บทที่478 หมากในมือของตู้เฟย
สีหน้าของหวางเสี่ยวหยวนตะลึงไปก่อน จากนั้นก็หัวเราะขึ้นมา
“ดูเหมือนคุณชายหลี่จะสนใจพวกเรานานแล้วนะ”หวางเสี่ยวหยวนหัวเราะแห้งใส่ จากนั้นก็เอาบัตรนั้น เก็บขึ้นมาใส่ในกระเป๋ากางเกงตัวเอง
“ในเมื่อคุณชายหลี่เข้าใจพวกเราเป็นอย่างดีแล้ว งั้นพวกเราก็จะไม่ทำอะไรเกินความสามารถ”
“ผมเรียกลูกน้องเก่ากลับมา เพราะต้องการเงินทุนตั้งต้น สังคมนี้เป็นจริงมาก ผมไปหลอกขายฝันอันยิ่งใหญ่ให้พวกเขา ก็ไม่สู้กับให้พวกเขาอย่างละนิดไปเลยจริงๆ แบบนี้ในใจของพวกเขาก็จะอุ่นใจมากขึ้น”
“ส่วนที่คุณชายหลี่บอกว่าไม่คิดบัญชี ให้พวกเราใช้จ่ายตามสบาย นั่นก็ไม่ได้ คุณชายหลี่ส่งฝ่ายบัญชีมาสักคนเถอะ ถึงตอนนั้น เงินทุกบาทที่พวกเราใช้ไป ก็จะบอกเขาหน่อย ผมรู้ว่าคุณชายหลี่ใจกว้าง ไม่ได้ขาดเงิน แต่กฎก็คือกฎ จะทำพังไม่ได้”หวางเสี่ยวหยวนพูดอย่างจริงจัง
“โอเค”
หลี่ฝางพยักหน้า:“รอผมหาคนที่เหมาะสมค่อยว่ากัน”
ที่จริงสภาพทางเศรษฐกิขของพวกหวางเสี่ยวหยวน ล้วนแต่เป็นลุงเฉียนบอกหลี่ฝาง
อีกอย่าง ลุงเฉียนยังหานักบัญชีที่น่าเชื่อถือสามคนมาให้หลี่ฝางด้วย ให้พวกเขาช่วยไปจัดการดูแล แต่ถูกหลี่ฝางปฏิเสธไป
จะใช้คนก็อย่าระแวง หากระแวงใครก็อย่าใช้เขา
หลี่ฝางคิดว่า ในเมื่อเอาถิ่นให้พวกเขาแล้ว ก็ให้พวกเขาใช้กันอย่างเต็มที่ พอคะแนนออกมา ก็จะมีรางวัลให้ ถ้าฉวยโอกาสจากความวุ่นวาย ถึงตอนนั้นหลี่ฝางก็จะเอาถิ่นของพวกเขาคืนกลับมา
หลังจากหลี่ฝางออกมาจากโรงพยาบาล ก็มาที่รถของส้าวส้วย
“พวกเราจะไปไหน?มหาวิทยาลัยหรือว่า?”ส้าวส้วยถาม
“ไปมหาวิทยาลัยก่อนไป รอวันหยุดค่อยไปคฤหาสน์บ้านซาน ดูหน่อยว่าบริษัทมีเดียดำเนินการอย่างไรบ้าง”ที่ปากของหลี่ฝางพูดไป ในใจกลับคิดถึงหลินชิงชิง
หลินชิงชิงผู้หญิงคนนี้ หลังจากครั้งที่แล้วที่บล็อกตัวเองไป จนตอนนี้ก็ยังไม่อันบล็อกตัวเองคืน
ตอนที่หมดหนทางนั้นเอง หลี่ฝางจึงได้แต่วิ่งไปหาถึงที่
ส่วนส้าวส้วยนั้นก็มองความคิดของหลี่ฝางออกทันที หัวเราะไปพูดเยาะเย้ยไปว่า:“เจ้านายคิดถึงหลินชิงชิงสินะ?”
