NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 90 จางกงหมิงมาแล้ว

บทที่90 จางกงหมิงมาแล้ว
สองคนนี้ดูเหมือนคนหูหนวก ไม่พูดอะไร ไม่ขยับ
“ปล่อย ไม่งั้นผมจะแจ้งความ！” หลี่ฝางหยิบโทรศัพท์ เตรียมโทรหาจางกงหมิง
แต่พอโทรไป ตู้เฟยก็วิ่งเข้ามา แย่งกับหลี่ฝาง
หลี่ฝางร่างกายยังอ่อนแออยู่ ไม่กล้าต่อกรกับตู้เฟย ถึงแม้จางกงหมิงจะรับสาย แต่ถูกตู้เฟยวางสายไป
“นี่คุณกำลังหลอกใครหรือไง！”
ตู้เฟยมองหน้าจอโทรศัพท์ พูดอย่างเย็นชา： “ยังจะแจ้งความอีก จางกงหมิงกลายเป็นตำรวจตั้งแต่เมื่อไหร่？”
“แม่งเอ๊ย อย่าคิดว่ามีจางกงหมิงสนับสนุนคุณแล้วผมจะกลัวคุณนะ”
หลี่ฝางพูด： “ไม่กลัวแล้วคุณวางสายทำไม ถ้าไม่กลัว คุณก็ให้จางกงหมิงมาสิ”
ตู้เฟยก็ไม่โง่ จะตกอยู่ในความปั่นป่วนของหลี่ฝางได้ไงกัน
“หลี่ฝาง คุณบาดเจ็บยังไม่หายดีนี่ใช่ไหม” ตู้เฟยยิ้ม เขารู้ว่าหลี่ฝางถูกมู่เสี่ยวไป๋แทง จากการแย่งโทรศัพท์เมื่อกี๊ เขาก็เข้าใจว่า บาดแผลของหลี่ฝางยังไม่ฟื้นฟู
ถ้าฟื้นฟูดีแล้ว หลี่ฝางจะสู้เขาไม่ได้ได้อย่างไร？
หลี่ฝางมองตู้เฟย ใบหน้ามีความไม่พอใจ： “อย่าเห็นว่าผมยังบาดเจ็บอยู่ ผมเล่นงานคุณได้เช่นกัน ไม่เชื่อก็ลองดู！”
“มา ลองก็ลอง” ตู้เฟยโบกมือให้หลี่ฝาง ไม่กลัวสักนิด
ตู้เฟยคิดในใจ：ถ้าผมสู้คุณไม่ได้ ไม่ใช่ว่ายังมีอีกสองคนที่ช่วยได้เหรอ？
หลี่ฝางขมวดคิ้ว： “ตู้เฟย ถ้าผมล้มคุณได้ คุณจะให้ผมกลับไปสอบเอ็นทรานซ์ได้ไหม”
ตู้เฟยลังเลสักพัก กล่าวอย่างคลุมเครือ： “ถ้าคุณล้มผมได้จริงๆ ผมก็จะลองคิดดูได้”
หลี่ฝางกัดฟัน พูด： “งั้นก็มา”
สามปีในชั้นมัธยมปลาย หลี่ฝางทนความทรมานมาตั้งมากมาย สามปีนี้เพื่ออะไร？ไม่ใช่เพื่อสอบเอ็นทรานซ์เหรอ？
ถ้าไม่สามารถสอบเอ็นทรานซ์ได้ งั้นสามปีนี้ที่ลำบากลำบน ก็ทำไปเสียเปล่าสิ？
ดังนั้น ถึงจะเป็นโอกาสเดียว หลี่ฝางก็ไม่อยากพลาด
“ผมไม่เชื่อหรอก ว่าคนอย่างผมตู้เฟยจะสู้คนป่วยอย่างคุณไม่ได้เชียว？” ตู้เฟยขมวดคิ้ว พูดอย่างเหยียดหยาม
หลี่ฝางตั้งสมาธิ จ้องตู้เฟย
