NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 53 พี่ชายของหลินชิงชิง (ลูกพี่ลูกน้อง)

บทที่ 53 พี่ชายของหลินชิงชิง (ลูกพี่ลูกน้อง)
“หลี่ฝาง นายอยากจะให้พวกเราหัวเราะตายเหรอ”
เสียงหัวเราะดังขึ้น จางเชี่ยนหัวเราะจนตัวงอ คนอื่นก็ได้หัวเราะตามกัน
หลี่ฝางโกรธแล้ว ก็ด่าหยาบคาย: “หัวเราะหาแม่มึงเหรอ”
“หลี่ฝาง นายโม้ให้มันน้อยๆหน่อยได้ป่ะ หากนายโม้ว่าบาร์นี้เป็นของญาตินาย พวกเรายังพอจะเชื่อ นายโม้ว่าเป็นของนาย ใครจะไปเชื่อ?” จางเชี่ยนหัวเราะกล่าว
“ครั้งหน้าหากจะโม้อย่าลือเปลี่ยนชุดก่อนนะ” โจวเจ๋ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วกล่าว
“ใช่ไง เสื้อพนักงานบนตัวนายและเมนูเหล้าในมือนาย ก็ได้แสดงฐานะของนายแล้ว” จางเชี่ยนหัวเราะแล้วส่ายหัว
ผู้หญิงที่มากับตู้เฟยก็ส่ายหัวเหมือนกัน มองหลี่ฝางอย่างดูแคลนแล้วกล่าว: “นายนี้ดูแล้วก็อายุยังน้อย ทำไมถึงขี้โม้จัง ฉันได้ยินมาว่าบาร์เหล่าแห่งนี้ใช้เงินลงทุนไปสองพันกว่าล้าน เจ้าของบาร์เหล้าแห่งนี้ ต้องมีเงินขนาดไหนกัน”
สามารถทุ่มสองพันล้านในการเปิดบาร์เหล้า ฐานะอย่างเขา ไม่กล้าที่จะคิดเลย
โจวเจ๋โทรไปหาหลี่หลง แจ้งข่าวที่หลี่ฝางอยู่ในบาร์เหล้าให้เขา
หลังจากที่โทรเสร็จ โจวเจ๋ก็หัวเราะอย่างดูถูก: “ไม่ต้องเรียกผู้จัดการนายมาแล้ว เรื่องที่นายด่าฉันเมื่อกี้ พวกเราที่มีวุฒิภาวะมากว่าไม่ถือสาเอาความ ไม่ถือสานายแล้ว”
“พี่เจ๋ช่างใจกว้างเหลือเกิน” จางเชี่ยนที่พิงอยู่ตรงอกของโจวเจ๋กล่าว
“ไปถือสาคนที่ใกล้ตายทำไมละ?” โจวเจ๋หัวเราะกล่าว
หลี่ฝางรู้ หลี่หลงไม่นานก็จะมาถึงแล้ว
หลี่ฝางหันหลังจากไป กำลังที่จะขึ้นชั้นบนเพื่อไปหาผู้จัดการนั้น ก็เห็นเซี่ยลู่กับตู้เฟยกระชากลากถูกันอยู่
“นายปล่อยฉัน!”
เซี่ยลู่ใช้แรงในการต่อต้าน: “ตู้เฟย แม่งเอ๊ยปล่อยมือนะ ฉันเลิกกับนายไปแล้ว”
“เลิกเหี้ยอะไรละ ฉันไม่ยอมเลิก!” ตู้เฟยกระชากเซี่ยลู่: “ไป ไปดื่มกับฉัน!”
“ปล่อยเธอ!” หลี่ฝางเดินเข้าไป ยืนอยู่ตรงหน้าของตู้เฟย พูดอย่างจริงจัง
“เหี้ยเอ๊ย เป็นนายอีกแล้วเหรอ หลี่ฝาง! เห็นหลี่ฝาง สีหน้าของตู้เฟยก็ดุร้ายขึ้นมาทันที
“มาเป็นบริกรอยู่ที่ Recalling the pastเหรอ!” ตู้เฟยมองแล้วหัวเราะ: “ก็แค่พนักงานบริการ นายมาตะคอกฉันทำไม!”
