“จบกัน เหว่ยซื่อเท่อก็ถูกสังหารไปเช่นกัน”
“ครั้งนี้ดราโกเนี่ยนที่มาทั้งหมดหนึ่งร้อยคน ตอนนี้ตายไป70-80คน เป็นไปได้อย่างไรที่จะต่อสู้ได้อีก?”
“บัดซบ ท้ายที่สุดแล้วเจ้ามนุษย์คนนี้เป็นปีศาจมาจากไหน นี่เขาเป็นยอดฝีมือในระดับจักรพรรดิอย่างนั้นหรือ?”
“แม้ว่าจะยังไม่ได้เลื่อนขั้นขึ้นไปในระดับจักรพรรดิ ทว่าก็ยังคงมีพลังการต่อสู้ในระดับจักรพรรดิ”
“พวกเราไม่ใช่คู่มือของมนุษย์คนนี้แม้แต่น้อย รีบล่าถอยไปทันที ไม่อย่างนั้นจะต้องถูกสังหารไปจนหมดสิ้น”
ดราโกเนี่ยนระดับราชันที่เหลือต่างก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างมาก พวกเขาก็ล่วงรู้ว่าสงครามครั้งนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะได้อีกต่อไป การที่จะอยู่ที่นี่ต่อไปนั้น ก็มีแต่จะรอชะตากรรมการถูกทำลายล้างเท่านั้น
พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น ครั้งนี้รวบรวมผู้คนจำนวนมากมาเพื่อทำลายล้างเมืองมนุษย์แห่งนี้ ต้องการที่จะเชือดไก่ให้ลิงดู ทำให้เผ่าพันธุ์มนุษย์หวาดกลัวและไม่กล้าทำอะไรสิ้นคิดอีก
ทว่าตอนนี้ไม่ใช่เพียงแค่แผนการของพวกเขาล้มเหลว ทว่าดราโกเนี่ยนระดับราชันจำนวนมากก็ได้ตายไป ความสูญเสียนั้นร้ายแรง เรียกได้ว่าแผนการครั้งนี้ล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่า
ซู่ ซู่ ซู่!!!
ถึงแม้ว่าดราโกเนี่ยนระดับราชันเหล่านี้จะไม่เต็มใจ ทว่าก็ได้ถ่ายทอดคำสั่งล่าถอยออกไปทันทีและหลบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว
ทว่าบาหลีหั่นที่มีสายตาแหลมคมนั้น สังเกตเห็นได้ถึงการเคลื่อนไหวของกองทัพดราโกเนี่ยนเหล่านี้อย่างกะทันหัน “กองทัพดราโกเนี่ยนกำลังจะล่าถอยออกไป”
“เฮ้เฮ้ การที่ราชันจำนวนมากของพวกเขาถูกเซี่ยสังหารไปนั้น เป็นไปได้อย่างไรที่จะไม่ล่าถอย?”
“การที่อยู่ที่นี่ต่อไปก็คงจะมีเพียงแค่ความตายเท่านั้นที่รออยู่”
“ดราโกเนี่ยนระดับราชันตายไป70-80คน นี่ไม่รู้ว่าเป็นยอดฝีมือระดับราชันที่เผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนต้องใช้ระยะเวลากี่ปีกว่าที่จะฟูมฝักขึ้นมาได้”
“ครั้งนี้การที่ทำให้เผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนเผชิญกับความสูญเสียเช่นนี้ มันจะต้องเป็นความสูญเสียที่ฝังลึกไปในความทรงจำของพวกเขา”
“ฮ่าฮ่า นี่คือชะตากรรมของการที่บุกรุกเข้ามาในอาณาเขตของเผ่าพันธุ์มนุษย์ของพวกข้า”
เจ้าหน้าที่จำนวนมากของชนเผ่าบาหลีต่างก็รู้สึกภาคภูมิใจในตนเอง ความรู้สึกของการได้รับชัยชนะในสงครามเช่นนี้ พวกเขาไม่ได้รู้สึกมาเป็นระยะเวลานาน
ในอดีตนั้น พวกเขาเป็นฝ่ายที่ถูกเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนรังแกมาตลอด ถูกกดขี่ข่มเหงจนแทบจะไม่สามารถออกไปจากเมืองมนุษย์ได้ มีความรู้สึกที่หดหู่อย่างมาก มีที่ไหนที่จะคิดได้ว่าตอนนี้จะได้รับชัยชนะอย่างราบคาบโดยที่ไม่มีใครตายไป
“จะมัวพูดจาไร้สาระอะไรอีก รีบไล่ล่าพวกเขาทันที กำจัดกองทัพดราโกเนี่ยนเหล่านี้ ให้พวกเขาได้เผชิญกับความสูญเสียที่มากที่สุด” ในตอนนี้ผู้ปกครองเมืองบาหลีหู่ก็ได้ตะโกนออกไปเสียงดัง ถ่ายทอดคำสั่งออกไปอย่างรวดเร็ว
ได้ยินเช่นนี้ เจ้าหน้าที่จำนวนมากของชนเผ่าบาหลีก็มีสายตาเป็นประกาย ในเรื่องการซ้ำเติมผู้ที่กำลังล้มอยู่นั้น พวกเขาถือว่าเป็นผู้ที่เชี่ยวชาญในเรื่อง
ก่อนหน้านี้กองทัพดราโกเนี่ยนนั้นมีความได้เปรียบในการจำนวนอย่างมหาศาล ทว่าตอนนี้กลับเป็นฝ่ายพวกเขาที่มีความได้เปรียบด้านจำนวนอย่างมหาศาล
เมื่อไม่มีดราโกเนี่ยนระดับราชันที่สนับสนุนอยู่ เป็นไปได้อย่างไรที่ทหารดราโกเนี่ยนธรรมดาๆเหล่านี้จะเป็นคู่ต่อสู้ให้กับพวกเขาได้
“ใช่ โจมตีเร็ว”
“ฆ่าล้างกลุ่มของดราโกเนี่ยนเหล่านี้!”
“ตายไปซะ!”
ทันใดนั้นประตูเมืองร้อยลี้ก็ถูกเปิดขึ้นมา ทหารของเผ่าพันธุ์มนุษย์จำนวนนับไม่ถ้วนต่างก็พุ่งออกไป โดยเฉพาะเหล่าผู้นำของชนเผ่าบาหลีนั้น พวกเขาต่างก็พุ่งออกไปในแนวหน้า ไล่ล่ากลุ่มของดราโกเนี่ยนระดับราชันที่กำลังหลบหนีไป
“แย่แล้ว รีบหลบหนีเร็ว!”
“เจ้าพวกเผ่าพันธุ์มนุษย์บัดซบ พวกเราจะต้องกลับมาใหม่อย่างแน่นอน”
“รีบรายงานเรื่องนี้ให้กับท่านจักรพรรดิ บอกว่าที่นี่มียอดฝีมือของเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่มีพรสวรรค์ดั่งปีศาจ จะต้องกำจัดให้ได้อย่างรวดเร็วที่สุด”
“เผ่าพันธุ์มนุษย์เซี่ยปิง ข้าจะจดจำเจ้าไว้ ในอนาคตพวกเราจะมีความอาฆาตแค้นที่ไม่มีที่สิ้นสุด ความอาฆาตแค้นในครั้งนี้จะไม่มีวันสิ้นสุดลง!”
ดราโกเนี่ยนระดับราชันที่หลงเหลืออยู่ต่างก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างมาก ในตอนนี้พวกเขาไม่ใช่แค่ต้องรับมือกับเจ้ามนุษย์ที่มีพรสวรรค์ดั่งปีศาจคนนั้น ทว่าต้องรับมือกับบรรดาเจ้าหน้าที่ของชนเผ่าบาหลีเช่นกัน เป็นไปได้อย่างไรที่จะต้านทานได้
ทว่าต่อให้เป็นเช่นนั้น ความเกลียดชังของพวกเขาก็ทะยานขึ้นสู่สวรรค์ สาบานว่าในอนาคตจะต้องนำกองทัพมาอย่างแน่นอน ไม่ใช่แค่ต้องการที่จะกวาดล้างเมืองร้อยลี้เท่านั้น ทว่าจะต้องสังหารเจ้าเซี่ยปิงนั่นให้สิ้นซากเช่นกัน ล้างแค้นให้กับความบาดหมางในครั้งนี้
โดยที่ไม่ได้พูดอะไรอีก พวกเขาก็รีบหลบหนีออกไปในทันที ใช้พลังอำนาจทั้งหมดที่มีอยู่ในตัว ต่อให้จะทำให้เลือดลมในร่างกายปั่นป่วนพวกเขาก็ไม่สนใจ เพราะเกรงกลัวว่าหากตนเองช้าไปเพียงแค่ก้าวเดียว จะถูกยอดฝีมือของเผ่าพันธุ์มนุษย์สังหารได้
“จะหลบหนีอย่างนั้นหรือ? ง่ายดายเช่นนั้นหรือ?”
