NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 530 ถูกลูกพี่หลินวางแผนร้าย

บทที่530 ถูกลูกพี่หลินวางแผนร้าย
“ชางสู่จะกลับมาแล้ว？คุณรู้ได้ไง？”หลี่ฝางมองลูกพี่หลินอย่างตกใจ คิดไม่ถึงว่าคุณจะรู้เยอะ
ลูกพี่หลินหัวเราะเหอะเหอะ：“มู่เสี่ยวไป๋บอกผมเอง หลายวันก่อนผมเจอหน้ากับมู่เสี่ยวไป๋ ก่อนหน้านี้ ตระกูลมู่เคยช่วยผมไม่น้อย ผมขายยาที่เมืองเอกได้ มู่เสี่ยวไป๋ก็ช่วยผมไว้เยอะ ทุกครั้งที่ผมเกิดเรื่องอะไร ก็มีตระกูลมู่ที่ช่วยจัดการให้ผมทุกครั้ง หลายๆคนต่างคิดว่าการโผล่มาอย่างฉับพลันของผม คือมู่เสี่ยวไป๋ที่แอบประคับประคองมา ที่จริงแล้วไม่ใช่ ความสัมพันธ์ของผมกับมู่เสี่ยวไป๋เป็นความร่วมมือกัน กำไรของผม เขาเอาไปสามสิบเปอร์เซ็นต์ เมืองเอกเกิดเรื่องอะไรขึ้น เขาก็จะมาช่วยยุติให้”
“ครั้งที่แล้วที่ลูกคนรวยพวกนั้นเกิดเรื่อง เป็นพวกคุณที่ทำใช่ไหม？อย่าปฏิเสธ หมาจื่อไม่ได้ทำคนพวกนั้น ถึงเขาจะทำ ก็มีขอบเขตของตัวเอง ผมกับเหยสงร่วมมือกันนานแล้ว นี่อยู่ดีๆก็เกิดเรื่องขึ้นมา จะต้องเป็นพวกที่ส่งยาแน่ ไม่ใช่หมาจื่อ ก็เป็นชุนเซิง ชุนเซิงถูกพวกคุณเข้าไปปั่นป่วนใช่ไหม？”ลูกพี่หลินมองหลี่ฝาง แล้วถาม
หลี่ฝางลังเลไม่พูด ลูกพี่หลินจึงหัวเราะทันที：“ดูเหมือนจะเป็นพวกคุณอย่างไม่ต้องสงสัยแล้ว เมื่อก่อนผมคิดว่าเรื่องนี้คุณจะไม่รู้ซะอีก ที่แท้คุณก็รู้”
“ไม่ใช่ความคิดของผม”หลี่ฝางพูด
“ผมรู้ว่าไม่ใช่ความคิดของคุณ ใจคุณไม่อำมหิตมากนัก เพิ่งเข้ามาในสังคมมืด คุณยังไม่อำมหิตเท่ากับคนที่เอาชีวิตมาทำร้ายผู้คน น่าจะเป็นคนที่อยู่ข้างกายคุณทำใช่ไหม？เขาทำให้ผมเสียหาย มู่เสี่ยวไป๋สืบมาให้ผมแล้ว ดังนั้นมู่เสี่ยวไป๋จึงนัดผม ให้ผมไปจัดการคุณพร้อมกับเขา”
“มู่เสี่ยวไป๋ศึกษาเกี่ยวกับคุณอย่างปราดเปรื่อง รวมทั้งทุกคนที่อยู่ข้างกายคุณ เขาศึกษาคุณหมดแล้ว คุณล่ะ เสี่ยวฝาง คุณรู้จักพื้นฐานของมู่เสี่ยวไป๋ไหม？”ลูกพี่หลินมองหลี่ฝาง แล้วหัวเราะเหอะเหอะ
หลี่ฝางตะลึงทันที ตัวเองไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับมู่เสี่ยวไป๋เลย
แต่มู่เสี่ยวไป่ล่ะ ศึกษาตัวเองมาหมดแล้ว
ทันใดนั้นหลี่ฝางก็ดูกังวล