“พูดเหลวไหลอะไรกัน”
หลี่ฝางกลอกตาใส่ส้าวส้วย:“ขับรถของคุณดีๆล่ะ”
“ใช่สิ เจ้านาย ลืมบอกคุณไปเรื่องหนึ่ง ลูกพี่หลินพ่อของหลินชิงชิง หนีออกมาแล้ว”
“เขาเริ่มทำของพวกนั้นอีกแล้ว”
ส้าวส้วยขมวดคิ้ว มองหลี่ฝางแล้วพูด:“เจ้านาย คุณว่าพวกเราจะทำยังไงดี?ไปจัดการเขาไหม?”
หลี่ฝางคิดสักพักจึงพูด:“อย่าเพิ่งไปแตะต้องเขา ยังไงเขาก็คือพ่อแท้ๆของพี่ชิงชิง ถ้าแตะต้องเขาจริงๆ ความสัมพันธ์ของผมกับพี่ชิงชิง ก็จบเห่แน่”
หลี่ฝางพูดอย่างทำอะไรไม่ได้:“รอเสาร์อาทิตย์นี้ตอนที่ผมเจอพี่ชิงชิง จะบอกพี่ชิงชิงหน่อย ให้เธอไปโน้มน้าวลูกพี่หลิน ถ้าโน้มน้าวไม่สำเร็จ พวกคุณค่อยจัดการเขาก็ยังไม่สาย”
“โอเค”
ส้าวส้วยพยักหน้ารับปากไป
พอหลี่ฝางกลับไปที่หอพัก คนในหอพัก ส่วนมากก็นอนไปหมดแล้ว
และหลี่ฝางก็เหนื่อยแล้ว ตอนที่เตรียมจะนอนลง ก็มีคนมาตบผ้าห่มของหลี่ฝาง
หลี่ฝางตกใจ คว้าเปืนลิปสติกทันที
“หลี่ฝาง ผมเอง”หลี่ซ่วยซ่วยพูดเบาๆ
“ห่า คุณจะทำผมตกใจตายใช่ไหม”
หลี่ฝางมองหลี่ซ่วยซ่วยอย่างแปลกใจ จึงถาม:“ดึกขนาดนี้คุณยังไม่นอนอีก ทำอะไรอยู่เหรอ?”
“ผมมาหาคุณเพราะมีเรื่องนิดหน่อย เราสองคนออกไปคุยกันเถอะ”หลี่ซ่วยซ่วยพูด
“ผมเพิ่งถอดเสื้อผ้า”หลี่ฝางไม่ค่อยเต็มใจนัก
“สวมกางเกงขาสั้นก็ได้”
หลี่ซ่วยซ่วยพูด:“ไปเถอะ”
ตามหลี่ซ่วยซ่วยไป แล้วมาที่สุดทางเดิน
หลี่ซ่วยซ่วยหยิบบุหรี่จงหวาอันใหม่หนึ่งกล่องมาจากกระเป๋า แกะออกแล้วยื่นให้หลี่ฝางมวนหนึ่ง:“สูบสิ หลี่ฝาง”
หลี่ฝางตะลึงเล็กน้อย สถานะครอบครัวของหลี่ซ่วยซ่วยนั้นหลี่ฝางรู้ดี ปกติอยู่ที่โรงอาหาร มักจะกินผักกาดขาวที่ถูกที่สุด
แต่ตอนนี้ เขากลับซื้อบุหรี่จงหวาที่หกสิบหยวน
หลี่ฝางรู้สึกทันทีว่าผิดปกติ จึงถามว่า:“มีอะไรก็ว่ามา ความสัมพันธ์ของเราสองคน ไม่จำเป็นต้องปลอมขนาดนี้”
หลี่ซ่วยซ่วยชักสีหน้าหน่อยๆ จากนั้นก็หัวเราะหึหึ:“ซื้อมาแล้ว คุณสูบเถอะ”
“บุหรี่แพงแบบนี้ ที่หมู่บ้านพวกเรา มีแค่ผู้ใหญ่บ้านที่สูบได้”หลี่ซ่วยซ่วยหัวเราะ พูดไป
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ:“หนาวมาก คุณพูดกับผมตรงๆเถอะเรื่องอะไร?ที่บ้านเกิดปัญหาหรือเปล่า?”
