NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 384 หยูเถิงขายขี้หน้า

บทที่384 หยูเถิงขายขี้หน้า
ตู้เฟยเอื้อมไปที่หูของหยูเถิง พูดเบาๆ จากนั้น มุมปากหยูเถิง ก็ปรากฏรอยยิ้มชั่วร้าย：“เป็นความคิดที่ดี”
“หลี่ฝาง ไม่โกรธจริงๆเหรอ？”
หวางเสี่ยวโก๋แปลกใจมาก：“คุณทำได้ยังไง？ทำไมใจกว้างอย่างนี้”
“นี่ไม่ใช่ แต่ใช้หัวคิดอย่างดี ที่จริงๆ หลังจากที่มีเงิน หัวใจก็ยิ่งแข็งแกร่ง สำหรับการยั่วยุของพวกอ่อนแอ ล้วนแต่เป็นการดูถูก”
“พูดตรงๆนะ ตู้เฟยสำหรับผมแล้ว ไม่มีห่าไรเลย ถ้าเขามีความสามารถจริงๆ ก็ต้องเอาผมตายนานแล้ว ต้องมาเสียให้ผมบ่อยๆแบบนี้เหรอ？”
หลี่ฝางหันหน้าไปมองหยูเถิงกับตู้เฟย ก็ยิ้มดูถูกขึ้นมา：“ดูคนโง่สองคนนี้สิ ยิ้มได้ร้ายกาจมาก จะต้องคิดแผนการอะไรออกแน่”
ปล่อยให้พวกคนถ่อยคิดหาแผนการไปเถอะ ยังไงพวกเราก็จัดการพวกเขาให้ตายได้แค่มือเดียว
นี่คือความมั่นใจของหลี่ฝาง
“คุณคิดแล้วเหรอว่าจะจัดการพวกเขาอย่างไร？”หวางเสี่ยวโก๋มองหลี่ฝางที่มั่นใจ ถามไปอย่างแปลกใจ
“ต้องคิดด้วยเหรอ？”
หลี่ฝางหัวเราะอย่างไม่แคร์：“จัดการพวกเขา ไม่ต้องคิดหาวิธี”
หลี่ฝางตัดสินใจแล้ว คืนนี้ จะเปิดเผยตัวตน
ตอนเลิกเรียน หลี่ฝางเห็นหยูเถิงกำลังจองห้อง เขาจองไปห้าห้อง สี่ห้องในนั้น ก็ให้พวกเพื่อนๆในห้อง
“ฮัลโหล หวงเจ๋ ตอนดึกว่างไหม？ผมจองห้องไว้ห้องหนึ่ง ตอนดึกจะเลี้ยงข้าวคุณ แล้วก็จะแนะนำเพื่อนคนหนึ่งให้รู้จักด้วย อย่าว่าเพื่อนไม่สนใจคุณล่ะ นั่นเป็นคนใหญ่โตมาก คนใหญ่คนโตใครน่ะเหรอ？เอาเป็นว่าคืนนี้ถึงแล้วคุณก็จะรู้เอง โอเค วางแล้วนะ ผมยังต้องโทรหาพวกจางเฉียง เฝิงจื่อหลินอีก”
พอวางสายหวงเจ๋ หยูเถิงก็โทรหาเฝิงจื่อหลิน
“คนหล่อชายเฝิง ได้ยินว่าคุณกลับมาประเทศแล้วนี่ ทำไม นอนกับฝรั่งคนเบื่อแล้ว งั้นมาของจีนหน่อยไหมล่ะ？โอเค ไม่พูดเหลวไหลแล้ว ตอนดึกผมจะเลี้ยงคุณชายคนหนึ่ง คุณว่างไหม？โอเค โรงแรมว่างโก๋ เลขห้อง666”
จากนั้น หยูเถิงก็โทรหาส้งเคอ จางเฉียงและคนอื่นๆ
