NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 486 ส้าวส้วยถูกล้อมรอบ

บทที่486 ส้าวส้วยถูกล้อมรอบ
หลับตาลง นี่มันดูหมิ่นมากพอแล้ว คุณยังจะใช้มือข้างเดียวอีก？？
คนรับใช้ทั้งสี่คนของจูเก่อชิง โกรธส้าวส้วยจนสีหน้าเริ่มแดง！
ยังจะดูถูกได้อีกไหมเนี่ย？
แน่นอนว่า ไม่ว่าจะเป็นคนรับใช้ทั้งสี่คนนี้ หรือว่าเป็นจูเก่อชิง ต่างไม่จริงจังกับคำพูดของส้าวส้วย
นี่จะต้องเป็นเรื่องโม้แน่
สุดท้ายใครจะไปรู้ว่า ส้าวส้วยหลับตาจริงๆ จากนั้นก็ใช้มือข้างหนึ่ง ไว้ที่ด้านหลังของตัวเอง
แม่เอ๊ย เอาจริงเหรอ？
ทุกคนต่างตะลึง จูเก่อชิงเม้มปาก มองส้าวส้วย：“ส้าวส้วยคุณจะมาเล่นแง่อะไรกันแน่？คุณเอาคนมาใช่ไหม？”
จูเก่อชิงไม่เชื่อว่าส้าวส้วยจะหลับตาลงแล้วให้มือข้างเดียวจัดการกำลังของคนรับใช้ทั้งสี่คนของตัวเอง
จูเก่อชิงคิดมาตลอดว่า ด้านหลังส้าวส้วยมีคนหนุนหลังอยู่
“ด้านหลังของผม มีแค่คุณชายของพวกเรา แล้วก็ซุนจิ้น”
ส้าวส้วยพูดเบาๆ：“ไม่สิ ยังมีอีกคน”
“ใคร？”จูเก่อชิงถามต่อ
“ช่างเถอะ ไม่บอกคุณหรอก สรุปคือคนนั้นไม่มีทางเข้ามาแทรกแทง”
ส้าวส้วยพูดเบาๆ：“ตรงนี้คุณวางใจได้”
“จงใจมาเล่นแง่ให้เขวเหรอ！”
จูเก่อชิงเลิกคิ้วขึ้น มองส้าวส้วยแล้วพูด：“ฆ่าเขา”
หลังคำสั่งของจูเก่อชิง คนรับใช้ทั้งสี่คนนั้นก็เคลื่อนไหว
ไม่ว่าส้าวส้วยจะตั้งใจเล่นแง่ให้เขว ทำดัดจริต แค่ไหน หรือว่ามีความสามารถจริงๆ แต่ตอนนี้สำหรับพวกเขาแล้ว ถือเป็นโอกาสที่จะโจมตีได้ดี
พวกเขาไม่กล้าดูถูกส้าวส้วย ยังไงติงอีก็ถูกส้าวส้วยตบฉาดเดียวจนตาย
แต่ ขณะเดียวกันพวกเขาก็ไม่เชื่อว่า ภายใต้สภาพที่ส้าวส้วยหลับตาลงนั้น จะสู้ชนะพวกเขาได้
“ไปตายซะ”
คนหนึ่งที่ความเร็วนั้นไวที่สุด แทบจะมาตรงหน้าส้าวส้วยในทันที
ซุนจิ้นกลับสูดลมหายใจอันเย็นชา：“ส้าวส้วยบ้าแล้วเหรอ！”
ซุนจิ้นก็คิดว่า ส้าวส้วยหยิ่งยโสหน่อยๆ และก็มีความเป็นคู่แข่งหน่อยๆ
ซุนจิ้นกำหมัดขึ้นมา ฝ่ามือนั้นเหงื่อออกอย่างกังวล
กลับเป็นหลี่ฝางที่ไม่แคร์นัก
หลี่ฝางเคยเห็นส้าวส้วยลงมือแล้ว ที่ป่าเล็กๆด้านหน้าคฤหาสน์ตระกูลฉิน ส้าวส้วยเพียงคนเดียวเอาชนะปีศาจทั้งสี่แห่งเจียงหนานได้ ……
