เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก – ตอนที่ 364 ทำไมคุณถึงไม่กล้าแตะต้องฉันล่ะ

เขาให้หลินเช่อนอนหนุนตัก และกำลังนวดท้องให้เธออยู่
 
 
หลินเช่อกำลังเพลิดเพลินอย่างยิ่ง และสายตาของชายหนุ่มก็เต็มไปด้วยความอ่อนโยน เขาก้มหน้า ลงมือนวดท้องให้เธออย่างตั้งอกตั้งใจ
 
 
ภาพที่เห็นนี้ไม่ได้แตกต่างจากภาพของสามีภรรยาทั่วไป แต่ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ผู้ชายทั่วไปนี่สิ เขาคือกู้จิ้งเจ๋อ
 
 
กู้จิ้งเจ๋อผู้ยิ่งใหญ่และสูงส่ง และตอนนี้เขากำลังนวดท้องให้หลินเช่อ ถ้ามีใครได้ยินเรื่องนี้เข้า จะยอมเชื่อกันหรือเปล่านะ
 
 
ลู่ชูเซี่ยยืนอยู่ตรงนั้น หัวใจหล่นฮวบ แต่หญิงสาวก็ยังเชื่อเสมอว่าวันหนึ่ง หล่อนจะได้มาอยู่ในจุดที่หลินเช่ออยู่ และได้ครอบครองกู้จิ้งเจ๋อแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น
 
 
ขณะเดียวกัน ข้างในห้องนั้น คนรับใช้ถามกู้จิ้งเจ๋อที่ให้คำตอบอย่างหนักแน่นว่า “ไม่อนุญาตให้ใครเข้ามาทั้งนั้น”
 
 
คนรับใช้เข้าใจ จึงกลับออกมาและแจ้งแก่ลู่ชูเซี่ยว่า “นายท่านและคุณผู้หญิงไม่สะดวกที่จะพบใครในตอนนี้ค่ะ ทำไมไม่ให้ดิฉัน…”
 
 
“หือ นี่แกกล้าห้ามฉันงั้นเหรอ แกได้บอกเขาหรือเปล่าว่าเป็นฉันน่ะ พี่จิ้งเจ๋อจะไม่ยอมให้ฉันเข้าไปได้ยังไงในเมื่อฉันมาที่นี่แล้ว” ลู่ชูเซี่ยพูดพลางหมุนตัวเพื่อเดินจากไป
 
 
ในเวลานี้ กู้จิ้งเจ๋อยังคงนวดท้องให้หลินเช่ออยู่ในห้อง
 
 
หลินเช่อกำลังสบายตัวเป็นที่สุด ด้วยอุณหภูมิร่างกายของผู้ชายนั้นแตกต่างจากของผู้หญิง
 
 
สำหรับหญิงสาวที่ไม่เคยได้รับความรักจากพ่อเลยอย่างเธอ ตอนนี้หลินเช่อจึงกำลังเพลิดเพลินกับการทะนุถนอมดูแลเช่นนี้นัก มันทำให้เธอนึกถึงว่าการมีพ่อที่รักเธอน่าจะเป็นเช่นไร
 
 
บางทีความรักจากพ่อก็น่าจะเป็นแบบนี้นี่แหละ น่าเสียดายที่เธอไม่มีพ่อดีๆ แบบนี้กับเขา
 
 
แต่ก็ต้องขอบคุณที่เธอโชคยังดี เธออาจจะไม่ได้มีพ่อที่ดี แต่เธอก็ได้มีสามีที่ดีแทน
 
 
แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ชั่วครู่ชั่วยาม แต่เธอก็ยังรู้สึกเป็นสุขล้นอยู่ดีนั่นเอง
 
 
กู้จิ้งเจ๋อมองสีหน้าพึงใจของเธอแล้วก็ถามขึ้นว่า “รู้สึกดีมั้ย”
 
 
หลินเช่อพึมพำตอบ “ค่ะ ดี ดีมาก ดีสุดๆ ไปเลย”
 
 
“…” ทำไมเวลาคำพูดพวกนี้ออกมาจากปากเธอ มันทำให้เขานึกถึงบางอย่างที่พูดออกมาไม่ได้กันนะ
 
 
หลินเช่อยังครางเสียงต่ำๆ ต่อไปอีก “นวดต่อสิคะ อย่าหยุด”
 
