NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 255 ผมต่างหากที่เป็นหลานชายของหลี่เจียเฉิน

บทที่255 ผมต่างหากที่เป็นหลานชายของหลี่เจียเฉิน
“อะไรนะ？ผมถูกไล่ออก？”
มองหลี่ฝาง ถังหยู่ซวนก็มีอาการไม่ค่อยอยากจะเชื่อนัก
เวลานี้ ความเมาของถังหยู่ซวน ก็ได้สติขึ้นมาทันที
“ทำไมล่ะ？”
“เสี่ยวฝาง พวกเราไม่ใช่เพื่อนกันเหรอ？ตอนนั้นที่เราสองคนฝ่าฟันอันตรายด้วยกัน หรือว่าคุณลืมแล้ว？”ถังหยู่ซวนมองหลี่ฝางอย่างตะลึง
“จำได้ จำได้ทุกอย่าง”หลี่ฝางพยักหน้า
“จำได้คุณยังจะไล่ผมออก？เพราะว่าผมกับพวกโจวเจ๋ ส้งเสียงดื่มเหล้าด้วยกันหลายครั้ง เสี่ยวฝาง ทำไมคุณกลายเป็นคนใจแคบแบบนี้ล่ะ？”
“อีกอย่าง ผมกับโจวเจ๋เที่ยวกัน คุณก็รู้ตลอด”
“ใช่ ผมรู้”
หลี่ฝางมองถังหยู่ซวน พูด：“แต่ถังหยู่ซวน คุณยังจำได้ไหมว่าผมให้คุณทำอะไร？”
“ผมให้คุณเรียนรู้ประสบการณ์ที่โจวเจ๋จัดการบริษัท ให้คุณไปแอบเรียนรู้จากเขา แต่คุณน่ะ คุณทำอะไรไปกับพวกโจวเจ๋？วันๆเอาแต่ดื่ม สำมะเลเทเมา！”
“วันนี้บริษัทของเรารับสมัครพนักงาน คุณก็ไม่เข้าร่วม ทั้งหมดต่างให้โจวหยางดำเนินการคนเดียว ส่วนคุณ อยู่ดื่มเหล้า ดื่มจนเมาเทน้ำเทท่า เมื่อกี๊ผมไปหาคุณ คุณก็หลับแล้ว คุณรู้ไหม？”
“ถังหยู่ซวน คุณเสียความเป็นตัวเองไปแล้ว”
“ตอนนั้นผมยังจำได้ว่า ตอนที่ผมแต่งตั้งให้คุณเป็นผู้จัดการผับ คุณปฏิเสธ เพราะว่าคุณไม่มั่นใจในตัวเอง คุณกลัว คุณกลัวทำให้ผมผิดหวัง แต่คุณในตอนนั้น มีความรับผิดชอบ”
“ผมบอกว่า คุณทำไม่ได้ ก็เรียนรู้เอา เรียนจากลุงเฉียน แต่คุณเรียนไหม？คุณไม่เรียนอะไรเลย ทั้งวันคุณเอาแต่เมา ใช้ชีวิตอย่างเซื่องซึม”
หลี่ฝางพูด ทันใดนั้นก็ขมวดคิ้ว：“แน่นอน พวกนี้ ผมไม่ใส่ใจ”
“ยังไงพวกเราก็เป็นเพื่อนกัน ถึงแม้คุณจะไม่ทำอะไรเลย ผมก็เลี้ยงคุณได้”
“แต่คุณเพิ่งจะให้ผมไล่โหจื่อออก！คุณเป็นเดือดเป็นร้อนแทนพวกส้งเสียงเหรอ？คุณกับพวกเขา สนิทกันแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？เมื่อกี๊ตอนที่ส้งเสียงดูถูกผม ทำไมผมไม่เห็นคุณออกหน้าเลย？”
หลี่ฝางถามอย่างเยือกเย็น
“ผม ผมไม่เห็น”ถังหยู่ซวนตอบอย่างร้อนตัว
“ใช่ คุณไม่ได้มองเห็นแน่ เพราะว่าคุณดื่มไปเยอะมาก จนถูกส้งเสียงทำให้เมาไปแล้ว”
หลี่ฝางส่ายหน้า พูดอย่างผิดหวังสุดๆ：“ถังหยู่ซวนในเมื่อก่อนนั้น จะไม่อยู่กับพวกส้งเสียง โจวเจ๋ รวมตัวกันเด็ดขาด”
“ถังหยู่ซวน คุณไปจากผับเถอะ”
ตอนที่หลี่ฝางพูดคำนี้ นอกจากผิดหวังแล้ว ก็ยังเจ็บปวดด้วย
ยังไง ถังหยู่ซวนก็เป็นเพื่อนที่หลี่ฝางมีไม่เยอะมาก
ตอนนี้ มองถังหยู่ซวนกลายเป็นแบบนี้ หลี่ฝางจะไม่เจ็บปวดได้อย่างไร？
หลี่ฝางชัดเจนมากว่า ตอนนี้ถังหยู่ซวนกลายเป็นแบบนี้แล้ว ครึ่งหนึ่งของสาเหตุคือ เพราะว่าตัวเอง