ในดวงตาของหลี่ฝาง คนรับใช้พวกนี้เทียบกับปีศาจทั้งสี่พวกนั้นแล้ว ถือว่าอ่อนแอกว่า
อย่าว่าแต่ปีศาจสี่คนอะไรนั่นเลย แม้แต่หมาทิเบตัน ก็ยังเทียบไม่ได้
ดังนั้นหลี่ฝางจึงไม่ห่วง
ในตอนนี้เอง ส้าวส้วยก็ลงมือแล้ว
เขาตบไปหนึ่งฉาด ที่ตัวของคนรับใช้โดยตรง
แรงทั้งหมดของคนรับใช้ไปป้องกันแล้ว ก็ยังคงต้านส้าวส้วยไม่ได้
เสียงตบดังเพียะ ส้าวส้วยตบจนลอยออกไป
ตอนนี้เอง ไม่ใช่แค่หลี่ฝาง ทุกคนต่างตะลึง
หลี่ฝางรู้ว่าส้าวส้วยสุดยอด แต่ไม่คิดว่าเขาจะสุดยอดได้ถึงระดับนี้
แค่ตบฉาดนี้ ก็ทำเอาคนที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ปลิวออกไป？
จูเก่อชิงและคนอื่นๆต่างตะลึงจนอ้าปาก
ส่วนอีกสามคน ต่างกลืนน้ำลายลง รู้สึกอยากจะถอย
แต่ ก็ยังไม่ทัน
ฝีเท้าของส้าวส้วย ขยับไปด้านหน้าเล็กน้อย ทันใดนั้นก็มาตรงหน้าของคนรับใช้ทั้งสามคนนี้
ส้าวส้วยแค่คนเดียว ล้อมรอบโดยคนรับใช้ทั้งสามคนนี้
มีเสียงดังขึ้นมาสองที ส้าวส้วยใช้ไหล่ หลังจากกระแทกไปที่ทั้งสองแล้ว คนสุดท้าย ก็ใช้ฝ่ามือตบปลิว
คนรับใช้ทั้งสี่คนนี้ เมื่ออยู่ภายใต้เงื้อมมือของส้าวส้วย ก็เหมือนกับมดตัวหนึ่ง ไม่มีโอกาสสู้กลับ
“ขยะ！”
ส้าวส้วยลืมตาขึ้นมา พูดอย่างดูถูก
จูเก่อชิงตะลึง เขามองไปที่พื้น คนรับใช้ทั้งสี่คนของตัวเอง ต่างล้มลงพื้น ยืนขึ้นไม่ได้
“คุณทำได้ยังไง？”
จูเก่อชิงกลืนน้ำลาย ในสายตาเต้มไปด้วยความหวาดกลัว
เดิมที เขาคิดจะแอบโจมตีส้าวส้วย แต่ตอนนี้ดูแล้ว อย่าว่าแต่โจมตีเลย ตอนนี้แค่หนี ก็เป็นปัญหาแล้ว？
จูเก่อชิงพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ：“นี่จะเป็นไปได้ไง？สามปีก่อน คุณไม่แข็งแกร่งขนาดนี้ คุณใช่ส้าวส้วยหรือไม่กันแน่？”
เวลานี้ จูเก่อชิงก็สงสัยว่าส้าวส้วยตรงหน้านี้ ไม่ใช่ส้าวส้วยเมื่อสามปีก่อนแล้ว
ส้าวส้วยยิ้ม：“สามปีก่อน ผมไม่แข็งแกร่งขนาดนี้จริงๆ”
“แต่ในสามปีนี้ ผมผ่านการการฝึกระบบฝึกปีศาจมาสามปี ทุกๆครั้งจะทำลายขีดจำกัดของตัวเอง”
“ผมประสบความสำเร็จในวันนี้ได้ ทั้งหมดมาจากความพยายามของผม”
