“ใช่สิ เม็ดยา จะต้องใช้ให้หมด”
ในการที่จะรับประกันว่าการเลื่อนขั้นไปในระดับกายาศักดิ์สิทธิ์ของตนเองจะปลอดภัยที่สุดนั้น เซี่ยปิงจึงได้นำเม็ดยาจำนวนมากออกมาจากร่างกาย นี่คือเม็ดยาที่ได้มาจากทวีปโลหิตวิญญาณ มีเป็นจำนวนมหาศาล
ตอนนี้ก็เป็นโอกาสที่เหมาะสำหรับการใช้เม็ดยาเหล่านี้อย่างมาก จะสามารถช่วยในการก้าวเข้าไปสู่ระดับกายาศักดิ์สิทธิ์ได้
หลั่ว หลั่ว หลั่ว~
ทันใดนั้นเซี่ยปิงก็ได้กินเม็ดยาเหล่านี้เข้าไปจนหมด เตาสุริยะภายในร่างกายเริ่มที่จะแผดเผาทันที พลังงานของเม็ดยาเหล่านี้ถูกกลั่นกรองอย่างรวดเร็ว เปลี่ยนกลายเป็นกระแสอุ่นๆและหลั่งไหลไปตามเส้นลมปราณจำนวนนับไม่ถ้วนในร่างกาย
ซึ่งภายใต้พลังงานของเม็ดยาเหล่านี้นั้น พลังเวทมนตร์ของเขาก็ได้เพิ่มขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
เดิมทีเซี่ยปิงนั้นอยู่ในสภาวะสมบูรณ์ของระดับสมปรารถนา ตอนนี้การที่กินดอกสงบวิญญาณและเม็ดยาจำนวนมหาศาลเข้าไป อีกทั้งยังได้รับความช่วยเหลือจากระบบเช่นกันนั้น มันก็ทำให้เขาก้าวเข้าสู่ระดับกายาศักดิ์สิทธิ์อย่างกะทันหัน รู้สึกได้ถึงออร่าที่ลึกซึ้งที่สุดภายในร่างกาย
ในสภาวะเห็นแจ้งนั้น เขาคิดว่าการทำความเข้าใจของตนเองเกี่ยวกับความสามารถศักดิ์สิทธ์นั้นได้ดำเนินไปอย่างรวดเร็ว รวดเร็วอย่างน่าอัศจรรย์ มันดูเหมือนกับการบ่มเพาะนานหลายร้อยปีก็ว่าได้ กำลังทำความเข้าใจวิทยายุทธต่างๆทุกประเภท
ปัง!
ทันใดนั้นร่างกายของเซี่ยปิงก็สั่นสะเทือน พลังเวทมนตร์เอ่อล้นออกมาจากรูขุมขนทั่วทั้งร่างกาย ก่อตัวกลายเป็นพลังฉีดวงดาวที่ไร้ที่สิ้นสุดและรวมเข้ากับพลังงานฉี เพียงพอที่จะบดทำลายภูเขาและบดขยี้เหล็กได้
พลังเวทมนตร์ส่วนเล็กๆได้ขยายเข้าไปในห้วงมิติ เป็นเหมือนกับกระแสของกฎที่ไหลเวียนตลอดเวลา มีปรากฏการณ์มากมายเกิดขึ้น พื้นที่รอบๆในระยะหลายกิโลเมตรได้ก่อตัวกลายเป็นสนามพลังฉีขนาดใหญ่โดยที่มีร่างกายของเขาเป็นจุดศูนย์กลาง
ร่างกายของเขาเหมือนกับก่อตัวกลายเป็นหลุมวน รูขุมขนแต่ละรูเป็นเหมือนกับนกศักดิ์สิทธิ์ ดึงดูดพลังฉีของธรรมชาติในระยะหลายพันกิโลเมตรเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง พลังฉีของธรรมชาติหลั่งไหลเข้ามาในร่างกายของเขาเหมือนกับเป็นกระแสน้ำเชี่ยวก็ว่าได้
หากภาพการบ่มเพาะของเซี่ยปิงในตอนนี้ปรากฏอยู่ที่นิกายฟ้าดินล่ะก็ ไม่รู้ว่าจะทำให้ผู้คนจำนวนมากแค่ไหนตกใจ
เพราะว่าท้ายที่สุดแล้ว ต่อให้จะเลื่อนขั้นไปในระดับแกนทอง ก็ยังคงไม่มีใครที่จะสร้างปรากฏการณ์เช่นนี้ขึ้นมา
ในช่วงเวลานี้เหล่าอสูรดุร้ายที่อยู่ภายในผืนป่ารอบๆในระยะหลายพันกิโลเมตรนั้น พวกมันแต่ละตัวต่างก็รู้สึกได้ถึงวิกฤติที่ยิ่งใหญ่ เหมือนกับว่าอสูรยักษ์จากขุมนรกได้ลืมตาตื่นขึ้นมาก็ว่าได้ ต้องการที่จะยึดครองอาณาเขตในระยะรอบๆนี้
พวกมันแต่ละตัวต่างก็หวาดกลัวจนขนลุกขึ้นมา สัญชาตญาณของพวกมันต่างก็ส่งสัญญาณเตือน พวกมันรีบหลบหนีออกไปจากพื้นที่บริเวณนี้อย่างรวดเร็วที่สุด เกรงกลัวว่าจะถูกกลืนกินโดยอสูรยักษ์ที่น่าสะพรึงกลัวนี้
“ฟู้!”
