NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 410 ถ้าหยูเถิงไม่ตายล่ะ？

บทที่410 ถ้าหยูเถิงไม่ตายล่ะ？
หลี่ฝางตะลึงไปเล็กน้อย ถึงจับมือกับหยูเต๋อส่วย
หลี่ฝางพบว่า ฝ่ามือของหยูเต๋อส่วย เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ หมายความว่า ในใจของหยูเต๋อส่วยก็กลัวและกังวล
ตอนนี้หลี่ฝางไม่เข้าใจว่าลุงเฉียนกำลังทำอะไร
ครั้งนี้ก็ขโมยศพของหยูเถิง แล้วก็เรียกหยูเต๋อส่วยมาอีก
“หยูเต๋อส่วย”
ลุงเฉียนลากเสียงยาว เหลือบมองหยูเต๋อส่วย：“ตระกูลหยูทางนั้นเป็นไงบ้าง？”
“ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของผมหมดแล้ว ก็แค่ ตอนนี้ตระกูลหยูยังไม่รู้ว่าผมขายพวกเขา แต่ละคนกำลังร้องห่มร้องไห้ แต่ไม่ใช่เพราะการตายของหยูเถิง แต่เพราะฐานะตระกูลหยูกำลังวิกฤต”
“ทางธนาคารกดดันอย่างหนัก ไม่ว่าพวกเราจะเอาธุรกิจไปขายเอง หรือว่าธนาคารจะเอาไปประมูล ผมกระตุ้นคุณท่านแล้ว ให้เขาขายเอง คุณท่านก็ทำใจไม่ค่อยได้”
“อีกอย่าง เหมือนว่าเขาสงสัยผมหน่อยๆ เหอะเหอะ ยังไงที่ทรยศนี้ ก็ไม่ใช่ผม แต่เป็นพี่ชายผม ความลับลูกค้าที่เป็นใจความสำคัญ มีแค่พวกเราที่รู้ ผมก็ไม่ได้คิดจะปกปิด ถึงจะประกาศต่อสาธารณชนว่าผมขายพวกขา ก็ไม่มีอะไรที่ผมไม่กล้า”หยูเต๋อส่วยหัวเราะอย่างชั่วร้าย
ต้องบอกว่า หยูเต๋อส่วยหน้าด้านจริงๆ ตัวเองหักหลังตระกูลของตัวเอง ก็ยังพูดอย่างมั่นใจ
เวลานี้ลุงเฉียนเดินมาข้างๆศพของหยูเถิง ยกศพของหยูเถิงขึ้นมาเล็กน้อย หยิบสัญญามาจากด้านล่าง
ลุงเฉียนเอาสัญญานี้ยื่นให้หยูเต๋อส่วย พูดว่า：“สัญญานี้ผมให้คุณดู ไม่มีปัญหาอะไร ก็เซ็นเถอะ”
“หุ้น50% เป็นของพวกเรา แต่พวกเราไม่เอาอำนาจ หมายความว่า พวกเราไม่ก้าวก่ายการตัดสินใจใดๆของคุณ”ลุงเฉียนพูด
หยูเต๋อส่วยมองสัญญาแวบหนึ่ง ตอนที่เปิดดูสัญญา ในสัญญาก็มีบัตรหนึ่งหล่นออกมา
“เงินในบัตรนี้ พอที่จะรับซื้อธุรกิจของตระกูลหยูในตอนนี้ ก็ยังเหลืออีกส่วนหนึ่ง ถือว่าเป็นค่าอำนวยความสะดวกของคุณ และก็ถือว่าเป็นทุนเริ่มต้นของคุณละกัน คุณจะจัดการอย่างไร ก็จัดการไปเถอะ”
ลุงเฉียนพูด：“รหัสคือวันเกิดแฟนสาวคุณ ตามปฏิทินจันทรคติ อย่าสับสนล่ะ”
ประโยคของลุงเฉียน เหมือนมีความข่มขู่แอบแฝงด้านใน
หยูเต๋อส่วยหัวเราะ รู้สึกขอบคุณลุงเฉียน：“ขอบคุณจริงๆครับลุงเฉียน”
ลุงเฉียนยิ้มตาม：“สัญญาไม่มีปัญหาอะไรสินะ？ถ้าไม่มีปัญหา ก็ลงชื่อเถอะ”
“ได้”หยูเต๋อส่วยหยิบปากกาออกมาจากกระเป๋าของตัวเอง จากนั้นก็ลงชื่อต่อหน้าทุกคน
จากนั้น หยูเต๋อส่วยเอาปากกายื่นให้หลี่ฝาง：“เจ้านาย ตาคุณแล้ว”
หลี่ฝางมองลุงเฉียน ลุงเฉียนพยักหน้าให้เขา หลี่ฝางจึงรับปากกา：“ใช่สิ ลุงเฉียน ผมควรเซ็นชื่อไหน？”
“แล้วแต่คุณ”ลุงเฉียนพูดอย่างไม่แคร์
