บูม……
ทั่วทั้งสนามกีฬามีเสียงกระเด็นออกไปของค้างคาวดังก้องไปทั่ว
มีเศษหินร่วงหล่นทุกที่
หมัดของถังเฉา ซัดไปจนค้างคาวลอยออกไปหลายเมตร
บนพื้นมีรอยขูดเป็นทาง ไถลไปไกล ก่อนจะหยุดลง
ค้างคาวลุกขึ้นมา ภายใต้เสื้อคลุมสีดำ เป็นสายตาที่เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
เขาจ้องมองถังเฉาราวกับเห็นผี
ต่อให้ตาบอด ก็มองออกว่าพลังในตอนนี้ของถังเฉาเปลี่ยนไป
ถ้าก่อนหน้านี้เขาเป็นฝ่ายถูกซัดมาโดยตลอด แล้วพลังของเขาตกต่ำลงอยู่ระดับล่างล่ะก็ ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ พลังของเขาก็พุ่งทะยานขึ้นสูง
ค้างคาวไม่อยากจะเชื่อ ถังเฉาเปลี่ยนมาแข็งแกร่งทรงพลังขนาดนี้ได้ในเวลาแค่แป๊บเดียวยังไง?
ในตอนนี้ ถังเฉาสีหน้าเยือกเย็น สะบัดฝ่ามือ เดินตรงมายังเขาอย่างช้าๆ
พลังที่ตัวเขา ค้างคาวรู้สึกได้ว่ากำลังเผชิญหน้าอยู่กับสัตว์ที่ดุร้ายที่ไร้เทียมทาน ในใจกระวนกระวายอยู่ไม่สุข
ค้างคาวลุกขึ้นมา หลังจากที่ช็อกตกใจแล้ว แววตาก็เผยให้เห็นถึงความเยือกเย็น
“ก็แค่โชคดีเท่านั้น ที่ซัดหมัดมาโดนฉัน แกนึกว่าโชคจะเข้าข้างแกตลอดหรือไง?”
ค้างคาวน้ำเสียงแผ่วเบา มองถังเฉาอย่างน่ากลัวน่าขนลุก
ถังเฉายิ้มอย่างเยือกเย็น“ไม่ใช่หรอกมั้ง แกคงจะไม่คิดจริงๆหรอกใช่ไหมว่าพลังของแกจะบดขยี้ฉันได้?”
“แล้วไม่ใช่หรือไง?”
ค้างคาวแววตาเยือกเย็น“ถ้าแกแข็งแกร่งกว่าฉันจริงๆ แล้วทำไมก่อนหน้านี้ถึงถูกฉันซัดจนกลิ้งไปขนาดนั้นล่ะ?”
“ดูแผลตามตัวของแกก่อนเถอะ น่าอับอายสิ้นดี สภาพแบบนี้ของแก ยังเรียกตัวเองว่าเจ้ามังกรอีก ของปลอมชัดๆ！”
ค้างคาวมองถังเฉาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเยาะเย้ย พูดยั่วโมโหเขาอย่างไม่หยุดหย่อน
ตอนแรกนึกว่าถังเฉาจะโมโห คิดไม่ถึงว่าถังเฉากลับสีหน้าสงบนิ่ง ไม่มีความโกรธแม้แต่นิดเดียว รอยยิ้มที่ใบหน้ายิ่งดูเยาะเย้ยมากขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ
ภายใต้รอยยิ้มแบบนี้ ค้างคาวก็โมโหเกรี้ยวกราดขึ้นมาทันที“ตายซะ！”
รอยยิ้มนี้เหมือนกับถังเฉากำลังเยาะเย้ยเขาอยู่อย่างไรอย่างนั้น เขากล้าดียังไง?
บูม！
ค้างคาวไม่เชื่อ พุ่งเข้าไปหาถังเฉาอีกครั้ง
เขาซัดหมัดเข้าไปอย่างแรง ภายในพุ่งทะลักออกมา กระแสลมภายในสนามกีฬาก็หุนหันว่องไวขึ้นมาทันที
พลังของค้างคาว เกือบจะถึงจุดสูงสุดของแรงภายในแล้ว เฟิ่งหวงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาจริงๆ
การมาถึงระดับนี้ได้ ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบข้างไปเรียบร้อยแล้ว
หมัดที่ทรงพลังและน่าสะพรึงกลัว แต่ถังเฉายังคงไม่หลบไม่หลีกแต่อย่างใด แค่จ้องมองด้วยสายตาเย็นชาเท่านั้น
ค้างคาวยังว่าถังเฉาตกใจจนอึ้งตะลึงไปแล้ว สีหน้าของเขาก็ดูดุร้ายขึ้นมาทันที
“ตายซะเถอะ！”
เขาซัดหมัดไปอย่างแรง
วินาทีต่อมา ด้วยหมัดนี้ ถังเฉาก็จะถูกอัดจนตายแน่นอน！
ค้างคาวเต็มไปด้วยความมั่นใจ
ไม่แปลก ก่อนหน้านี้ค้างคาวก็เป็นฝ่ายที่อัดถังเฉา
ถังเฉาถูกซัดจนเป็นแผลฟกช้ำเต็มตัวไปหมด
กะอิแค่บังเอิญซัดหมัดมาโดนตัวเองเท่านั้น มันรับประกันอะไรไม่ได้
แต่ทว่า ต่อมา ตอนที่ค้างคาวซัดหมัดไปที่ตัวของถังเฉานั้น
ถังเฉาขยับเคลื่อนไหวแล้ว เขายื่นมือออกมาแค่ข้างเดียว
พั่บ！
เขาคว้าหมัดของค้างคาวเอาไว้
ราวกับฟ้าและดินที่โอบล้อมทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้ ไม่ว่าหมัดจะรุนแรงแค่ไหน ก็หยุดนิ่งสงบลงด้วยมือแค่มือเดียว
“อะไรกัน?！”
ภาพตรงหน้านี้ ช็อกสะเทือนใจของค้างคาว
เขาอึ้งตะลึงไป สีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
ถังเฉา คว้าหมัดของเขาไว้ด้วยมือแค่ข้างเดียว?
“แกคิดจริงๆเหรอว่าก่อนหน้านี้แกเป็นฝ่ายอัดฉันจนอ่วม?”
ถังเฉาสายตาเยือกเย็น แรงมือที่บีบหมัดของค้างคาวอยู่นั้น ก็แรงขึ้นทีละนิดๆ
“ผิดแล้ว！ฉันก็แค่จงใจแสร้งทำเป็นสู้แรงแกไม่ได้เท่านั้น เพื่อทำให้แกไม่ทันได้ระวังยังไงล่ะ”
“พอเอาเข้าจริงๆ แกสู้ฉันได้จริงเหรอ?”
ถังเฉาคำพูดคำจาน่าเกรงกลัว ฝ่ามือบีบอย่างแรง！
กร็อกแกร็ก！
หมัดของค้างคาว จู่ๆก็มีเสียงกรอบแกรบดังออกมา
นั่นก็คือเสียงของกระดูกของเขาที่ถูกถังเฉาบีบจนแตกนั่นเอง
“อ๊าก……”
เสียงร้องคำรามด้วยความเจ็บปวดของค้าวคาว ดังก้องไปทั่วสนามกีฬา
ถังเฉาปล่อยข้อมือของค้างคาวออก เขาก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว กุมข้อมือของตัวเองเอาไว้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจกลัว
“เป็นไปไม่ได้ นี่มันเป็นไปไม่ได้……”
ค้างคาวพูดพึมพำกับตัวเอง ตอนที่กำลังจะเงยหน้ามองถังเฉานั้น กลับพบว่า ตัวของถังเฉาหายไปแล้ว
ฟู่……
จู่ๆข้างหลังก็มีลมที่เย็นยะเยือกพัดผ่านมาจนทำให้เย็นยะเยือกไปทั้งตัว
ค้างคาวหันกลับไปทันที กลับเห็นถังเฉามาปรากฏอยู่ข้างหลังของเขาราวกับภูตผี จ้องมองเขาอย่างเย็นชา
“แก……”
ค้างคาวสีหน้าเปลี่ยนไปไม่น้อย ถอยห่างออกมาอย่างรวดเร็ว
แต่ต่อมา เขาก็ถูกถังเฉาคว้าตัวเอาไว้ กดไปกระแทกที่ผนังกำแพงอย่างแรง！
ตึง！
กระแทกจนทำให้หน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด
ทัศนวิสัยเริ่มมืดมัว มีเลือดไหลอาบลงมา
เขามองถังเฉาที่เดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าช้าๆด้วยความอึ้งตะลึง โดนเฉพาะสองตาที่เยือกเย็นคู่นั้น ทำให้เขาสั่นไปทั้งตัว
ตอนนี้ ในที่สุดเขาก็เชื่อคำพูดของถังเฉาแล้ว
ก่อนหน้านี้ ถังเฉาแค่จงใจทำเป็นอ่อนแอเท่านั้น นอกจากนี้ความเสียหายที่เขาทำกับถังเฉา ดูผิวแล้วเหมือนจะถึงแก่ชีวิต แต่ก็เป็นแค่แผลที่ผิวหนังเท่านั้น แทบจะไม่ได้หนักหนาสาหัสอะไรเลย
“ทำไมแกต้องจงใจซ่อนพลังของตัวเองด้วย?”