 
“…”
 
 
ถ้าอยู่บนเตียง ปกติแล้วเธอไม่กล้าพูดอะไรแบบนี้ออกมาหรอก เวลาที่เธอวาบหวามจนทนไม่ไหว เธอก็จะกัดนิ้วตัวเอง เพราะอายเกินกว่าจะร้องครางอะไรออกมา
 
 
เมื่อคิดเช่นนั้น กู้จิ้งเจ๋อก็นึกอยากจะให้หลินเช่อเริ่มพูดคำเหล่านี้เวลาอยู่บนเตียงขึ้นมาทันที
 
 
แต่โดยทั่วไป เขาไม่ค่อยกล้าที่จะใช้เรี่ยวแรงกับเธอเยอะนัก และทุกครั้งที่หลินเช่อเริ่มรู้สึกไม่ดี เขาก็จะหยุดและผ่อนจังหวะให้ช้าลง ด้วยเหตุนี้ เขาจึงไม่เคยพาเธอไปถึงจุดของความรู้สึกอันบ้าคลั่งจนถึงขั้นทำให้เธอต้องร้องครางคำพวกนี้ออกมาเลย
 
 
กู้จิ้งเจ๋อยังหยุดคิดไม่ได้…
 
 
และตอนนี้ร่างกายของเขากำลังขยับแล้ว
 
 
หลินเช่อที่นอนหนุนตักอยู่ยังคงครางต่อไปอย่างเป็นสุข แล้วทันใดนั้น เธอก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ปกติ
 
 
สิ่งนั้นก็คือ…
 
 
มีอะไรบางอย่างกำลังดุนอยู่ที่หลังต้นคอ มันทำให้นอนไม่สบายเอาเลย
 
 
หลินเช่อชะงักเมื่อรู้สึกได้ว่ามันกำลังขยายใหญ่ขึ้น และใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็วจนน่ากลัว…
 
 
หญิงสาวผงกศีรษะขึ้นทันที “คุณ…กู้จิ้งเจ๋อ ไอ้นั่นของคุณ…”
 
 
ชายหนุ่มชะงัก เมื่อรู้ตัวแล้ว หน้าเขาก็บูดบึ้ง นิ่วหน้าใส่เธออย่างคนหัวเสีย
 
 
“เอาละ ไปนอนพักซะ ฉันจะไปอาบน้ำก่อน”
 
 
“…”
 
 
อาบน้ำจะช่วยอะไรด้วยเหรอ
 
 
หลินเช่อยิ่งสงสัยมากขึ้นไปอีก
 
 
แต่ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไปเสียแล้ว หลินเช่อจึงได้แต่นั่งงงด้วยความไม่แน่ใจ
 
 
ครู่หนึ่งผ่านไป เธอก็ได้ยินเสียงน้ำไหล จึงลุกขึ้นตามไปดูเขา
 
 
เพราะในห้องมีกันอยู่เพียงสองคน ชายหนุ่มจึงไม่ได้ล็อคประตูเมื่อเข้ามา หลินเช่อผลักประตูเปิดออก แล้วก็ได้เห็นร่างเปลือยเปล่าของเขา กู้จิ้งเจ๋อกำลังเอียงหน้า เปิดน้ำราดรดร่างกาย และด้วยเหตุผลบางอย่าง เนื้อตัวของเขาตอนนี้จึงเป็นสีชมพู
 
 
หลินเช่อไม่สามารถสัมผัสได้ถึงความร้อนใดๆ และความเย็นที่แล่นมาเป็นระลอกทำให้เธอรู้ว่า เขากำลังอาบน้ำเย็น
 
 
เธอรีบวิ่งเข้าไปทันที
 
 
“กู้จิ้งเจ๋อ นั่นคุณกำลังอาบน้ำเย็นหรือคะ”
 
 
คนกำลังอาบน้ำชะงัก ลืมตาขึ้น
 
 
ดวงตาเขาแดงก่ำเพราะน้ำ แลดูเหมือนก้อนหินสีแดง
 
 
เขาขมวดคิ้วแล้วมองหน้าเธอ สายตาคู่นั้นยิ่งเย็นเยือกและคมกริบ
 
 
“เธอเข้ามาทำไม” เสียงเขาดังขึ้น
 
 
หลินเช่อก้าวเข้าไป ยกนิ้วขึ้นแตะน้ำ น้ำที่กำลังรดลงมาบนตัวเขาเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็งทีเดียว
 
 
หัวใจหลินเช่อปวดหนึบ เธอรีบปิดก๊อกทันที
 
 
“กู้จิ้งเจ๋อ คุณมาอาบน้ำเย็นแบบนี้ทำไมคะ” แผลที่ตัวเขาเพิ่งจะตกสะเก็ดกลายเป็นแผลเป็น เขาสามารถอาบน้ำได้แล้ว แต่การอาบน้ำเย็นเฉียบขนาดนี้ก็ไม่น่าจะใช่เรื่องดีต่อร่างกาย
 
 
ชายหนุ่มมองดูด้วยความรำคาญ “ออกไป”
 
 
“ไม่ค่ะ นี่มันไม่ดีต่อสุขภาพนะคะ” เธอว่า
 
 
เนื้อตัวเขาเปียกฉ่ำ แต่ไม่ได้ดูเหมือนว่าอารมณ์ของเขาจะสงบลงแล้ว ตรงกันข้าม มันกลับยิ่งเร่าร้อนขึ้นไปอีก
 
 
หลินเช่อไม่สนใจคำทัดทานของเขาและคว้าข้อมือของชายหนุ่มไว้ “คุณเป็นอะไรไปคะ กู้จิ้งเจ๋อ นี่คุณ…นี่คุณต้องการมันจริงๆ หรือคะ”
 
 
เธอเองก็อายเหมือนกันที่ต้องถามอะไรโจ่งแจ้งขนาดนั้นออกไป
 
 
แต่กู้จิ้งเจ๋อยังรักษาสีหน้าเรียบเฉยและผลักเธอออกไป “ออกไปซะ ฉันบอกให้ไปไงล่ะ”
 
 
“ฉันไม่ไปค่ะ กู้จิ้งเจ๋อ เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงไม่…ฉันก็อยู่ที่นี่แล้วไงคะ ถ้าคุณต้องการ เราค่อยๆ ทำกันก็ได้ ถึงแม้ว่าร่างกายของคุณจะยังไม่หายดีก็เถอะ…แต่มาอาบน้ำเย็นๆ แบบนี้มันจะยิ่งทำให้แย่ลงไปกว่าเดิมนะคะ”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อขมวดคิ้ว “ฉันบอกว่าไม่ก็แปลว่าไม่ไงล่ะ ทำไมถึงต้องมาจุ้นจ้านด้วย ออกไป แล้วก็เข้านอนซะ ได้ยินมั้ย”
 
 
“ไม่ค่ะ ฉันจะนั่งรออยู่ข้างนอกได้ยังไงในเมื่อคุณมาอาบน้ำเย็นซะขนาดนี้น่ะ”
 
 
“นี่เธอ…” คนตัวใหญ่คว้ามือเธอแล้วจับกดทาบกับกำแพงห้องน้ำเย็นเฉียบด้วยความโกรธจัด
 
 
หลินเช่อตกใจที่เขาใช้กำลังดันร่างเธอจนมาติดกับกำแพงแบบนี้ ใบหน้าดุดันของเขาโฉบอยู่ใกล้เธอ สีหน้าเย็นชา ดวงตาของเขาลึกล้ำไร้ที่สุดสุดราวกับผืนมหาสมุทร นั่นทำให้ไม่มีใครสามารถมองทะลุเขาไปได้
 
 
“คุณ…” หลินเช่อหนาวเยือกขึ้นมาตามสันหลังเมื่อเธอเริ่มรู้สึกร้อนรนกระวนกระวาย
 
 
กู้จิ้งเจ๋อถาม “นี่เธออยากมากขนาดนั้นเลยเหรอ เธออยากให้ฉันพาเธอไปที่เตียงรึเปล่าล่ะ”
 
 
“คุณ…นี่คุณกำลังพูดเรื่องบ้าอะไรอยู่น่ะ” คำพูดเหล่านี้น่าเกลียดเสียจนหลินเช่อหน้าแดงเมื่อมองหน้าเขา
 
 
แต่แล้วกู้จิ้งเจ๋อก็ปล่อยเธอ “ถ้าเธอไม่ได้ต้องการ งั้นก็ไปซะ ออกไป อย่าให้ฉันเห็นเธออีก ฉันไม่อยากแตะต้องตัวเธอซักนิดเดียว”
 
 
หลินเช่อสับสน
 
 
เขาไม่อยากจะถูกเนื้อต้องตัวเธอ จนต้องมาอาบน้ำเย็นๆ แบบนี้น่ะเหรอ
 
 
เขากำลังพูดทำให้เธออับอาย หลินเช่อรู้สึกได้
 
 
แต่ถึงกระนั้น เธอก็รู้ดีว่ากู้จิ้งเจ๋อไม่ใช่คนแบบนั้น
 
 
เขาเพิ่งอ่อนโยนกับเธออยู่เมื่อครู่นี้เอง แล้วทำไมอยู่ๆ ถึงได้ลุกขึ้นมาทำท่ารังเกียจแล้วก็บอกว่าไม่อยากจะโดนตัวเธอแบบนี้ล่ะ
 
 
หญิงสาวมองหน้าเขา “นี่คุณเป็นอะไรกันแน่คะ กู้จิ้งเจ๋อ เหตุผลคืออะไร”
 
 
เมื่อกวาดตามองรูปร่างสมบูรณ์แบบของเขา มันดูเย็นเฉียบยิ่งกว่าน้ำเมื่อกี้ซักสิบเท่าได้
 
 
แค่มองดูเขาเธอก็หนาวเยือกแล้ว หลินเช่อรีบคว้าผ้าเช็ดตัวที่อยู่ข้างๆ พยายามห่มคลุมร่างเขาไว้
 
 
“เร็วเข้าค่ะ ใส่เสื้อผ้าเถอะ ไม่งั้นจะเป็นหวัดเอานะคะ”
 
 
“ไปให้พ้น ฉันบอกให้ปล่อยฉันไว้คนเดียวไงล่ะ!” ชายหนุ่มแทบจะตะคอก
 
 
แต่หลินเช่อก็ไม่ยอมไป เธอกอดเขาเอาไว้ “ฉันไม่ไปหรอกค่ะ ต่อให้คุณไล่ก็ไม่ไป ฉันจะไม่ออกไปจนกว่าคุณจะบอกฉันว่าทำไม คุณจะตีฉันก็ได้ถ้าคุณกล้า หรือจับฉันโยนลงทะเล แต่ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็จะไม่ออกไป…”
 
 
“…” กู้จิ้งเจ๋อมองดูหญิงสาวที่กอดรัดร่างแข็งแรงของเขาเอาไว้แนบแน่น หัวใจเขาเริ่มอ่อนยวบ
 
 
ผู้หญิงคนนี้…รู้วิธีที่จะจัดการกับเขาเสมอ
 
 
ถ้าเป็นคนอื่นในสถานการณ์แบบนี้ คงจะรีบเผ่นหนีไปทันทีตั้งแต่เขาออกปากไล่ ไม่มีใครกล้ามายืนเกาะเกี่ยวเขาเอาไว้แบบที่หลินเช่อทำ
 
 
ชายหนุ่มถอนหายใจ มองดูอีกฝ่ายอย่างยอมแพ้
 
 
“หลินเช่อ ฉัน…” เขาดึงร่างเธอขึ้นมา และมองหน้าเธอ “ฉันแตะต้องเธอไม่ได้ไม่อย่างนั้นฉันจะต้องทำเธอเจ็บ”
 
 
หลินเช่อเข้าใจได้ในตอนนั้นเอง
 
 
เธอมองเขาด้วยความประหลาดใจระคนตกใจ “ที่คุณไม่อยากแตะต้องฉันก็เพราะกลัวว่าจะทำฉันเจ็บหรือคะ”
 
 
ชายหนุ่มหน้าเสีย “ฉันจะต้องทำเธอเจ็บแน่ๆ”
 
 
ไม่ต้องแปลกใจเลย เพราะอย่างนี้เอง…เขาถึงไม่ทำอะไรกับเธอมาพักใหญ่แล้ว
 
 
ตอนแรกเธอคิดว่าเป็นเพราะร่างกายเขายังไม่ฟื้นตัวดี จึงไม่สามารถทำอะไรที่ใช้เรี่ยวแรงได้ แต่เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะแอบซ่อนความคิดเช่นนี้เอาไว้ และไม่ยอมแตะต้องเธอไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม