หลังจากพูดเสร็จ เขาก็พยายามหลุดออกจากมือของเขา และเว้นระยะห่างจากเขา
หลินชิงเสว่ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คิดว่ามันเป็นคนที่ชอบถังชิงเหอเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ถังเฉาหรี่ตาลงเล็กน้อย และมีแสงแวบเข้ามาในดวงตาของเขา
มือของเขา ล้วงเข้าไปในกระเป๋าโดยไม่รู้ตัวและสัมผัสตราสัญลักษณ์ตระกูลถัง
ซ่งหรูอี้ขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่ารู้มากกว่า
อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเธอดูน่าเกลียดเล็กน้อย “คุณบอกว่าเธอเป็นคนของตระกูลคุณเหรอ?”
“ใช่ เธอเป็นไข่มุกของตระกูลเราที่หายไป!”
ชายหนุ่มดูจริงจังมาก จากนั้นมองไปที่ถังชิงเหอ และแสดงมารยาทของชนชั้นสูงออกมา
“คุณผู้หญิงท่านนี้ ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วยที่หยาบคายและทำอะไรโดยไม่ทันคิด ผมไม่ได้ตั้งใจ”
“ผมชื่อถังหลิน มาจากเยี่ยนจิง”
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ดวงตาของถังเฉาก็เป็นประกายมากยิ่งขึ้น
นามสกุลคือถัง มาจากเยี่ยนจิง
สองประโยคนี้เพียงพอที่จะอธิบายตัวตนของชายหนุ่มคนนี้ได้แล้ว
ในเวลาเดียวกัน มันก็เผยให้เห็นชายที่อยู่เบื้องหลังของซ่งหรูอี้
ตระกูลหลวงในเยี่ยนตู ตระกูลถัง
การแสดงออกของหลินชิงเสว่ก็เริ่มจริงจัง เก้าตระกูลที่ยิ่งใหญ่ของเยี่ยนจิง แต่ละตระกูลได้นำความกดดันมาให้เธออย่างมาก
ถังชิงเหอกลับไม่รู้เรื่องเหล่านี้ และถือว่าพฤติกรรมของชายหนุ่มเป็นการตามจีบและล่วงละเมิด
“แล้วไง?”
คิ้วของเธอขมวด และเธอก็พูดอย่างไม่พอใจ “มาจากเยี่ยนจิง ก็สามารถจับมือถือแขนแบบนี้เหรอ?”
“คุณเข้าใจผิดแล้ว คุณเป็นลูกสาวของตระกูลเราที่หายไปเมื่อ 20 กว่าปีที่แล้ว”
ชายหนุ่มที่ชื่อถังหลิน มีทัศนคติที่ดีมาก และถึงตอนนี้ เขาก็ยังไม่โกรธ “จุดประสงค์ของการมาที่เมืองหมิงจูของตระกูลถัง ก็คือการตามหาคุณและพาคุณกลับบ้าน”
เมื่อถังชิงเหอได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ”คุณบอกว่าฉันเป็นคุณหนูคนโตของคุณ เป็นไปได้อย่างไร?”
“คุณชายพูดถูก มันเป็นเรื่องจริง!”
ในเวลานี้ ก็มีเสียงดังมาจากข้างนอก
เมื่อทุกคนหันกลับมา เห็นชายชราผู้มีเกียรติที่มีผมสีขาว เดินเข้ามาพร้อมกับชายคนหนึ่งที่มีกลิ่นอายที่แข็งแกร่งผิดปกติ
“คือคุณ?!”
เมื่อเห็นชายชราคนนี้ ถังเฉาก็ยกคิ้วขึ้นและกล่าวด้วยความตกใจ
คนที่มาคือถังหมิง พ่อบ้านของตระกูลถัง
เขายิ้มเล็กน้อยให้กับถังเฉา จากนั้นก็ไม่ไปสนใจเขาอีก และจ้องไปที่ถังชิงเหอ
“คุณถัง เราได้ตรวจสอบตัวตนของคุณแล้ว เด็กกำพร้าที่เติบโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า และได้รับการอุปการะเลี้ยงดูจากคู่สามีภรรยาที่ใจดีหลังจากอายุห้าขวบ”
“พวกเขาสนับสนุนให้คุณเรียน คุณอาศัยความสามารถและผลการเรียนที่ยอดเยี่ยมในการเข้าเรียนมหาวิทยาลัยภาพยนตร์เยี่ยนจิง แต่เนื่องจากความยากจนของครอบครัว และการเจ็บป่วยที่รุนแรงของพ่อและแม่บุญธรรม คุณจึงทิ้งการเรียนและความฝัน และทำงานหาเลี้ยงชีพ”
“โดยบังเอิญ ถูกหนึ่งในเจ็ดของคนบ้าดนตรีรับเข้าเป็นศิษย์ โดยไม่ได้ตั้งใจ ก้าวเข้าสู่วงการบันเทิงผมพูดถูกไหม?
เมื่อข้อมูลของตนเองถูกเปิดเผย สีหน้าของถังชิงเหอนั้นน่าเกลียดมาก
“พวกคุณหาคนไปตรวจสอบฉัน!”
เธอกำหมัดแน่น อีกฝ่ายรู้ข้อมูลอย่างละเอียดของตัวเอง กล่าวคือ ญาติของเธอก็อยู่ภายใต้การสอดส่องของอีกฝ่ายเช่นกัน
ถังหลินส่ายหัว “ผมอยากจะเรียกมันว่า เข้าใจมากกว่า”
“อันที่จริง เราจ่ายราคามหาศาลเพื่อตราสัญลักษณ์นี้ โดยใช้ตราสัญลักษณ์อันมีค่าเป็นเหยื่อล่อ แต่แทนที่จะได้คุณ เรากลับได้ตัวปลอมมา”
ถังหลินพูดจบเหมือนกำลังกล่าวถึงอีกคน ดวงตาของเขามองไปทางถังเฉาอย่างเย็นชา
มุมปากของเขาดูหมิ่น ดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง และพูดต่อ
“เรื่องนี้สำคัญมาก เพื่อป้องกันมิให้ใครแอบอ้างเป็น ‘คุณหนูของตระกูลถัง’ เราทำได้เพียงตรวจสอบอย่างเข้มงวด และในที่สุดก็พบคุณ ตัวตนของคุณ เหมือนกับไทม์ไลน์ของตระกูลที่สูญเสียคุณไป ตรงตามทุกอย่าง ในโลกนี้ไม่มีเรื่องบังเอิญเช่นนี้ คุณคือไข่มุกที่หลงหายของเรา!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สายตาของประธานคณะกรรมการที่กำลังมองไปที่ถังชิงเหอ ก็เต็มไปด้วยความตกใจและความนับถือ
โดยเฉพาะต่งวี่ซู่ ตัวเขาเองเป็นคุณชายรองของตระกูลต่ง และเขาคุ้นเคยกับชื่อตระกูลหลวงในเยี่ยนตูมาก
ถ้าถูกตระกูลหลวงในเยี่ยนตูนำกลับบ้าน และกลายเป็นคุณหนู อนาคตของถังชิงเหอ จะสดใสมากแน่นอน
อย่างไรก็ตาม สีหน้าของถังชิงเหอกลับมืดมนลง
“แค่คำพูดของพวกคุณ คุณคิดว่าฉันจะเชื่อเหรอ? ฉันไม่สนใจคุณหนูอะไรนั่น ฉันมีชีวิตและมีสิ่งที่อยากจะทำ เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะไปกับพวกคุณเพราะคำพูดสองสามคำของพวกคุณ” “
ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
ถังหลินยิ้มและกล่าวว่า “ขออภัย คุณหนู เราไม่ได้พิจารณาความปรารถนาของคุณ ภารกิจของเรา คือพาคุณกลับบ้าน”
ถังหมิงก็พูดเสียงดัง “เชิญคุณหนูได้โปรดกลับกันเถอะ!”
ทันใดนั้น ชายร่างใหญ่ที่อยู่ข้างหลังเดินมาทางถังชิงเหอ
ถังชิงเหอถอยกลับหลายก้าว”พวกคุณจะทำอะไร!”
“เดี๋ยวก่อน!”