“สามปีนี้ผมลำบากมาก ไม่สิ ควรจะพูดว่าทรมานอย่างไร้มนุษยธรรม ผมไม่ใช่คุณนะ คุณชายแห่งตระกูลจูเก่อ คุณน่าจะใช้ชีวิตอย่างอยู่ดีกินดีสินะ？”
“ในเมื่อฝึกศิลปะการต่อสู้ คุณก็คงไปหาอาจารย์ที่มีชื่อเสียงสินะ？ผมไม่เหมือนกัน ผมต้องไปหาคู่ต่อสู้ที่เท่าเทียมกับผม ไม่ฆ่าเขา ก็ต้องถูกเขาฆ่าตาย ผมฝึกตัวเองบนเส้นขอบของความเป็นความตาย”
“สามปีก่อน ถึงแม้ผมจะจงใจแพ้คุณ ยังดีที่คุณปล่อยผมไป แต่ตอนนั้นความห่างของพวกเราก็ไม่มาก แต่ตอนนี้ คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ผมอีกแล้ว”
“จูเก่อชิง ที่จริงผมไม่อยากสู้กับคุณ เพราะว่าคุณไม่คู่ควร ไม่มีคุณสมบัตินี้”
“ผมนัดคุณออกมา ก็เพื่อให้คุณได้รู้ว่า ผมแข็งแกร่งแค่ไหน”
ส้าวส้วยพูดเบาๆ
ครั้งนี้ส้าวส้วย ไม่ออมมือ ใช้กำลังทั้งหมดของตัวเอง
หากเป็นเมื่อก่อน ส้าวส้วยก็ไปสู้อย่างเอ้อระเหยลอยชาย
แต่ครั้งนี้ ส้าวส้วยใช้การปลิดชีพอย่างรวดเร็ว ไปปราบฝ่ายจูเก่อชิง
พูดได้ว่า ส้าวส้วยลงมือ ทางด้านจูเก่อชิง ต่างจบเห่หมดแล้ว
ผ่านการปะทะเมื่อคู่ จูเก่อชิงรู้ว่า ส้าวส้วยไม่ได้โม้ ตัวเขานั้นมีพละกำลังนี้จริงๆ
“จูเก่อชิง ทำไมคุณไม่พูดล่ะ？”
มองจูเก่อชิง ส้าวส้วยก็เลิกคิ้วแล้วหัวเราะ：“ตกใจกลัวผมแล้วเหรอ？”
จูเก่อชิงนั้นตกใจกลัวจริงๆ แต่เขาจะยอมรับได้อย่างไร
จูเก่อชิงขมวดคิ้ว จากนั้นที่มุมปากก็ผิวปากออกมา
ทันใดนั้น รอบๆตัวทั้งสี่ด้าน ก็ปรากฏคนกลุ่มหนึ่งอีกครั้ง
กลุ่มฝูงคนจำนวนมาก ก็ล้อมรอบส้าวส้วยไว้ทันที
เยอะขนาดว่าประมาณสี่ถึงห้าสิบคนได้
“ส้าวส้วย ถึงคุณจะสุดยอดแค่ไหน ผมก็เชื่อว่าคุณจะล้มคนของพวกเราจำนวนมากขนาดนี้ได้ในทันที”
แป๊บเดียว ความมั่นใจของจูเก่อชิงก็มา
“ครั้งนี้ ผมจะไม่ปล่อยคุณอีกแล้ว”จูเก่อชิงพูดอย่างเย็นชา
ส้าวส้วยพยักหน้า พูดว่า：“ผมก็ด้วย”
“ที่จริงสามปีก่อน ผมมีโอกาสจะฆ่าคุณ จากนั้นก็หนีไป ก็แค่ผมคิดว่าถ้าฆ่าคุณ พวกคุณ ตระกูลจูเก่อจะต้องบ้าคลั่งแน่ แล้วจะต้องเอาคืนพวกเราโดยไม่คำนึงถึงสิ่งใดแน่ ดังนั้น ผมจึงปล่อยคุณไป”
“แต่ตอนนี้……ไม่จำเป็นแล้ว”
ส้าวส้วยหัวเราะ ตาจ้องไปที่จูเก่อชิง
