NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 336 มู่เจิ้งถังมาแล้ว

บทที่336 มู่เจิ้งถังมาแล้ว
โหจื่อหัวเราะเหอะๆ จุดบุหรี่ให้ตัวเอง พูดอย่างเนิบๆ：“เจ้านาย คุณไม่มีห้าร้อยล้านนี้เหรอไง？”
“ไม่ได้ขาด……”หลี่ฝางส่ายหน้า
เงินของตระกูลหลี่ ทั้งชีวิตนี้หลี่ฝางก็ใช้ไม่หมด ไม่ได้ขาดห้าร้อยล้านนี้จริงๆ
ถึงไม่ได้ขาดเงิน แต่ทิ้งไปฟรีๆ หลี่ฝางปวดใจหน่อยๆ
มีห้าร้อยล้านนี้ ซื้อเครื่องบินส่วนตัวสองลำไม่ดีกว่าเหรอ？
โหจื่อมองฉากที่ธนบัตรทีละใบๆลอยหล่นลงจากฟ้า ยิงฟันใส่：“เจ้านาย สบายใจไหม？”
“ฉากแบบนี้ เป็นร้อยปีก็ยากที่จะเห็น ดูสิ นี่เป็นผลงานชิ้นเอกของพวกเราเลย”โหจื่อหันหน้ามองหลี่ฝาง เผยให้เห็นฟันสีเหลืองเป็นแถว ความภูมิใจบนใบหน้าเหมือนกำลังบ่งบอกความเจ๋งของเขา
ฉากแบบนี้ มันน่าตื่นเต้นเกินไปแล้ว
แค่เวลาสองสามนาทีเท่านั้น ทั้งเมืองเอก ก็ปั่นป่วนไปหมด
คุณต้องเคยเห็นฝนตกจากฟ้า หิมะตกจากฟ้า ……
แต่ต้องไม่เคยเห็นเงินตกลงจากฟ้าแน่นอน……
ห้าร้อยล้านเลย！
ตอนนี้เป็นช่วงเวลาเร่งด่วนที่เลิกงานพอดี ทุกคนต่างจ้องเงินกลางอากาศ ทั้งหมดต่างกระโดดโลดเต้น
เหมือนกับความฝัน
โหจื่อสูบบุหรี่ เหมือนกำลังชื่นชมสาวสวยที่สุดในโลกคนหนึ่ง เอาแต่ยิ้มอย่างนั้น
“ถึงแม้เงินก้อนนี้ไม่อะไรสำหรับพวกเรานัก แต่ถ้าคนทั่วไปเก็บได้ ก็เปลี่ยนโชคชะตาพวกเขาได้เลย คิดๆดูแล้ว น่าสนุกดี”
เวลานี้ โหจื่อรู้สึกว่าตัวเองคือพระเจ้า
เพราะว่ามีแค่พระเจ้าเท่านั้นที่สามารถเปลี่ยนโชคชะตาชีวิตคนอื่นได้ และก็มีเพียงพระเจ้า ที่มีเมตตาเห็นใจเช่นนี้
ห้าร้อยล้านนี้ ไม่ได้กระจัดกระจายไปหมด แต่เป็นมัดๆ ทุกๆมัดมีเป็นหมื่น แค่แย่งมาได้ อย่างน้อยก็แย่งมาได้หมื่นหยวนแล้ว
และมากกว่านั้น ก็ไม่สามารถพูดได้แล้ว
เป็นไปได้ที่จะมีอยู่หลายล้าน แล้วตกลงไปที่ลานในบ้านคนทันที ซึ่งมีความเป็นได้มาก
สำหรับคนธรรมดาแล้ว อย่าว่าแต่หลายล้านเลย หลายแสนก็เปลี่ยนชีวิตพวกเขาแล้ว
ตอนนั้นหลี่ฝางต้องการหมื่นสองหมื่น ก็ไม่ทุกข์ยากขนาดนั้น ซักเสื้อผ้า ซักถุงเท้า และยังต้องล้างเท้าให้เพื่อนตัวเองอีก ……
การกระทำพวกนั้น เดิมทีก็เท่ากับว่าเป็นคนใช้เพื่อนตัวเอง
ถ้าไม่ใช่ว่าถูกเงินทองบีบจนอยู่ปลายหน้าผา ใครจะยอมไปทำเรื่องต่ำต้อยเช่นนั้น？
คิดถึงตรงนี้ หลี่ฝางอดไม่ได้ที่จะยิ้ม คิดว่าโหจื่อทำถูกต้อง
เมืองเอกใหญ่ขนาดนี้ ไม่แน่ว่าอาจจะมีคนที่ตกต่ำที่นั่งอยู่ในมุมไหนสักแห่งเหมือนตัวเองในตอนนั้นก็ได้
หลี่ฝางหวังว่า คนตกต่ำคนนั้น จะเก็บเงินได้เป็นมัดๆ
หลี่ฝางเช็ดน้ำตาออก ออกมาจากรถ แล้วถอดถุงน่องที่หัวออก
“จุดบุหรี่ให้ผมหน่อย”หลี่ฝางยื่นมือไปที่โหจื่อ
“เกิดอะไรขึ้น เจ้านาย ทำไมยังร้องไห้อีก？เสียดายห้าร้อยล้านนี่？”โหจื่อมองขอบตาแดงๆของหลี่ฝาง อดไม่ได้ที่จะถามอย่างสนใจ
“แล้วไม่ใช่เหรอไง นี่มันห้าร้อยล้านเลยนะ ไปเล่นสนุกกับสาวฝรั่งได้ตั้งหลายคน ดูคุณสิ ทำไมเจ๋งขนาดนี้ พูดว่าทิ้งก็ทิ้งเลย？คุณไม่ปวดใจเลยเหรอ？”หลี่ฝางรับบุหรี่มาจากมือโหจื่อ ถามออกไป
“มีอะไรให้ปวดใจล่ะ เงินนี้เป็นของนอกกาย และก็อย่างที่มู่เจิ้งถังพูด ห้าร้อยล้านนี้ มากไปทำให้ลวกมือได้ มู่เจิ้งถังไม่ได้โง่ คนที่กล้าปล้นเงินนี้ไป ในเมืองเอกมีแค่ไม่กี่คนที่กล้า และผู้ต้องสงสัยที่อำคดีอาชญากรรมนี้ ก็เป็นพวกเราที่ใหญ่ที่สุด ดังนั้น เงินนี้ถ้าอยู่ในมือพวกเรา ไอ้ตาแก่มู่เจิ้งถังนั่นจะต้องพยายามเอาคืนแน่นอน ตาแก่นั่นเป็นคนเจ้าเล่ห์ เอาคืนดีๆไม่ได้ ดังนั้น ผมจึงสั่งสอนเขาหน่อย เอาเงินเขากระจายไป ให้เขาไม่ต้องกังวล”โหจื่อหัวเราะ ใบหน้าเต็มไปด้วยความชั่วร้าย
“ผมว่าคุณต่างหากที่เป็นคนเจ้าเล่ห์”หลี่ฝางมองโหจื่อแล้วส่ายหน้า
เวลานี้ ส้าวส้วยก็กลับมา
“มู่เจิ้งถังผู้ชายคนนั้น เดี๋ยวต้องกระอักเลือดแน่”ส้าวส้วยหัวเราะหึหึ เข้าไปในรถ
“ไปเถอะ พวกเรารีบกลับไปกันเถอะ”
“มู่เจิ้งถังก็น่าจะใกล้ถึงสถานตากอากาศแล้ว”
ส้าวส้วยนั่งที่นั่งคนขับ โหจื่อนั่งที่นั่งข้างคนขับ โหจื่อพูดกำชับ：“ท่าน ขับช้าๆหน่อยนะ พวกเราไม่มีภารกิจที่ต้องทำ คุณไม่ต้องรีบ”