“พ่อตา คุณเพิ่งพูดว่าชางสู่คือดาบสองคม งั้นคุณรู้ไหมว่าจะเอาชางสู่คืนมาอย่างไร？”หลี่ฝางรีบถาม
“ไม่เลวเลย ที่คุณถามคำนี้มาได้ หมายความว่าคุณยังมีทางรอด แต่ถ้าจะเอาชางสู่คืนมา คุณทำไม่ได้แน่ ต้องพึ่งพ่อคุณ แต่ชางสู่คือคนที่มีความทะเยอทะยาน การกลับมาของเขา สำหรับคุณแล้วตัวแปรที่ยิ่งใหญ่ ตอนนี้ในเงื้อมมือคุณมีกองกำลังสามส่วน และส่วนที่ดีที่สุดก็คือย่านผับ ที่อยู่ในมือของหวางเห้า ถ้าชางสู่กับหวางเห้าต่อต้าน คุณจะทำไง？”ลูกพี่หลินมองหลี่ฝาง แล้วถาม
หลี่ฝางส่ายหน้า พูดด้วยใบหน้าเด็ดเดี่ยว：“หวางเห้าไม่ต่อต้านผมแน่”
“ทำไมคุณมั่นใจขนาดนั้น？”ลูกพี่หลินมองหลี่ฝาง แล้วส่ายหน้า
“ผมดีกับเขาขนาดนั้น เขาจะต่อต้านผมได้ไง ตอนนั้นที่ชางสู่ไป ทิ้งให้หวางเห้าอยู่อย่างหมา เขาไม่มีเงินแม้แต่จะซ่อมแซมโรงอาบน้ำ เป็นผมที่ช่วยเขา แล้วก็ เขารับย่านผับไปดูแล ไม่มีคนเลย เป็นผมเองที่ให้คนเขาไป คุณว่า ถ้าเขาต่อต้าน ไม่ใช่ว่าชั่วเหมือนหมาป่า？หวางเห้าไม่ใช่คนอย่างนั้น”หลี่ฝางพูด：“เขามีน้ำใจมาก”
“เหอะเหอะ ที่คุณพูดนี้ ไร้เดียงสาจริงๆ คุณดีต่อหวางเห้า เท่ากับที่ผมดีต่อหมาจื่อไหม？ตอนที่หมาจื่อไม่มีข้าวกิน ผมก็เริ่มดึงเขาขึ้นมา มาจนถึงวันนี้ แต่เขาไม่ได้ต่อต้านผมเหมือนกันเหรอ？ใจคน คุณดูไม่ออก คุณดีต่อเขา เขาก็จะคิดว่าคุณจะอาผลประโยชน์ความจริงแล้ว คุณก็รับผลประโยชน์จริงๆ คุณช่วยหวางเห้า ไม่ใช่ว่าช่วยตัวเองเหรอ？ทุกคนพูดหมดแล้วว่า ต่างใช้ผลประโยชน์กันและกัน”
ประโยคของลูกพี่หลิน ทำให้จู่ๆในใจของหลี่ฝางก็สั่นขึ้นมา
ลูกพี่หลินพูดถูก ตัวเองดีต่อหวางเห้า เป็นแบบนั้นจริงๆ
ตัวเองกับหวางเห้า ที่จริงก็เป็นแค่พันธมิตรกัน
“ผมถามคุณ ถ้าหวางเห้าต่อต้าน คุณมีวิธีทางไหม？”ลูกพี่หลินถาม
คำนี้ทำเอาหลี่ฝางนิ่งไป หลี่ฝางส่ายหน้า ลูกพี่หลินหัวเราะอย่างเย็นชา：“คุณนะ ยังหนุ่มอยู่ ในมือคุณ ไม่มีแม้แต่หมาก จะเอาหวางเห้าอยู่ได้ไง？ใช้แค่สัญญาหนึ่งฉบับเหรอ？”
“ผมเสียเปรียบไปที่หมาจื่อแล้ว คุณก็อย่าเดินตามรอยผม ถือโอกาสก่อนที่ชางสู่ยังไม่เอาหวางเห้าต่อต้าน ไปแอบหาจุดอ่อนของหวางเห้า แล้วถือไว้ แบบนี้ ตอนที่เขาทรยศ คุณก็จะไม่ถูกกระทำ”ลูกพี่หลินพูด