“งั้นฉันไม่ตะคอกก็ได้”
หลี่ฝางพูดจบ ยกเท้าขึ้นถีบตู้เฟยล้มลงบนโต๊ะ: “ฉันลงไม้ลงมือกับนายแทนละกัน?”
วันนี้ตู้เฟยบีบหลี่ฝางไปถึงเขตไฟแดง อีกทั้งยังทำร้ายเขาด้วย แค้นนี้หลี่ฝางยังจำได้อยู่
หนึ่งที สองที!
หลี่ฝางใช้เท้ากระทืบไปที่ร่างของตู้เฟย กระทืบจนเขาร้องของความช่วยเหลือ
“เหี้ย ตู้เฟยถูกทำร้าย!” ได้ยินเสียงตู้เฟยร้องให้ช่วย โจวเจ๋และส้งเสียงก็รีบวิ่งเข้าไป
พวกเขาวิ่งมาแล้วก็ไม่มีประโยชน์อะไร หลี่ฝางยังคงใช้แรงกระทืบตู้เฟยต่อ ตู้เฟยหดตัวอยู่บนโต๊ะ กุมหัวเอาไว้ น่าสมเพชมาก
“นี่เหรอคือวิธีบริการของบาร์เหล้าแห่งนี้?” โจวเจ๋กัดฟัน มองหลี่ฝางอย่างเย็นชา
“ทำไม มีปัญหาเหรอ?” หลี่ฝางหันหน้ากลับไป หัวเราะกล่าว
ส้งเสียงวิ่งไปที่โต๊ะแคชเชียร์ ได้เรียกชายวัยกลางคนท่านหนึ่งเข้ามา เขาเป็นการเงินของที่นี่ ก็เป็นคนที่ดูแลที่นี่ด้วย
“ดูสิ คุณดูสิ นี่เหรอคือบริกรของพวกคุณ”
“พวกเราเป็นแขกวีไอพีของบาร์ของพวกคุณ พวกคุณดูแลแขกวีไอพีแบบนี้เหรอ?”
ชายวัยกลางคนคนนี้แซ่เฉียน หลี่ฝางเรียกเขาว่าลุงเฉียน
“ลุงเฉียน ลุงมาแล้วเหรอ” หลี่ฝางมองไปที่ลุงเฉียน ยิ้มๆ
“เสี่ยวฝาง ทำไมนายทำร้ายลูกค้าล่ะ?” ลุงเฉียนขมวดคิ้วถาม โดนบ่นไปหนึ่งประโยค
“ลุงเฉียน มันเป็นแบบนี้ นายคนนี้มันลวนลามลูกค้าผู้หญิงในบาร์เรา ดังนั้นผมจึงได้ลงมือทำร้ายเขา” หลี่ฝางอธิบายอย่างยิ้มๆ
ที่แท้มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ลุงเฉียนพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“อย่ามั่ว เธอเป็นแฟนฉัน!” ตู้เฟยลุกขึ้นจากโต๊ะเหล้า แล้วกล่าว
“เซี่ยลู่ เขาเป็นแฟนเธอเหรอ?” หลี่ฝางหันหน้าไปถามเซี่ยลู่
เซี่ยลู่มองตู้เฟยอย่างไม่แยแส: “นายเป็นใครกัน จำคนผิดแล้วมั้ง? ใครเป็นแฟนนาย!”
“ได้ยินแล้วใช่ป่ะ คนเขาไม่รู้จักนายสักหน่อย” หลี่ฝางหัวเราะขึ้นมาทันที
ตู้เฟยกัดไฟไว้ เดินไปตรงหน้าของลุงเฉียน: “ผมคิดว่าคุณน่าจะจำพวกเราได้นะ พวกเราสมัครเมมเบอร์วีไอพีกับที่นี่ ตอนนี้เมมเบอร์วีไอพีถูกบริกรทำร้าย ทางคุณต้องแสดงความรับผิดชอบต่อเมมเบอร์วีไอพีหน่อยมั้ย?”
ลุงเฉียนยิ้มๆ : “รับผิดชอบเหรอ?”
