ทั่วทั้งตระกูลจ้าวเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของสื่อเหลย
แถมหวางเยี่ยนที่อยู่ตรงหน้าของเขา ผมเผ้าพันกันยุ่งเหยิง สีหน้ามีความหวาดกลัว ปากยังคงส่งเสียงอื้อ ๆ ไม่หยุด ออกแรงดิ้น
จ้าวเย็นหรานมองเห็นฉากนี้ ในดวงตาก็โมโหอย่างรุนแรงอยู่แต่แรก
“สื่อเหลย ปล่อยตัวหวางเยี่ยนนะ!”
“ปล่อยเธอไป?”
สื่อเหลยมองจ้าวเย็นหราน ยิ้มเยือกเย็น “รอเธอส่งพินัยกรรมมา พวกเราก็ต้องปล่อยเธอไปอยู่แล้ว”
พอคำนี้ลั่นออกมา สีหน้าของจ้าวเย็นหรานก็เปลี่ยนไปในทันที จ้าวจือชิวกับจ้าวตงชิวเองก็มองพวกเขาด้วยสีหน้าเยือกเย็น
นี่เป็นแค่ไพ่ที่ยังไม่ได้เปิดใบแรกของพวกเขา ต่อให้ถังเฉากับจ้าวเย็นหรานไม่ทำตาม ภายหลังยังมีอุบายที่น่าหวาดกลัวกว่านี้รอพวกเขาอยู่
“พินัยกรรม? ขอโทษด้วยนะครับ พินัยกรรมถูกผมฉีกทิ้งไปแล้ว”
ในตอนนี้เอง ถังเฉาเอ่ยอย่างเย็นชา ไม่เห็นอีกฝ่ายสำคัญโดยสิ้นเชิง
“อะไรนะ? ฉีกทิ้งไปแล้ว?”
พอคำนี้พูดออกมา สีหน้าของทุกคนก็กลัดกลุ้มเป็นอย่างมาก แม้แต่จ้าวจือชิวก็ถึงกับลุกขึ้น
ในดวงตาของเขามีประกายความเยือกเย็นวาบผ่าน “ของสำคัญขนาดนี้ นึกไม่ถึงว่าแกจะฉีกมันไปแล้ว?”
“ตาแก่นั่นคิดจะใช้ประโยชน์จากฉัน ย้ายเอาความเกลียดชังมาไว้ที่ฉัน คนโง่อย่างพวกนายก็เชื่อจริง ๆ เหรอ?”
ถังเฉายิ้มอย่างเย็นชา ในดวงตามีแววเยาะหยันอย่างเข้มข้น “ขอโทษที่ต้องพูดตรง ๆ นะ มอบตระกูลจ้าวมาอยู่ในมือของพวกนาย ไม่เกินสามวันก็ต้องล่มสลายแน่!”
“บังอาจ!”
ในตอนนี้ก็มีลูกนอกสมรสหลายคนที่มีสีหน้ากลัดกลุ้ม ตวาดขึ้นมาเสียงดัง
สื่อเหลยเงียบอยู่พักหนึ่ง ทันใดนั้นก็ล้วงมีดออกมาหนึ่งเล่ม วางขวางอยู่บนลำคอของหวางเยี่ยน
“พูดเหลวไหลให้มันน้อย ๆ หน่อย ส่งทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตระกูลจ้าวออกมา!”
“ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันก็จะฆ่าผู้หญิงคนนี้เสีย!”
“อื้อ!”
หวางเยี่ยนต่อสู้ดิ้นรนอย่างรุนแรงขึ้นมาทันที ในดวงตามีความหวาดกลัว
ก่อนที่จะตาย มีไม่กี่คนที่จะสามารถรักษาความเยือกเย็นอย่างแท้จริงเอาไว้ได้
ทันใดนั้น สีหน้าของจ้าวเย็นหรานก็เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก รีบร้อนขัดขวางไว้ทันที “หยุดนะ ฉันจะเอาทรัพย์สมบัติมามอบให้ พวกนายอย่าฆ่าเธอนะ”
พูดจบก็มองไปที่ถังเฉาอีก “ตาเฒ่านั่นเอาพินัยกรรมมอบให้คุณ เงินทั้งหมดล่ะ?”
ถังเฉาส่ายศีรษะ ตอนนั้นคุณก็อยู่ด้วย พ่อบ้านของจ้าวลิ่วแค่เอาพินัยกรรมออกมาให้เท่านั้น แต่ว่าไม่ได้เอาทรัพย์สมบัติมาให้ผมด้วย”
“อะไรนะ…”
รูม่านตาของจ้าวเย็นหรานหดลงทันที แบบนี้ก็หมายความว่า ไม่ใช่ว่าช่วยหวางเยี่ยนออกมาไม่ได้แล้ว?”
เธอมองสื่อเหลย กัดฟันพูด “ทรัพย์สมบัติไม่ได้อยู่ที่พวกเรา!”
สีหน้าของสื่อเหลยเปลี่ยนเป็นกลัดกลุ้มในชั่วพริบตา “ฉันว่าพวกแกไม่อยากเอามาให้มากกว่า”
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ชีวิตของผู้หญิงคนนี้ ก็อย่าคิดจะได้มีชีวิตอยู่เลย”
พูดจบ เขาออกแรงกดมีดในมืออย่างโหดเหี้ยม บนลำคอขาวผ่องของหวางเยี่ยนปรากฏรอยเลือดเส้นหนึ่งขึ้นมาทันที
พอเห็นฉากนี้ถังเฉาก็ยิ้มออกมาทันที “คุณใช้เรื่องนี้มาคุกคามผมเหรอ?”
สื่อเหลยมีท่าทางเหมือนชัยชนะอยู่ในกำมืออย่างไรอย่างนั้น หรี่ตามองถังเฉา “แก แกทำทุกอย่างของฉันพัง ทั้งยังทำให้ฉันต้องมารับความอัปยศมากมายขนาดนี้ ถ้าหากฉันไม่ตอบโต้กลับมา ต่อไปจะยืนหยัดในเมืองหมิงจูได้อย่างไร?”
“ตระกูลเย่… ข้อได้เปรียบที่ใหญ่ที่สุดของพวกแกก็ถูกฉันส่งกองทัพไปควบคุมแล้ว ตอนนี้พวกแกไม่มีทางให้ถอยหนีแล้ว!”
คำพูดนี้ทำให้สีหน้าของจ้าวเย็นหรานซีดขาว ความจริง… ความแตกต่างที่ตระกูลเย่มากับไม่มานั้นมากเกินไป
ลูกนอกสมรสคนอื่น ๆ ก็ยิ้มเย็นชา มีเพียงคนเดียวที่ค่อย ๆ ถอยออกไปจากค่ายของพวกเขา ทั้งยังไม่มีใครค้นพบเขาแม้แต่คนเดียว
เขาก็คือจ้าวเชียนจูน
เขามองพวกลูกนอกสมรสพวกนั้นเหมือนกับมองคนปัญญาอ่อน ความแข็งแกร่งของถังเฉา ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะสามารถมองเห็นได้โดยสิ้นเชิง
รายละเอียดพวกนี้ ถังเฉามองเห็นได้อย่างชัดเจน อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบา ๆ “ผมจะให้โอกาสพวกคุณเป็นครั้งสุดท้าย ปล่อยเธอ ยังจะสามารถไว้ชีวิตคุณไว้ได้”
ระหว่างที่พูด เขาก็ได้ส่งสัญญาณมือหนึ่งไปแล้ว
เฟิ่งหวงที่อยู่ข้างหลังเดินขึ้นมายืนคู่กับเขา กริชที่ควงเล่นในมือหมุนควงเร็วกว่าเดิม
สื่อเหลยกลับหัวเราะเสียงดังออกมา สีหน้าปรารถนาที่อยากจะสังหารเป็นอย่างยิ่ง “ถึงแม้ว่าฉันจะชอบผู้หญิงคนนี้มาก แต่ว่าเธอค้นพบความลับที่ฉันระดมกำลังพลโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว ช่วยไม่ได้ ทำได้แค่ฆ่าปิดปากแล้ว “
พูดจบก็มองไปที่หวางเยี่ยนอีก บนใบหน้ามีความหยอกเย้า “บอกลาโลกที่สวยงามใบนี้เสียเถอะ เพียงแต่น่าเสียดาย ต่อให้เธอตายไป ก็ยังตรวจหาไม่เจอว่าพ่อของเธอตายไปแบบไหน!”
พอคำนี้พูดออกมา รูม่านตาของหวางเยี่ยนก็หดลงอย่างรวดเร็ว อารมณ์พลุ่งพล่านอย่างเห็นได้ชัด นึกไม่ถึงว่าจะดิ้นจนผ้าขาวหลุดออกจากปาก
“บอกฉันมานะ ว่าตกลงแล้วพ่อของฉันตายได้อย่างไร!”
เบ้าตาของเธอแดงก่ำ กรีดร้องเสียงแหลม
เป็นพ่อของเธอ ที่ทำให้เธอเดินเข้ามาสู่เส้นทางสายอาชีพดังเช่นปัจจุบันนี้ กลับตายอย่างไม่ชัดเจน เป็นหนามยอกอกของหวางเยี่ยนมาโดยตลอด
แต่เธอก็รู้ว่าต้องไม่พ้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับสื่อเหลย
สื่อเหลยหัวเราะเสียงดังพญายมจะให้คำตอบให้เธอเอง!”
พูดจบ เขาก็ขยับมีดด้วยความรวดเร็วโดยไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย
หวางเยี่ยนเป็นแค่ตัวประกันหนึ่งที่จะมีหรือไม่มีก็ได้ ต่อให้ตายไป พวกเขาก็ยังมีวิธีอื่นที่จะทำให้ถังเฉากับจ้าวเย็นหรานยอมจำนนแต่โดยดี
ในดวงตาของหวางเยี่ยนเต็มไปด้วยความไม่ยินยอม
เธอไม่ได้กลัวความตาย กลัวแต่ตายอย่างไม่กระจ่าง
ฟ้าววว!
ในตอนนี้เอง มีดบินทั้งหมดสี่เล่มจู่โจมเข้ามาอย่างเงียบงัน
วินาทีต่อมา ข้อต่อของแขนขาทั้งสี่ของสื่อเหลยล้วนมีมีดบินหนึ่งเล่มปักเอาไว้
เลือดไหลเป็นน้ำ
สื่อเหลยชะงักอยู่กับที่ กริชในมือร่วงลงดังเคร้ง ตุ้บ… ร่วงลงไปนอนบนพื้น
บึ้ม!
ทันใดนั้น ฉากนี้ทำให้ทุกคนในที่นั้นตะลึงงัน แม้แต่จ้าวตงชิวกับจ้าวจือชิวก็ล้วนแต่มองฉากนี้อย่างไม่อยากจะเชื่อ
ดวงตางดงามของหวางเยี่ยนก็ยิ่งเบิกกว้าง ชั่วพริบตาเมื่อกี้เธอยังคิดว่าตัวเองจะตายไปแล้ว
“ถังเฉา แก… แก…”
สื่อเหลยนอนแผ่อยู่บนพื้น ความรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง เจ็บจนเขาพูดอะไรไม่ออก
ถังเฉามาอยู่ข้างหน้าอย่างไม่เห็นใครอยู่ในสายตา กดตามองเขาจากมุมสูง “พูดความจริงของพ่อเธอออกมา แล้วจะไว้ชีวิตคุณ”
จ้าวเย็นหรานถือโอกาสแก้เชือกที่มัดตัวหวางเยี่ยนไว้
สื่อเหลยหวาดกลัวอย่างหนักอยู่ในใจ ภายใต้ความหวาดกลัวที่จะต้องตาย เขาจึงพูดออกมาด้วยความรวดเร็ว
“พ่อของเธอไม่ใช่แค่ตายในสงคราม ทั้งยังถูกติดชื่อว่าเป็น ‘คนทรยศ’ ที่จริงล้วนเป็นสิ่งที่พวกเราทำ เอาสถานที่พักระหว่างการเดินทางไปเปิดเผยให้กับนักโทษ ยืมมือของนักโทษฆ่าพ่อของเธอ!”
หวางเยี่ยนนิ่งไป ดวงตามีน้ำตาไหลออกมา
“พ่อ!”
วินาทีต่อมา ความรู้สึกบนใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นอำมหิต ล้วงปืนตำรวจออกมา เล็งไปที่หัวของสื่อเหลยอย่างแม่นยำ
“ฉันจะฆ่านาย…”
ภายใต้ความเดือดดาล อารมณ์บนใบหน้าของหวางเยี่ยนดุร้ายอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
สีหน้าของถังเฉาสงบนิ่ง ไม่ได้ห้ามปราม
เขาไม่ได้สั่งให้เฟิ่งหวงฆ่าเขาก็จริง แต่ว่า… หวางเยี่ยนจะฆ่าเขาหรือไม่ ก็ไม่รู้ด้วยแล้ว
ความเป็นจริงใกล้เคียงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ เขาเคยตักเตือนหวางเยี่ยนไม่ใช่แค่ครั้งเดียว เพียงแต่หวางเยี่ยนไม่เคยสงสัยไปถึงตัวของสื่อเหลยก็เท่านั้นเอง
ผ่านไปนาน เสียงปืนไม่ได้ดังขึ้น
ถังเฉามองหวางเยี่ยนอย่างประหลาดใจในทันที
เห็นเพียงเธอตัวสั่นไปทั้งร่าง อารมณ์บนใบหน้ามีความเดือดดาล แต่กลับยังคงเก็บปืนกลับไป
“ฉันอยากจะฆ่านายมาก แต่ฉันทำไม่ได้ ไม่อย่างนั้นฉันก็จะกลายเป็นเหมือน ๆ กับนาย”
เธอล้วงกุญแจมือออกมา ล็อกสื่อเหลยเอาไว้ “ตอนนี้ขอจับกุมนายในความผิดใช้อำนาจหน้าที่ในทางมิชอบ ใส่ความ เจตนาฆ่า!”
พูดจบก็คุมตัวสื่อเหลยจากไป
ตอนที่เดินผ่านหน้าของถังเฉา เธอหยุดอยู่พักหนึ่ง ค้อมกายให้ถังเฉาอย่างลึกซึ้ง
“คุณถังคะ ขอบคุณที่คุณช่วยชีวิตฉันไว้นะคะ แล้วก็ขอบคุณคุณ… ที่ล้างมลทินให้กับพ่อของฉัน!”
ถังเฉายิ้มน้อย ๆ แต่ไม่ได้ใส่ใจ
แปะ ๆ!
หลังจากที่หวางเยี่ยนพาตัวสื่อเหลยจากไป ภายในบ้านใหญ่ตระกูลจ้าวก็มีเสียงดังกังวานดังขึ้นทันที
จ้าวจือชิวปรบมือเบา ๆ หรี่ตามองถังเฉา เอ่ยชมเชย
“เยี่ยม เยี่นมมาก เพียงแต่ฉันคิดไม่ถึงว่าข้างกายนายจะมีบอดี้การ์ดสาวที่เก่งขนาดนี้หนึ่งคน”
ฉับพลัน สีหน้าของเขาก็กลัดกลุ้ม “แต่ว่า ต่อให้เก่งกว่านี้ จะเก่งกว่าปืนหรือ?”
เพิ่งสิ้นเสียง ผู้คุ้มกันทั้งหมดของตระกูลจ้าวล้อมเข้ามาเป็นชั้น ๆ ถือปืนจ่อที่ศีรษะของถังเฉา