หลี่ฝางไม่ใช่คนใจแคบ ผ่านการคบมาระยะหนึ่งแล้ว หลี่ฝางก็รู้ดีว่านิสัยของหลี่ซ่วยซ่วย ตรงไปตรงมา ซื่อสัตย์
ถ้าหลี่ซ่วยซ่วยลำบาก หลี่ฝางยื่นมือช่วยแน่นอน
“ที่บ้านผมไม่เกิดเรื่องอะไรหรอก แต่เป็นทางไห่เย่น……ตอนนี้เธอเป็นเซลล์ ปัจจุบันในมือเธอมีโครงการหนึ่ง ต้องการร่วมมือกับพวกคุณ เธอถามผมว่าช่วยไปหาคุณ ให้คุณช่วยได้ไหม”
“ไห่เย่นพูดว่า แค่คุณพูด เรื่องนั้น ก็จะสำเร็จ”
หลี่ซ่วยซ่วยหัวเราะ พูดว่า:“หลี่ฝาง คุณสามารถ ……”
หลี่ซ่วยซ่วยยังไม่ทันพูดจบ หลี่ฝางก็ส่ายหน้าพูดว่า:“ไม่ได้”
“หลี่ซ่วยซ่วย คุณโง่หรือเปล่า?ไห่เย่นหลอกใช้คุณเพื่อเข้าใกล้ผม เพื่อได้ผลประโยชน์ของตัวเองชัดๆ”
หลี่ฝางทนไม่ไหว จึงพูดตรงๆ:“หรือว่าคุณมองไม่ออกเหรอ?”
ตอนกลางวันที่หลี่ฝางห้ามหวางเสี่ยวโก๋ไว้ ไม่ให้หวางเสี่ยวโก๋พูด เพราะว่าไม่มีหลักฐาน
แต่ตอนนี้ หางจิ้งจอกของไห่เย่โผล่ออกมาแล้ว หลี่ฝางก็ไม่เกรงใจแล้ว
และก็ไม่รู้ว่าหลี่ซ่วยซ่วยโง่จริง หรือว่าแกล้งโง่
“หลี่ฝาง คุณอย่าเพิ่งปฏิเสธ ผมรู้ว่าทำธุรกิจจะเอาแต่พูดเรื่องธุรกิจไม่ได้……ดังนั้นพรุ่งนี้พวกเราอยากเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อ จากนั้นก็เอาสัญญาให้คุณดู ถ้าคุณคิดว่าได้ ก็ช่วยไห่เย่นหน่อย และก็ถือว่าช่วยผมด้วย”
หลี่ซ่วยซ่วยพูด:“ถ้าสัญญานี้มีปัญหา คุณค่อยปฏิเสธก็ไม่สาย”
มองหลี่ซ่วยซ่วยแวบหนึ่ง หลี่ฝางไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี
ยังไงซะกินข้าวมื้อเดียวก็คงไม่มีคนตายหรอก หลี่ฝางพยักหน้า จึงรับปากตกลงไป:“โอเค”
พอรับปากไป หลี่ฝางก็หันหน้า เตรียมไปนอน
แต่ตอนที่หันหน้านั้น หลี่ฝางก็มองเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย
ตู้เฟย!