“ที่จริง คุณมาอีกเยอะแค่ไหน ผลลัพธ์ ก็เหมือนกันหมด”ส้าวส้วยพูด
“หมายความว่าไง？”
ได้ยินคำนี้ ในใจของจูเก่อชิง ก็รู้สึกผิดปกติทันที
“กลยุทธ์จับโจรเอาหัวโจก เหตุผลนี้ คุณไม่เข้าใจเหรอไง？”
“ไม่ว่าข้างกายคุณจะมีห้าสิบคน หรือว่าร้อยคน ถ้าข้างในไม่มีคนที่จะมาหยุดผมได้ คุณก็เป็นของเล่นในมือผม”
ส้าวส้วยพูดคำนี้จบ จูเก่อชิงก็เข้าใจความตั้งใจของส้าวส้วย
ทันใดนั้น จูเก่อชิงก็ถอยหลังไป ขณะเดียวกันก็เร่มให้ทุกคนไปขวางตรงหน้าเขา คุ้มกันตัวเองไว้
แต่ ความเร็วของจูเก่อชิงกับคนรับใช้พวกนี้ ช้าเกินไป
แค่ก็ไม่ได้ช้านัก ก็แค่ในสายตาของส้าวส้วยนั้น ช้าสุดๆ
ร่างของส้าวส้วย เหมือนกับปีศาจ พุ่งเข้าไปในฝูงชน
เป้าหมายชองส้าวส้วย แค่จูเก่อชิงคนเดียว และพวกที่ขวางทางนั้น ก็หยุดส้าวส้วยไม่ได้เลยสักนิด
เพียงชั่วครู่ ส้าวส้วยก็มาตรงหน้าจูเก่อชิง
จูเก่อชิงจับพัดพับ แทงใส่ตัวของส้าวส้วยโดยตรง
ส่วนส้าวส้วยก็ได้แต่หัวเราะ หรี่ตามองจูเก่อชิง
สายตาของจูเก่อชิงตะลึงไป พัดพับของเขานี้ ด้านในมีเข็มเงิน แต่เข็มเงินนั้นไม่ได้แทงไปที่เสื้อผ้าของส้าวส้วยขาด
ส้าวส้วยหัวเราะ แล้วพูด：“ถ้าแทงทะลุได้ คุณว่า คุณจะประสบความสำเร็จไหม？”
ที่ตัวของส้าวส้วย สวมเสื้อผ้าที่พิเศษไว้ ด้านบนคือปรอท
และเสื้อผ้าของเขา ก็สร้างมาจากวัสดุพิเศษ เข็มเงินทั่วๆไป แทงไม่เข้าอยู่แล้ว
ส้าวส้วยสวมเสื้อผ้าชุดนี้ ไม่ใช่เพื่อออกกำลังกาย รับน้ำหนักอย่างเดียว แต่ยังมีอีกเหตุผล นั่นก็คือเป็นเกราะป้องกันตัว
ถึงแม้ กันกระสุนไม่ได้จริงๆ แต่มีดทั่วๆไปนั้น ก็ยังแทงไม่เข้า อย่างมากก็แทงเข้าที่ด้านนอกชุดได้ แต่แทงตัวของส้าวส้วยไม่เข้า
มองเห็นส้าวส้วยมาตรงหน้าของจูเก่อชิง ทุกคนต่างพุ่งไปที่ส้าวส้วย
และในมือของคนมากมายนั้น ก็ปรากฏกริชอันวิบวับ
คนตั้งเยอะ ซุนจิ้นกับหลี่ฝาง เหงื่อแตกเพราะส้าวส้วยอีกครั้ง
ยังไงส้าวส้วยก็ฝึกศิลปะการต่อสู้อย่างลำบากมาหน่อยเท่านั้น เขาคือคน ไม่ใช่เทพ คนตั้งเยอะ สองมือของเขา จะไปสู้คนมากมายขนาดนี้ได้ยังไง？
สู้ไม่ได้แน่นอน
ถ้าถูกล็อกไว้ งั้นส้าวส้วย ก็เป็นไปได้ที่จะเจอกันอันตรายแน่นอน