เพราะถ้าตัวเองไม่ให้ความมั่งคั่งแก่ถังหยู่ซวน เขาก็คงไม่เสียความเป็นตัวเองแบบนี้
“เสี่ยวฝาง ผมผิดไปแล้ว ให้โอกาสผมอีกครั้งได้ไหม คุณไม่ต้องรีบไล่ผมไป ผมรับประกัน ต่อไปผมจะไม่ไปยุ่งกับพวกส้งเสียง โจวเจ๋อีก”
“แล้วก็ ต่อไปผมจะเรียนรู้การจัดการดูแลผับจากลุงเฉียน ไม่ทำตัวสำมะเลเทเมาอีก”ถังหยู่ซวนมองหลี่ฝาง พูดอย่างน่าสงสาร
หลี่ฝางส่ายหน้า：“รอคุณกลับไปเป็นตัวเองแบบเมื่อก่อนก่อน ค่อยว่ากันเถอะ”
“เสี่ยวฝาง ทำไมคุณใจร้ายขนาดนั้นล่ะ พวกเราคือเพื่อนกันนะ”สีหน้าของถังหยู่ซวนหม่นลง：“คุณไล่ผมออกไปจากผับ แล้วผมจะเลี้ยงตัวเองยังไง？”
“เมื่อก่อนตอนที่คุณไม่รู้จักผม ไม่เห็นว่าจะหิวตายไป？”
หลี่ฝางพูดจบ ก็ยื่นมือออกไปพูด：“กุญแจรถ”
“กุญแจรถอะไร？”ถังหยู่ซวนแกล้งเป็นใบ้ไม่รู้เรื่อง
“กุญแจรถปอร์เช่918”หลี่ฝางพูด
ถังหยู่ซวนมองหลี่ฝาง โกรธหน่อยๆ：“หลี่ฝาง คุณจะทำอย่างนั้นจริงๆเหรอ？”
“ถังหยู่ซวน คุณคิดว่าผมไม่รู้เหรอ？เมื่อคืนวาน คุณดื่มจนเมาแล้วไปแข่งรถกับคนอื่น เอารถไปชนต้นไม้ ……หน้ารถปอร์เช่ถูกคุณเอาไปชนจนระเบิดหมด”
ตอนที่หลี่ฝางพูดคำนี้ สีหน้าของถังหยู่ซวน ก็ตะลึงทันที
“คุณรู้ได้ไง？”ถังหยู่ซวนถามอย่างตื่นตระหนก
“ปอร์เช่918 ชนในประเทศคันแรก ออกข่าวหมดแล้ว เรื่องนี้ ใครไม่รู้บ้าง？”
มองถังหยู่ซวน หลี่ฝางพูดอย่างหมดคำพูด：“แล้วยังบอกว่าเห็นผมเป็นเพื่อน เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมไม่บอกผม？”
ถังหยู่ซวนหยิบกุญแจรถปอร์เช่ออกมา ยื่นไปให้หลี่ฝาง
เวลานี้ สีหน้าถังหยู่ซวนดูแย่มาก
เขารู้ ตั้งแต่นี้ไป วันเวลาดีๆของเขา สิ้นสุดลงแล้ว
“ขอโทษ”ถังหยู่ซวนพูดอย่างอ้างว้างสุดๆ：“ผมเอารถไปจอดหลังผับ”
“ผมไม่มีเงินซ่อม”
หลี่ฝางรับกุญแจรถมา ไม่พูดอะไร
ถังหยู่ซวนมองหลี่ฝาง อยากพูดอะไร สุดท้ายก็ไม่ได้พูด
เหมือนว่า เขาอยากอธิบาย อยากให้หลี่ฝางยกโทษให้ แต่พอคิดการกระทำของตัวเองในช่วงนี้ จู่ๆก็พูดไม่ออกหน่อยๆ
ถังหยู่ซวนออกไปจากผับ
ส้งเสียงเห็นถังหยู่ซวนออกไป ก็รีบตามไป
“พี่ถัง คุณจัดการอย่างไร？สัญญาชำระหนี้สิบล้านใบนั้นล่ะ ไม่ได้เหรอ？”ส้งเสียงถามอย่างร้อนใจ
ถังหยู่ซวนไม่ตอบใดๆ เหมือนกับหูหนวก
“พี่ถัง เป็นอะไรไป？”ส้งเสียงจับแขนถังหยู่ซวนไว้
ถังหยู่ซวนในตอนนี้ เหมือนกับคนโง่
“ส้งเสียง ไม่ต้องตามผมมาอีกแล้ว ผมไม่ใช่คุณชายจากตระกูลเศรษฐีอะไรทั้งนั้น ไม่ใช่หลานชายของคุณท่านหลี่”
“ผับนี้ ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับผมเลย”
ถังหยู่ซวนพูดจบ ส้งเสียงก็หัวเราะออกมา：“พี่ถัง คุณพูดอะไรไร้สาระน่ะ？”