หลี่ฝางพยักหน้า：“ผมรู้แล้ว”
“บอกคุณให้นะ มู่เสี่ยวไป๋เคยเจอกับชางสู่แล้ว เขาสองคนคุยความลับกัน การพูดคุยครั้งนี้ ไม่มีประโยชน์ต่อคุณแน่”
“ชางสู่กลับมาล่วงหน้าก่อนได้ มู่เสี่ยวไป๋ช่วยไว้ไม่น้อย”
“จุดนี้ คุณไม่สามารถห้ามได้ มู่เสี่ยวไป๋ชอบใช้เล่ห์อุบาย วิธีการลับหลังต่างๆ แม้แต่ผมยังละอายใจสุดๆ”
ลูกพี่หลินพูด：“แต่ว่า ชางสู่ไม่ใช่คนเยอะ เขาคงไม่ฟังแค่คำของมู่เสี่ยวไป๋ หลอกหวางเห้า ไปทรยศคุณ แล้วไปพึ่งมู่เสี่ยวไป๋อะไรแน่ จุดนี้คุณวางใจเถอะ”
“เขาจะประเมินสถานการณ์”
สีหน้าของหลี่ฝาง จู่ๆก็จริงจังหน่อยๆ หลี่ฝางคิดไม่ถึงเลยว่า ดูเหมือนมู่เสี่ยวไป๋จะไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ คิดไม่ถึงว่าเขาแอบทำไปตั้งเยอะ
“ชางสู่นั้นผมไม่ค่อยรู้เท่าไหร่ คุณลองไปสัมผัสเองเถอะ แต่ ชางสู่กับหวางเห้าเป็นเพื่อนตายกัน ถ้าหวางเห้าไม่ยอมทรยศคุณ ชางสู่ไม่ไปพึ่งพามู่เสี่ยวไป๋แน่ๆ สองคนนี้ ผูกติดไว้ด้วยกัน”
พูดจบแล้วชางสู่กับหวางเห้า ลูกพี่หลินขอบุหรี่จากหลี่ฝางอีกครั้ง แล้วให้หลี่ฝางเทน้ำให้เขาอีก
ลูกพี่หลินพูดต่อ：“ชางสู่กับหวางเห้าพวกเราพูดจบแล้ว งั้นก็เริ่มพูดถึงเฉินฝูเซิงเลยละกัน เฉินฝูเซิงคือวัยรุ่นคนหนึ่ง อายุยังน้อยและแข็งแกร่ง แต่ที่ตัวเขามีปัญหาเยอะมาก จัดการได้ง่ายมาก แต่มู่เสี่ยวไป๋ไม่ลงมือกับเขา เพราะว่าอะไรคุณก็เข้าใจดี เบื้องหลังของเฉินฝูเซิงคือกษัตริย์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ตระกูลมู่กับกษัตริย์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีความร่วมมือกัน”
“ดังนั้น มู่เสี่ยวไป๋ให้ผมจัดการเฉินฝูเซิงทิ้ง ก่อนหน้านี้ผมรับปากไว้แล้ว ผมว่าหน้าที่ในตอนนี้ น่าจะไปตกอยู่ที่หมาจื่อแล้ว”
ลูกพี่หลินหัวเราะแห้งๆ：“สังคมมืดนี้ พอใครไปก็ต้องมีคนเข้ามาเหมือนกัน ทุกคนไม่ได้มีความโดดเด่นอะไร ผมไปแล้ว ก็จะมีคนมีอำนาจมาแทนที่ทุกอย่างของผม”
“ถึงแม้เฉินฝูเซิงจะเป็นคนใหญ่โต แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่มีใครกล้าแตะต้องเขา กษัตริย์นั้นอยู่ห่างไกลคนก็กล้าทำเรื่องชั่วได้ แค่สัมผัสได้ถึงผลประโยชน์ ใครต่างก็ไม่ยอมเขา ถ้าหมาจื่อกับเฉินฝูเซิงสู้กันจริงๆ ผมว่า เฉินฝูเซิงต้องแพ้อย่างอนาถ”
“แน่นอนว่า ผมแค่เอาเขาสองคนมาเปรียบเทียบ ผมได้ยินว่ากษัตริย์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือส่งคนมาด้วย ผมว่าคนพวกนี้ ไม่ใช่แค่สู้ได้ แต่ต้องมีแผนการแน่ ดังนั้นเขาสองคนใครแพ้ใครชนะ ผมพูดไม่ได้หรอก”
“ก่อนผมหนีไป คุณเรียกเฉินฝูเซิงมาหาผมหน่อยสิ ผมจะพาฉางเหมาหนีไปด้วย ถ้าฉางเหมาอยู่ต่อไป จะต้องไปแก้แค้นให้ผมแน่ หมาจื่อปล่อยผมได้ แต่ไม่ปล่อยให้ฉางเหมารอดแน่”
“ดังนั้นแค้นนี้ ผมจะให้เฉินฝูเซิงแก้แค้นแทนผม”ลูกพี่หลินมองหลี่ฝาง แล้วหัวเราะ：“คุณว่าokไหม ลูกเขยในอนาคตของผม？”
“ได้สิ สำหรับผมแล้ว คือเรื่องดี สำหรับเฉินฝูเซิงแล้ว ยิ่งเป็นเรื่องดี หมาจื่อติดตามคุณมาตั้งหลายปี มีการชี้นำของคุณ เฉินฝูเซิงก็จะยิ่งชนะมากขึ้น”หลี่ฝางหัวเราะไปพูดไป
“ใช่ ถ้าไม่ใช่ว่ามีผู้ชายคนนั้นอยู่ ผมอยากชี้นำเฉินฝูเซิงอยู่เบื้องหลังจริงๆ แบบนั้น หมาจื่อตายแน่”ลูกพี่หลินพูดอย่างน่ากลัว
มองออกว่า ลูกพี่หลินแค้นหมาจื่อมาก
“ต้องหนีเหรอ？”
หลี่ฝางมองลูกพี่หลินด้วยสายตาซับซ้อน：“ให้ผมไปถามพ่อไหมล่ะ ว่าช่วยชีวิตคุณได้ไหม？”
ลูกพี่หลินส่ายหน้า หัวเราะไปพูดไปว่า：“ความหวังดีของคุณผมจะรับไว้ แต่ผมไม่อยากสร้างปัญหาให้พวกคุณ ช่วยผมดูแลดีๆ ชิงชิง ตัวผมพอใจมากแล้ว”
“ถ้าตระกูลพวกคุณรับผมไว้ งั้นตระกูลพวกคุณกับผู้ชายคนนั้น จะต้องสู้กันแน่ ผมรู้ความลับผู้ชายคนนั้นตั้งมาก พวกเขาไม่ปล่อยให้ผมรอดแน่ และก็ไม่มีทางปล่อยให้ผมไปพึ่งใคร”
“พูดตรงๆนะ ครั้งนี้ผมจะหนีสำเร็จหรือไม่ ก็ยังไม่รู้เลย”
ลูกพี่หลินพูดด้วยสีหน้าประหม่า：“พวกเขา น่ากลัวกว่าที่คุณจินตนาการไว้อีก”
“โอเค”หลี่ฝางพยักหน้าอย่างทำอะไรไม่ได้
“พ่อตา ชิงชิงคุณไม่ต้องห่วงเลย ถึงผมตาย ก็จะไม่ให้ชิงชิงเป็นอะไรไป คำนี้ผมสาบานกับฟ้าได้เลย”
หลี่ฝางพูดอย่างจริงจัง
ลูกพี่หลินยิ้มอย่างพอใจ หยิบโทรศัพท์ของหลี่ฝางออกมาจากกางเกง พูดว่า：“ผมอัดเสียงส่งให้ชิงชิงแล้ว ชิงชิงได้ยิน จะต้องดีใจมากแน่”