ตู้เฟยพุ่งหัวเข้ามา เล็งไปที่ท้องของหลี่ฝาง
“แม่งเอ๊ย！” หลี่ฝางโกรธจนกัดฟัน ตู้เฟยตั้งใจอย่าให้แผลตัวเองขาด！
หลี่ฝางล็อกคอของตู้เฟยด้วยความไว จากนั้นก็บิด แล้วก็บิดลงพื้น ขณะเดียวกันตรงท้องก็มีความเจ็บเข้ามา
แม่งเอ๊ย แผลฉีกขาดแน่ๆ
แต่ดีที่ตู้เฟยถูกโยนไปที่พื้น หลี่ฝางจึงพูดอย่างดีใจ： “คุณแพ้แล้ว ก็ปล่อยผมไปเถอะ”
“ห่าอะไรล่ะ ผมยังยืนขึ้นได้” ตู้เฟยยืนขึ้นทันที พุ่งมาที่หลี่ฝางอีกครั้ง
ครั้งนี้ ตู้เฟยกลับเรียนรู้บทเรียนจากครั้งที่แล้ว ไม่โหดร้ายเหมือนครั้งที่แล้ว และค่อยๆ เข้ามาช้าๆ ไม่หยุดที่จะล่อใจ ทำเป็นเคลื่อนไหวปลอมๆ อยู่หลายที หลี่ฝางก็ติดกับหลายรอบ
ที่สำคัญคือตู้เฟยเลวมาก ทุกครั้งทำเป็นจะโจมตีใส่ท้องของหลี่ฝาง หลี่ฝางพยายามปกป้องท้องตัวเองสุดๆ ไม่กล้าให้ท้องถูกตี
แผลนี้ยังไม่สมาน ถ้าชกลงมา หลี่ฝางแย่แน่นอน！
“กันได้ดีนี่！” ตู้เฟยหัวเราะฮี่ฮี่ เขาไม่รีบร้อนที่จะตี ยังไงจุดประสงค์ของเขาก็คือไม่ให้หลี่ฝางสอบเอ็นทรานซ์
แค่ดึงเวลาไม่กี่นาที หลี่ฝางออกไปก็ไม่มีประโยชน์
ไม่นานนัก เสื้อของหลี่ฝางเผยให้เห็นแผลเลือดสด ตู้เฟยเห็นแล้วก็หัวเราะ： “ที่คือจุดที่มู่เสี่ยวไป๋แทงสินะ”
“ใช่สิ คุณรู้ไหมว่าทำไมมู่เสี่ยวไป๋มาจัดการคุณ？” จู่ๆ ตู้เฟยก็พูด
หลี่ฝางไม่โง่ คำพูดของตู้เฟยมีอะไรแอบแฝง
“เป็นคุณที่บอกเขา？” หลี่ฝางขมวดคิ้ว สีหน้ายิ่งโกรธมากขึ้น
“ไม่ผิด ผมเอง เดิมทีเป้าหมายของมู่เสี่ยวไป๋ไม่มีคุณ ยังไงหลินชิงชิงกับคุณก็รู้จักกันไม่นาน คุณก็เป็นแค่นักเรียน สำหรับมู่เสี่ยวไป๋แล้ว ไม่เคยกลัวการข่มขู่”
“ผมบอกมู่เสี่ยวไป๋เอง ความสัมพันธ์ของคุณกับหลินชิงชิงผิดปกติ บอกว่าคุณสองคนไปผับด้วยกันทุกวัน แล้วพอเมาก็ยังเต้นด้วยกัน ท่าทางคลุมเครือ”
ตู้เฟยหัวเราะร่า： “ตอนนั้นมู่เสี่ยวไป๋ได้ยินหน้าก็เสียไป จากนั้นเขาก็มามัธยมตงไห่”
“ที่แท้คุณก็ทำร้ายผม”
“ถูก ก็คุณทำร้ายผมนี่ ใครให้เราสองคนแค้นต่อกันล่ะ” ตู้เฟยหัวเราะเหอะๆ พูด： “ผมคิดว่ามู่เสี่ยวไป๋จะเอาคุณจนพิการซะอีก คิดไม่ถึงว่าแค่แทงเฉยๆ”
ตู้เฟยพูดอย่างผิดหวัง： “นี่มันเอาเปรียบคุณไปแล้ว”
มองเวลา ตู้เฟยพูด： “โอเค ถึงเวลาแล้ว การสอบครั้งนี้คุณพลาดอย่างสมบูรณ์แล้ว”
“เปิดประตูให้เขาออกไป” ตู้เฟยพูด
“แม่งเอ๊ย！” หลี่ฝางตะโกนใส่ตู้เฟย ตะโกนอย่างเสียงดัง ทำให้แผลฉีกชาด
“คุณยังจะกล้าว่าผมอีก？” ตู้เฟยหน้าหม่นลง： “เดิมทีผมอยากทำร้ายคุณแค่วิชาเดียว ตอนนี้ผมเปลี่ยนความคิดแล้ว การสอบครั้งต่อไปของคุณ ไม่สามารถเข้าร่วมได้อีกแล้ว”
“พวกคุณสองคนอย่ายืนโง่ตรงนั้นสิ จัดการให้ผม” ตู้เฟยรู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลี่ฝาง ถึงหลี่ฝางจะได้รับบาดเจ็บ ตัวเองก็ได้แค่ครึ่งของเขา
ดังนั้น ตู้เฟยจะให้สองคนนี้เข้าไปลุย
ถึงสองคนนี้ไม่ใช่คนที่เป็นศิลปะป้องกันตัว แต่ก็เป็นคนล่ำๆ เทียบกับตู้เฟยแล้ว ไม่รู้ว่าแข็งแรงแค่ไหน
“จัดหนักหน่อยนะ” ตู้เฟยหัวเราะ พูด
“ส่วนจะหนักแค่ไหน พวกคุณก็ดูเอา แต่พวกคุณสองคนฟังดีๆ ถ้าเจ้านี่ได้เข้าร่วมการสอบล่ะก็ งั้นเงินเดือนที่พ่อผมติดพวกคุณ ชาตินี้พวกคุณก็อย่าเอาเลย” ตู้เฟยพูดอย่างเย็นชาจบ ก็ก้าวเท้ายาวออกไปจากห้องสมุด
ที่จริงชายหนุ่มสองคนนี้ทำงานเป็นผู้รับเหมา ตู้ต้าไห่ติดหนี้พวกเขาอย่างละคน ตู้เฟยเรียกพวกเขาออกมา บอกว่าแค่วันนี้ช่วยเขาจัดการสักเรื่อง ก็จะเอาเงินให้พวกเขา
สองผู้รับเหมานี้เดิมทีก็คือคนธรรมดาๆ ที่มาจากบ้านนอก ไม่ใช่คนดีอะไร แค่ตู้เฟยไม่ให้พวกเขาทำเรื่องฆาตกรรมหรือวางเพลิงใดๆ พวกเขาก็เห็นด้วย
พอตู้เฟยไป ชายสองคนนี้ก็กดหลี่ฝางไปที่พื้น ใช้เท้าถีบหลายที มองเลือดสดๆ ที่ไหลออกมาที่พื้น
ผู้ชายหนึ่งในนั้นพูด： “พอประมาณแล้วไหม？ถ้าตีอีกได้ถึงชีวิตแน่？”
“กลัวอะไร ก่อนมาตู้เฟยไม่ได้รับประกันกับพวกคุณแล้วเหรอ？ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ให้เขารับผิดชอบเอง” ชายหนุ่มอีกคนยิ้มอย่างเหยียดหยาม： “แค่ถีบเขาไม่กี่ทีเอง จะเป็นถึงตายเลยได้ไง”
“ผมบอกคุณให้ พลังชีวิตของคนคนนี้บึกบึนสุดๆ เลยล่ะ”