เซี่ยปิงไหลเวียนวิชาหยางบริสุทธิ์ สัมผัสได้ถึงวิทยายุทธที่ลึกลับในร่างกาย พลังเวทมนตร์ภายในส่วนลึกของอาณาเขตจิตใต้สำนึกของเขากำลังสั่นสะท้านและเต็มไปด้วยหมอก ทันใดนั้นคัมภีร์ลับวิทยายุทธที่เขาเคยฝึกฝนมาก็ได้ปรากฏขึ้นมาในความคิดของเขา
ทักษะดึงดาว ทักษะหมัดดวงตะวันศักดิ์สิทธิ์ วิชาการป้องกันนรกกลืนกิน ทักษะลูกศรทะลวงมิติ ทักษะฝ่ามือหยินหยางเขย่าอนุสรณ์ ทักษะหมัดเกลียวทมิฬ ทักษะมือประทับราชสีห์ ทักษะหอกกำราบปีศาจนรก ทักษะย่างก้าวหยานเป่ย ทักษะเชื่องโยงจิตใจและทักษะอื่นๆ ทักษะเหล่านี้ต่างก็พรั่งพรูเข้ามาในส่วนลึกของอาณาเขตจิตใต้สำนึกของเขา
ในส่วนลึกของจิตวิญญาณ มีภาพเงาของเซี่ยปิงที่กำลังฝึกฝนทักษะต่างๆเหล่านี้ เหมือนกับว่าต้องการที่จะฝึกฝนจนเชี่ยวชาญในทักษะวิทยายุทธเหล่านี้จนสมบูรณ์แบบ
เซี่ยปิงที่อยู่ในสภาวะเห็นแจ้งนี้ รู้สึกได้ถึงกระแสข้อมูลที่ไหลเวียนอยู่ในจิตใจของตนเอง ปริศนาซับซ้อนต่างๆนาๆในอดีตนั้น ภายใต้สภาวะนี้ เขาก็สามารถที่จะทำความเข้าใจได้อย่างชัดเจน พัฒนามาถึงระดับที่ลึกซึ้งอย่างมาก
ทักษะวิทยายุทธเหล่านี้ภายใต้การถอดรหัสปริศนาของพวกมันนั้น มันก็เริ่มที่จะเกิดความเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่
ตึบ!
ไม่รู้ว่าเวลาได้ผ่านไปนานแค่ไหน ร่างกายของเซี่ยปิงมีเสียงดังขึ้นมา พลังเวทมนตร์นับไม่ถ้วนสั่นสะท้าน เหมือนกับว่าภายใต้แรงฉุดดึงของพลังอำนาจโลกนั้น มันก็ได้เปลี่ยนกลายเป็นรูนสีคราม
ทักษะแรกที่เปลี่ยนแปลงไปก็คือวิชาการป้องกันนรกกลืนกินของเขานั่นเอง กระแสพลังฉีที่ไร้ที่สิ้นสุดภายใต้การไหลเวียนของเซี่ยปิง มันได้ผสมผสานเข้ากับรูนสีครามนี้อย่างรวดเร็ว ร่องรอยและลวดลายต่างๆได้ปรากฏขึ้นมา เหมือนกับว่าเป็นเครื่องหมายบางอย่างก็ว่าได้
ในความว่างเปล่า อสูรหยานเป่ยอาศัยอยู่ในนี้ ส่วนลึกของรูนนี้เหมือนกับก่อตัวกลายเป็นพื้นที่อิสระ ข้างในเหมือนกับเป็นท้องทะเลที่ไร้ขอบเขต ซึ่งน้ำทะเลกำลังปั่นป่วน
อสูรหยานเป่ยกำลังบินอยู่เหนือท้องทะเลที่ไร้จุดสิ้นสุดนี้ บางครั้งก็จะดำลึกลงไปในน้ำและพุ่งทะยานขึ้นมา โลดแล่นไปตามห้วงมิติอย่างอิสระ รอบๆนั้นเต็มไปด้วยออร่าของห้วงมิติ หางของมันแก่วงไปมา บางครั้งการแกว่งก็ทำให้เกิดคลื่นระรอกบนอากาศเช่นกัน
มันนั้นกำลังโลดแล่นอย่างอิสระ ไร้ข้อผูกมัด เหมือนกับว่าในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดที่จะขัดขวางมันได้ สามารถที่จะหลบหนีเข้าไปในห้วงมิติได้ตลอดเวลาเช่นเดียวกับความฝันของจวงโจว ซึ่งนี่ก็คือภาพลวงตาของอสูรศักดิ์สิทธิ์
ส่วนลึกของความว่างเปล่า เหมือนกับว่ามีเสียงดังขึ้นมา “ในทะเลเหนือมีปลาตัวหนึ่ง ชื่อของมันเรียกว่าหยาน หยานตัวของมันใหญ่มาก จนไม่รู้ว่ามันใหญ่กี่พันลี้ มันได้กลายร่างเป็นนกชนิดหนึ่ง มีชื่อเรียกว่าเป่ย หลังของเจ้าเป่ยนั้นใหญ่มาก จนไม่รู้ว่าใหญ่กี่พันลี้ เมื่อมันสยายปีกบิน ปีกทั้งสองที่สยายออก ราวกับก้อนเมฆที่แขวนอยู่บนท้องฟ้า เจ้านกเป่ยตัวนี้ ด้วยแรงลมบนทะเล มันจึงสามารถบินไปถึงทะเลใต้เพื่อพักผ่อน ทะเลใต้คือคือธรรมชาติอันยิ่งใหญ่แห่งท้องทะเล“
เสียงเหล่านี้ได้สั่นสะท้านอยู่ในร่างกายของเขา หลั่งไหลเข้าไปในส่วนลึกของรูน เหมือนกับว่าทำให้อสูรหยานเป่ยที่อาศัยอยู่ในส่วนลึกของรูนมีออร่าของชีวิตขึ้นมา
“นี่คือรูนความสามารถศักดิ์สิทธิ์ นี่คือรูนความสามารถศักดิ์สิทธิ์ที่แท้จริง!”
เซี่ยปิงล่วงรู้อย่างกะทันหันว่าในที่สุดตนเองก็ได้ก้าวเข้าสู่ระดับกายาศักดิ์สิทธิ์ สามารถที่จะพัฒนาวิชาการป้องกันนรกกลืนกินจนกลายเป็นความสามารถศักดิ์สิทธิ์ เขาได้ควบคุมทักษะศักดิ์สิทธ์อย่างสมบูรณ์ บ่มเพาะในระดับกายาศักดิ์สิทธิ์
เมื่อรูนความสามารถศักดิ์สิทธิ์นี้ปรากฏขึ้นมา ตราบใดที่เขาใช้ความคิด ก็เหมือนกับว่าทั่วทั้งร่างกายจะหลอมรวมเข้ากับร่างกายของหยานเป่ย มีภูมิคุ้มกันต่อกฎนับไม่ถ้วน มีพลังอำนาจที่จะต้านทานความชั่วร้ายทั้งหมด
อีกทั้งเขายังรู้สึกเหมือนกับว่าตนเองสามารถที่จะควบคุมพลังอำนาจของห้วงมิติได้ลางๆ พลังเวทมนตร์มีออร่าของการตกผลึกอยู่เช่นกัน จิตตระหนักรู้ศักดิ์สิทธิ์เคลื่อนไหว วิชาการป้องกันนรกกลืนกินไหลเวียนออกมา