ตอนที่โทรหาสวีเถิงเฟย ก็เป็นแม่ของสวีเถิงเฟยที่รับสาย
“อะไรนะ เถิงเฟยเกิดอุบัติเหตุเหรอ？เรื่องตั้งแต่เมื่อไหร่ เห้อ ทำไมเกิดเรื่องแบบนี้ได้ รอผมเลิกเรียน จะต้องไปเยี่ยมเถิงเฟย อาสวี อย่าเสียใจไปนะครับ ตอนนี้การแพทย์พัฒนาจะตาย แค่ไม่ตาย ยังไงก็รักษาได้”
วางสาย ที่มุมปากหยูเถิง ก็ดูสะใจ
“พี่ชาย เกิดอะไรขึ้น？สวีเถิงเฟยไอ้หมานั่น เกิดเรื่องแล้วจริงๆเหรอ？”ตู้เฟยถามอย่างร้อนใจ
“ใช่ ดูเหมือนจะข่าวจริง ได้ยินว่าแขนกับขาของสวีเถิงเฟย ถูกหวางเฉินเอาปืนยิงใส่ ตอนนี้พิการเลย เดาว่าชีวิตต่อจากนี้ไปของสวีเถิงเฟย จะต้องนั่งบนรถเข็นแหละ ฮ่าฮ่า สมน้ำหน้า！”
“ครั้งที่แล้วขโมยเงิน แล้วยังมาคิดบัญชีที่ผมอีก แม่เอ๊ย การพนันย่อมมีความเสี่ยง พอแพ้เงินก็ต้องให้ผมรับผิดชอบ แล้วชนะทำไมถึงไม่แบ่งให้ผมครึ่งหนึ่งล่ะ？ขยะจริงๆ”
หยูเถิงด่าไป ก็หัวเราะฮ่าฮ่าออกมา
มองเห็นฉากนี้ หลี่ฝางก็ส่ายหน้า ดูเหมือนหยูเถิงกับสวีเถิงเฟย ก็แค่เป็นเพื่อนกันผิวเผิน
ตอนเที่ยงใกล้จะเลิกเรียน หน้าประตูห้องของหลี่ฝาง จู่ๆก็ปรากฏร่างที่สวยงาม ฉินวี่เฟย
“ฉินวี่เฟย？”
หยูเถิงเห็นฉินวี่เฟย ตาก็เป็นประกาย รีบยินขึ้นทันที
หยูเถิงคิดว่า ฉินวี่เฟยต้องมาหาตัวเองแน่ ยังไง ทั้งห้องนี้ ก็มีแค่ตัวเองที่มีสถานะนี้ พอที่จะยืนอยู่ข้างกายฉินวี่เฟย？
หยูเถิงตื่นเต้นมาก หากตัดที่พื้นเพของตระกูลฉินอยู่ห่างไกลจากตระกูลหยูแล้ว หน้าตาและหุ่นของฉินวี่เฟย เข้าขั้นดาราได้เลย
แม้จะเป็นหน้าสด แต่ก็ดูดีสุดๆ
“ฉินวี่เฟยดาวของมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ ทำไมเธอจะมาที่ห้องเรา？”
“ห่า มาหาใครเนี่ย？”
คนในห้อง ล้วนแต่อลหม่านกันขึ้นมา ถึงแม้พวกเขาจะรู้ว่าฉินวี่เฟยไม่ได้มาหาตัวเองแน่ แต่ในใจลึกๆของพวกเขา ก็ยังคงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
ถ้าหากล่ะ？
ถ้าหากดาวโรงเรียนนี้มองมาที่ตัวเองล่ะ？
ดังนั้น ถึงคนทั้งห้องจะตื่นเต้นกันมากๆ แต่ก็มีความกล้ามากกว่า พุ่งเข้าไปที่ฉินวี่เฟยตรงหน้าประตู แล้วผิวปากอย่างถ่อยๆ
