เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก – ตอนที่ 237 โม่ฮุ่ยหลิงควงผู้ชายมาด้วยงั้นรึ

“ฉัน…ฉันทำไม่ได้ค่ะ…” หลินเช่อรีบบอก  
 
 
“ถ้างั้น เธออยากทำตรงนี้เลยรึเปล่าล่ะ”  
 
 
“คุณนี่…ทำไมในหัวถึงมีแต่เรื่องแบบนี้นะ…”  
 
 
“ก็ใครเป็นคนพูดก่อนล่ะว่าชอบผู้ชายรวยๆ แล้วก็เจ้ากี้เจ้าการน่ะ”  
 
 
“…”  
 
 
หลินเช่อเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่าร่างกายของเขาจะมีความรู้สึกไวขนาดนี้  
 
 
เขาลากตัวเธอติดไปด้วยขณะมองหาห้องว่างที่อยู่ใกล้ หลินเช่อรู้สึกว่าเธอไม่ควรที่จะทำแบบนี้ เธอหญิงสาวพยายามที่จะบอกตัวเองว่าให้อยู่ห่างจากผู้ชายคนนี้เอาไว้  
 
 
สิ่งที่เขาพูดนั้นก็ไม่ผิด ถ้าเธอแยกทางกับเขาไป เธอจะสามารถหาผู้ชายที่ดีกว่าเขาได้จากที่ไหนกัน  
 
 
แต่นอนว่านั่นจะต้องเป็นเรื่องยากเย็นอย่างที่สุด  
 
 
แต่ถึงกระนั้น เขาก็ไม่ใช่ของของเธอ  
 
 
การที่เธอจะปรารถนาถึงช่วงเวลาอันอบอุ่นเช่นนี้มันออกจะเป็นเรื่องที่…  
 
 
หลินเช่อรู้สึกว่าเธอไม่ควรจะทำเรื่องแบบนี้กับกู้จิ้งเจ๋ออีกต่อไป แต่ทันทีที่ก้าวเข้าประตูห้องไปได้ เขาก็กระโจนใส่เธอทันที  
 
 
“อย่า…อย่าค่ะ กู้จิ้งเจ๋อ เราไม่ควรทำแบบนี้…”  
 
 
“อย่าดิ้นสิ เรารีบๆ ทำก็ได้นี่ อีกอย่าง…เธอก็รู้จักความเร็วตามปกติของฉันดีนี่นา หรือเธออยากจะให้งานเลี้ยงเลิกซะก่อนที่เธอจะโผล่หน้ากลับเข้าไปในงานวันนี้ล่ะ”  
 
 
“…”  
 
 
หลินเช่อนิ่งฟังก่อนที่จะรู้สึกได้ถึงริมฝีปากของอีกฝ่ายที่และเล็มลงมาบนใบหู แล้วร่างทั้งร่างของเธอก็อ่อนเปียก  
 
 
ผู้ชายคนนี้นี่…  
 
 
เขาคืออสูรตัวร้ายชัดๆ  
 
 
มือนุ่มนวลคู่นั้นเหมือนจะจุดร่างกายของเธอให้ลุกเป็นไฟในทุกที่ที่เขาแตะต้องลงมา และในไม่ช้า หลินเช่อก็เต็มไปด้วยความเร่าร้อน  
 
 
“เรียกชื่อฉันสิ” เขาบอก  
 
 
“กู้…กู้จิ้งเจ๋อ”  
 
 
“เรียกฉันว่าสามีสิ” เขาพูดอีก  
 
 
“สะ…สามีคะ…”  
 
 
“ดี เป็นเด็กดีมาก” เขาประกบริมฝีปากของเขาลงมาบนปากเธอ เมื่อได้ยินหลินเช่อเรียกเขาแบบนี้ เขาก็ไม่มีสติเหลือจะรั้งอะไรไว้ได้อีกแล้ว เหลือเพียงความอยากที่จะตักตวงความสุขจากร่างนี้เท่านั้น  
 
 
“พูดสิว่าเธอต้องการฉัน…”  
 
 
“ฉันไม่อยากพูดนี่คะ”  
 
 
“เร็วเข้า พูดสิ…”  
 
 
ภายใต้ความพยายามของอีกฝ่ายที่จะเค้นคำพูดเหล่านั้นออกมาจากเธอให้ได้ หลินเช่อก็ไม่เหลือความสามารถในการควบคุมร่างกายตัวเองอีกต่อไป เธอหลุดปากออกมา “ต้องการคุณค่ะ…ฉันต้องการคุณ…”  
 
