“สมาคมการต่อสู้?”
ได้ยินเสียงประหลาดใจของผู้คนรอบ ๆ คิ้วทั้งคู่ของถังเฉาขมวดรัดกันเป็นเกลียว
หลายวันก่อนเพิ่งประฝีมือกับสมาชิกคนหนึ่งของสมาคมการต่อสู้ ทำไมมาอีกแล้ว?
แม้แต่ถังเฉาเองก็ไม่กล้าที่จะแสดงความคิดเห็น สมาคมการต่อสู้ในเวลานี้ เทียบกันกับเวลาปกติไม่ได้จริง ๆ
ย้อนกลับไปที่ต้นเหตุ มีอย่างเดียวก็คืองานประชุมชายแดนเหนือใกล้จะเริ่มขึ้น
พลังฝีมือเท่านั้น ที่ตัดสินว่าใครเป็นเจ้าของแชมป์
ที่นี่คือพื้นที่ช่ำชองของสมาคมการต่อสู้แห่งเจียงเฉิง
แม้พูดได้ว่าเป็นเพราะสาเหตุจากการชอบฝึกการต่อสู้ จนปลุกให้เกิดศิลปะการต่อสู้ขึ้นทั่วประเทศ
ส่งผลให้แต่ละมณฑลล้วนก่อตั้งสมาคมการต่อสู้
แต่งานประชุมใหญ่ชายแดนเหนือได้จัดขึ้นที่เมืองเจียงเฉิง สมาคมการต่อสู้แห่งเมืองเจียงเฉิงย่อมเป็นหัวหอกในการจัดงาน ขอความช่วยเหลือจากพวกเขา ย่อมมีจำนวนมาก
แต่สิ่งที่ถังเฉาคิดไม่ออกก็คือ ทำไมพวกเขาถึงต้องมาหาเขาหลายต่อหลายครั้ง?
บรรดาผู้ปกครองตระกูลหลวงในเยี่ยนตู ต่างมองหลัวเฉิงด้วยท่าทีตื่นตกใจ
ผู้แข็งแกร่งเช่นนี้ แม้จะอยู่ในตระกูลหลวงของพวกเขา ต้องเป็นแขกคนสำคัญ
“คุณคือถังเฉาใช่ไหม?”
แววตาหลัวเฉิงเหมือนดั่งนกอินทรีดุร้าย จ้องมองถังเฉาเขม็ง น้ำเสียงเสียดแทงไปถึงกระดูก
“ใช่ผมเอง คุณคือ……”
ขณะที่ถังเฉากำลังจะถามกลับนั้น หลัวเฉิงถลึงตาทั้งสองข้าง ขณะที่ถังเฉายืนยันสถานะของตนเองในวินาทีนั้น ก็ถูกจู่โจมอย่างกะทันหัน
ฟู่ว!
หลัวเฉิงพลันหายไปจากตำแหน่งเดิม วินาทีนั้น ก็ปรากฏตัวอยู่หน้าถังเฉา ใช้กำปั้นชกไปถังเสี่ยวลี้ที่อยู่ในอ้อมกอดของถังเฉาอย่างหนักหน่วง
ถังเฉาสังหารหลานของเขา หลัวจูน เขาต้องการให้ถังเฉาลิ้มรสความเจ็บปวดในการสูญเสียเช่นเดียวกัน
“รนหาที่ตาย!”
ถังเฉามองเจตนาของเขาออกตั้งแต่แรก?
ภายในดวงตาส่องประกายเจตนาสังหาร
เขาไม่มีทางเลือก ต้องปกป้องความปลอดภัยถังเสี่ยวลี้ที่อยู่ในอ้อมกอดเป็นสิ่งสำคัญ
ทุกคนต่างมองเห็น กำปั้นของหลัวเฉิง กำลังจะฟาดเข้าใส่ศีรษะด้านซ้ายของถังเฉา
หมัดที่ทรงพลัง เหวี่ยงโดนเส้นผมของถังเฉา ขาดไปหนึ่งเส้น
ตูม!
ในวินาทีนั้น จุดที่ถังเฉายืนอยู่เดิม เกิดเป็นรอยยุบตัวบนพื้น
และมีรอยร้าวเหมือนดั่งเส้นใยแมงมุมขยายออกไป
แกรบ!
มองดูพลังทำลายล้างที่ทรงพลัง ทุกคนต่างสูดลมหายใจเข้า
ผู้ปกครองตระกูลหลวงเหล่านั้นมองเห็นเหตุการณ์ ยืนอึ้งอยู่พักใหญ่ สีหน้าเย็นชาปรากฏขึ้นบนหน้าของทุกคน
ยอดฝีมือท่านนี้ มาเพื่อที่จะต่อสู้กับถังเฉา
ศัตรูของศัตรูก็คือเพื่อน ดังนั้นพวกเขาควรที่จะยืนอยู่ฝั่งเดียวกัน
โจมตีครั้งนี้ผิดพลาด แต่หลัวเฉิง ก็ยังไม่ลดละความพยายาม
เมื่อครู่ อย่างมากก็เป็นเพียงแค่ หยั่งเชิงดูเท่านั้น เป็นเหมือนอย่างที่ ท่านนายกสมาคมฯ พูดไว้หรือเปล่า
ถังเฉาคนนี้ ไม่ใช่คนธรรมดา
ถังเฉา คลายมือที่ปิดตาถังเสี่ยวลี้ ชี้นิ้วไปทางหูจิ้งซูและพูดว่า: “เสี่ยวลี้ลูกไปอยู่เล่นกับพี่หูคนนั้นก่อนดีไหม?”
ถังเสี่ยวลี้รู้ดีว่าพวกเขากำลังอยู่ในอันตราย เชื่อฟังพยักหน้ารับคำ: “แล้วคุณพ่อล่ะ?”
ถังเฉา แย้มยิ้ม ลูบหัวของถังเสี่ยวลี้พูดว่า: “พ่อจะรีบกลับมา”
“งั้นตกลง รีบกลับมานะ……”
เด็กน้อยแสดงท่าทีห่วงใย
ถังเฉา มอบถังเสี่ยวลี้ให้กับหูจิ้งซูพูดว่า: “รบกวนช่วยดูแลลูกสาวแทนผมด้วย”
หูจิ้งซู พยักหน้ารับคำ จากนั้นมองไปที่หลัวเฉิง สีหน้าขึงขัง: “คุณไปสร้างปัญหาอะไรกับสมาคมการต่อสู้ล่ะ? หลัวเฉิงคนนั้น เป็นถึงยอดฝีมืออันดับสิบของสมาคมเชียวนะ”
“เหรอ?”
ถังเฉา มองดูหลัวเฉิงด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย
ไม่ใช่เพราะว่าหวาดกลัว แต่ว่าประหลาดใจถึงเบื้องหลังของเมืองเจียงเฉิง
ยอดฝีมือที่ดูภายนอกแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ และยอดฝีมือคนอื่นที่หลบซ่อนหลังเงามืดล่ะ?
“พลังอำนาจและอิทธิพล ภายนอกของเมืองเจียงเฉิง มีเพียงสามตระกูลใหญ่ แต่ความจริงแล้ว สมาคมการต่อสู้ นับได้ว่า มีอิทธิพลเป็นอันดับสี่เช่นกัน ยอดฝีมือสิบอันดับแรกของสมาคม ทุกคนล้วนมีความสามารถที่จะทำลายล้างได้ทั้งตระกูล คุณไม่มีทางชนะเขาได้หรอก ตามฉันไปที่ตระกูลหูดีกว่าไหม?”
หูจิ้งซู แสดงสีหน้าจริงจังพูดกับถังเฉา
ถังเฉา แย้มยิ้มเล็กน้อย: “ยังคงไม่ถึงเวลาที่ให้ตระกูลหูของพวกคุณคอยช่วยเหลือผม อย่าว่าแต่อันดับสิบเลย ต่อให้เป็นอันดับหนึ่งมาก็ตาม ผมก็ไม่สน”
หูจิ้งซู มองดูหน้าเขา คิดว่าเขาต้องบ้าแล้วแน่ ๆ
“แม้ว่าคุณกับฉันจะเป็นศัตรูกัน แต่ฉันไม่เคยโกรธเกลียดคุณ เอาชีวิตรอดกลับมา เธอจะขาดพ่อไม่ได้”
หูจิ้งซู จ้องหน้าเขาอีกครั้ง รีบอุ้มถังเสี่ยวลี้ ไปจากสถานที่แห่งนี้
“ คิดจะหนีเหรอ?”
ในแววตาของหลัวเฉิง เผยให้เห็นถึงไอสังหาร ไล่ตาม
ถังเฉารีบพุ่งเข้าไปขวางหน้าหลัวเฉิงอย่างรวดเร็ว
เมื่อลืมตามองดู สีหน้าของเขา ได้เปลี่ยนมาเป็นดุดันเย็นชา
“ผมคิดว่า ผมกับสมาคมต่อสู้แห่งเจียงเฉิงของพวกคุณ ไม่มีความแค้นต่อกัน? สร้างความวุ่นวายกับตัวผมครั้งแล้วครั้งเล่า ก็พอทำเนา ยังคิดที่จะทำร้ายลูกสาวของผมอีก?”
คำพูดของถังเฉาประโยคนี้ ไม่พูดเสียดีกว่า เมื่อสิ้นเสียงคำพูด ดวงตาทั้งสองของหลัวเฉิงแดงก่ำ อยากที่จะสับร่างของถังเฉาให้เป็นพันเป็นหมื่นชิ้น
“ยังกล้าพูดว่าไม่มีความแค้นต่อกันอีกเหรอ แกคิดว่าสมาคมการต่อสู้ของฉันไม่มีใครแล้วงั้นเหรอ?”
หลัวเฉิงพูดเสียงเย็นขา จนทำให้อุณหภูมิโดยรอบ ลดลงหลายองศา
บรรดาผู้ปกครองตระกูลหลวงในเยี่ยนตูต่างก็ใช้สายตาเห็นใจมองดูถังเฉา
พ่อหนุ่มคนนี้สร้างปัญหากี่คนแล้ว แม้แต่สมาคมการต่อสู้แห่งเมืองเจียงเฉิงยังอยากที่จะสังหารเข้าให้ได้
ถังเฉาขมวดคิ้วแน่นพูดว่า: “ผมกับสมาคมการต่อสู้ของพวกคุณ เพิ่งจะติดต่อกันแค่ครั้งเดียว ทำอะไรผิดตรงไหน?”
“ยังกล้าเล่นลิ้น!”
ใบหน้าชราของหลัวเฉิงเต็มไปด้วยความเดือดดาล: “ผมมีหลานชายคนหนึ่ง ตายในเงื้อมมือของแกไม่ใช่เหรอ?”
เฮ้ย!
สิ้นเสียงคำพูดนี้ อารมณ์ของพ่อแม่ฉินซวนกับหลินจื่อหานตกตะลึงในทันที
ถังเฉา สังหารสมาชิกของสมาคมการต่อสู้
สมาชิกทุกคน ที่เข้าสมาคมการต่อสู้ ล้วนเป็นยอดฝีมือหนึ่งในหมื่น
พวกเขาคิดว่า ตนเองโชคดีมากแล้ว ที่ไม่ได้ไปกระทบกระทั่งกับถังเฉา มิฉะนั้นจะตายเมื่อไหร่ก็ยังไม่รู้เลย
แต่จะว่าไปแล้ว ถังเฉาเป็นคนที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ แล้วจะยังไง ทุกคนต่างรู้ดี สมาคมการต่อสู้นั้นปกป้องสมาชิกของตนเองเป็นสำคัญ
เขาต้องตายแน่ ๆ!
ใบหน้าผู้ปกครองทุกคนเผยรอยยิ้มเย็นชา แค้นนี้มีทางได้ชำระแล้ว รอให้หลัวเฉิง เป็นคนลงมือแทน
ถังเฉา กลับขมวดคิ้วอีกครั้ง: “หลานของคุณเป็นใคร?”
“หลัวจูน!”
ได้ยินชื่อนี้ ในดวงตาของถังเฉาหดลงเล็กน้อย
คิดถึงชื่อนี้ขึ้นมาได้
แม้หลัวจูนคนนี้ ไม่ค่อยเห็นใครอยู่ในสายตา แต่หลังจากพ่ายแล้วแสดงท่าทีถ่อมตัวยอมรับ ซึ่งถังเฉาเองก็ยังชมเชยในใจ
“เขาตายแล้วเหรอ?”
ถังเฉา แสดงสีหน้าประหลาดใจ ไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
“ แกอย่าเสแสร้งตีหน้าเซ่อ!”
หลัวเฉิงมองถังเฉาด้วยสายตาเกลียดชัง: “เสี่ยวจูนตายอย่างน่าอนาถ ไม่เพียงแต่ถูกตัดหัวแยกกับตัว อักทั้งยังเอาหัวใส่กระสอบป่านส่งมาที่สมาคมการต่อสู้อีก นี่มันหมายความว่าอะไร!”
ถังเฉา ส่ายศีรษะปฏิเสธ: “ผมไม่ได้เป็นคนฆ่าหลัวจูน หลังจากที่พวกเราประลองฝีมือกันวันนั้น เขาก็ออกจากอาคารจวี้เฟิง”
หลัวเฉิง พูดด้วยท่าทีเฉยเมย: “แกส่งคนไปตามฆ่าลับหลังไม่ใช่เหรอ? ฉันได้ยินมาอย่างนั้น ผู้หญิงที่อยู่ข้างกายแกคนนั้น ช่ำชองเรื่องการลอบสังหาร”
คนที่เขาพูดถึงก็คือ เฟิ่งหวง
ถังเฉา ยังคงส่ายศีรษะปฏิเสธ: “เธอยิ่งทำเรื่องแบบนี้ไม่ได้ ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่ ผมไม่ได้เป็นคนฆ่าหลัวจูน คนที่ฆ่าหลัวจูน
เป็นคนอื่น ผมก็แค่เป็นแพะรับบาปเท่านั้น”
“ไม่เป็นแกแล้วจะเป็นใครไปได้ล่ะ?”
ฉินอวี้เหิง พูดด้วยน้ำเสียงโมโห: “มีเพียงคุณคนเดียวที่น่าสงสัย คุณเป็นนักโทษฆ่าคนตาย!”
พูดพลาง ฉินอวี้เหิงหันหน้าไปมองหลัวเฉิงพูดอีกว่า: “คุณหลัว พวกเรามาจากตระกูลหลวงในเยี่ยนตู มีตระกูลฉิน ตระกูลถังและตระกูลหลิน สามตระกูล พวกเราสนับสนุนคุณเต็มที่ เพื่อสังหารคนคนนี้!”
ส่วนคนที่เหลือ มองดูถังเฉาด้วยท่าทีเย็นชา
คำพูดนี้ ได้จุดไอสังหารให้กับถังเฉา
สีหน้าของเขา มองพวกเขาด้วย สายตาเย็นชา: “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ทำให้พวกแกคุกเข่าก่อน!”
หลังจากนั้น เขาก็เดินตรงไปหา ฉินอวี้เหิงกับพวก