เซี่ยปิงเผยสายตาที่เย็นชา แม้ว่าดราโกเนี่ยนระดับราชันเหล่านี้จะไม่ใช่ภัยคุกคามสำหรับเขา ทว่าเขาก็ไม่ได้วางแผนที่จะปล่อยให้ฝ่ายตรงข้ามเข้ามาสร้างปัญหาให้กับตนเองในอนาคตอีก เขาจะต้องสังหารศัตรูเหล่านี้ในทันที
ความสามารถศักดิ์สิทธิ์–ย่างก้าวหยานเป่ย!
เขาได้แสดงย่าก้าวหยานเป่ยออกมา ทั่วทั้งร่างกายเปลี่ยนกลายเป็นอสูรหยานเป่ย ผสมผสานเข้ากับห้วงอากาศ ควบคุมกระแสพลังฉี ความเร็วของเขาอยู่ในจุดที่ตาเปล่าไม่สามารถมองเห็นได้ทัน
ในมือของเขาก็กำลังถือหอกอเวจีอยู่ เป็นเหมือนกับยมราชก็ว่าได้ ตามไล่ล่ากลุ่มของดราโกเนี่ยนระดับราชันเหล่านี้
ตึบ!
เห็นเพียงแค่ว่าเขาเข้ามาใกล้ดราโกเนี่ยนเหล่านี้อย่างกะทันหันและแทงหอกออกไปเบาๆ ทันใดนั้นดราโกเนี่ยนระดับราชันเหล่านี้ก็ถูกเจาะทะลวง เป็นเหมือนกับไม้บาร์บีคิวก็ว่าได้ ถูกเสียบอยู่บนอากาศ
พลังอำนาจเช่นนี้เป็นเหมือนกับการรังแกก็ว่าได้ ดราโกเนี่ยนระดับราชันเหล่านี้ดูเปราะบางเหมือนกับเด็กทารก ถูกเชือดไปอย่างง่ายดาย
“ม่ายยย ให้อภัยพวกเราเถอะ ให้อภัยพวกเรา”
“ข้ายอมจำนน อย่าสังหารข้า ไม่ว่าอย่างไรก็อย่าสังหารข้า”
“อย่า!!!”
ดราโกเนี่ยนระดับราชันแต่ละคนต่างก็หวาดกลัวจนเจียนตาย ไม่มีความกล้าหาญหลงเหลืออยู่และไม่มีความคิดที่จะล้างแค้นอีกต่อไป พวกเขาได้แต่อ้อนวอนขอความเมตตาอย่างต่อเนื่อง หวังว่าเซี่ยปิงจะให้อภัยชีวิตสุนัขของพวกเขา
“ให้อภัย?!”
บาหลีหู่และคนอื่นๆต่างก็แสยะออกมา เดิมทีการที่เผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนได้สังหารเผ่าพันธุ์มนุษย์นั้น ทำไมถึงไม่ได้เห็นว่าพวกเขาจะให้อภัยชีวิตของมนุษย์ เผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนนั้นยโสโอหังและเผด็จการอย่างมาก อาละวาดตามอำเภอใจ เห็นมนุษย์ก็ฆ่าแกงตามใจชอบ เป็นไปได้อย่างไรที่จะไว้ชีวิตพวกเขา?!