 
เสียงพร่ำรำพันของหลินเช่อมีอานุภาพวิเศษของมัน เมื่อได้ยิน ชายหนุ่มก็ยิ่งไม่อาจเหนี่ยวรั้งตัวเองไว้ได้อีกต่อไป  
 
 
หลังจากพายุที่โหมแรงซัดสาดผ่านหนุ่มสาวทั้งสองไป หลินเช่อก็นอนนิ่งและคิดอยู่เงียบๆ ในใจว่า เธอพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง  
 
 
เธอรู้ว่าไม่ควรทำ แต่เธอก็กลับยอมให้เขาพาเธอดำดิ่งสู่หุบเหวแห่งปรารถนาอันลึกล้ำทั้งที่รู้ดีแก่ใจ  
 
 
ยิ่งเมื่อระลึกได้ว่าเธอเชื่อฟังถึงขนาดยอมเรียกเขาว่าสามี และยอมพูดว่าเธอต้องการเขา หลินเช่อก็นึกอยากจะนอนตายอยู่ตรงนั้นเสียให้รู้แล้วรู้รอด  
 
 
ถัดไปด้านข้าง กู้จิ้งเจ๋อกำลังสั่งให้คนนำเสื้อผ้าสะอาดชุดใหม่ขึ้นมาให้อย่างรอบคอบ  
 
 
หลังจากที่ชายหนุ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย เขาก็หันมาเห็นหลินเช่อที่ยังคงนั่งนิ่ง จึงเดินเข้ามาหาพลางถามว่า “นี่เธอจะไม่ออกไปเหรอ”  
 
 
“ฉันไม่กลับลงไปในงานแล้วละค่ะ” เธออุตส่าห์ยอมเป็นคู่ควงเขาเพื่อมาร่วมงานเลี้ยงด้วยความเต็มใจ แต่กลับกลายเป็นว่าต้องมาโดนแบบนี้เข้า…  
 
 
“เธอจะไม่กลับลงไปแล้วใช่มั้ย…ก็ได้ ในเมื่อเธอชอบเตียงนี่นัก งั้นฉันก็จะอยู่ด้วย…” ขณะที่พูด เขาก็กระโดดผลุงขึ้นเตียงมา  
 
 
หลินเช่อตกใจ เธอรีบเผ่นผึงลงจากเตียงและถอยหนีโดยที่มีผ้าห่มพันรอบตัว  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อมองสภาพของหลินเช่อแล้วก็เผลอกระตุกยิ้มที่มุมปาก แต่ถึงกระนั้นเขาก็พยายามรักษาสีหน้าเรียบเฉยเมื่อพูดว่า “ในเมื่อยอมลงจากเตียงแล้ว งั้นก็รีบไปล้างเนื้อล้างตัวซะไป๊!”  
 
 
ฝันไปเถอะ หลินเช่อเดินกลับมาและหยิบเสื้อผ้าขึ้นสวมจนเรียบร้อย เธอหันมองชายหนุ่มอย่างโกรธๆ ก่อนจะรีบปึงปังออกไป  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อตามติดมาทางด้านหลัง ตอนแรกเขาคิดว่าเธอไม่น่าจะมีเรี่ยวแรงเหลือพอที่จะคิดถึงผู้ชายรวยๆ แถมยังเป็นจอมเผด็จการคนอื่นอีกแล้ว  
 
 
แต่ดูเหมือนว่ายัยนี่จะมีลูกอึดน่าดู  
 
 
เห็นทีคราวหน้า เขาจะต้องจัดให้เธอซักหลายๆ รอบหน่อย เพื่อไม่ให้หลินเช่อมีแรงเหลือพอที่จะพล่ามเรื่องอะไรไร้สาระได้อีก  
 
 
หลินเช่อเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่และจัดแจงแต่งหน้าอีกรอบ เธอเดินตามกู้จิ้งเจ๋อออกมาพลางกัดริมฝีปากด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด “คราวหน้า ฉันจะไม่ยอมมางานเลี้ยงอะไรกับคุณอีกแล้ว…”  
 
 
แต่คนโดนว่ากลับมีท่าทีหน้าชื่นตาบานยิ่งนัก “จริงเหรอ ตรงกันข้าม ฉันว่าฉันชักจะชอบการมางานเลี้ยงขึ้นมานิดๆ แล้วละ”  
 
 
“เงียบไปเลยนะ!”  
 
 
หลินเช่อรู้สึกว่าเธอไม่อาจเสแสร้งทำตัวเหมือนที่ใจอยากจะทำต่อหน้าชายหนุ่มได้อีกต่อไป…  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อยิ้มเมื่อหันมามองเธอ “ถ้าเธออยากจะโทษใครในเรื่องนี้ละก็ ต้องโทษตัวเธอเองนั่นแหละ ฉันช่วยไม่ได้จริงที่ทุกครั้งที่ฉันเห็นเธอ ร่างกายฉันมันก็ไม่ยอมเชื่อฟังเอาซะเลย…”  
 
 
“…” หน้าของหลินเช่อแดงเรื่อขึ้นมาทันที แต่หัวใจเธอกลับไม่เชื่อฟัง เพราะมันรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านขึ้นมาในเวลานั้น  
 
 
ใจหนึ่งหลินเช่อรู้สึกว่าเขาทำเรื่องร้ายกาจกับเธอมาก แต่อีกใจหนึ่ง มันก็เป็นความร้ายกาจที่น่าหลงใหลสำหรับเธอเสียเหลือเกิน  
 
 
เวลาที่เขาทำตัวดิบๆ กับเธอแบบนี้ เขาทั้งหล่อทั้งดูร้ายในแบบที่ไม่อาจอธิบายได้ ทำให้เป็นการยากยิ่งนักสำหรับเธอ ที่จะไม่ยอมปล่อยตัวเองให้ดำดิ่งลงสู่อารมณ์เบื้องล่างทั้งที่เธอไม่ได้ต้องการมันเลยซักนิด  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อเมื่อเห็นเสื้อผ้าของหลินเช่อยังดูไม่เรียบร้อยดีนัก เขาก็เอื้อมมือออกมาขยับมันให้เข้าที่ แล้วก็ทำให้เขาได้เห็นร่องรอยบนเนื้อตัวเธอ หัวใจเขาเจ็บจี๊ดและอดไม่ได้ที่จะตำหนิตัวเองที่หนักมือกับเธอจนเกินไป  
 
 
แต่ทุกครั้งที่อารมณ์ของเขาดิ่งลึกไปไกลสุดกู่ เขาก็ไม่สามารถบังคับห้ามใจอะไรตัวเองได้เลย  
 
 
ดวงตาของชายหนุ่มอ่อนโยนลงเมื่อมองดูหลินเช่อ “บางครั้ง ฉันก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ ฉันขอโทษ คราวหน้าเธอบอกให้ฉันหยุดได้นะ”  
 
 
เมื่อได้ยินชายหนุ่มพูดแบบั้น หลินเช่อก็ก้มลงมองตัวเอง ก่อนที่หญิงสาวจะหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย “ฉันจะห้ามคุณได้ยังไงล่ะคะ เวลาที่คุณเริ่มใช้อวัยวะเบื้องล่างคิดเนี่ย คุณกลายเป็นเหมือนปีศาจเลยละ รู้รึเปล่าล่ะ”  
 
 
ชายหนุ่มยิ่งตำหนิตัวเองหนักขึ้นไปอีกเมื่อได้ยินเช่นนั้น “เอาละ ถ้าเธอไม่ชอบที่จะทำกันในที่แบบนั้น คราวหน้าฉันจะเคารพการตัดสินใจของเธอ”  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อสูดหายใจเข้าลึก “บางครั้ง เวลาที่ฉันมองดูเธอ ฉันก็ควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆ นี่ฉันพูดจริงนะหลินเช่อ ฉันก็เป็นแค่มนุษย์ธรรมดา ที่บางครั้งก็เสียสติในการบังคับตัวเองไป ฉันหวังว่าเธอจะเข้าใจ เพราะฉะนั้น ถ้าเธอไม่ชอบละก็ เธอบอกฉันได้ คราวหน้าฉันจะได้จำไว้”  
 
 
หลนิเช่อมองหน้าเขา เมื่อได้เห็นว่าชายหนุ่มกำลังโทษตัวเองอย่างหนักหน่วง เธอก็คิดว่าเรื่องนี้คงไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว เพราะถึงอย่างไร เธอเองก็ควบคุมตัวเองไม่ได้เช่นกัน “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ…ของแบบนี้…บางที เราก็ห้ามมันไม่ได้”  
 
 
“แต่ฉันหวังว่าเรื่องแบบนี้มันควรจะทำให้เธอพอใจมากกว่าจะทำให้ต้องอับอาย ที่ฉันอยู่กับเธอนี่ไม่ใช่เพราะว่าฉันต้องการจะใช้เธอเป็นเครื่องระบายความใคร่ให้ฉันนะ หลินเช่อ เพราะฉะนั้น ถ้ามีอะไรที่ไม่ถูกต้องละก็ เธอก็ไม่จำเป็นต้องอดทนกับมัน ฉันจะพยายามปรับปรุงตัวเอง”  
 
 
หลินเช่อซาบซึ้งใจ “ตาบื้อเอ๊ย…คุณนั่นแหละที่เป็นคนซื่อบื้อ”  
 
 
“อะไร”  
 
 
เขาอยากจะปรับปรุงตัวเองในเรื่องอย่างว่านี่น่ะเหรอ ทำไมเขาถึงได้ซื่อบื้อขนาดนี้นะ  
 
 
ขณะที่เธอมองดูสีหน้างุนงงของกู้จิ้งเจ๋อ หลินเช่อก็กลอกตาใส่เขา แต่แล้ว ร่างของใครบางคนก็ปรากฏตัวขึ้น และทำลายบรรยากาศอันดีนี้อย่างได้จังหวะเหมาะเจาะ เห็นได้ชัดว่านี่คงจะเป็นสัญญาณบ่งบอกว่า กู้จิ้งเจ๋อไม่ได้เป็นของเธอเพียงคนเดียว เธอและเขาผูกพันกันด้วยหนังสือสัญญาเพียงเท่านั้น  
 
 
แม้ว่ากู้จิ้งเจ๋อจะยินดีเสียสละผู้หญิงที่เขารักเพื่อเธอ แต่สำหรับเธอและเขาแล้ว มันก็เป็นแค่เพียงการแต่งงานจอมปลอมเท่านั้น  
 
 
โม่ฮุ่ยหลิงอยู่ในชุดสีแดงเจิดจ้าตั้งแต่หัวจรดเท้าเมื่อเธอย่างเท้าเข้ามาในงาน แต่ที่น่าแปลกใจก็คือมีชายหนุ่มอีกคนหนึ่งที่ไม่คาดฝันกำลังเดินเคียงเธอเข้ามาด้วย  
 
 
บุรุษผู้นั้นหน้าตาดี รูปร่างสูงเพรียว ท่าทางมีการศึกษา กิริยาสุภาพเรียบร้อย เป็นผู้ชายแบบที่ไม่ว่าใครก็ต้องสะดุดตาเมื่อได้มอง เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้โม่ฮุ่ยหลิงมากเมื่อพูดจากับเธอ แต่ถึงกระนั้น มันก็เป็นภาพที่ดูแล้วประหลาดตานิดๆ สำหรับหลินเช่ออยู่นั่นเอง  
 
 
บางที…เธออาจจะไม่คุ้ยเคยกับความจริงที่ว่าโม่ฮุ่ยหลิงเองก็มีผู้ชายคนอื่น และผู้ชายคนนั้นก็ไม่ใช่กู้จิ้งเจ๋อ  
 
 
เมื่อนึกถึงกู้จิ้งเจ๋อขึ้นมา หญิงสาวก็รีบเงยหน้าและหันขวับไปมองเขาทันที  
 
 
ขนาดเธอยังตกใจกับภาพที่เห็นขนาดนี้ แล้วเขาล่ะ  
 
 
แต่หลินเช่อก็ได้เห็นเพียงภาพของชายหนุ่มที่กำลังหรี่ตาจ้องมองไปยังคนคู่นั้นพลางขบกรามแน่น  
 
 
“กู้จิ้งเจ๋อคะ…”  
 
 
หลินเช่อเรียกชื่อเขา  
 
 
แต่โม่ฮุ่ยหลิงกำลังหันมองมาทางเธอและเขาเสียแล้วจากจุดที่เธอยืนอยู่ เมื่อเธอได้เห็นคนทั้งคู่ สีหน้าของเธอก็มีท่าทียินดีวูบขึ้นมาเมื่อความตั้งใจที่จะมาแก้แค้นในวันนี้ดูทีท่าว่าจะได้สมหวังแล้ว เธอคล้องแขนชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างตัว ก่อนที่จะกระตุกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม