NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 137 พ่อแม่ของเซี่ยลู่

บทที่137 พ่อแม่ของเซี่ยลู่
ในขณะนี้ สีหน้าตกใจของเซี่ยลู่ก็ยิ่งตกใจขึ้นไปอีก
แม้ว่าผลลัพธ์นี้ เซี่ยลู่จะเดาเอาไว้นานแล้ว แต่เมื่อได้รับคำยืนยันจากปากของหลี่ฝาง เธอก็ตกใจพูดไม่ออกขึ้นมา
“เสียดายไหม?” หลี่ฝางถามอีกครั้ง
“เธอคิดว่าเธอทอดทิ้งคนจนๆ คนหนึ่ง และไปคบกับลูกเศรษฐี เป็นการเลือกฉลาดอย่างยิ่ง แต่ผลสุดท้ายแล้ว คนจนคนนั้นคือลูกเศรษฐีที่แท้จริง ส่วนลูกเศรษฐีที่เธอเลือก กลับเป็นพวกรวยแค่เปลือก เทียบอะไรไม่ได้เลยสักนิด” หลี่ฝางยิ้มเหยียด และเปรียบเทียบตัวเองกับตู้เฟย
สีหน้าของเซี่ยลู่แสดงความเสียดายออกมาจริง น่าเสียดายที่มันสายเกินไปแล้ว
“การล้มละลายของบริษัทของตู้ต้าไห่ เกิดจากพ่อของฉันจริงๆ และมีจุดประสงค์เพื่อล้างแค้นให้ฉัน” หลี่ฝางยอมรับอย่างตรงไปตรงมา
“และอาจกล่าวได้ว่านอกจากการตายของลูกพี่หลี่แล้ว สิ่งอื่นๆ ล้วนเกี่ยวข้องกับฉัน” หลี่ฝางเอ่ยเรียบๆ
เซี่ยลู่มองไปที่หลี่ฝาง และรู้สึกว่าหลี่ฝางตรงหน้าคนนั้น ทั้งแปลกหน้าและน่ากลัว
“เพราะแค่ตู้เฟยคนเดียว นายถึงกับทำลายบริษัทตู้ซื่อลง?” เซี่ยลู่สูดอากาศเข้าอย่างหนาวเหน็บ
“ฉันรู้ว่าเธอหมายถึงอะไร ความหมายของเธอก็คือ ฉันและพ่อของฉันโหดร้ายเกินไป ยังไงซะ บริษัทตู้ซื้อก็ใหญ่โตขนาดนั้น มีพนักงานหลายร้อยคนในนั้น พวกเราทำแบบนี้ ก็เท่ากับทำร้ายอีกหลายร้อยครอบครัว”
หลี่ฝางหัวเราะ “อันที่จริง พนักงานเก่าที่เคยติดตามตู้ต้าไห่ ขอแค่พวกเขามีความสามารถอยู่บ้าง ล้วนถูกพ่อของฉันหลอกเอาตัวไปแล้ว”
“ฉันไม่คิดว่ามันโหดร้าย ฉันแค่คิดว่ามันน่ากลัวอยู่บ้าง” เซี่ยลู่แก้ไข
เซี่ยลู่รู้สึกน่ากลัวเกินไป นี่คือลูกเศรษฐีที่แท้จริงหรือ? บริษัทขนาดใหญ่แบบนั้น นึกจะทำลายก็ทำลาย!