“งั้นก็ยกเลิกเมมเบอร์วีไอพีของพวกคุณละกัน” ลุงเฉียนยิ้มอย่างเรียบเฉย แล้วกล่าว
“นี่เป็นความรับผิดชอบที่คุณให้กับพวกเราเหรอ?” ใบหน้าของตู้เฟยเต็มไปด้วยความโกรธ ลุงเฉียนแสดงออกอย่างไม่แยแส
“แล้วคุณต้องการความรับผิดชอบยังไง? คุณลวนลามผู้หญิง ตามหลักต้องแจ้งความจับคุณ บัดนี้พนักงานของผมแค่ทำร้ายคุณ ถือว่าดีกับคุณมากแล้ว”
“จะมาเที่ยว ก็เที่ยวกันดีๆ หน่อย หากไม่อยากเที่ยว ก็ไสหัวไป”
“ร้าน Recalling the pastไม่ขาดลูกค้าอย่างพวกคุณ” ลุงเฉียนพูดอย่างเฉียบขาด
“แม่ง นี่มันบริการห่าอะไรวะ พวกเราไป!” ตู้เฟยสบถคำหยาบ
เวลานี้โจวเจ๋ได้กล่าวขึ้น: “อีกสักพักหลี่หลงก็จะมา เมื่อกี้ฉันบอกเขาแล้ว ตอนนี้เขาอยู่ระหว่างทางแล้ว”
“พี่หลงจะมา?” ตู้เฟยหัวเราะดีใจ เหลือบมองไปทางหลี่ฝาง แสดงรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา
“ใช่ ไม่เพียงแต่พี่หลงที่มา ลูกพี่หลี่ก็อาจจะมาด้วย” โจวเจ๋พูดขึ้นอีก
“เยี่ยมไปเลย งั้นพวกเราไม่ไปแล้ว รอละครสดดูดีกว่า” จู่ๆ ตู้เฟยก็อารมณ์ดีขึ้นมามาก
หลังจากตู้เฟยและพวกได้กลับไปที่โต๊ะของตัวเอง สีหน้าของหลี่ฝางก็ดูแย่ขึ้นมาทันที
ลูกพี่หลี่เป็นขาใหญ่ของภาคตะวันออกเมือง เขามีความสามารถมาก แต่บาร์เหล้าแห่งนี้ มีคนไม่ถึงยี่สิบคน หากลูกพี่หลี่มา จะรับมือได้ไหม?
เวลานี้ เซี่ยลู่ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นพูดกับหลี่ฝาง: “หลี่ฝาง เมื่อกี้รบกวนนายแล้ว”
หลี่ฝางพยักหน้า: “เรื่องเล็กน้อย”
“หากพวกตู้เฟยมาหาเรื่องเธออีก อย่าลืมโทรหาฉัน ฉันไปทำงานก่อนละ” หลี่ฝางพูดจบก็เดินจากไป
หลี่ฝางมาถึงตรงหน้าโต๊ะแคชเชียร์ นั่งลงข้างกายลุงเฉียน
“เป็นไง เถ้าแก่ การแสดงออกของผมเมื่อกี้ คุณพอใจมั้ย?” ลุงเฉียนหัวเราะแฮ่ๆ
“ธรรมดา” หลี่ฝางพูดแบบไม่ค่อยพอใจ: “ลุงน่าจะไล่พวกมันออกไปให้หมด”
“เถ้าแก่ พวกเราทำการค้ากันนะครับ จะไล่แขกได้อย่างไรกัน บาร์เราเพิ่งเปิดมาได้ไม่กี่วัน เจ้าโง่พวกนี้ก็ใช้จ่ายที่ร้านเราหลายแสนแล้ว พวกเขาเป็นต้นเงินต้นทองของพวกเรานะ” ลุงเฉียนหัวเราะกล่าว
“ลุงเฉียน ทำไมโทรศัพท์ของผู้จัดการจึงโทรไม่ติด?” หลี่ฝางเอ่ยปากถาม
“เขาเหรอ ไม่ได้อยู่ในร้าน ออกไปแล้ว” ลุงเฉียนกล่าว
“ส้าวส้วยบอกว่านอนพักอยู่ชั้นบนไง?” หลี่ฝางขมวดคิ้วขึ้นมา