“วางใจเถอะ เจ้านายยังอยู่ในรถ ผมจะขับเร็วได้เหรอไง？”
หลี่ฝางเพิ่งกลับเข้าไปในรถ รถก็สตาร์ทออก
ความเร็วของรถนั้น ใกล้จะถึงขีดสุดแล้ว
ราชาแห่งรถของเขาหมาป่าคนใหม่ ไม่เสียชื่อจริงๆ
“ห่าเอ๊ย ท่าน ขับรถข้าหน่อยได้ไหม ผมยังไม่คาดเข็มขัดเลย”โหจื่อพูดอย่างตกใจ
สิบนาทีถัดมา ทั้งสามก็มาถึงสถานตากอากาศ
“ท่าน ทั้งสองรอผมก่อน ผมจะเอามู่เสี่ยวไป๋ออกมา”โหจื่อลงไปชั้นใต้ดิน ไปเอาตัวมู่เสี่ยวไป๋
หลี่ฝางถามส้าวส้วย：“คนบนรถบรรทุก จะจัดการอย่างไร？”
“ต่างถูกพวกเราพามาหมด ผมเอาบัตรประชาชนของพวกเขา บันทึกไว้หมดแล้ว จากนั้นก็ให้ทุกคนห้าแสน ให้พวกเขาเอาเงินไปใช้ อย่าเพิ่งใช้ภายในหนึ่งปี”
“ค่าปิดปากห้าแสน ก็เพียงพอให้พวกเขาหุบปาก”ส้าวส้วยพูด
“ข้างในจะต้องเป็นคนสนิทของตระกูลมู่แน่ ห้าแสนเกรงว่าจะปิดปากคนสนิทไม่อยู่”หลี่ฝางขมวดคิ้วพูด
ยังไง นี่ก็เป็นเงินก้อนใหญ่ห้าร้อยล้านเลย
มู่เจิ้งถังจะวางใจให้คนที่ไม่น่าเชื่อถือเอาเงินมาให้มากขนาดนี้เหรอ？ดังนั้น คนบนรถจะต้องมีคนสนิทของตระกูลมู่ไม่น้อยแน่
“งั้นก็ไม่เป็นไร ที่ก่อเรื่องครั้งนี้ ต่างเป็นคนหน้าไม่คุ้น ไม่มีทางเคยเจอแน่ พวกเขาสืบอะไรไม่ได้แน่”ส้าวส้วย พูดอย่างไม่แคร์
“ครั้งนี้ พวกเราจะทำให้ตระกูลมู่พูดไม่ออก รู้อยู่แล้วว่าพวกเราทำ มู่เจิ้งถังก็ไม่กล้าพลิกหน้ากับพวกเรา……ห้าร้อยล้าน สำหรับตระกูลมู่ ต้องหลั่งออกมาเป็นเลือดแน่”ส้าวส้วยหัวเราะหึๆ
“ใช่ ไม่มีหลักฐาน มู่เจิ้งถังทำอะไรพวกเราไม่ได้แน่！”
หลี่ฝางไม่ได้สืบเสาะหาต้นตอของเรื่อง ครั้งนี้ มีคนมาไม่น้อย
หลี่ฝางไม่ถามว่าคนพวกนี้คือใคร เพราะว่าหลี่ฝางรู้ ต่างเป็นมือที่อยู่เบื้องหลังของพ่อตัวเอง
ส้าวส้วย โหจื่อ ลุงเฉียน……และกลุ่มคนลึกลับพวกนี้ หลี่ฝางเชื่อว่า ครั้งนี้พ่อตัวเองกลับมา ไม่ได้ทำธุรกิจเล็กๆธรรมดาๆแน่นอน
“ปู่ผมล่ะ！”
มู่เสี่ยวไป๋ออกมา ก็รีบหาปู่ตัวเอง เขามองไปทั่วรอบๆ แต่ไม่เจอร่างของปู่ตัวเอง
มู่เสี่ยวไป๋ลากขาไป หน้าซีดเซียว ไร้เลือดฝาด
ในตอนนี้มู่เสี่ยวไป๋ เรียกได้ว่าอ่อนแอสุดๆ
หลี่ฝางไม่สนเขา แต่โบกมือให้โหจื่อพูดว่า：“โหจื่อ คุณจะทำยังไง คุณชายมู่เป็นแขกสำคัญของสถานตากอากาศเราเชียวนะ ทำไมคุณจับมัดเขาเช่นนั้น？ยังไม่รีบปล่อยคุณชายมู่อีก？”
“ครับ เจ้านาย”โหจื่อพยักหน้ารับ แล้วแก้มัดมู่เสี่ยวไป๋
“หลี่ฝาง เสแสร้งต่อหน้าผมให้มันน้อยๆหน่อย ผมถามคุณ ปู่ผมล่ะ”มู่เสี่ยวไป๋มองหลี่ฝางอย่างเย็นชา
“นี่ไม่ใช่เหรอ？”หลี่ฝางชี้ไปที่ตัวเอง：“ในเมื่อคุณหาปู่คุณไม่เจอ งั้นผมจะเป็นปู่ให้เอง”
“แม่เอ๊ย……”มู่เสี่ยวไป๋ด่าไปที่หลี่ฝาง
“เป็นห่าอะไร ปากคอเราะร้ายจริงๆเลยนะ ตบปากเลยนี่！”หลี่ฝางส่งสายตาให้โหจื่อ
เสียงดังขึ้นมา โหจื่อตบใส่หน้ามู่เสี่ยวไป๋：“เคารพเจ้านายผมหน่อย ไม่อย่างนั้น ผมเอาคุณตาย”
“ได้ยินชัดเจนดีนะ ผมเอาคุณตายจริงๆ”โหจื่อแนบไปตรงหน้ามู่เสี่ยวไป๋ พูดอย่างเยือกเย็น
มู่เสี่ยวไป๋กัดฟันแน่น พูดขอร้อง：“โทรศัพท์ผม เอาโทรศัพท์ผมคืน……”
“ให้เขาเถอะ”หลี่ฝางพยักหน้า
โหจื่อจึงเอาโทรศัพท์มู่เสี่ยวไป๋คืนเขา มู่เสี่ยวไป๋รับโทรศัพท์ตัวเองมา แล้วโทรหาปู่ตัวเอง
“ปู่ ปู่มาแล้ว”
โทรติด ใบหน้าของมู่เสี่ยวไป๋ ในที่สุดก็มีรอยยิ้ม
มู่เสี่ยวไป๋ลากขา ที่กะเผลกเดินไปที่หน้าประตูสถานตากอากาศ
ในตอนนี้มู่เสี่ยวไป๋ ในใจเต็มไปด้วยความโมโหสุดๆ
หน้าประตูสถานตากอากาศ จอดรถโรลส์รอยซ์หนึ่งคัน ออดี้หนึ่งคัน
บนออดี้มีชายชุดดำสี่คน ต่างเป็นบอดี้การ์ดของมู่เจิ้งถัง แต่ละคนฝีมือไม่ธรรมดา
แน่นอน อยู่ต่อหน้าส้าวส้วยกับโหจื่อที่ฝีมือดีพวกนี้ ไม่คุ้มค่าที่จะกล่าวถึง
มู่เจิ้งถังถือไม้เท้า ลงมาจากรถโรลส์รอยซ์
ออกมาจากประตูรถ เขาก็มองเห็นมู่เสี่ยวไป๋หลานชายของตัวเอง เดินกะเผลกและวิ่งเข้ามาหาตัวเอง
“ปู่ครับ……”มู่เสี่ยวไป๋เห็นมู่เจิ้งถัง น้ำตาไหลทันที
“ปู่ครับ ในที่สุดปู่ก็มา ……”มู่เสี่ยวไป๋น้ำตาคลอเบ้า โผเข้าใส่อ้อมแขนมู่เจิ้งถัง