ก่อนหน้านี้ดราโกเนี่ยนเหล่านี้ยังประกาศว่าต้องการที่จะฆ่าล้างมนุษย์ทั้งเมืองร้อยลี้ สังหารผู้ชายและจับผู้หญิงไปเป็นทาส ตอนนี้เมื่อตนเองเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบ กลับต้องการที่จะอ้อนวอนขอความเมตตา มีที่ไหนบนโลกที่จะให้อภัยเรื่องเช่นนี้ได้
เซี่ยปิงไม่ได้แสดงความเมตตาแต่อย่างใด เขากำหอกอเวจีขึ้นมาอย่างแน่น จากนั้นก็ได้เปลี่ยนกลายเป็นเหมือนกับเทพเจ้าแห่งความตายที่เก็บเกี่ยววิญญาณ สังหารกลุ่มของดราโกเนี่ยนระดับราชันเหล่านี้อย่างบ้าคลั่ง
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ดราโกเนี่ยนระดับราชันทั้งหมดก็ได้ตายไป ไม่มีใครที่สามารถหลบหนีไปได้
อีกทั้งกองทัพดราโกเนี่ยนที่เหลืออยู่นั้น เมื่อไม่มีดราโกเนี่ยนระดับราชันเหล่านี้ที่คอยคุ้มครองนั้น การที่เผชิญหน้ากับเจ้าหน้าที่จำนวนมากของชนเผ่าบาหลี พวกเขาก็เป็นเหมือนกับมดตัวใหญ่เพียงเท่านั้น ไม่ใช่คู่ต่อสู้แม้แต่น้อย
ภายในระยะเวลาครึ่งชั่วโมง กองทัพดราโกเนี่ยนนับล้านก็ถูกกำจัดไป มีเพียงแค่ทหารดราโกเนี่ยนบางคนเท่านั้นที่รอดชีวิต เนื่องจากพวกเขาไหวตัวได้ล่วงหน้าและหลบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว แยกตัวออกไปจากสนามรบนี้
ทว่าทหารดราโกเนี่ยนเหล่านี้ที่หลบหนีออกไปได้นั้น ไม่ได้ถือว่าเป็นพิษภัยที่รุนแรง ไม่คู่ควรแก่การกล่าวถึงด้วยซ้ำ
“ชนะ”
เจ้าหน้าที่ของชนเผ่าบาหลีคนหนึ่งตื่นเต้นอย่างมาก บนตัวของเขามีเลือดของดราโกเนี่ยนมากมายที่เปรอะเปื้อนอยู่ สงครามการฆ่าฟันข้างเดียวเช่นนี้ เขาไม่เคยประสบมาก่อน
เมื่อไหร่กันที่เผ่าพันธุ์มนุษย์ของพวกเขาจะขับไล่เผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนออกไปเหมือนกับสุนัขเช่นนี้ ทำให้กลุ่มดราโกเนี่ยนเหล่านี้หวาดกลัวจนหลบหนีออกไปเหมือนกับสุนัขข้างถนนก็ว่าได้
หากเป็นสงครามเช่นนี้ เขาก็หวังให้มันเกิดขึ้นในทุกๆวัน
“โชคดีที่พวกเรามีเซี่ยอยู่ ไม่อย่างนั้นจะต้องจบสิ้นอย่างแน่นอน”
บาหลีหู่พูดออกมาด้วยอารมณ์ที่ล้นหลาม
เจ้าหน้าที่จำนวนมากของชนเผ่าบาหลีก็พยักหน้า หากสงครามครั้งนี้ไม่มีเซี่ยปิงที่แสดงพลังอำนาจที่แท้จริงออกมา บางทีต่อให้เมืองรอยลี้ของพวกเขาจะไม่ได้ถูกฝ่าทำลายเข้ามา ก็จะต้องมีผู้บาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมากอยู่ดี มีที่ไหนที่จะสามารถเอาชนะได้อย่างราบคาบเช่นนี้
ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาก็ได้ยึดครองอาวุธ เกราะและอุปกรณ์อื่นๆที่แข็งแกร่งจำนวนมากที่กองทัพดราโกเนี่ยนได้ทิ้งเอาไว้ ได้รับผลกำไรมาอย่างมาก
พวกเขาต่างก็มองเซี่ยปิงที่ยืนอยู่ในระยะที่ห่างออกไปด้วยสีหน้าที่ซาบซึ้งและเคารพนับถือ เหมือนกับเป็นผู้ที่มาจากสรวงสวรรค์ก็ว่าได้
“รีบรายงานข่าวเรื่องนี้ไปสู่เมืองศักดิ์สิทธิ์ทันที เชื่อว่าพวกเขาก็คงจะรอข่าวเช่นนี้มาเป็นระยะเวลานาน”
บาหลีหู่พูดออกมา
“ใช่ หากบรรดาจักรพรรดิและผู้อาวุโสของเมืองศักดิ์สิทธิ์ล่วงรู้ถึงข่าวนี้ล่ะก็ บางทีพวกเขาอาจจะตื่นตกใจกันอย่างมากก็เป็นได้” บาหลีหั่นยิ้มออกมาเล็กน้อย เจ้าหน้าที่คนอื่นๆของชนเผ่าบาหลีก็หัวเราะออกมาเช่นกัน มีสีหน้าที่สบายใจกันอย่างมาก
ทว่าพวกเขาก็ล่วงรู้ว่าวันนี้การที่เมืองร้อยลี้สามารถเอาชนะศัตรูได้และสังหารดราโกเนี่ยนระดับราชันไปเป็นจำนวนนับร้อยนั้น นี่จะเป็นข่าวที่ทำให้ทั่วทั้งทวีปเทพเจ้ามังกรสั่นคลอนอย่างแน่นอน
