NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 46 ถูกจับแล้ว

บทที่46 ถูกจับแล้ว
สีหน้าของเซี่ยลู่ก็ดูแย่ ตั้งแต่รู้ว่าจางเชี่ยนกับตู้เฟยเคยคบกัน เธอเห็นตู้เฟยก็ยิ่งรู้สึกอยากจะคลื่นไส้
ตู้เฟยเดินเข้ามา ถาม： “หลี่ฝางล่ะ？เมื่อกี๊มีคนเห็นหลี่ฝางอยู่กับพวกคุณ ตอนนี้เขาล่ะ？”
หลี่ฝางหลบอยู่ในซอยเล็กข้างๆ เขาเห็นฉากนี้ ใจก็เต้นตุบตับ
เขากังวลมากว่าเซี่ยลู่กับหลิวเฉียวเฉียวจะขายตัวเองให้
หลิวเฉียวเฉียวพูด： “หลี่ฝางเพิ่งเรียกรถออกไป”
เสียงตบดังขึ้นมา ตู้เฟยตบใส่หน้าหลิวเฉียวเฉียวโดยตรง： “อีดอก ผมไม่ได้ถามคุณ”
หลังจากหลิวเฉียวเฉียวถูกตบ หน้าก็ค่อยๆ แดง เธอกัดฟัน อยากจะโมโหใส่แต่ไม่กล้า ยังไงด้านหลังตู้เฟยก็มีพวกนักเลงตั้งมากมาย
ตู้เฟยมองเซี่ยลู่ ถามอีกรอบ： “เซี่ยลู่ หลี่ฝางล่ะ？”
“เฉียวเฉียวไม่ได้หลอกคุณ เมื่อกี๊หลี่ฝางเรียกรถออกไปแล้วจริงๆ เดิมทีเขาอยากนัดฉันกินข้าว แต่พอถูกฉันปฏิเสธ ก็เรียกรถออกไป พวกเราไม่รู้หรอกว่าเขาไปไหน” เซี่ยลู่พูดด้วยใบหน้าไร้อารมณ์
ตู้เฟยลังเลเล็กน้อย แล้วพูดอีกว่า： “เซี่ยลู่ ระหว่างผมกับจางเชี่ยนไม่มีอะไรจริงๆ”
“ยังจะบอกว่าไม่มีอะไรอีก？ตู้เฟย คุณพูดคำนี้ ไม่คิดว่ามันน่าขันเหรอ？” เซี่ยลู่ขมวดคิ้วแน่น หัวเราะอย่างไร้เสียงออกมา
“ผมกับจางเชี่ยนแค่เล่นๆ กัน คืนนั้นเราสองคนทะเลาะกัน คุณโกรธ ก็บล็อกผม ดังนั้นผมเลยส่งข้อความหาเธอ ให้เธอออกมาดื่ม ตอนนั้นเราสองคนดื่มกันเยอะมาก จึงทำเรื่องนั้น” ตู้เฟยพูด
เซี่ยลู่หัวเราะในลำคอ： “เราสองคนทะเลาะกัน คุณก็ไปนอนกับเพื่อนสนิทฉันเนี่ยนะ？ตู้เฟย คุณยังเป็นคนอยู่ป่ะ？”
“พอแล้ว ไม่ต้องอธิบายให้ฉันฟังแล้ว พวกเราไม่มีทางเป็นไปได้อีก”
เซี่ยลู่พูดจบ ก็เดินไปเรียกแท็กซี่คันหนึ่ง แล้วเข้าไปในรถ
“ห่า！”
มองเซี่ยลู่จากไป ตู้เฟยก็กัดฟันแน่น ด่า： “หลี่ฝาง ไอ้คนข้างถนน ถ้าผมจับคุณได้นะ เอาคุณตายแน่！”
หลิวเฉียวเฉียวเห็นสถานการณ์ไม่ดี ก็อยากจะไป แต่ถูกตู้เฟยจับผมไว้： “เมื่อกี๊ตู้เฟยไปทางไหน？”
“ตอนใต้” หลิวเฉียวเฉียวตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก ยื่นมือชี้
“ตอนใต้？งั้นคุณชี้ไปทางตะวันตกทำไม！” ตู้เฟยดูเยือกเย็น
“ตะวันตก ด้านตะวันตก” หลิวเฉียวเฉียวพูดสั่นๆ
ตู้เฟยหยิบโทรศัพท์ออกมา พูดกับหลิวเฉียวเฉียว： “โทรหาเขา นัดเขาออกมา”
ตอนที่ตู้เฟยส่งไปให้ ก็โทรหาหลี่ฝาง เสียงดังขึ้นมา ก็พบหลี่ฝางทันที
“ห่า ไอ้สวะนั่นอยู่ในซอย ตามไป！”
ตู้เฟยร้องพร้อมกับชี้ไปทางซอยนั่น คนด้านหลังเขา ก็วิ่งเบียดเข้าไปทางหลี่ฝาง