ค้างคาวหอบอย่างรุนแรง จ้องมองถังเฉาพร้อมกับพูดถามขึ้น
ถังเฉายิ้มนิ่งๆ“แน่นอนว่าทำให้แกกลัวยังไงล่ะ”
“ทำให้ฉันกลัว?”
ค้างคาวไม่เข้าใจ ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง“เห็นๆอยู่ว่าพลังของแกเยอะกว่าฉันมาก ทำไมยังต้องทำให้ฉันกลัว?”
ถังเฉาไม่ได้พูดอะไร แค่ทำปากจู๋ชี้ไปยังอ้อมแขนของเขา
ค้างคาวก้มลงมอง เห็นในอ้อมแขนของเขา มีรีโมทร่วงออกมาหนึ่งอัน
“รีโมทระเบิด……”
ค้างคาวเข้าใจขึ้นมาได้ทันที สีหน้าเคร่งขรึมจริงจัง
“ผู้หญิงที่ชื่อไวโอเล็ตคนนั้นให้รีโมทระเบิดกับแก ถ้าฉันโจมตีอย่างรุนแรงตั้งแต่เริ่ม แกก็จะสู้ไม่ได้เลย ถ้าเป็นแบบนี้ แกก็จะกดรีโมทอันนี้ ทำให้เกิดระเบิด”
ถังเฉาสีหน้านิ่งเรียบ“เพื่อที่จะไม่ให้เกิดระเบิดขึ้น ฉันทำได้แค่ต้องทำให้แกได้เปรียบ จากนั้นก็ค่อยเปิดเผยพลังที่แท้จริงออกมา”
พอได้ฟังที่ถังเฉาพูดจนจบ ค้างคาวก็เข้าใจขึ้นมาทันที
ภายใต้เสื้อคลุม เขาใบหน้าดุร้ายและบิดเบี้ยว ถังเฉาจงใจแสร้งทำเป็นอ่อนแอ ทำให้เขารู้สึกอับอายขายขี้หน้า
ตอนที่ซัดถังเฉาไปเมื่อตะกี้ เขารู้สึกดีใจมากจริงๆ
เจ้ามังกรที่แสนทรงพลัง แต่กลับถูกตนเองซัดจนสภาพเป็นแบบนี้
คิดไม่ถึงว่านี่เป็นสิ่งที่เขาจงใจแสร้งทำใส่ตนเอง
ในใจรู้สึกขุ่นเคืองอย่างมาก！
ต่อมา เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงน่ากลัว“ในเมื่อก่อนหน้านี้แกกลัวฉันกดปุ่มระเบิด ตอนนี้ แกไม่กลัวแล้วหรือไง?”
คำพูดของถังเฉาก็เป็นการเตือนเขาเหมือนกัน ตราบใดที่เขาถือสวิตซ์ระเบิดนี้อยู่ เขาก็จะได้เปรียบกว่าแน่นอน！
ถังเฉายิ้มๆ“ถ้าอย่างนั้นแกก็ลองกดดูสิ”
ค้างคาวคิดไม่ถึงเลยว่าถังเฉาจะพูดประโยคนี้ออกมา หลังจากที่เหม่อลอยไป สีหน้าก็เปลี่ยนไปมืดมน
“ได้ แกเป็นคนบีบบังคับฉันเองนะ……”
ค้างคาวกดสวิตซ์ลงไปตรงๆ
แต่ หลังจากกดแล้ว รอบข้างกลับนิ่งเงียบ
อย่าว่าแต่ระเบิดเลย แค่เสียงก้อนหินกลิ้งตกนิดเดียว ก็ไม่มี
ถังเฉายิ้มออกมาอย่างนิ่งๆ มองเขาด้วยใบหน้าที่ขี้เล่น
ค้างคาวถลึงตาโต ใบหน้าเหลือเชื่อ
แกร็กๆ……
เขากดไปอีกหลายครั้งด้วยความไม่เชื่อ
แต่ ไม่ว่าเขาจะกดยังไง รอบข้างก็ไม่มีเสียงอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว
“อย่าเสียแรงเปล่าเลย ระเบิดพวกนี้ที่เจ้านายของแกติดตั้งเอาไว้ ถูกกู้จนหมดเรียบร้อยแล้ว”
ถังเฉาพูดขึ้นอย่างนิ่งๆ