ถังหลินเหมือนนึกขึ้นได้อะไรบางอย่าง ตะโกนออกมาเสียงดัง
ชายที่แข็งแกร่งก็หยุดและรอคำสั่งของถังหลิน
ถังหลินหรี่ตาลงเล็กน้อย “เรา เราลืมอะไรไปหรือเปล่า?”
พร้อมกับคำพูดเหล่านี้ สายตาของเขาจับจ้องไปที่ถังเฉา ดวงตาของเขาสั่นไหวด้วยความเย็นชา
“ไอ้หนุ่ม ความจริงแสดงให้เห็นว่า เราจำผิดคน คุณไม่ใช่คนที่ตระกูลถังของเราสูญเสีย และคุณไม่คู่ควรกับตราสัญลักษณ์นี้ หากคุณไม่อยากมีเรื่อง ก็ส่งมอบตราสัญลักษณ์นั้นออกมาโดยเร็ว!”
หลังจากที่ทุกคนได้ยินเรื่องนี้ ทุกคนก็มองไปที่ถังเฉาทันที และทุกคนก็ตกตะลึง
แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าตราประจำตัวที่ถังหลินพูดคืออะไร แต่พวกเขารู้ว่า คุณถังที่พวกเขาพึ่งพิงได้มีเรื่องกับตระกูลถังในเยี่ยนตูแล้ว
การแสดงออกของถังเฉาก็เย็นชาลงเช่นกัน แต่เขาไม่ได้โกรธ แค่พูดอย่างเย็นชาว่า “แปลกจริงๆ ตรานี้แต่เดิมเป็นของที่ไม่มีเจ้าของในที่ประมูล ผู้ที่จ่ายในราคาที่สูงก็จะได้มันมา ผมซื้อมันมาแล้ว ก็เป็นของผม ตอนนี้คุณจะเอามันกลับไป?”
สีหน้าถังหลินดูเฉยเมย “คุณซื้อตรานี้ 1.5 พันล้าน เราจะคืนให้คุณ 1.5 พันล้าน แต่ตรานี้คุณต้องส่งมันออกมา!”
น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยคำสั่งที่แข็งแกร่ง ซึ่งทำให้บรรยากาศในนั้นตึงเครียดขึ้นมาทันใด
เมื่อทุกคนคิดว่าถังเฉาจะส่งมอบมันออกมา เขากลับยิ้มอย่างดูถูก
“ผมชอบตรานี้มาก ผมวางแผนที่จะให้ลูกสาวของผมเป็นของเล่น ไม่ก็ ผมจะหาสิ่งอื่นคืนให้คุณ”
ถังหลินและถังหมิงชำเลืองมองกันและกัน ทันใดนั้น ใบหน้าของพวกเขาก็มืดมน แต่พวกเขายังคงถามด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำว่า “ของอะไร?”
ถังเฉายืนขึ้นต่อหน้าทุกคน คัดแยกถุงขยะสีดำออกจากถังขยะ และโยนมันต่อหน้าถังหลิน “นี่ ช่วยผมทิ้งมันลงในถังขยะชั้นล่างด้วย!”
บูม!
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็ตัวสั่น และการหายใจก็เร็วขึ้น
แม้แต่หลินชิงเสว่ ก็มองถังเฉาด้วยความตกใจ
อีกฝ่าย คือตระกูลหลวงในเยี่ยนตู ตระกูลถังเชียวนะ!
ไม่ด้อยไปกว่าการดำรงอยู่ของตระกูลหลิน!
ถังเฉากล้าโยนถุงขยะใส่พวกเขา และยังกล้าสั่งพวกเขาเหมือนอยู่สูงกว่า?
ถังหลินและถังหมิงดูตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นเจตนาฆ่าก็แพร่กระจายในดวงตาของพวกเขา
“ไอ้หนุ่ม คุณหาที่ตายเหรอ!”
ถังเฉานั่งอยู่ในที่นั่ง มีสีหน้าท่าทางที่ล้อเลียน
“ผมได้ยินมาว่า ขอเพียงสิ่งของที่มาจากตระกูลถังของพวกคุณ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นขยะ คนอื่นก็จะมองว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่า ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ทำไมคุณถึงช่วยผมทิ้งถุงขยะนี้ไม่ได้ล่ะ?”