“คุณบอกว่าคุณไม่ใช่หลานชายของคุณท่านหลี่ ใครจะไปเชื่อ？ถ้าคุณไม่ใช่หลานชายตระกูลเศรษฐี จะขับปอร์เช่918เหรอ？”
“แล้วก็ ผับนี้ เป็นธุรกิจของคุณท่านหลี่ถ้า คุณไม่ใช่หลานชายเขา คุณจะเป็นผู้จัดการที่นี่เหรอ？”
“วันๆเอาแต่ดื่มเที่ยวกับเรา ไม่ทำอะไร มีผู้จัดการที่สบายแบบนี้ที่ไหนกัน ฮ่าฮ่า”ส้งเสียงหัวเราะออกมา ไม่เชื่อที่ ถังหยู่ซวนพูดเลย
ถังหยู่ซวนส่ายหน้ายิ้มๆอย่างขมขื่น：“พูดกับพวกคุณตรงๆนะ”
“ปอร์เช่918คันนั้น ไม่ใช่ของผมเลย แค่เอามาไว้ชื่อผมชั่วคราว แล้วก็ผู้จัดการผับนี้ ก็คนอื่นมอบให้ผม ผมทำให้คนๆนั้นผิดหวัง”
เสียงดังแปะขึ้นมา ฝ่ามือถังหยู่ซวนตบใส่หน้าตัวเอง เหมือนกำลังแสดงความรู้สึกผิด
“ถังหยู่ซวน คุณพูดจริงหรือหลอกกันแน่？”
ส้งเสียงตะลึง ใบหน้ามีความโมโห
“จริงๆ ทั้งหมดต่างเป็นจริง”
ถังหยู่ซวนพยักหน้าพูดยิ้มๆ：“นี่ก็เพราะว่าทำไมทุกครั้งที่ผมออกไปเที่ยวกับพวกคุณ ผมไม่เคยแย่งพวกคุณจ่ายเลย เพราะว่าผมไม่มีเงินสักบาท เงินจ่ายไม่พอ”
“รวมถึงจางปิงปิงแฟนของผม เธอคบกับผมมาตั้งนานแล้ว พวกคุณเคยเห็นผมให้ของขวัญอะไรเธอไหม？”
“แม้แต่นัดส่วนตัวกับเธอผมยังไม่กล้า แม้แต่มีอะไรกัน พวกเราก็ทำในรถ หรือหาที่ข้างนอก ที่ๆไม่มีคน”
“ถึงปากผมจะบอกว่าเพื่อความเร้าใจ แต่ความจริง เพราะว่าจ่ายค่าโรงแรมห้าดาวไม่ไหว”
“ยังไง พวกคุณทุกคนก็เห็นผมเป็นคุณชาย แต่ผมก็ไม่สามารถพาจางปิงปิงไปเปิดห้องโรงแรมเล็กๆธรรมดาๆได้เลย？”
พูดไปอยู่นั้น ถังหยู่ซวนก็หัวเราะออกมา：“ถึงแม้ที่Recalling the past ที่ถิ่นของผม อย่างมากผมก็ให้ ให้ลุงเฉียนลดให้พวกคุณ แต่เคยให้ฟรีสักครั้งไหม？”
ได้ยินดังนี้ สีหน้าของส้งเสียง ก็ดูโมโหสุดๆ
สีหน้าของเสี่ยวสานกับผู้ชายที่สวมเสื้อสีแดง กลายเป็นดุร้ายสุดๆ
ถังหยู่ซวนพูดตรงนี้ ทั้งหมดก็เปิดเผยออกมา
ที่จริง พวกส้งเสียงเคยสงสัยตัวตนของถังหยู่ซวน สงสัยว่าเขาเป็นคุณชายกำมะลอ。
แต่ถังหยู่ซวนขับถึงปอร์เช่918 และเป็นผู้จัดการผับอีก
ไม่ว่าจะรถ หรือว่าผู้จัดการผับ เหมือนว่ามีการเชื่อมโยงกับคุณท่านหลี่อย่างดี
“พี่เสียง หรือว่าพวกเราถูกเขาหลอกจริง？”
เสี่ยวสานมองส้งเสียง ถามอย่างโกรธๆ：“พูดแบบนี้ พวกเราช่วงนี้ กำลังเลียแข้งเลียขาคนจนๆ เลี้ยงข้าวเขา เลี้ยงคาราโอเกะเขา เลี้ยงเหล้าเขา พาเขาไปงานเลี้ยงต่างๆ？”
ส้งเสียงจับคอเสื้อถังหยู่ซวนไว้ มืออีกข้างกำขึ้นมา ปล่อยใส่หน้าถังหยู่ซวน จนล้มลงพื้นแรงๆ
“ส้งเสียง พวกคุณทำผมสิ ทำให้ผมตายเลย！”ถังหยู่ซวนที่ล้มลงพื้น ยังคงหัวเราะออกมา
“เอาคุณตายแล้วมีประโยชน์อะไร รีบบอกผมมา สรุปใครกันแน่ที่เป็นหลานชายของหลี่เจียเฉิน？”ส้งเสียงมองถังหยู่ซวน ถามอย่างเยือกเย็น
“ผมเอง！”เวลานี้ หลี่ฝางปรากฏต่อหน้าทุกคน