เซี่ยลู่ไม่เคยคิดฝันว่า ผู้ชายที่เธอทอดทิ้ง พริบตา ก็กลายไปเป็นลูกชายของเศรษฐีหมื่นล้าน
หลี่ฝางหัวเราะหึหึ “มีอะไรน่ากลัว ฉันเคยพูดไปแล้ว ตู้เฟยต่อหน้าฉันแล้ว แม้แต่ตดยังไม่นับ”
“นายปกปิดตัวตนไว้ทำไม?” เซี่ยลู่ถาม
“ฉันเองก็เพิ่งได้รู้มาไม่นาน ว่าครอบครัวของฉันร่ำรวยมาก เช้าวันหนึ่ง จู่ๆ พ่อของฉันก็โอนเงินหนึ่งล้านให้ฉัน บอกว่าเป็นค่าขนมให้ฉัน แล้วบอกว่าปู่ของฉันเป็นคนที่รวยที่สุดในดูไบ ฮ่าฮ่า ตอนนั้นฉันยังคิดว่าฉันฝันไปแล้วจริงๆ”
“ฉันไม่รู้จนกระทั่งฉันกดเงิน 20000 หยวนจากตู้เอทีเอ็ม ฉันถึงค่อยได้รู้ว่า มันคือเรื่องจริง ฉันหลี่ฝางเป็นลูกเศรษฐี”
“มันคือวันที่ฉันเชิญพวกเธอมาทานอาหารเย็น ถ้าวันนั้นฉันบอกเธอว่าฉันเป็นลูกเศรษฐี พวกเธอจะเชื่อรึเปล่า?”
หลี่ฝางพูดพลางส่ายหัว “พวกเธอไม่เพียงไม่เชื่อ แต่ยังคงคิดว่าฉันเป็นคนบ้าแน่?”
“ดังนั้นฉันก็เลยโกหกว่าฉันถูกลอตเตอรี่ แต่ต่อมาฉันใช้เงินมากขึ้นเรื่อย ๆ และลอตเตอรี่ก็ไม่สามารถปกปิดตัวตนของฉันต่อไปได้ ฉันจึงโกหกไปอีกเรื่องนั่นคือการขายที่ดิน”
“เพื่อที่จะซ่อนตัวตนของฉันต่อไป ไม่ลังเลเลยที่จะโอนรถสปอร์ต 20 ล้านที่พ่อแม่ให้ฉัน ให้อยู่ในชื่อของถังหยู่ซวน”
“จุดประสงค์ที่ใหญ่ที่สุดของฉันในการปกปิดตัวตนก็คือการได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของทุกคนรอบตัวฉัน” หลี่ฝางเอ่ย
หลังจากพูดจบ หลี่ฝางก็สตาร์ทรถ “ค่ำแล้ว ฉันไปส่งเธอกลับ”
หัวใจของเซี่ยลู่ไม่สามารถสงบลงได้ เธอคิดจะดึงหลี่ฝางกลับมา
ขณะที่รถขับผ่านโรงแรมแห่งหนึ่ง จู่ๆ เซี่ยลู่ก็พูดขึ้น “หลี่ฝาง ดึกขนาดนี้แล้ว พ่อแม่ของฉันอาจจะหลับอยู่”
“ไม่งั้น พวกเราไปหาโรงแรมอยู่กันเถอะ” เซี่ยลู่บอกใบ้
มุมปากของหลี่ฝางผุดรอยยิ้มจางๆ เขาเอ่ย “ฉันเข้าใจความหมายของเธอ”
“เซี่ยลู่ ฉันจะบอกเธอให้ ตอนที่ฉันตกต่ำในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ฉันฝันอยู่เสมอว่า เมื่อไหร่ที่ฉันสามารถจับมือเธอได้อีกครั้ง มันจะต้องมีความสุขมากๆ แน่ ตอนนั้น แต่จับมือของเธอ สำหรับฉันแล้วมันช่างเป็นเรื่องเกินเอื้อม อย่าว่าแต่ไปเปิดห้องที่โรงแรมเลย”
“ฉันยอมรับ ว่าฉันเคยชอบเธอ”
หลี่ฝางหายใจเข้ายาวๆ และพูด “แต่เธอไม่เอาฉันนี่ ถ้าตอนนั้นเธอเข้ามาพูดว่าหลี่ฝาง พวกเราไปเปิดห้องที่โรงแรมกัน ฉันคงตอบรับเธออย่างไม่ลังเลเลยสักนิด”
“แต่ตอนนี้ เธอคิดว่าเธอยังคู่ควรกับฉันไหม?” หลี่ฝางยิ้มอย่างเย็นชา
เธอยังคู่ควรกับฉันไหม?