ตอนกลางวันตู้เฟยถูกทำร้ายเกือบตาย คิดไม่ถึงว่าตอนนี้ จะออกจากโรงพยาบาลแล้ว
ตู้เฟยมองหลี่ฝางด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ พูดว่า:“คุณชายหลี่ บังเอิญมากเลย ออกมาสูบบุหรี่ก็มาเจอคุณได้”
ไม่รู้ว่าทำไม หลี่ฝางเห็นตู้เฟย ก็เหมือนกับเห็นผี
ที่ใบหน้าตู้เฟย ตอนนี้จมูกยังบวมเขียวอยู่ ในมือเขาถือบุหรี่ บนตัวไม่สวมอะไร ส่วนด้านล่างสวมแค่กางเกงขาสั้น
เห็นที่ตัวเขาไม่มีอาวุธ ในใจของหลี่ฝางก็โล่งอก
“ใช่บังเอิญหรือเปล่า ในใจคุณรู้ดี”
หลี่ฝางขมวดคิ้ว มองไปที่ตู้เฟย:“ตู้เฟย ผมแนะนำคุณนะ ไปซะเถอะ คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ผม สู้กับผมต่อไป คุณจะไม่เหลือชีวิตได้”
“คุณชายหลี่ คุณกำลังขู่ผมเหรอ?ตอนนี้เป็นสังคมมีกฎหมาย คำพูดเมื่อกี๊ ผมฟ้องได้นะว่าคุณข่มขู่น่ะ”ตู้เฟยพูดขำๆ
หลี่ฝางส่ายหน้า ข้ามจากข้างตัวตู้เฟย
“นี่คือคำแนะนำ ตระกูลจูเก่อก็แค่กำลังหลอกใช้คุณเท่านั้นแหละ”หลี่ฝางขมวดคิ้วพูด
“คุณชายหลี่ไม่ต้องเตือนผม ตอนนี้ผมมีสติกว่าใคร เมื่อก่อนผมเองที่โง่ ใช้ชีวิตอย่างสับสน ตอนนี้อะไรผมก็เข้าใจหมดแล้ว”
“ก็แค่คุณชายหลี่ตอนนี้คุณให้ผมกลับตัว สายไปหน่อยหรือเปล่า?”
“ผมไม่เหลืออะไรแล้ว คุณให้ผมกลับตัว ผมกลับตัวแล้วได้อะไร?”
“พ่อผมตายแล้ว บริษัทก็ล้มละลายแล้ว หยูเต๋อส่วยหัวหน้าครอบครัวตระกูลหยูในตอนนี้ คือคนของคุณสินะ?”
“คุณชายหลี่ คุณนี่มันจอมปลอมจริงๆ คุณให้ผมไป แต่ว่า ผมจะไปทางไหนล่ะ?คุณรู้ไหม คุณได้ขับไล่ผมไปสู่ความตายแล้ว ?”
“ผมหมดหนทางแล้ว”
มองไปที่หลี่ฝาง สีหน้าตู้เฟยดูน่ากลัว:“ตอนนี้ทางเดียวที่ผมมี ก็คือลากคุณ ไปตายด้วยกัน”
“เหอะเหอะ”
หลี่ฝางหัวเราะ หันหน้าไป มองที่ตู้เฟย:“ตู้เฟย คุณบอกว่าอยากลากผมไปตายด้วยกัน เป็นไปได้เหรอ?”
“ผมคือคุณชายตระกูลหลี่ที่สง่างาม แล้วคุณล่ะ?ก็แค่หนอนน่าสงสารที่ถูกคนรับเลี้ยงมาก็เท่านั้น”
“ถึงเป็นตระกูลจูเก่อที่อยู่เบื้องหลังคุณ ก็ไม่มีสิทธิ์มาพูดแบบนี้กับผม แล้วคุณมีสิทธิ์อะไร?”
หลี่ฝางหัวเราะออกมาอย่างหมดคำพูด:“เวลาก็ดึกมากแล้ว รีบไปนอนก่อนเถอะ”
หลี่ฝางพูดจบ ก็อยากต่อยไปอีก
แต่หลี่ซ่วยซ่วยถามเบาๆ:“หลี่ฝาง ให้ผมช่วยคุณสั่งสอนเขาสักหน่อยมั้ย?”
หลี่ฝางส่ายหน้า จู่ๆก็นึกถึงตัวอย่างถังจิ้น
“อยู่ให้ไกลเขาหน่อย”หลี่ฝางพูดเตือนหลี่ซ่วยซ่วย
แต่เวลานี้เอง ตู้เฟยก็หัวเราะฮ่าฮ่าออกมา:“คุณชายหลี่ คุณคิดว่าในมือผมไม่มีหมากสักนิดเลยจริงๆเหรอ?”
“ไม่งั้นคุณโทรหาลู่หลุ่ยไหมล่ะ ถามเธอดูว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?”
NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 478 หมากในมือของตู้เฟย
Posted by ? Views, Released on September 29, 2021
, NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง
พ่อแม่ที่หายตัวไปหลายปีจู่ๆ ก็โทรมา บอกว่าตัวเองเป็นบุคคลที่รวยที่สุดของดูไบ………….
Recommended Series
Comment
Facebook Comment