หลี่ฝางพยักหน้าลง ลงชื่อ‘หนีเตีย’ชื่อนี้
มองเห็นชื่อนี้ หยูเต๋อส่วยก็ตะลึง：“หนีเตีย？”
“ใช่ ผมมีชื่อเล่น ชื่อหนีเตีย”หลี่ฝางพูดขำๆ
“ที่แท้คุณก็ผู้ซื้อของแพลตฟอร์มถู่โต้ว ผู้ครอบครองวิลล่ากลางภูเขาหมายเลข1นี่เอง！”มองหลี่ฝาง หยูเต๋อส่วยตกใจหน่อยๆ：“เจ้านายช่างเจ๋งเลยจริงๆ ได้ยินว่าแพลตฟอร์มถู่โต้วนี้มูลค่าตลาดเพิ่มขึ้นหลายเท่า……”
หลี่ฝางไม่พูด ถึงเพิ่มไปกี่เท่า ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับตัวเอง
ตัวเองไม่สนใจเลยสักนิด
“โอเค คุณเอาศพของหยูเถิงแบกไปไว้ในรถเถอะ เอาศพของหยูเถิงกลับไปที่ตระกูลหยู จากนั้นจะทำอะไร ก็ไม่ต้องให้ผมพูดแล้วมั้ง？”ลุงเฉียนพูดเบาๆ
“เอ่อ……”
มองศพของหยูเถิง ใบหน้าของหยูเต๋อส่วย ก็ปรากฏความกลัว
ยังไงเขาก็เป็นแค่นักธุรกิจ เห็นศพตอนดึกๆ กลัวว่าก็เป็นเรื่องปกติ
มากไปกว่านั้น ตอนนี้ลุงเฉียนจะให้เขาแบกศพ？
“ทำไม คุณยังคิดจะให้ผมแบกออกไปแทนคุณอีก？”สีหน้าของลุงเฉียน หม่นลงทันที
“ผมแบกละกัน”
ร่างกายหยูเต๋อส่วยนี้ แบกหยูเถิงที่หนักห้าสิบกว่า จึงไม่ใช่ปัญหาเลย
ก็แค่แบกศพ……
หยูเต๋อส่วยมาตรงหน้าของหยูเถิง แบกเขาขึ้นมา
หลี่ฝางยังคงไม่ค่อยเข้าใจ ถามไป：“ลุงเฉียน คุณจะทำอะไรกันแน่เนี่ย？”
ลุงเฉียนหัวเราะเหอะเหอะ ไม่พูด แต่ตามหยูเต๋อส่วยออกไปจากห้องแข็ง
พอออกไป ลุงเฉียนก็ตะโกน：“เจอกับสิ่งที่ตัวเองถนัด สุนัขที่ซื่อสัตย์ มีเจ้าของได้แค่คนเดียว คุณเข้าใจความหมายนี้ไหม？”
ร่างของหยูเต๋อส่วยสั่น หยูเถิงที่แบกไว้ ก็ร่วงลงพื้น
“ลุงเฉียน……ผม……”หยูเต๋อส่วยหันหน้าไป ทันใดนั้นสีหน้าก็ซีดขาว
“เหอะเหอะ คุณไม่ต้องอธิบายกับผม ทุกการกระทำของคุณ ต่างอยู่ภายใต้กล้องวงจรปิดของผม”ลุงเฉียนหัวเราะ พูดไป
“ลุงเฉียน ผมผิดไปแล้ว”
เสียงดังฟุ่บ หยูเต๋อส่วยคุกเข่าลงที่พื้น ไปทางลุงเฉียนอยู่
“โอเค ลุกขึ้นเถอะ เห็นแก่ที่คุณยังมีประโยชน์ ผมจะปล่อยคุณไปครั้งนี้ แต่ ถ้ามีอีกครั้ง ภรรยา ลูกสาวของคุณ ก็จะมีจุดจบเหมือนกับหยูเถิง เข้าใจไหม？ถ้าเข้าใจ ก็ก้มหัวลง ไม่ใช่กับผม แต่เป็นหลานชายคุณ”ลุงเฉียนพูดอย่างเย็นชา
พูดจบ หยูเต๋อส่วยก็หันไปทางตำแหน่งของหยูเถิง ก้มหัวลงให้เขาสามทีแรงๆ
จากนั้น หยูเต๋อส่วยก็ลุกขึ้น มองลุงเฉียน พูดด้วยใบหน้าหวาดกลัว：“ผม……ช่างเถอะ ลุงเฉียน ผมสำนึกผิดแล้ว ไม่มีอีกเป็นครั้งที่สองแล้ว”
หยูเต๋อส่วยไม่กล้าเป็นครั้งที่สองแล้ว
“อือ ทำเรื่องเสร็จ ก็ไปอายน้ำอุ่นที่ศูนย์อาบน้ำสุ่ยหยุนเทียน ล้างความชั่วร้ายออก แม่เอ๊ย หวังว่าคุณจะทำเงินให้พวกเรานะ อย่าสร้างปัญหาให้พวกเราตระกูลหลี่นะ”ลุงเฉียนส่งเสียงอืมโดยไม่พูดใดๆ โบกมือให้หยูเต๋อส่วย ให้เขาไปได้แล้ว
พอหยูเต๋อส่วยเอาศพของหยูเถิงขึ้นรถ ก็สตาร์ทรถออก
เวลานี้หลี่ฝางตามออกมา มองลุงเฉียนแล้วถาม：“ลุงเฉียน หยูเต๋อส่วยทำอะไรผิดกันแน่ ทำไมให้เขาคุกเข่าก้มหัวให้ล่ะ？”
“ผู้ชายคนนี้ เกิดมาเพื่อหักหลัง หักหลังตระกูลหยูก่อน จากนั้นก็หักหลังพวกเราด้วย”
“ถ้าผมไม่เตือนเขา ไม่แน่ว่าเขาคงเอารถคันนั้นขับไปที่ไหนแล้ว”
ลุงเฉียนหัวเราะอย่างเย็นชา พูดว่า：“รู้ไหมหยูเถิงตายยังไง？”
“ไม่ได้ถูกหมาทิเบตันฆ่าเหรอ？”หลี่ฝางขมวดคิ้ว
“ใช่หมาทิเบตันฆ่าไม่ผิด แต่หยูเต๋อส่วยก็เกี่ยวข้องด้วย วันนี้เขาไปโรงพยาบาล ไปเยี่ยมมู่เสี่ยวไป๋ และท้องสองก็ยังทำข้อตกลงร่วมกันบางอย่างด้วย ถ้าไม่ใช่ว่าเห็นแก่ที่เขามีผลประโยชน์ ผมคงบิดหัวเขาไปนานแล้ว”
สีหน้าของหลี่ฝางเปลี่ยนไป：“ใบหน้าของชายคนนี้มีแต่ความทรยศ”
“ก็ใช่ไง ถ้าลุงเฉียนไม่เตือนเขา เขาก็จะเอาศพของหยูเถิงไปไว้ในมือของมู่เสี่ยวไป๋ ถึงตอนนั้นข้อกล่าวหาของเจ้านาย ก็ยากที่จะสลัดออก”
“หยูเต๋อส่วยนี้ คิดว่าเราคบงโง่ แต่หารู้ไม่ว่า เนื้อหาที่เขากับมู่เสี่ยวไป๋พูดคุยกัน พวกเรารู้หมด”ส้าวส้วยยิ้มอย่างมีเลศนัย
“หวังจะกินทั้งตระกูลหลี่และตระกูลมู่ หยูเต๋อส่วยนี้ โลภจริงๆ”ลุงเฉียนส่ายหน้า
หลี่ฝางขมวดคิ้ว มองส้าวส้วย：“เมื่อกี๊คุณพูดอะไรนะ ที่เขากับมู่เสี่ยวไป๋คุยกัน พวกเรารู้หมด？”
“ไม่ใช่เหรอไง？”
ส้าวส้วยหัวเราะ：“เจ้านาย คุณลืมเหรอ ครั้งที่แล้วตอนที่โหจื่อจับมู่เสี่ยวไป๋ ก็เอาโทรศัพท์ของเขาฟอร์แมตหมด”
“จำได้สิ”
“โหจื่อก็ยังเอาแอพกล้องวงจรปิดใส่ไปในโทรศัพท์เขาด้วย ก็แค่ แอพกล้องวงจรปิดนี้ ไอคอนกับชื่อ จะถูกซ่อนไว้”
“ในระยะเวลาหนึ่ง มู่เสี่ยวไป๋ไม่มีทางจับได้”
หลี่ฝางฟังจบ ในใจก็ปีติ：“นั่นไม่ได้หมายความว่า ทุกการกระทำของมู่เสี่ยวไป๋ อยู่ภายใต้กล้องวงจรปิดของพวกเราเหรอ？”
“ก็ใช่ไง”
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ หยูเต๋อส่วยนี้ ไม่ใช่แค่โลภ แต่ความกล้าก็เยอะจริงๆ แค่คนตัวเล็กๆ ก็คิดจะเล่นกับตระกูลหลี่และตระกูลมู่ไปพร้อมๆกัน ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วจริงๆ
“ใช่สิ ลุงเฉียน ศพของหยูเถิงมีประโยชน์อะไร”จนตอนนี้หลี่ฝางยังไม่เข้าใจ ขโมยศพของหยูเถิงมีอะไรดี ถึงเอาศพกลับไปที่ตระกูลหยู
หรือว่าแบบนี้ จะพิสูจน์ได้ว่าตัวเองบริสุทธิ์？
“เสี่ยวฝาง คุณเคยได้ยินคำนี้ไหม？อยู่ต้องเห็นคน ตายต้องพบศพ”ลุงเฉียนยิ้มอย่างลึกลับ
“เคยได้ยิน”
“เหรอ ไม่มีศพของหยูเถิง ใครจะพิสูจน์ได้ว่าหยูเถิงตายแล้ว？”ลุงเฉียนเลิกคิ้วขึ้น
“หยูเถิงยังไม่ตาย งั้นคุณจะกลายเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆ่าคนได้ไง”ลุงเฉียนพูดจบขำๆ ก็พูดกับหลี่ฝาง：“เสื้อคลุมคืนผมมา ผมจะกลับไปนอนแล้ว หลายวันนี้ เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว”