NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 503 รถของนายมูลค่าถึงพันล้านมั้ย?

บทที่ 503 รถของนายมูลค่าถึงพันล้านมั้ย?
ครั้งนี้ ซือถูเฟยแพ้อย่างราบคาบ
แพ้ให้ตู้เฟย ซือถูเฟยยังพอรับได้ แต่นี่แพ้ให้โหจื่อ มันอะไรกัน?
เขาเป็นถึงคุณชายของสี่ตระกูลใหญ่ กลับโดนบริกรตัวเล็กๆ ในบาร์คนนึงกดหัว?
ซือถูเฟยอดทนมายี่สิบกว่าปี ไม่ง่ายเลยที่จะได้โอ้อวด แต่สุดท้ายกลับโดนบริกรในบาร์ตัวเล็กๆ คนนึงตีแสกหน้า
บอกสิว่ามันน่าโมโหมั้ย?
ขณะที่ซือถูเฟยหันหลังกลับ โหจื่อก็รีบตามขึ้นมา： “คุณชายซือถู ทำไมต้องรีบไปด้วยล่ะ?”
“คุณชายซือถู ขอปรึกษากับคุณชายสักเรื่องสิ?” โหจื่อขวางทางซือถูเฟยไว้ แล้วพูดเลียๆ
หลี่ฝางไม่ต้องมองก็รู้ โหจื่อคนนี้ ไม่ได้ทำเรื่องดีแน่นอน
“เรื่องอะไร?” ซือถูเฟยมองโหจื่ออย่างรำคาญ แต่จะไม่สนใจไอ้เด็กนี่ก็ไม่ได้
คนที่มีรถอยู่ในครอบครองเป็นพันล้าน ฐานะจะธรรมดาได้ยังไง?
ถึงแม้จะบอกว่าตัวเองเป็นบริกรอยู่ในบาร์ แต่ซือถูเฟยก็ไม่เชื่อ
“ขายรถของคุณชายให้ผมนะ”
โหจื่อหัวเราะฮี่ๆ แล้วชี้ไปที่รถBugatti Veyron พลางพูด： “ผมอยากได้มานานแล้ว”
“ตอนแรกที่รถคันนี้ออก ผมมีธุระพอดี เลยพลาดโอกาส”
โหจื่อส่ายหน้า แล้วถอนหายใจพลางพูด： “เพราะว่าเรื่องนี้ ทำเอาผมนอนไม่หลับไปหลายวัน”
“ไม่ขาย”
ซือถูเฟยขมวดคิ้ว พลางมองโหจื่อ： “นายจะเสียใจหรือไม่เสียใจ มันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”
“รถคันนี้ ตระกูลซือถูเฟยของเราใช้เส้นสายตั้งเยอะกว่าจะซื้อได้ นายคิดว่าแค่มีเงินก็ซื้อได้เหรอ?” ซือถูเฟยมองบนใส่โหจื่อ
“ถึงขนาดนี้แล้ว งั้นมาแลกกับผมมั้ย?” โหจื่อยังคงไม่ยอมแพ้
“แลก? ถึงแม้รถของนายจะไม่เลว แต่รุ่นลิมิเต็ดทั้งนั้น แต่ว่า ไม่มีคันไหนที่เทียบBugatti Veyronของฉันได้ นายจะเอาอะไรมาแลกกับฉัน?” ซือถูเฟยหัวเราะอย่างดูแคลน
“งั้นเพิ่มเงินให้ก็ได้นี่” โหจื่อทำหน้าอ้อน
“ฉันบอกแล้วว่า ไม่ขาย นายฟังภาษาคนไม่เข้าใจหรือไง?” ซือถูเฟยจ้องโหจื่ออย่างดุดัน
“ผมบอกแล้ว ว่าผมจะซื้อ คุณชายฟังภาษาคนไม่เข้าใจหรือไง?” หน้าของโหจื่อ ก็ดูเข้มขึ้นมาเหมือนกัน
ซือถูเฟยไม่ได้สนใจเขา แล้วเดินตรงไปที่Bugatti Veyronของเขาคันนั้น
โหจื่อควักโทรศัพท์ออกมา แล้วกดอยู่ครู่
“ซือถูเฟย รถBugatti Veyronของนายคันนี้ อย่างมากก็หนึ่งร้อยล้าน รวมกับความมีค่าของมัน ที่ทั้งโลกนี้มีอยู่สองคัน รวมค่าที่เป็นของสะสมด้วยแล้ว ฉันคิดรวมแล้วสองร้อยล้านก็อยู่แล้ว” โหจื่อพูดอย่างจริงจัง
“ขอโทษนะ ถึงแม้นายจะให้ฉันสามร้อยล้าน ฉันก็ไม่ขาย” ซือถูเฟยส่ายหน้า ขณะที่กำลังจะขึ้นรถ
“สามร้อยล้าน ไม่ขาย งั้นหนึ่งพันล้านล่ะ！”
โหจื่อหรี่ตาพูดพลางยิ้ม
หนึ่งพันล้าน！
ขณะที่ซือถูเฟยสตาร์ทรถ เตรียมตัวออกรถ ทันใดนั้นก็ชะงักลง
ซือถูเฟยคิดไม่ถึง ว่าโหจื่อจะเพิ่มมูลค่าให้จนถึงพันล้าน！
หนึ่งพันล้านเป็นตัวแทนอะไร！
รถร้อยกว่าคันรวมกัน ที่จริงแล้วยังไม่เกินพันล้านเลย
แต่รถBugatti Veyronของเขา กลับขายได้ในราคาของรถร้อยคันที่จอดอยู่ตรงหน้าเขา
ถ้าบอกว่าซือถูเฟยไม่ใจสั่น ก็คงจะโกหก
ซือถูเฟยเคยเห็นหลี่ฝางใช้เงินฟุ่มเฟือย ในบาร์ของตน คืนนึงผลาญเงินไปสิบสามล้าน ที่จริงนั้นก็ถือว่าเปย์มากๆ แล้ว
แต่คิดไม่ถึง ว่าลูกน้องของหลี่ฝางจะเปย์ยิ่งกว่าเขาอีก
แค่ซื้อรถ ก็เปย์ได้เป็นพันล้าน！
หนึ่งพันล้าน เกรงว่าบนโลกนี้ ไม่มีรถคันไหนสามารถขายได้ในราคานี้มั้ง?
หลี่ฝางกับโก่เอ๋อ ก็ตกใจเหมือนกัน
หลี่ฝางถึงจะมีเงิน แต่ก็ไม่กล้าเล่นแบบนี้
จะให้พูด โหจื่อก็เกินไป ทำไมถึงต้องใช้เงินตั้งพันล้านซื้อรถคันนึงด้วยนะ?
หรือว่าเพื่อที่จะขับรถคันนี้ พาองค์หญิงYavinไปขับรถเล่นกันนะ?
เหยดเขร้ คิดไม่ถึงว่าโหจื่อ ไอ้เด็กนี่จีบหญิงถึงกับกล้าขูดเลือดขูดเนื้อตัวเอง
จุดนี้ แม้แต่หลี่ฝางยังรู้สึกละอายใจเล็กน้อยเลย
ส่วนโก่เอ๋อก็ช็อกจนสีหน้าเปลี่ยน เธอไม่ใช่แค่ช็อก เธอมองหลี่ฝางพลางพูด： “หลี่ฝาง เพื่อนของนายคนนี้รวยจริงๆ ”
“เพื่อนอะไรกัน ก็แค่บริกรในบาร์ของพวกเราเฉยๆ” หลี่ฝางถือโอกาสพูดอวด
ซือถูเฟยมองโหจื่อ แล้วพูดอย่างไม่ค่อยจะเชื่อ： “นายกล้าเอาเงินพันล้านมาซื้อรถของฉัน?”
“ฮี่ฮี่”
โหจื่อยิ้ม แล้วเดินไปด้านหน้าซือถูเฟย： “คุณชายซือถู คุณชายคิดว่าผมจะใช้เงินพันล้านซื้อรถของคุณคันนึงมั้ย?”
“นั้นไม่ใช่เรื่องไร้สาระหรือไง?” โหจื่อหัวเราะออกมา
“นายหลอกฉัน?” หน้าของซือถูเฟย แสดงให้เห็นถึงความโกรธ
โหจื่อส่ายหน้า： “คุณชายซือถู ผมจะไปกล้าหลอกคุณได้ยังไง”
“ในมือผม ไม่มีเงินพันล้านจริงๆ เมื่อกี้คุณก็เห็นแล้ว ผมจนมากจนแม้แต่เงินเติมน้ำมันยังไม่มีเลย”
โหจื่อพูด พลางวางโทรศัพท์ของตนไว้ด้านหน้าซือถูเฟย จากนั้นก็กดอยู่ครู่： “ใช่แล้ว คุณชายซือถู สโมสรเจียงหนาน เป็นสโมสรของคุณชายใช่มั้ย?”
