NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 553 การถามที่ตรงจุดของหลี่ฝาง

หลี่ฝางจะเดินออกไปนั้น หลินชิงชิงก็เดินเข้ามา ดึงหลี่ฝางไว้：“ดูเหมือนเขาจะเห็นฉันแล้ว”
“เป้าหมายของเขาคือฉัน”หลินชิงชิงพูดด้วยสีหน้าซับซ้อน
หลี่ฝางส่ายหน้า พูดว่า：“ไม่ใช่ ผมต่างหาก”
“ถึงแม้คนที่เขาต้องการคือคุณ แต่ที่จริง เขาทำเพราะรังเกียจผม”
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ จากนั้นก็ประคองหน้าของหลินชิงชิงไว้ แล้วจูบลงไป
หลินชิงชิงตะลึง คิดไม่ถึงว่าจู่ๆหลี่ฝางจะทำกับเธอแบบนี้ มู่เสี่ยวไป๋ที่อยู่ไกลๆมองเห็นฉากนี้ ก็โกรธจนตัวสั่น
“ไอ้สารเลว”มู่เสี่ยวไป๋กัดฟัน จนแทบจะเอาฟันของตัวเองแตก
ผ่านไปประมาณหนึ่งนาที หลี่ฝางจึงปล่อยหลินชิงชิง จากนั้นก็หัวเราะให้มู่เสี่ยวไป๋ที่อยู่ใต้เขา：“ไป พวกเราไปเจอเขากัน”
หลี่ฝางรู้ว่า ถึงมู่เสี่ยวไป๋จะหมดหวังต่อหลินชิงชิงแล้ว แต่ในเวลานี้ ในใจก็ไม่สามารถลืมหลินชิงชิงไปได้หมดในทันที
ในใจของเขา จะต้องยังมีหลินชิงชิงอยู่
หลี่ฝางจงใจยั่วยุมู่เสี่ยวไป๋ ทำให้มู่เสี่ยวไป๋รังเกียจ
ไม่นานนัก หลี่ฝางก็มาตรงหน้าของมู่เสี่ยวไป๋：“มู่เสี่ยวไป๋ ได้ยินว่าคุณก็เปิดแพลตฟอร์มถ่ายทอดสดเหรอ？เหอะเหอะ ผมทำอะไร คุณก็ทำอย่างนั้น เดินตามตูดผม สนุกตรงไหนเหรอ”
หลี่ฝางเสียดสีไป มู่เสี่ยวไป๋ได้แต่พูดเบาๆ：“ผมไม่สนใจแพลตฟอร์มถ่ายทอดสดอะไร ผมก็แค่อยากทำลายคุณ ตระกูลหลี่พวกคุณหลอกพวกเราตระกูลมู่ไปห้าร้อยล้าน บัญชีนี้ ผมต้องเอาคืนมา”
“พูดแบบนี้ เรื่องใส่ร้ายในสองวันนี้ ก็เป็นคุณที่สาดโคลนมาสินะ？เหอะเหอะ หานักแสดงมาจากไหนเหรอ ทุ่มเทขนาดนั้น ทั้งห้องอาบน้ำ ห้องครัว”หลี่ฝางก็คิดถึงเรื่องเมื่อหลายวันก่อนทันที จะต้องเกี่ยวข้องกับมู่เสี่ยวไป๋เป็นอย่างแน่
มู่เสี่ยวไป๋ไม่ยอมรับ ได้แต่หัวเราะเหอะเหอะ：“คุณพูดอะไรเหรอ คุณชายหลี่ ทำไมผมไม่เข้าใจเลย”
“ไม่เข้าใจก็ช่างเถอะ ผมแค่อยากจะบอกคุณ ครั้งที่แล้วที่วิดีโอคอลกับคุณ ผมกับหลินชิงชิงอยู่ที่เตียง ที่จริงนอกจากที่เตียงแล้ว ก็ยังมีที่ห้องอาบน้ำ ห้องน้ำ ระเบียง แต่ละที่ ก็ทำหมดแล้ว”
หลี่ฝางพูดไป ก็คว้ามือของหลินชิงชิง บวกแรงเข้าไป
ส่วนมู่เสี่ยวไป๋นั้นเห็นได้ชัดว่าโมโหจัด จนหายใจไม่ออก
เวลานี้ มู่เหวินตงเข็นรถเข็น มาตรงนี้：“เสี่ยวไป๋ ผมอยากลงเขาไปดู”
“บางเรื่อง ไม่ใช่ของคุณ คุณก็บังคับไม่ได้”มู่เหวินตงพูด
มู่เสี่ยวไป๋จ้องหลินชิงชิง แล้วถาม：“ทำไม？”
“ผมรักคุณขนาดนั้น ทำไมต้องคบกับไอ้หมอนี่ด้วย？เขาดีกว่าผมตรงไหน？”มู่เสี่ยวไป๋มองหลินชิงชิง พูดอย่างไม่เต็มใจ
ไม่รอให้หลินชิงชิงตอบ หลี่ฝางก็พูด：“มู่เสี่ยวไป๋ อย่ามองผู้หญิงของผมแบบนี้ ไม่อย่างนั้น ผมจะต่อยคุณ”
“ส่วที่ผมดีกว่าคุณยังไงนั้น？ให้ผมคิดดูแล้ว รวยกว่าคุณนับด้วยไหม แล้วสู้เก่งกว่าคุณล่ะนับไหม？”พูดไป หลี่ฝางก็ปล่อยหมัดออกไป ที่หน้าของมู่เสี่ยวไป๋
มุมปากของมู่เสี่ยวไป๋ถูกต่อย ก็กลายเป็นโกรธที่มาจากความละอายทันที
“คุณกล้าต่อยผมเหรอ？”มู่เสี่ยวไป๋มองหลี่ฝางอย่างเย็นชา
“เหอะเหอะ จะกระต่ายตื่นตูมไปทำไม ผมตีคุณน้อยไปเหรอ？บอกคุณให้นะ อย่ามาเล่นความคิดชั่วร้ายพวกนั้นกับผม ไม่ใช่ว่าผมเล่นไม่ได้ แต่ผมไม่อยากเล่นต่างหาก บอกคนของคุณด้วย ปล่อยหวางเหยากลับมาหาผม”
“ถ้าพ่อของหวางเหยามีอันเป็นไป ผมจะต้องเอาคนของคุณฝังไปแน่”หลี่ฝางพูดอย่างเย็นชา
สีหน้ามู่เสี่ยวไป๋เย็นชา： “คุณขู่ผมเหรอ？คุณคิดว่านี่มันยุคไหนแล้ว？ฆ่าคนไม่ผิดกฎหมายเหรอ？ทำไม คุณมีใบอนุญาตให้ฆ่าคนเหรอ”
“ถ้าคุณมีความสามารถ ตอนนี้ก็แทงคนตายให้ผมดูสิ ถ้าคุณกล้า ผมจะเรียกพวกหวางต้องมาเลยตอนนี้”มู่เสี่ยวไป๋จงใจพูด
หลี่ฝางจะพูดอะไร ส้าวส้วยก็เดินลงมา：“ไม่มีใบอนุญาตให้ฆ่าคน”
“แต่แค่ฆ่าคน อย่าทิ้งหลักฐานก็พอ”
ส้าวส้วยหัวเราะเหอะเหอะ มองมู่เหวินตง แล้วพูด：“ใช่ไหม มู่เหวินตง”
มู่เหวินตงมองส้าวส้วย ทันใดนั้นก็ตกอยู่ในความเงียบ เขาเงียบอยู่นาน ทันใดนั้นก็เบิกตาโต：“คุณคือนักแข่งรถคนนั้นเหรอ？”
“นักแข่งรถอะไร”ส้าวส้วยทำเป็นโง่
“ก็นักแข่งรถที่ชนผม”มู่เหวินตงถามด้วยเสียงร้อนรน
“มู่เหวินตง คุณชายมู่ คุณพูดอะไรมีหลักฐานหน่อย วันนั้นที่คุณถูกชน ผมมีหลักฐานที่ไม่อยู่ในที่นั้น ผมกำลังกินเหล้ากับเพื่อนๆ ถ้าไม่เชื่อ คุณก็ไปฟ้องผมได้”ส้าวส้วยหัวเราะเหอะเหอะ
จากนั้น ส้าวส้วยตบไปด้านหน้าของมู่เสี่ยวไป๋ แล้วพูด：“ไปแล้ว วิธีการสกปรกเล็กน้อยนั้นของคุณ รับไว้เถอะ”
“คนอย่างคุณ ผมฆ่า……ไม่สิ เห็นมาเยอะแล้ว พวกเขาไม่ได้ถูกรถชนตายอย่างประหลาด ก็แค่เข้าห้องน้ำแล้วล้มที่ชักโครกตาย นี่อาจจะกรรมชั่วที่สุดท้ายแล้วได้ตามสนองคนเลวก็ได้”
ส้าวส้วยพูดกับมู่เสี่ยวไป๋
มู่เสี่ยวไป๋มองส้าวส้วย น้ำเสียงทุ้มต่ำไม่ค่อยพอใจ：“คุณฆ่าหมาทิเบตันใช่ไหม？”
ส้าวส้วยขมวดคิ้ว มองมู่เสี่ยวไป๋：“พวกคุณสองคนพี่น้อง ทำไมแต่ละคนถึงได้ปรักปรำคนอื่นล่ะ”
“ผมไม่ได้ฆ่าหมาทิเบตัน”
“คุณคิดว่าผมจะเชื่อเหรอ？”มู่เสี่ยวไป๋ทำเสียงฮึดฮัด
ส้าวส้วยส่ายหน้า：“ผมไม่หวังว่าคุณจะเชื่อ ใช่สิ ผมได้ยินว่าวันนั้นที่หมาทิเบตันตาย ปู่คุณได้รับของขวัญชิ้นหนึ่ง ใช่ไหม？”
จากนั้น ส้าวส้วยจึงพูดต่อ：“ผมยินดีที่พวกคุณจะหาคนมาจัดการผม”
ส้าวส้วยพูดไป ที่ใต้เขาก็ปรากฏบิวอิคก์สีดำคันหนึ่ง หลี่ฝางจูงมือของหลินชิงชิง แล้วพูดเบาๆ：“พ่อคุณมาแล้ว พวกเราลงไปกันเถอะ”
มู่เสี่ยวไป๋เข็นมู่เหวินตง ไปที่อีกด้าน
มีส้าวส้วยอยู่ พวกเขาสองคนพี่น้องไม่ได้เปรียบเลย หลี่ฝางพูดกับส้าวส้วย：“ส้าวส้วย คุณกลับไปที่คฤหาสน์ก่อนไป ผมกลัวว่าพวกพิธีกรจะเป็นอันตราย”
“เจ้านาย คุณกลัวว่าผมจะใจร้อนอดไม่ไหวใช่ไหม？”ส้าวส้วยพูดเหมือนจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม：“วางใจเถอะ ผมไม่ทำให้คุณอับอายแน่”
“ผมจะยืนอยู่นี่”ส้าวส้วยพูด：“พวกคุณลงไปเถอะ”
หลี่ฝางกับหลินชิงชิงลงจากคฤหาสน์บ้านซาน มาที่ตีนเขา ฉางเหมาออกมาจากรถ ยื่นบุหรี่ให้หลี่ฝาง：“คุณชายหลี่ ระหว่างทางรถติด พวกเราเลยมาสาย”
หลี่ฝางตอบรับไป：“ที่จริงคุณบอกว่าหลงทางก็ได้ แบบนี้ผมจะเชื่อง่ายกว่า”
หลี่ฝางอยากทำเป็นสับสน แต่ พอคิดๆดู ทำไมตัวเองต้องทำเป็นสับสนด้วย
ฉางเหมาได้ยินคำนี้ ก็มองหลี่ฝางด้วยสีหน้าซับซ้อน แล้วหัวเราะเหอะเหอะ：“คุณชายหลี่ คุณคิดว่าผมกำลังโกหกเหรอ？”
“เปล่า ผมคิดว่าสถานที่นี้ยากที่จะหาเจอได้ คุณมาเป็นครั้งแรก ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะหลงทาง”หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ
ฉางเหมาชี้ไปที่อีกด้าน พูดว่า：“คุณชายหลี่ พวกคุณไปอีกด้านเถอะ ลูกพี่มีเรื่องจะคุยกับคุณหนูเล็กน้อย ไม่สะดวกที่จะให้คนอื่นได้ยิน”
“ลูกพี่คุณคือพ่อตาผม คุณหนูคุณคือภรรยาในอนาคตของผม ผมไม่ใช่คนนอก คุณไปไกลหน่อยก็พอ”หลี่ฝางพูดเหมือนจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม
“เสี่ยวฝาง ผมจะคุยเรื่องที่บ้านกับชิงชิงหน่อยๆ คุณปลีกตัวไปก่อนได้ไหม”ลูกพี่หลินเปิดกระจกรถ พูดกับหลี่ฝาง
สีหน้าของหลี่ฝาง หม่นหมองลง แล้วพูด：“ครับ”
“ชิงชิง ลูกเข้ามาที่รถสิ”ลูกพี่หลินโบกมือเรียกหลินชิงชิง
หลินชิงชิงขึ้นรถมา ก็มองเห็นแผลที่ขาที่ลูกพี่หลิน：“พ่อ ขาของพ่อ”
“มาเป็นนักเลง จะต้องมีวันนี้สักวัน ยังมีชีวิตอยู่ถือว่าดี ลูกว่าไหม？พูดขึ้นแล้ว เรื่องนี้ต้องขอบคุณเสี่ยวฝาง ถ้าไม่ใช่เสี่ยวฝาง ชีวิตของพ่อ ก็คงไม่เหลือแล้ว ลูกก็จะไม่ได้เจอพ่อ เสี่ยวฝางเป็นเด็กดีจริงๆ”
ลูกพี่หลินยิ้มอย่างใจดี：“ได้ฝากลูกไว้กับเขา พ่อก็โล่งอก”
“ใช่สิ ชิงชิง พ่อมีเรื่องบางอย่าง ต้องไปหลบหน่อย”สีหน้าลูกพี่หลินหม่นลง พูดออกไป
หลินชิงชิงพยักหน้า พูดว่า：“ฉันรู้หมดแล้ว พวกหมาจื่อหักหลัง”
ลูกพี่หลินหัวเราะเหอะเหอะ：“ดูเหมือนเสี่ยวฝางจะบอกลูกแล้ว……คืนนี้พ่อจะไปจากเมืองเอก ไปหาแม่ลูก ถึงตอนนั้น ……”
เวลานี้ หลี่ฝางถูกฉางเหมาดึงมาข้างๆ
หลี่ฝางมองไปที่ฉางเหมา แล้วหัวเราะเหอะเหอะ：“พี่ฉางเหมา เพื่อนคนนั้นของพี่ล่ะ？”
“ทำไม ทำหายระหว่างทางเหรอ？”หลี่ฝางถามไปงั้นๆ
“ที่ตัวเขามีคดี ไม่สะดวกที่จะโผล่หน้าออกมา ผมจึงให้เขาไปซ่อนตัว”ฉางเหมาพูด
หลี่ฝางตอบรับไป：“ลี้ภัยเหรอ สุดยอดมาก ใช่สิ เพื่อนคุณสองคน วันนี้ออกมาได้ตรงเวลาเลยนะ ตีสี่ตีห้า พวกเขาไม่นอนเหรอ พวกเราเกิดเรื่อง พวกเขาก็ปรากฏตัว”