ผู้ชายคนนี้ไม่กลัวสักนิด เขารู้ตำแหน่งของตู้ต้าไห่ในตงไห่ดี แค่ไม่ก่อเรื่องถึงชีวิต ตู้ต้าไห่ก็เคลียร์ให้ได้หมด
เขาจะลงมืออีกครั้ง ทันใดนั้นจางกงหมิงก็พาคนมาที่ห้องสมุด
เห็นจางกงหมิง สองคนนี้ก็ดูหวาดกลัวขึ้นมา
“พี่หมิง คุณมาได้ไง？”
จางกงหมิงมองหลี่ฝางที่อยู่ตรงพื้น ก็วิ่งเข้ามาทันที： “แม่งเอ๊ย ใครให้คุณทั้งสองคนกล้าขนาดนี้ น้องชายผมคุณยังกล้าอีกนะ”
“พี่หมิง” หลี่ฝางค้ำร่างของจางกงหมิง： “พี่ประคองผมไปห้องสอบได้ไหม”
“ห่า ขนาดนี้แล้ว คุณยังอยากไปสอบเอ็นทรานซ์อีก ก้มลงมองท้องตัวเองก่อน เลือดไหลไปหมดแล้ว” จางกงหมิงขมวดคิ้วพูด
“พี่หมิง ผมต้องไปสอบเอ็นทรานซ์” หลี่ฝางกัดฟันพูด： “การสอบเช้านี้ ผมจะต้องเข้าร่วม”
“ห่า ไม่อยากมีชีวิตใช่ไหม สอบเอ็นทรานซ์สำคัญขนาดนั้นเชียว？” จางกงหมิงถาม
“สอบเอ็นทรานซ์สำหรับผมแล้ว สำคัญมากจริงๆ”
“สำคัญกว่าชีวิตคุณ？” จางกงหมิงหมดคำพูด
“ใช่ สำคัญกว่าชีวิตของผม” หลี่ฝางมีใบหน้าเย็นชา： “ไม่ว่ายังไง ผมก็ต้องไปเข้าร่วมการสอบครั้งนี้”
“ซวยจริง แล้วยังดื้อรั้นอีกด้วย เหมือนกับผมเลย！” จางกงหมิงคิดแล้ว อุ้มหลี่ฝางขึ้นมา： “โอเค ผมจะไปส่งคุณที่ห้องสอบ”
“พี่ชาย สองคนนี้จัดการยังไง！” น้องชายของจางกงหมิงถาม
“คุณโง่หรือเปล่า ไม่เห็นเหรอว่าน้องชายผมถูกเขาสองคนทำร้ายจนเป็นแบบนี้” จางกงหมิงด่าเสียงดัง： “ตัดขาพวกเขาซะ”
“พี่หมิง พี่ไม่รู้จักผมแล้วเหรอ ผมชื่อหวางฝู้ก้วยไง พวกเราเคยดื่มด้วยกัน”
“ไสหัวไป อย่าบอกว่าเคยดื่มด้วยกัน ถึงจะเคยเที่ยวผู้หญิงด้วยกัน ผมก็จะตัดขาพวกคุณเหมือนกัน” จางกงหมิงพูดอย่างเย็นชา
พูดจบ จู่ๆ เขาก็พูดเสริม： “ตัดน้องชายของพวกมันไปด้วยเลยละกัน”
“ถ้าน้องชายผมมีอันเป็นไปจริงๆ ผมจะให้ตระกูลคุณทั้งสองคนชดใช้！” ก่อนไป จางกงหมิงมองผู้รับเหมาสองคนนี้ด้วยใบหน้าพร้อมที่จะฆ่าฟัน
ผู้รับเหมาสองคนนี้ตกใจจนหน้าซีด ตะลึงอยู่ตรงนั้น
เวลานี้ เขาสองคนเสียใจอย่างสุดซึ้ง ถึงไม่เอาเงิน ก็ไม่ควรมาช่วยตู้เฟย