ประโยคนี้ สะท้อนอยู่ในใจของเซี่ยลู่ไปมาหลายครั้ง
จู่ๆ เซี่ยลู่ก็ได้สติขึ้นมา หลี่ฝางในตอนนี้ ไม่มองเธออีกต่อไปแล้ว
หลี่ฝางในวันนี้ บนตัวมีมูลค่าหลายพันล้านแล้ว เขาไม่ใช่หลี่ฝางขี้แพ้อีกต่อไป
หลี่ฝางในตอนนี้ จะมาต้องการสินค้าเน่าๆ ที่คนอื่นเล่นมาแล้วได้อย่างไร?
เซี่ยลู่รู้สึกเสียดายอย่างที่สุด
ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลี่ฝางก็ขับรถเบนซ์G-Classคันใหญ่มาส่งเซี่ยลู่ไปที่หน้าประตู
“ตาแก่ รีบมาดูเร็ว ลู่ลู่กลับมาแล้วใช่ไหม?”
ทันทีที่รถหยุดลง แม่ของเซี่ยลู่ก็เห็นเข้าและตบบ่าพ่อของเซี่ยลู่
บังเอิญกับที่หน้าบ้านของเซี่ยลู่มีไฟถนนอยู่ ที่หลี่ฝางหยุดรถของเขาลงใต้โคมไฟถนน
“นั่นรถเบนซ์เหรอ” พ่อของเซี่ยลู่สายตาดีอย่างยิ่ง และมองเห็นโลโก้ได้จากระยะไกล
สีหน้าพ่อของเซี่ยลู่แสดงความดีใจ “ครั้งล่าสุดฉันได้ยินเด็กๆ คนอื่นพูดว่า ลู่ลู่ของเรา หาแฟนเป็นลูกเศรษฐีได้ เห็นทีจะเป็นเรื่องจริง”
“ไปเถอะ พวกเราไปต้อนรับสักหน่อย”
พวกเขาปิดทีวี จากนั้นพ่อแม่ของเซี่ยลู่ก็ออกมาจากบ้าน
ในตอนนี้เอง หลี่ฝางเอ่ยกำชับเรื่องนี้กับเซี่ยลู่ “อ้อใช่ เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดในคืนนี้ อย่าได้บอกใครทั้งนั้น ยังมี ตัวตนของฉันก็ห้ามบอกออกไป รวมถึงพ่อแม่ของเธอ แล้วก็ห้ามมีพิรุธเด็ดขาด เข้าใจไหม?”
เซี่ยลู่พยักหน้าและพูด “ฉันเข้าใจ”
และในเวลานี้เอง พ่อแม่ของเซี่ยลู่ก็เดินมาถึง
เมื่อเห็นเซี่ยลู่ออกมาจากรถ พ่อของเซี่ยลู่ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “กลับมาแล้วหรือ ลูกรัก”
ถ้าเป็นเมื่อก่อน เซี่ยลู่กลับมาแบบนี้ พ่อของเธอคงจะตบหน้าเธอไปนานแล้ว
แต่คราวนี้เซี่ยลู่นั่งรถเบนซ์กลับมา สำหรับครอบครัวเธอแล้ว ถือว่าเป็นสิ่งที่ช่วยเชิดหน้าชูตาให้ครอบครัว ดังนั้นพ่อของเธอไม่เพียงแต่ไม่โกรธเซี่ยลู่เท่านั้น แต่ในใจยังมีความสุขมากอีกด้วย
ในตอนนี้ พ่อของเซี่ยลู่แทบจะทนไม่ไหวที่อยากให้ใครสักคนออกมาดูฉากตรงหน้านี้
“ในรถนั่นแฟนลูกใช่ไหม?” แม่ของเซี่ยลู่มองไปที่เซี่ยลู่และกระซิบ “บอกให้แฟนของเธอรีบเข้าไปในบ้านนั่งเล่น ดื่มชาสักหน่อย”
แม่ของเซี่ยลู่ก็เห่อด้วยเช่นกัน เธอแทบอยากจะรั้งลูกเขยเศรษฐีคนนี้ให้มาค้างคืนที่บ้านเสียด้วยซ้ำ
“แม่ ในรถไม่ใช่แฟนฉัน” เซี่ยลู่อธิบาย
แม่ของเซี่ยลู่กลอกตาใส่เซี่ยลู่ “เอาเถอะฉันกับพ่อของแกได้ยินมาตั้งนานแล้ว ได้ยินว่าแกมีแฟนเป็นลูกเศรษฐี กลัวอะไร ยังไงแกก็กำลังจะเรียนจบแล้ว จะคบใครก็คบสิ วางใจเถอะ พ่อแม่จะคอยสนับสนุนลูก”
“นอกจากนี้ ลูกหาแฟนเร็วหน่อย ก็ถือเป็นเรื่องดี ลูกชายของหลี่ต๋าคางนั่นจะได้ไม่ต้องมานั่งคิดถึงลูกอยู่ได้”
“ลูกลองดูสภาพครอบครัวของหลี่ต๋าคาง แย่ขนาดไหน ได้ยินมาว่ากลับมาครั้งนี้ ยังหอบเอาหนี้ก้อนใหญ่มาด้วย” แม่ของเซี่ยลู่แค่นเสียงเอ่ย
“ตอนนี้ลูกมีแฟนแล้วก็อยู่ให้ห่างจากลูกชายของหลี่ต๋าคาง สักหน่อย จะได้หลีกเลี่ยงเรื่องเข้าใจผิด เข้าใจไหม?” แม่ของเซี่ยลู่กระซิบข้างหูของเธอ
หลังจากได้ยิน ใบหน้าของเซี่ยลู่ก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวอมม่วง เธออยากจะบอกแม่ของเธอจริงๆ ว่า ในรถนั่น เด็กที่นั่งอยู่ก็คือลูกของหลี่ต๋าคาง นั่นแหละ อีกทั้งหลี่ต๋าคาง ที่ว่า ไหนเลยจะมีหนี้ก้อนใหญ่อยู่ คนเขาเป็นถึงเศรษฐีหลายพันล้านต่างหาก?
แต่เมื่อคำพูดขึ้นมาที่ปาก เซี่ยลู่กลับไม่ได้พูดส่งออก นั่นเพราะหลี่ฝางได้กำชับเธอไว้ว่าไม่ให้เธอพูด
“แม่ พวกเรากลับเข้าไปกันเถอะ” เซี่ยลู่จับแขนแม่ของเธอและเอ่ย
แม่ของเซี่ยลู่จ้องมองเธอและเอ่ย “เด็กคนนี้นี่ ยังมัวอายอะไรอีก!”
พูดจบ แม่ของเซี่ยลู่ก็มาที่เบนซ์G-Classและเคาะกระจกรถ
หลี่ฝางที่กำลังเตรียมจะขับรถกลับบ้าน เมื่อเห็นแม่ของเซี่ยลู่เคาะกระจก เขาก็ลดบานกระจกลงมา ในใจเขาคิด ยังไงก็ถือว่าเป็นผู้อาวุโส ทักทายสักหน่อยค่อยไป
แม่ของเซี่ยลู่เมื่อเห็นหลี่ฝางอยู่ในรถ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที “ทำไมเป็นนาย?”
พ่อของเซี่ยลู่ก็แสดงสีหน้าตกตะลึงเช่นกัน “หลี่ฝาง? นายมาอยู่ในรถได้อย่างไร!”
พ่อแม่ของเซี่ยลู่ตกตะลึง ลูกเขยเศรษฐีที่พวกตนคาดหวังเอาไว้ในใจ ทำไมถึงเป็นหลี่ฝางไปได้?
เหมือนกับเจอผีก็ไม่ปาน!
“ตาแก่ คุณว่าฉันตาฝาดไปรึเปล่า? ทำไมถึงเป็นลูกชายของหลี่ต๋าคาง ไปได้ล่ะ?” แม่ของเซี่ยลู่มองไปที่สามีของเธอและถาม
“เห็นผีอะไรนี่ นั่นเป็นลูกชายของหลี่ต๋าคาง หลี่ฝางจริงๆ” พ่อของเซี่ยลู่พูดอย่างเย็นชา
หลี่ฝางถามด้วยรอยยิ้ม “คุณลุง คุณป้า เห็นผมแล้ว ผิดหวังอย่างมากเลยใช่ไหม?”