ร่างกายของเขาปกคลุมด้วยห้วงมิติที่ตกผลึกอย่างหนาแน่นทันที ปรากฏเป็นบาเรียห้วงมิติที่อยู่รอบๆตัวก็ว่าได้ พลังอำนาจการโจมตีปกติธรรมดาที่โจมตีเข้าไปนั้น ไม่มีทางที่จะทำอะไรมันได้
แม้แต่ระเบิดนิวเคลียร์ที่ระเบิดรอบๆตัวเขา ก็ไม่สามารถที่จะทำอันตรายต่อเขาได้แม้แต่นิดเดียว
“แข็งแกร่งเกินไป”
เซี่ยปิงสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของระดับกายาศักดิ์สิทธิ์ ระดับนี้ในโลกแห่งเมฆานั้นถือว่าเป็นตัวตนของราชันไร้เทียมทาน ต่อให้ในจักรวาล ก็ไม่ได้ถือว่าเป็นระดับที่ต่ำต้อย
เพราะว่าเมื่อใดที่พัฒนามาถึงระดับนี้ จากนั้นก็จะมีพลังอำนาจที่สามารถต้านทานระเบิดนิวเคลียร์ได้
แน่นอนว่าระเบิดนิวเคลียร์ภายในจักรวาลนั้นก็ไม่ได้ถือว่าเป็นสิ่งที่ต้องคำนึงถึง เพราะว่าท้ายที่สุดแล้วระเบิดนิวเคลียร์นั้นครอบคลุมพื้นที่เพียงแค่ไม่กี่สิบกิโลเมตร ต่อให้ใช้ระเบิดนิวเคลียร์กว่าหมื่นลูกก็ไม่สามารถที่จะทำลายโลกได้
อย่างมากระเบิดนิวเคลียร์ก็จะทำลายมนุษย์ชาติ ทว่าทั่วทั้งโลกนั้นจะไม่ได้รับผลกระทบมากนัก
ทว่าภายในจักรวาลนั้น มีปืนใหญ่ที่ทรงอำนาจอย่างแท้จริงอยู่ การยิงเพียงครั้งเดียวก็สามารถที่จะทำลายดวงดาวได้ หากเทียบกับระเบิดนิวเคลียร์แล้วนั้น ระเบิดนิวเคลียร์ก็กลายเป็นเพียงแค่ระเบิดที่ไม่ได้มีประสิทธิภาพมากนัก
“หืมม? ย่างก้าวหยานเป่ยก็พัฒนาอย่างนั้นหรือ?!”
ด้วยการที่วิชาการป้องกันนรกกลืนกินพัฒนาขึ้นมานั้น เหมือนกับว่ามันเชื่อมโยงบางอย่างกับย่างก้าวหยานเป่ยเช่นกัน ในส่วนลึกของอาณาเขตจิตใต้สำนึกของเซี่ยปิงก็มีการควบแน่นรูนความสามารถศักดิ์สิทธิ์เพิ่มขึ้นมาเช่นกัน
เดิมทีย่างก้าวหยานเป่ยนั้นเป็นเพียงแค่ทักษะระดับจักรพรรดิขั้นกลางเท่านั้น ทว่าภายใต้อิทธิพลของวิชาการป้องกันนรกกลืนกินนั้น มันกลับพัฒนากลายเป็นทักษะระดับจักรพรรดิขั้นสุดยอดโดยตรง อีกทั้งยังดูเหมือนมีความเป็นไปได้ที่มันจะพัฒนาไปสู่ทักษะระดับเซนต์ในอนาคตเช่นกัน
เขารู้สึกว่าความสามารถศักดิ์สิทธิ์นี้ทรงอำนาจอย่างถึงที่สุด ตราบใดที่ก้าวออกไปเพียงแค่ก้าวเดียว ก็เหมือนกับว่าจะสามารถหลบหนีเข้าไปในห้วงมิติได้ ห้วงอากาศรอบๆนั้นเปลี่ยนกลายเป็นระรอกคลื่น ไม่ว่าพลังอำนาจใดก็ไม่สามารถที่จะขัดขวางได้
ความสามารถศักดิ์สิทธิ์นี่เป็นเหมือนกับคำกล่าวในตำนานก็ว่าได้ เสมือนอยู่ใกล้แต่เปรียบไกลกันสุดขอบฟ้า ถึงแม้ว่าอาจจะแตกต่างออกไปทว่าก็มีผลลัพธ์ที่เหมือนกัน
ถึงแม้ว่าในตอนนี้เขาจะไม่ได้มีพลังอำนาจที่จะข้ามผ่านสุดขอบโลกไปภายในก้าวเดียวนั้น ทว่าเขาก็รู้สึกได้ว่าตนเองสามารถที่จะข้ามผ่านระยะทางนับสิบกิโลเมตรได้ภายในก้าวเดียว รวดเร็วอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เหนือยิ่งกว่าความเร็วของเสียงเสียอีก
บางทีนี่ก็อาจจะไม่ใช่ทักษะการเคลื่อนที่ของมนุษย์ แต่เป็นพลังอำนาจที่ส่งผลต่อสวรรค์และโลก นี่คือพลังอำนาจของความสามารถศักดิ์สิทธิ์!
