ก็ได้ฟาดเข้าไปที่ใบหน้าของจางซินเฟยเต็ม ๆ ฟาดจนเค้าถอยออกไปไกล
“หนวดหู” หลี่ฝางฟังแล้วรู้สึกรำคาญ ก็เลยลงมือขึ้นมา
เห็นได้ชัด จางซินเฟยคนนี้ไม่เข้าใจสถานการณ์ซักเท่าไหร่ เขายังไม่รู้จักสถานะและตำแหน่งของหลี่ฝาง
หลี่ฝางเดินตรงออกมาจากห้องส่วนตัว ตามมาถึงข้างกายแมงป่อง แมงป่องเห็นหลี่ฝาง ในสายตาก็ได้ปรากฏแววความหวาดกลัวขึ้นมา: “คุณชายหลี่ ตกลงแล้วคุณจะช่วยผม หรือจะฆ่าผมกันแน่?”
หลี่ฝางทำเสียงฮึอย่างเย้ยหยัน: “ตอนนี้นายเป็นเพียงคนไร้ประโยชน์คนหนึ่ง ไม่มีค่าพอให้ฉันฆ่า แล้วก็ไม่มีค่าพอให้ฉันช่วย เมื่อกี้ที่ฉันลงมือ ก็แค่อยากจะถามคำถามกับนายสักสองสามคำถามเท่านั้นเอง”
“ฉันถามหน่อย ฉันได้ยินมาว่า แต่ไหนแต่ไรมา มีคนปิดหน้าลึกลับ คอยสนับสนุนนายอยู่เบื้องหลัง คอยสั่งนาย คนคนนั้น เป็นใคร?” หลี่ฝางเอ่ยถามขึ้นมา
หัวแมงป่องส่ายหัว กล่าว: “คุณชายหลี่ ผมรู้เพียงว่าเป็นคนของตระกูลตงฟาง แต่ว่าจะเป็นใครนั้น ผมจะรู้ได้ยังไง?”
“งั้นฉันขอถามนาย ภูเขาที่หมาจื่อเช่าลูกนั้นน่า จะเป็นของนายใช่ไหม? ธุรกิจที่หมาจื่อทำนั้น คิดว่านายเองก็น่าจะรู้ดี ถ้าหากนายสามารถช่วยฉันยับยั้งมันได้ บางที ฉันอาจจะไว้ชีวิตนายก็ได้” หลี่ฝางกล่าว
เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของแมงป่องก็กระวนกระวายขึ้นมาอย่างสุดขีด แมงป่องรีบส่ายหน้าทันทีกล่าว: “จะเป็นไปได้ได้ยังไง คนที่อยู่ด้านหลังของแมงป่องนั่นคือตระกูลตงฟางเชียวนะ ธุรกิจนี้ถ้าหากเป็นของหมาจื่อ แน่นอนว่าผมต้องกล้าขัดขวางแน่ แต่ธุรกิจของตระกูลตงฟาง ผมจะกล้าไปทำลายได้ยังไง คุณชายหลี่ นี่มันไม่เท่ากับว่าคุณกำลังบังขับผมให้เดินเข้าสู่เส้นทางแห่งความตายหรอกเหรอ?”
หลี่ฝางขมวดคิ้ว เขายื่นมือออกมา แล้วคว้าเข้าไปที่คอของแมงป่อง จากนั้นก็ผลักเขาไปที่ด้านนอกของหน้าต่าง: “ฉันกำลังถามนายว่าขัดขวางได้หรือไม่ ไม่ได้ถามนายว่านายกล้าหรือไม่กล้า”
“ตอบฉันมา นายสามารถขัดขวางได้หรือไม่?”
หลี่ฝางมองแมงป่อง เขากล่าวด้วยสีหน้าเยือกเย็น: “ถ้าหากไม่ได้ งั้นนายมีชีวิตต่อไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว”