เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก – ตอนที่ 213 ช่วงนี้ท่านประธานาธิบดีไปนัดบอดอยู่บ่อยๆ

ฉินเฮ่าหันไปมองหลินเช่อและรีบตอบว่า “คุณเฉินมีน้ำใจมาก แต่วันนี้เป็นวันของคุณผู้หญิง ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง เพียงแต่มาช่วยจองห้องให้เท่านั้น นี่ก็กำลังจะไปแล้วละครับ…”
 
 
ว่าแล้วฉินเฮ่าก็รีบเดินออกไป
 
 
เฉินโยวหรานจับมือหลินเช่อและพูดว่า “เธอคงไม่รู้ละสิ ฉินเฮ่าเนี่ยเป็นคนสำคัญมากทีเดียวนะ”
 
 
“หือ” หลินเช่องุนงง
 
 
เฉินโยวหรานอธิบายต่อ “จริงๆ นะ ฉันมารู้เรื่องนี้ก็อีตอนที่เข้าไปทำงานที่กู้ อินดัสทรี่แล้วนั่นแหละ เธอรู้รึเปล่าว่าอาคารสำนักงานกลางของที่นั่นน่ะใหญ่โตมาก แบบว่าใหญ่เบ้อเริ่มเทิ่มเลย! แล้วซีอีโอ สามีของเธอน่ะ ก็อยู่ที่ชั้นบนสุด แผนกของเราก็ไม่ได้ตำแหน่งต่ำกันเท่าไหร่ แต่แผนกอื่นที่อยู่ต่ำลงไปล้วนแต่ต้อนรับพินอบพิเทาอย่างดีทุกครั้งที่ฉินเฮ่าลงไปหาเลยละ”
 
 
“…” หลินเช่อว่า “ขนาดนั้นเลยเหรอ”
 
 
เฉินโยวหรานพูดต่อ “เธอน่ะอยู่สุขสบายมานานนี่นา ได้นอนกับกู้จิ้งเจ๋อทุกคืน เธอไม่เข้าใจความเจ็บปวดของเราที่เป็นคนธรรมดาหรอกย่ะ ว่าแต่เดี๋ยวฉันต้องหาทางเข้าไปทำตัวสนิทสนมกับฉินเฮ่าซักหน่อย เผื่อว่าเขาจะพอช่วยอะไรฉันได้บ้าง ฮิๆ”
 
 
“…”
 
 
“เธอนี่หัวแหลมอย่างนี้นี่เอง” ทันใดนั้น เฉินอวี่เฉิงก็เข้ามาจากทางด้านหลัง เดินเรื่อยๆ ด้วยท่าทีสบายอารมณ์ เขาเหลือบตามองเฉินโยวหรานเมื่อเอ่ยประโยคนั้นออกมา
 
 
เฉินโยวหรานหันไปมองอีกฝ่ายราวกับเห็นผี “คะ คะ คุณ! ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ”
 
 
หลินเช่อเป็นฝ่ายตอบให้จากทางด้านหลัง “ทำไมเหรอ ฉันเป็นคนเชิญคุณหมอเฉินมาเองนั่นแหละ”
 
 
เฉินโยวหรานร้องเสียงหลง “แล้วเธอเชิญเขามาทำไมกัน”
 
 
หลินเช่อลดเสียงลงเมื่อตอบว่า “ฉันก็ต้องเลี้ยงข้าวเขาน่ะสิ เขาช่วยเหลือฉันตั้งหลายอย่างที่บ้านน่ะ ฉันจะเลี้ยงข้าวเขาไม่ได้รึไงเล่า”
 
 
เฉินโยวหรานมองหน้าเพื่อนอย่างสิ้นหวัง
 
 
เฉินอวี่เฉิงกระแซะอยู่ข้างๆ “ทำไม กลัวที่จะต้องเจอหน้าฉันรึไง”
 
 
เฉินโยวหรานยืดตัวตรงขึ้นทันที “ฮ่าๆ ฉันก็แค่เห็นหน้าคุณแล้วอยากจะอ้วกแค่นั้นเอง ให้ตายเถอะ แค่ต้องเจอหน้าคุณทุกวันก็รำคาญจะตายอยู่แล้ว”
 
 
เมื่อพูดจบ หญิงสาวก็จ้ำอ้าวเข้าร้านอาหารไป
 
 
หลินเช่อทำได้เพียงมองตามเพื่อนสาว และหันไปยักไหล่ให้นายแพทย์หนุ่มอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร
 
 
“นี่พวกคุณสองคนมีปัญหาอะไรกันหรือเปล่าคะ”
 
 
เฉินอวี่เฉิงยักไหล่ตอบบ้าง “ทำไมคุณไม่ถามเธอเอาเองล่ะ ถามเธอสิว่าทำไมต้องมองผมแล้วทำท่าอย่างกับแมวกลัวหนูแบบนั้นด้วย”
 
 
หลินเช่อจึงรีบเดินตามเพื่อนเข้าไปเพื่อถามว่ามีความลับอะไรระหว่างเฉินโยวหรานกับคุณหมอประจำตัวกู้จิ้งเจ๋อหรือไม่
 
 
แต่แล้วอวี๋หมินหมิ่นก็โผล่มา
 
 
“หลินเช่อ นี่ยังยืนรับแขกอยู่ข้างนอกอีกเหรอเนี่ย”
 
 
หลินเช่อหันไปทักทายผู้จัดการส่วนตัวที่เดินเข้าประตูมา และถามว่า “แล้วทำไมพี่ถึงมาช้านักล่ะคะ”
 
 
อวี๋หมินหมิ่นตอบ “ฉันก็ช่วยเธอจัดการตารางงานอยู่น่ะสิ ฉันเดาว่าทางตระกูลกู้คงจะมีกิจกรรมมากมายในช่วงปีใหม่ ฉันก็เลยจัดการเลื่อนตารางงานของเธอออกไปไว้หลังช่วงปีใหม่แทน อา นี่กู้จิ้งเจ๋อเป็นคนเลือกร้านใช่มั้ยนี่”
 
 
“ใช่ค่ะ พี่รู้ได้ยังไงคะนี่”
 
 
“ก็เดาว่าร้านนี้น่าจะแพงเกินไปสำหรับคนอย่างเธอน่ะสิ เธอมันยัยขี้ตืด”
 
 
“เปล่าซักหน่อยนะคะ ฉันไม่ได้ขี้ตืดนะ”
 
 
ไม่ช้าผู้คนก็พากันหลั่งไหลเข้าไปในร้าน ห้องที่กู้จิ้งเจ๋อจองไว้ให้นั้นใหญ่มาก ทุกคนพากันนั่งลงและพูดคุยกันอย่างมีชีวิตชีวา
 
 
เฉินอวี่เฉิงนั่งลงข้างเฉินโยวหราน ทำเอาหญิงสาวต้องเหลียวมองด้วยท่าทีเดียดฉันท์ “ทำไมคุณถึงมานั่งตรงนี้ล่ะคะ นี่เราสนิทกันรึไง”
 
 
“เราเจอหน้ากันทุกวัน เธอไม่คิดว่าเราจะสนิทกันมั่งเหรอ”
 
 
“ไปให้พ้นเลยนะ คุณก็แค่ชอบทรมานฉันไปวันๆ! ทั้งช่วงค้นเอกสาร เอาของไปส่ง แล้วก็เป็นทาสรับใช้คุณน่ะ!”
 
 
นายแพทย์หัวเราะเสียงดัง “ถ้าเป็นแบบนั้น ก็แปลว่าเธอก็เจอหน้าฉันอยู่ทุกวัน แล้วทำไมยังไม่ชินอีกล่ะ ถ้างั้นฉันจะให้หัวหน้าเธอย้ายโต๊ะเธอมาไว้ในห้องทำงานฉันพรุ่งนี้เลยดีมั้ย”
 
 
“ว่าไงนะ อีตาบ๊อง อย่าบังอาจเชียว!”
 
 
หลินเช่อเห็นเพื่อนสนิทมีท่าทีเกรี้ยวกราดหัวฟัดหัวเหวี่ยง จึงหันไปมองเฉินอวี่เฉิงและเดินเข้าหาเพื่อถามเขาว่า “เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ ทำไมพวกคุณสองคนถึงทะเลาะกันใหญ่โตแบบนี้”
 
 
เฉินโยวหรานทำเสียงฟึดฟัดและย่นจมูกใส่หมอหนุ่มเป็นการเยาะหยัน ก่อนจะหันมาตอบหลินเช่อว่า “ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็มาที่นี่เพื่อร่วมแสดงความยินดีกับเธอในวันนี้สำหรับยอดผู้ชมสูงลิบลิ่ว ในอนาคตเธอจะต้องกลายเป็นนักแสดงผู้สมบูรณ์แบบ และได้เป็นซีอีโอคนต่อไป เธอจะได้โด่งดังยิ่งกว่านี้ ฉันแทบรอไม่ไหวแล้ว”
 
 
“ขอบคุณสำหรับคำอวยพรจ้ะ”
 
 
“หลินเช่อ ฉันไม่เคยคิดเลยนะว่าวันนึงเธอจะกลายเป็นคนเก่งขนาดนี้ได้ เกิดมาได้รู้จักคนเก่งๆ แบบนี้ ฉัน เฉินโยวหราน ตายไปก็ไม่เสียดายแล้ว”
 
 
“ไม่เอาสิ มันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ การจะมีชื่อเสียงโด่งดัง เธอจะมาแยกความพยายามของทีมงานกับความสามารถทางการแสดงออกจากกันไม่ได้หรอกนะ”
 
 
อวี๋หมินหมิ่นช่วยเสริมว่า “เป็นเพราะทักษะทางการแสดงของเธอดีด้วยนั่นแหละ เธอแสดงได้ดี แถมภาพลักษณ์ก็เหมาะสม เพราะแบบนี้ถึงแสดงได้อย่างสมบทบาท”
 
 
หลินเช่อยกแขนขึ้นโอบอวี๋หมินหมิ่น “แล้วก็เพราะความช่วยเหลือจากผู้จัดการผู้น่ารักของฉันด้วยละค่ะ ถ้าไม่มีพี่ ฉันก็คงไม่มีวันนี้!”
 
 
“เป็นคำชมที่ดีสำหรับฉันนะเนี่ย!”
 
 
“แน่นอนสิคะ”
 
 
“เอาละ คิดว่าคืนนี้คงต้องดื่มกันซักหน่อยสินะ”
 
 
“ไม่ต้องถามเลยค่ะ ฮ่าๆ”
 
 
เฉินโยวหรานหันมองหลินเช่อ “แล้วก็ดูเหมือนว่าเธอแทบจะตัวติดกับสามีเธอตลอดเวลาเลยด้วยนะ! ดูเธอสิ พักนี้เปล่งปลั่งไปทั้งเนื้อทั้งตัวเชียว”
 
 
“หุบปากเลยนะ” หลินเช่อตวัดสายตาไปทางเฉินโยวหราน
 
 
แต่เพื่อนสาวกลับไม่ยอมหยุดง่ายๆ “แต่คนตระกูลกู้นี่น่าประทับใจจริงๆ นะ สมาชิกทุกคนล้วนแต่โดดเด่นสะดุดตา กู้จิ้งเจ๋อก็เก่งกาจ กู้จิ้ิ้งอวี่ก็ขยันขันแข็งทำงานหนัก แล้วยังท่านมีประธานาธิบดีผู้ยิ่งใหญ่ของพวกเราอีก…”
 
 
ตะเกียบของอวี๋หมินหมิ่นพลัดตกลงบนโต๊ะทันที
 
 
เธอค่อยๆ หยิบมันขึ้นมาอีกครั้งโดยที่ไม่มีใครทันสังเกต
 
 
ขณะที่รับประทานอาหาร เฉินโยวหรานก็พูดต่อไปว่า “จริงสิ เธอก็แต่งงานกับกู้จิ้งเจ๋อมาได้พักใหญ่แล้ว เธอเคยเจอท่านประธานาธิบดีบ้างหรือเปล่าล่ะ”
 
 
“เราเคยเจอกันสองสามครั้ง แต่เราไม่ค่อยมีโอกาสได้พบกับครอบครัวของเขาเท่าไหร่ ทุกคนงานยุ่งกันหมดน่ะ กู้จิ้งเจ๋อเองก็งานยุ่ง ท่านประธานาธิบดีก็ยุ่งมากเหมือนกัน ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญก็แทบไม่มีโอกาสได้พบกัน”
 
 
“อา แล้วเวลาอยู่บ้าน ท่านประธานาธิบดีทำตัวเป็นสุภาพบุรุษเหมือนที่เห็นในทีวีรึเปล่า”
 
 
“ไม่หรอก…ฉันคิดว่าเขาค่อนข้างจะเป็นผู้ใหญ่ แต่ฉันเองก็ไม่ได้สนิทสนมใกล้ชิดกับเขา ก็เลยไม่รู้เหมือนกันว่าตัวจริงเขาเป็นยังไงนะ”
 
 
“ก็จริง แต่ก็แปลกนะที่ประธานาธิบดียังไม่แต่งงานจนป่านนี้น่ะ นี่เขามีปัญหาอะไรหรือเปล่านะ ฮิๆ”
 
 
“เป็นไปไม่ได้หรอกน่า” หลินเช่อว่า “ฉันคิดว่าเขาแค่ยังไม่เจอคนที่ใช่สำหรับเขามากกว่า…”
 
 
“จริงเหรอ นี่เธอไม่ได้อ่านข่าวซุบซิบทางออนไลน์หรือไง ใครๆ ก็พากันพูดว่าที่เขาไม่แต่งงานก็เพราะว่ามีปัญหาบางอย่าง ใครๆ ก็อยากบอกให้ท่านประธานาธิบดีหาแฟนซะทีกันทั้งนั้นแหละ” เฉินโยวหรานเล่าฉอดๆ
 
 
อวี๋หมินหมิ่นยังคงกินอาหารต่อไปพลางทำท่าราวกับไม่ได้กำลังฟังอยู่
 
 
หลินเช่อแย้ง “มันไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะ เขาแค่ยังไม่เจอคนที่ถูกใจมากกว่า ฉันคิดว่าทางครอบครัวก็พยายามบังคับให้เขานัดบอดดูตัวอยู่เรื่อยๆ เขาเองก็ยอมไปมาสองสามครั้งแล้ว แต่ก็ยังไม่ตกลงปลงใจกับใครอยู่ดี”
 
 
“ว้าว แม้แต่ท่านประธานาธิบดีเองก็ต้องมีนัดบอดด้วยเหรอเนี่ย…คงจะมีสาวๆ มาเข้าแถวยอมแต่งงานกับเขากันเพียบแน่ๆ”
 
 
“ฉันเองก็คิดว่ามันแปลกเหมือนกัน” หลินเช่อเห็นด้วย
 
 
เฉินโยวหรานว่า “แต่มันก็จริงอยู่อีกเรื่องนึงนะ ที่ว่าประธานาธิบดีควรจะหาภรรยาที่มีพื้นเพชาติตระกูลดีๆ บางทีผู้หญิงที่มีคุณสมบัติครบอาจจะมีให้เลือกน้อย เขาก็เลยยังหาคนถูกใจไม่ได้ซักที”
 
 
หลินเช่อหันมาหาอวี๋หมินหมิ่น “จริงสิ พี่อวี๋ พี่เคยพบกับท่านประธานาธิบดีมาก่อนไม่ใช่เหรอคะ”
 
 
อวี๋หมินหมิ่นเกิดสำลักขึ้นมาทันที เธอไอโขลกๆ อย่างแรง