“ใช่แล้วทำไม?” ซือถูเฟยถามอย่างไม่สบอารมณ์
“คุณโทรหาสโมสรเจียงหนานหน่อยสิ……” โหจื่อยิ้ม
“หมายความว่าไง?” ซือถูเฟยไม่ค่อยเข้าใจ
ซือถูเฟยไม่ได้ฟังคำของโหจื่อ โทรหาสโมสรเจียงหนาน เพราะว่าผู้จัดการของสโมสรเจียงหนาน เป็นฝ่ายโทรมาหาเขาเองแล้ว
ซือถูเฟยขมวดคิ้ว รู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ปกติ จึงรีบรับสาย
“คุณชายซือถู แย่แล้ว สโมสรเจียงหนานของพวกเราอยู่ๆ ก็ระเบิดไปสองห้อง” ฝั่งปลายสาย ผู้จัดการคนนึงพูดอย่างร้อนรน
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมห้องส่วนตัวถึงระเบิด?” หน้าของซือถูเฟย เปลี่ยนเป็นซีดทันที
ในขณะนั้น ใจของซือถูเฟย ก็สั่นระรัวทันที จากนั้นก็จ้องโหจื่อตาเขม็ง
“ไม่ผิด คุณชายซือถู ผมเป็นคนวางระเบิดที่สโมสรเจียงหนานเอง” โหจื่อมองซือถูเฟย พลางยิ้มตาตี่
ซือถูเฟยกัดฟัน พลางมองโหจื่อ： “นายระเบิดตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“เมื่อกี้นี้”
โหจื่อเลิกคิ้ว： “รถBugatti Veyronคันนี้ ผมหามันมานานแล้ว ผมยังคงพูดคำเดิม คุณชายอยากขาย ผมก็ซื้อ ถ้าไม่อยากขาย ผมก็จะซื้อ”
“ถ้าหากคุณชายไม่อยากขายละก็ ฮี่ๆ ขอโทษด้วย สโมสรเจียงหนานผมจะระเบิดมันให้ราบ ส่วนจะมีคนตายกี่คน มันไม่เกี่ยวกับผม กลับกันคุณชายต้องเจอกับการชดเชยค่าเสียหายและความรับผิดชอบทางอาญา”
“ใช่แล้ว สโมสรเจียงหนานของคุณชาย น่าจะมีมูลค่าประมาณพันล้านนะ?” โหจื่อมองซือถูเฟยพลางถาม
ซือถูเฟยกัดฟัน พูดอะไรไม่ออก
“อืม ตอนนี้น่าจะไม่ถึงแล้ว” โหจื่อพูด： “เมื่อกี้ไม่ระวัง ไปกดโดนอีกปุ่ม ห้องส่วนตัวของคุณชาย ถูกระเบิดไปอีกหลายห้องแล้ว”
“ผมเตือนคุณชายด้วยความปรารถนาดี ระเบิดที่อยู่ในห้องส่วนตัว เป็นแค่ระเบิดลูกเล็กๆ สร้างความเสียหายให้คุณชายได้ไม่เท่าไหร่หรอก แต่ว่าหลังจากนี้ ผมแค่กดเล่นๆ อีกสักครั้ง ห้องโถง หรือว่าลานจอดรถ เกรงว่าจะกลายเป็นจุณ”
โหจื่อยิ้ม ยิ้มอย่างน่าขนลุกสุดๆ
“เป็นยังไง คุณชายจะคิดทบทวนใหม่หน่อยมั้ย ว่าจะขายรถให้ผมมั้ย?” โหจื่อมองซือถูเฟยพลางถาม
ตาของซือถูเฟย แดงก่ำ
สีหน้าของเขา เปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยมขึ้นมาทันที
“นายมันเลวจริงๆ” ซือถูเฟยกัดฟันพลางพูด
“ความอดทนผมมีจำกัด อย่าให้ผมรอนาน ให้เวลาคุณชายสามสิบวินาที คิดทบทวน” โหจื่อหัวเราะหึพลางพูด
“ไม่ต้องคิดแล้ว ฉันไม่มีทางเลือกอื่นอยู่แล้วนี่”
ซือถูเฟยพูด： “เมื่อเทียบกับสโมสรเจียงหนาน รถBugatti Veyronคันนึง ก็ไม่เท่าไหร่”
“แค่อยากจะถามดู น้องชายอยากจะซื้อในราคาเท่าไหร่ดี?”
“ตอนนั้นที่ฉันซื้อรถคันนี้ ไม่นับเรื่องเส้นสาย ก็ยังต้องใช้เงินร้อยล้าน” ซือถูเฟยพูด： “อีกอย่างฉันก็ไม่ค่อยได้ขับ”
“ถึงจะไม่ค่อยได้ขับแต่ยังไงก็เป็นรถมือสอง รถมือสองแบบนี้ แน่นอนว่าไม่มีมูลค่ามากนัก”
โหจื่อมองซือถูเฟย แล้วพูด： “อีกอย่างดูท่าแล้ว คุณชายเป็นเสือผู้หญิง ใครจะรู้คุณชายจัดการผู้หญิงบนรถไปกี่คนแล้ว จนมีลูกหลานไปกี่คนแล้ว”
“คิดๆ ดูผมว่าไม่เอาดีกว่า”
“ช่างเถอะ ผมซื้อดีกว่า”
โหจื่อล้วงกระเป๋าไป พูดไป： “แป๊บนะ คุณชายซือถู ผมขอดูก่อนว่ามีเงินอยู่เท่าไหร่”
“……” ซือถูเฟยขมวดคิ้ว ไอ้หมอนี่เอาเงินในกระเป๋ากางเกงมาซื้อรถBugatti Veyronของเขา? ล้อเล่นอะไรกัน
“ในที่สุดก็ล้วงเจอ”
หลังจากล้วงอยู่นาน ไม่ง่ายเลยที่โหจื่อจะล้วงเงินออกมาห้าเหรียญ แล้วยื่นให้ซือถูเฟย： “คุณชายซือถู ลองดูว่าพอมั้ย?”
“ถ้าไม่พอ ผมก็ยกจักรยานไฟฟ้าคันนั้นให้อีกคัน”