“ห่า อีกะหรี่ คุณหลอกผมอีกแล้ว！” ตู้เฟยจับผมของหลิวเฉียวเฉียว ตบหน้าเธอไปหลายที
“อีกะหรี่ แล้วค่อยมาคิดบัญชีกับคุณ！” ตู้เฟยพูดด้วยเสียงเยือกเย็นจบ ก็วิ่งเข้าไปในซอย
หลี่ฝางก้าวขาออกวิ่งออกไป ขณะที่วิ่งไป หลี่ฝางก็เปิดแชร์ตำแหน่งให้หลินชิงชิงไปด้วย
หลินชิงชิงได้รับแชร์ตำแหน่งของหลี่ฝาง ก็ขมวดคิ้ว พูดกับเจ้าหัวแบน： “ห่าเอ๊ย รถขับให้ไวหน่อยสิ เสี่ยวฝางถูกเจอแล้ว”
เจ้าหัวแบนเหยียบคันเร่งทันที แล้วเร่งความเร็ว
“เขาเคลื่อนไหวไวมาก ต้องวิ่งอยู่แน่” หลินชิงชิงมองตำแหน่งของหลี่ฝางที่เคลื่อนไหว ก็พูด
เธอแอบขอพรเงียบๆ ขอพรให้หลี่ฝางอย่าได้ถูกจับ
ผ่านตรอกซอกซอยหลายแห่ง หลี่ฝางก็มาถึงเขตไฟแดงที่มีชื่อเสียงที่สุดของตงไห่
ที่นี่เต็มไปด้วยห้องเก่าผุพัง หลี่ฝางเพิ่งวิ่งเข้ามา ก็ถูกแม่เล้าคนหนึ่งดึงไว้： “น้องชาย พักผ่อนหน่อยไหม ที่นี่มีสาวสวยวัยรุ่นนะ”
“ปล่อยผม！” หลี่ฝางพูดอย่างเย็นชา
“จะดุทำไม ฉันไม่ได้หลอกคุณนะ ที่นี่เรามีสาวน้อยจริงๆ เพิ่งจะสิบแปด” แม่เล้าคนนั้นดึงหลี่ฝางไว้ไม่ปล่อย
นี่คือสถานที่เส็งเคร็ง นอกจากลูกค้าที่มารับใช้บริการ ก็ไม่มีใครมา
โดยเฉพาะตอนที่ท้องฟ้ายังไม่มืด ธุรกิจจะว่างมาก แม่เล้ายืนอยู่นี่มาทั้งวันแล้ว ก็ไม่เห็นใครสักคนเข้ามาเลย นี่ไม่ง่ายเลยที่จะได้มาสักคน จะปล่อยไปง่ายๆ ไม่ได้
พอเห็นพวกตู้เฟยจะตามมา หลี่ฝางก็ดึงแม่เล้าวิ่งเข้าไปในห้องที่เก่าๆ ของเธอ
“ไอ้หนุ่ม อย่าใจร้อนนักสิ เดี๋ยวฉันจัดการให้คุณเอง！” แม่เล้าพูด
ห้อเข้าไปในห้องเล็กๆ นั่น หลี่ฝางปิดประตูทันที
“ไม่ต้องกลัว พวกเราต้องใช้จ่ายเงิน ไม่มีคนมาตรวจ ไอ้หนุ่ม ฉันรับประกันเลย ถ้าคุณอยู่จับที่นี่ ฉันจะจ่ายเงินคุณเอง” แม่เล้าพูดรับประกันด้วยรอยยิ้ม
ลากแม่เล้าเข้าไปในห้อง หลี่ฝางเอาเงินออกมา： “อีกเดี๋ยวถ้าหากมีคนเคาะประตูหาผม คุณต้องบอกว่าผมไม่ได้อยู่นี่ รู้ไหม？”
“เงินพวกนี้เอาให้คุณ” หลี่ฝางเอาเงินทั้งหมดนี้ให้แม่เล้า
แม่เล้าเห็นเงินตั้งมากมาย ก็กลืนน้ำลายลงด้วยความตื่นเต้น： “ไอ้หนุ่ม คุณนี่มีเงินจริงๆ นะ”
“โอเค คุณนั่งอยู่ที่นี่นะ” แม่เล้าพูดจบ ก็หมุนตัวออกไปจากห้อง
ไม่นาน ผู้หญิงที่ท่าทางโป๊ๆ คนหนึ่งก็เข้ามา
“ผมไม่ใช่ลูกค้าที่มารับใช้บริการ” พอเข้ามา ผู้หญิงคนนี้ก็ถอดเสื้อตัวเองออก
“ฉันไม่สน เจ้านายบอกว่าคุณให้เงินตั้งเยอะ ให้ฉันปรนนิบัติคุณดีๆ จะต้องดูแลให้คุณสบาย” ผู้หญิงคนนี้ยิ้ม พูดด้วยรอยยิ้มเหยียดๆ ： “คุณบอกไม่ใช่ลูกค้า งั้นคุณมาที่นี่ทำไม？”
“มองท่าทางคุณแล้ว คุณยังเป็นนักเรียนสินะ” ผู้หญิงคนนี้ยังคงยิ้ม： “อย่าอาย ที่นี่พวกเรามักจะมีนักเรียนมาบ่อยๆ แต่ไม่มีใครใจป้ำแบบนี้ มีแต่งกๆ ทั้งนั้น สิบหยวนยังแทบจะเป็นจะตาย”
“ให้เป็นพันแบบคุณนี้ มีแค่คนเดียวแหละ”
ผู้หญิงคนนี้นั่งตรงหน้าหลี่ฝาง
ผู้หญิงสาวขมวดคิ้ว มองหลี่ฝาง： “อย่ากังวลนักสิ ผ่อนคลายหน่อย”
หลี่ฝางตอบรับไป ถาม： “คุณชื่ออะไร？”
“ฉันเหรอ ฉันชื่อฮวนฮวน นี่คือชื่อในวงการของฉัน ถ้าคุณคิดว่าฉันบริการดี ครั้งหน้าก็มาหาฉันใหม่” หญิงสาวที่ชื่อฮวนฮวนพูด ก็เริ่มช่วยหลี่ฝางถอดเสื้อผ้า
หลี่ฝางส่ายหน้า พูดอย่างจริงจัง： “ผมไม่ใช่ลูกค้าจริงๆ”
“คุณไม่ใช่ลูกค้าที่มารับใช้บริการ แต่ยังให้เงินเจ้านายฉันตั้งเยอะขนาดนั้น” ฮวนฮวนกลอกตาใส่หลี่ฝาง： “โง่หรือไง”
“วางใจเถอะ ฉันเจอเด็กผู้ชายมาหลายคนแล้ว” ฮวนฮวนพูด แล้วก็ถอดกางเกงให้ตัวเอง
ตอนนี้เอง ด้านนอกห้องก็มีเสียงเคาะประตูดังๆ
หลี่ฝางขมวดคิ้ว ตกใจมาก จะต้องเป็นคนของตู้เฟยมาแน่
หลี่ฝางดึงแขนฮวนฮวน แล้วสะบัดลงไปในเตียง จากนั้นเอาผ้าห่มคลุม
“เมื่อกี๊ยังบอกว่าตัวเองไม่ใช่แขก ทำไมล่ะ ไม่เสแสร้งต่อละ？” ฮวนฮวนมองหลี่ฝางขำๆ พูด
หลี่ฝางแทบจะพูดไม่ออกแล้ว ในสถานการณ์แบบนี้แล้ว ตัวเองยังคิดเรื่องนั้นได้อีก？
“นี่หนุ่มหล่อ ฉันยังมีแขกในนี้นะ” นอกห้อง มีเสียงของแม่เล้าออกมา
“สว่างขนาดนี้ แขกจะมาได้ไง！”
ชายหนุ่มร่างใหญ่คนหนึ่งพูดอย่างบ้าคลั่ง แล้วก็เตะประตูห้องเปิดออก เขามองฮวนฮวนบนเตียง สายตาไม่ขยับ
“ยัยหนูนี่สวยจริงๆ น่าเสียดาย！” มองฮวนฮวน ชายหนุ่มร่างใหญ่คนนี้ส่ายหน้า
หลี่ฝางนอนที่เตียง มีผ้าห่มคลุม ชายหนุ่มร่างใหญ่คนนี้แค่มองฮวนฮวน ไม่ทันสังเกตหลี่ฝางมากนัก
“ไป รออีกสองวันว่างเมื่อไหร่ ผมค่อยมาดูสาวสวยคนนี้” ก่อนไปชายหนุ่มร่างใหญ่คนนี้ยังเหลือบมองฮวนฮวนอย่างลามก
ชายหนุ่มร่างใหญ่ออกไป หลี่ฝางโล่งอก เขายื่นมือผลักฮวนฮวนออก ใส่เสื้อผ้าดี แล้วก็รองเท้า
“คุณไม่ใช่ลูกค้าที่มารับใช้บริการจริงๆ” ฮวนฮวนถาม
“คุณหนีมาที่นี่สินะ” ฮวนฮวนไม่ได้โง่ แค่มองก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น！
หลี่ฝางออกจากห้องเล็กๆ นั่น แม่เล้าก็ขมวดคิ้ว พูด： “ไอ้หนุ่ม คุณตามฉันมา ฉันจะช่วยพาคุณออกไปจากประตูหลังเอง”
“ขอบคุณนะ พี่สาว” หลี่ฝางพูดด้วยใบหน้าตื้นตันใจ
“คนพวกนั้นดุมาก ถ้าให้พวกเขาจับคุณได้ ทำคุณพิการแน่ๆ” แม่เล้าพูดด้วยความหวังดี พาหลี่ฝางออกไปประตูหลัง
“ดูสิคุณยังวัยรุ่นอยู่เลย ทำไมไปยุ่งกับคนโหดๆ พวกนั้นได้ คนพวกนี้ ไม่ควรไปแหย็มด้วยนะ”
เวลานี้ ตู้เฟยพาคนพุ่งเข้ามา เขาเห็นตู้เฟย ก็มีความตื่นเต้นที่ใบหน้า
“โง่ ดูสิว่าคุณจะวิ่งไปไหน！” ตู้เฟยเห็นหลี่ฝาง ก็ยิ้มอย่างเยือกเย็น