“ผิวหาแม่คุณเหรอ อยากผิวปากก็ไปผิวใส่แม่คุณนู่น แม่เอ๊ย อยากตายเหรอ！”
หยูเถิงมองพวกนักเรียนที่ผิวปาก รีบเดินเข้าไป เตะไปที่ท้องพวกเขา จนล้มลงไปที่ใต้โต๊ะ
เพื่อนนักเรียนคนนี้ดูถึกล่ำ หยูเถิงทำร้ายเขาต่อหน้าเพื่อนทั้งห้อง จนเขาต้องขายขี้หน้า
ที่ถูกเรียกว่าเป็นรูปปั้นก็ยังมีอารมณ์ได้ แล้วนับประสาอะไรกับเพื่อนนักเรียนคนนี้ที่ไม่ใช่รูปปั้น
เขายืนขึ้นมาทันที ผลักหยูเถิงล้มลงไป：“แม่เอ๊ย คุณชายหยูอะไร คิดว่ารวยโดดเด่นมากนักเหรอ”
“แม้แต่ผมยังกล้าทำร้าย ผมว่าคุณไม่อยากอยู่แล้วใช่ไหม”เพื่อนนักเรียนคนนี้ยืนขึ้นมาจะลงมือ ถังจิ้นก็พาคนพุ่งเข้าไปอย่างว่องไว ทำเอาผู้ชายคนนี้ล้มลงพื้น
“แม้แต่คุณชายหยูก็ยังกล้าทำร้าย ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงซะแล้ว”
พอถังจิ้นพาคนมาจัดการเพื่อนนักเรียนคนนี้ไปยกหนึ่ง ก็ใช้นิ้วชี้ไปที่นักเรียนทั้งห้อง：“ตั้งแต่นี้ไป ผมจะเตือนทุกคนหน่อย ถ้าใครกล้ามายุ่งแม้แต่ปลายนิ้ว ผมถังจิ้น จะตัดมือเขาให้ขาดซะเลย”
“ถังจิ้น？”
“ใช่ ผมชื่อถังจิ้น ไม่รู้จักก็ไปถามได้”มุมปากถังจิ้นยิ้มอย่างเย็นชา ใบหน้าแสดงความอวดเก่ง
เบื้องหลังของถังจิ้น ก็คือห้าวหนาน
ถึงแม้ห้าวหนานจะพิการ แต่ก็ยังเป็นคนใหญ่โต ที่เป็นที่พึ่งของพวกคนอ่อนแอกว่า
ชื่อเสียงของห้าวหนานยังอยู่ ถึงจะอ่อนแอไปหน่อย แต่ตำแหน่งที่ยุทธภพ ก็ยังมีอยู่บ้าง
ยิ่งไปกว่านั้น เพื่อนๆพวกนั้นของห้าวหนาน ก็ยังอยู่ในสังคมพวกนักเลง
แค่ถังจิ้นพูดออกมา ก็เรียกคนมาได้ไม่น้อย
ตำแหน่งของถังจิ้น สูงกว่าหลิวเหล่าซานแห่งคาสิโนเล็กๆนั่นขึ้นมาหน่อย
ดังนั้น ถังจิ้นเย่อเหยิ่งแบบนี้ ก็ถือว่ามีความแข็งแกร่งจริงๆ
มุมปากหยูเถิงยิ้มขึ้นมา พอใจกับถังจิ้นมาก เขาตบไหล่ของถังจิ้น พูดว่า：“ถังจิ้น ทุกคนต่างเป็นเพื่อนนักเรียนกัน ต่อไปยังมีเวลาอีกเยอะ สนิทสนมกลมเกลียวดีกว่า มีอะไรก็พูดกันดีๆ จะลงมือลงไม้ได้ไง”
คำพูดของหยูเถิง ถือว่าจอมปลอมมาก
เมื่อกี๊เขาไม่สนใจคำอธิบายก็แอบโจมตีเข้าไป เตะเพื่อนในห้องตัวเองล้มลงพื้น
แล้วตอนนี้มาพูดแบบนี้？
ถังจิ้นออกหน้าแทนหยูเถิง จากนั้นก็ไปนั่งลงที่นั่งของตัวเอง
หยูเถิงมองฉินวี่เฟยที่อยู่นอกประตู ยังไม่ไป แล้วตาก็ยังมองมาที่ตัวเอง ทันใดนั้นเขาก็ตื่นเต้น
มาหาตัวเองจริงๆ
หยูเถิงรีบเดินไปที่ฉินวี่เฟย
“ที่แท้ดาวโรงเรียนอย่างคุณหนูฉินก็มาหาคุณชายหยูนี่เอง เห้อ ที่จริงก็คิดไว้นานแล้ว สาวสวย แบบฉินวี่เฟยนี้ หาแฟน ก็ต้องเป็นคุณชายหยูแน่นอน”
“ตอนนี้สังคม……”
มองเห็นหยูเถิงเดินไปหน้าประตู ใบหน้าของชายหนุ่มไม่น้อย ก็ปรากฏความผิดหวัง
เหมือนกับอกหัก
เวลานี้ หยูเถิงมาตรงหน้าฉินวี่เฟย
ฉินวี่เฟยก็ยิ้มให้หยูเถิงอย่างมีมารยาท：“หยูเถิง ไม่เจอกันนานเลย”
“ไม่เจอกันนานเลย”หยูเถิงตื่นเต้นหน่อยๆ เขาเม้มปาก พูดเบาๆ：“วี่เฟย ผมได้ยินว่างานแต่งคุณกับมู่เสี่ยวไป๋ยกเลิกไปแล้ว ดีจริงๆเลย ก่อนหน้านี้ไม่กล้าบอกคุณ ที่จริงแล้ว ผมชอบคุณมากจริงๆ”
“ครั้งนี้คุณมาหาผมเองเลย ทำให้ผมคิดไม่ถึงจริงๆ”
“ฉัน……”
หยูเถิงยังไม่ทันพูดจบ ฉินวี่เฟยขมวดคิ้วหน่อยๆ：“ขอโทษนะ หยูเถิง ฉันไม่ได้มาหาคุณ ฉันคิดไม่ถึงว่า คุณก็กำลังหาห้องเรียน”
“อะไรนะ คุณไม่ได้มาหาผม？”หยูเถิงสีหน้าเปลี่ยนไป ดูไม่ค่อยเชื่อ
นอกจากตัวเองแล้ว ในห้องคนที่พอมีสถานะ ก็มีแค่ถังจิ้น
แต่ครอบครัวของถังจิ้นซับซ้อนมากมักเป็นพวกทำอะไรผิดกฎหมาย คุณหนูแห่งตระกูลฉิน ไม่แลคนพวกนี้แน่
ดังนั้นตอนนี้ หยูเถิงแปลกใจมาก เขามองฉินวี่เฟยอย่างประหลาดใจ：“งั้นคุณมาหาใคร？”
ฉินวี่เฟยมองหลี่ฝาง จากนั้นก็พูดกับหยูเถิง：“หยูเถิง คุณช่วยฉันเรียกหลี่ฝางออกมาหน่อยได้ไหม？”
“นั่นน่ะ”
ฉินวี่เฟยยื่นนิ้วไป ชี้ไปที่หลี่ฝางอยู่
“อะไรนะ？คุณมาหาหลี่ฝาง？”หยูเถิงขมวดคิ้ว ในใจกลับรู้สึกหลากหลายไปหมด ทั้งเจ็บแปลบและขมขื่น
“คุณมาหาเขาทำไม？”หยูเถิงถามอย่างทนไม่ไหว
“ฉันอยากขอโทษเขา”ฉินวี่เฟยพูดเสียงไม่ดังนัก：“คุณช่วยฉันเรียกเขามาหน่อยได้ไหม？”
“รบกวนคุณแล้ว”