“ไอ้เวรส้าวส้วยมันหลอกคุณ” ลุงเฉียนหัวเราะกล่าว: “ผู้จัดการออกไปหลายวันแล้ว ตอนนี้ในบาร์มีผมที่คอยดูแล”
“ทำไม หาผู้จัดการมีธุระอะไร?” ลุงเฉียนถาม
“ลูกพี่หลี่จะมา” หลี่ฝางคิ้วขมวดเข้าหากันแล้วกล่าว
“ลูกพี่หลี่? คุณหมายถึงขาใหญ่ภาคตะวันออกเมือง ในเมื่อเขาจะมา ก็ให้เขามาสิ ทำไม เขากล้าที่จะมาก่อเรื่องวุ่นวายที่นี่เหรอ?” ลุงเฉียนพูดอย่างหยามๆ
“ลุงเฉียน ผมถามลุงหน่อยนะ หากลูกพี่หลี่กล้ามาก่อความวุ่นวายที่บาร์ เราจะเอาเขาอยู่มั้ย?” หลี่ฝางถามอย่างซีเรียส
ลุงเฉียนส่ายหัว แล้วกล่าว: “เอาไม่อยู่”
“เอาไม่อยู่?” หลี่ฝางคิดในใจแย่แล้ว จะอาศัยจังหวะที่ลูกพี่หลี่ยังมาไม่ถึง หนีไปเสียก่อน
“ทำไมต้องเอาเขาอยู่ หากเขากล้าที่จะมาก่อเรื่องที่ Recalling the past ก็จะเก็บมันซะเลย” ลุงเฉียนกระซิบเบาๆ
แม่งเอ๊ย พนักงานใน Recalling the past แต่ละคนขี้โม้เก่งกันทั้งนั้น อีกอย่างเวลาโม้ขึ้นมา หน้าก็ไม่เปลี่ยนสีเลย
พ่อตัวเองไปจ้างคนพวกนี้มาจากนั้นกัน จ้างมาจากโรงเรียนขี้โม้เหรอ?
หลี่ฝางยอมจำนนอย่างสิ้นเชิง
ไม่นานนัก หลินชิงชิงก็ได้มาถึง ครั้งนี้ เธอได้พาคนมามากมาย
“พี่ พี่มาได้ไง?” หลี่ฝางเดินไปต้อนรับ ยิ้มแล้วถาม
“พี่มาปกป้องนายไง” หลินชิงชิงยิ้มๆ จากนั้นก็ได้ดึงตัวผู้ชายคนหนึ่งมา ก็กล่าวขึ้น: “แนะนำให้นายรู้จักหน่อย พี่ชายพี่เอง (ลูกพี่ลูกน้อง) จางกงหมิง”
“สวัสดีครับพี่หมิง”
“น้องชาย ครั้งที่แล้วที่นายช่วยพี่ครั้งใหญ่ พี่ยังไม่ทันได้ขอบคุณนายเลย” จางกงหมิงกล่าวด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
“เสี่ยวฝาง คนเหล่านี้ล้วนเป็นเพื่อนของพี่ชายพี่ ขอเพียงมีคนมาแตะต้องนาย พวกเขาก็จะออกมาปกป้องนายเอง” หลินชิงชิงกล่าว
“ชิงชิงพูดไม่ผิด หากลูกพี่หลี่กล้าที่จะมาหาเรื่องนาย พี่คนแรกที่จะไม่ยอม!” จางกงหมิงหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วกล่าว: “ไอ้แก่คนนี้ช่างหน้าไม่อายจริงๆ มารังแกเด็กน้อย เย็ดแม่เอ๊ย!”
“พี่หมิง พี่ไม่กลัวลูกพี่หลี่เหรอ?” หลี่ฝางถามไปหนึ่งประโยค
“กลัวมันเหี้ยไร น้าของพี่กลัวมัน แต่พี่ไม่กลัวมัน” จางกงหมิงหัวเราะอย่างเหยียดหยาม
“พี่อยากเก็บมันตั้งนานแล้ว แล้วเป็นขาใหญ่ของภาคตะวันออกเมืองแทน” จางกงหมิงกล่าว