เสียงตบดังขึ้นอย่างชัดเจน ในห้องที่นั่งชั้นพิเศษเงียบสงัด
ทุกคนต่างมองไปที่ถังเฉาอย่างเหลือเชื่อ ไม่คิดเลยว่าเฉิงเพ่ยจะไม่ยอมดื่มเหล้าเคารพเขา จากนั้นใบหน้าของหล่อนก็โดนตบเข้าไปหนึ่งฉาด
หลินชิงเสว่ไม่ได้ห้ามปราม ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เมื่อเธอเห็นเฉิงเพ่ยถูกตบ ในใจของเธอกลับรู้สึกโล่ง
เฉิงเพ่ยจับใบหน้า หลังจากเฉื่อยชามาสักพัก หล่อนก็กลับมารู้สึกตัวและตะโกนใส่ถังเฉาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองว่า “แกกล้าตบฉันเหรอ！”
“คนที่ฉันเคารพ จะต้องดื่มเท่านั้น！”
คำพูดของถังเฉานี้สามารถเรียกได้ว่าเผด็จการ ทุกคนในที่นั้นต่างสั่นสะท้านไปทั้งตัว
พวกเขารู้สึกได้ถึงความทรงพลังของถังเฉา
ภายใต้ความทรงพลังนี้ พวกเขาไม่มีความรู้สึกต่อต้านเลยแม้แต่น้อย
เฉินจื่อเหาเหล่ตามองไปที่ถังเฉา พูดด้วยน้ำเสียงที่ลุ่มลึกว่า สิ่งที่เฉิงเพ่ยพูดนั้นไม่ผิด “พวกเราเป็นผู้นำตระกูล คุณเป็นคนที่เคารพเรา จะมาขอให้พวกเราทั้งหมดทำให้ได้อย่างไรกัน？”
“ผู้นำตระกูลเฉินพูดถูก！”
หลี่ซื่อไห่รู้ความจริงในทันใด รีบพูดออกไปอย่างรวดเร็วว่า “คุณเคารพเรา ก็ควรเป็นคุณทำไหมล่ะ ส่วนพวกเรานั้นจะทำยังไงก็ได้！”
ผู้นำตระกูลอื่นต่างพากันพยักหน้า ดื่มหนึ่งอึกกับดื่มรวดเดียว ความรู้สึกของสองอย่างนี้ต่างกันอย่างสิ้นเชิง
นอกจากนี้ พวกเขาไม่คิดว่าถังเฉาจะสามารถดื่มแอลกอฮอล์ที่มีความเข้มข้นถึงเจ็ดสิบห้าได้
หลินชิงเสว่รู้สึกกังวลเล็กน้อย พร้อมกับดึงมือถังเฉาเบาๆ “หรือว่า ไม่ต้องดื่มแล้วดีคะ？”
ถังเฉายิ้มอย่างอ่อนโยน “เอาน่า ผมชนแก้ว ส่วนเธอก็ตามสบายเลย”
เมื่อพูดจบ เขาก็ดื่มเหล้าอึกใหญ่จนเกลี้ยง
ในเวลานี้ ใบหน้าของถังเฉานั้นเริ่มแดงเล็กน้อย
“ไม่เลวเลย ต้องเหล้าแบบนี้ถึงจะมีรสชาติ！”
หลังจากดื่มเสร็จ เขาก็เปิดขวดใหม่ ดื่มมันหมดราวกับเป็นเครื่องดื่มปกติ
ทุกคนต่างตกตะลึง พวกเขาคิดว่าหากถังเฉาดื่มแอลกอฮอล์ที่มีความเข้มข้นถึงเจ็ดสิบห้านี้ ก็คงไม่ได้สติเป็นแน่ ไม่คิดเลยว่าใบหน้าแค่แดงขึ้นเล็กน้อยเท่านั้น
เป็นไปได้ยังไง？
“ถึงตาพวกนายแล้ว”
ถังเฉามองทุกคนด้วยรอยยิ้ม
ขณะนั้นเอง ใบหน้าของผู้นำตระกูลก็ตึงทันที มองดูแก้วเหล้าที่อยู่ตรงหน้า นี่มันหมักเหล้าอะไรกัน
แม้แค่หนึ่งอึก แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะดื่มมันได้！
“สู้ตาย ห้ามเสียหน้า！”
เฉินจื่อเหานั้นเด็ดเดี่ยว รีบดื่มลงไปหนึ่งอึกทันที
ผู้นำตระกูลเฉินเป็นแบบอย่างที่ดี คนอื่นๆนั้นก็ต้องดื่มตาม ทุกคนหลับตาพร้อมกับดื่มมันลงไปอึกใหญ่
ทันใดนั้น รูม่านตาของพวกเขาก็เบิกกว้าง ต่างพากันร้องออกมาอย่างน่าเวทนา
“อะอะอะ…”
ดวงตาของทุกคนแดงก่ำ มือทั้งสองข้างต่างจับไปที่คออย่างแน่น
พวกเขารู้สึกเหมือนมีไฟลุกโชติช่วงในลำคอ
พรึ่บ！
เมื่อเห็นผู้นำของตระกูลต่างๆดูน่าเวทนาเช่นนี้ ใบหน้าของเฉิงเพ่ยก็ซีดเผือด มือสั่นไปด้วยความกลัว เหล้าที่อยู่บนโต๊ะก็พลิกคว่ำ
“ไม่ดื่มเหรอ？”
ถังเฉาเหลือบมองเฉิงเพ่ยที่ดูหวาดกลัวตัวสั่น จากนั้นถามออกไป
แววตาของถังเฉานั้น ทำให้เฉิงเพ่ยตกใจและถามอย่างตะกุกตะกัก “ฉัน ขอดื่มอย่างอื่นแทนได้ไหม…”
“ว่าไงนะ？”
ถังเฉาโยกแก้วเหล้าในมือ แล้วถามกลับอย่างมีวาทศิลป์
เฉิงเพ่ยจึงได้จำยอมยกแก้วขึ้นมา กลืนน้ำลายลงไปอย่างบ้าคลั่ง
หลังจากลังเลอยู่นาน หล่อนก็รวบรวมความกล้า จากนั้นหลับตาแล้วดื่มลงไป
“อ้วก…..”
ทันทีที่กลืนเข้าไป ท้องของเฉิงเพ่ยก็แสบร้อนเหมือนไฟเผา หล่อนอาเจียนออกมาโดยไม่รู้ตัว
ทันใดนั้น บนพื้นก็เต็มไปด้วยสิ่งปฏิกูลที่อาเจียนออกมา
ผู้นำตระกูลชี้ไปที่เฉิงเพ่ย ตาโตด้วยความตกใจ “หล่อนอาเจียนออกมาเป็นเลือดแล้ว！”
สติของเฉิงเพ่ยในตอนนี้นั้นดูมึนงง ใช้มือเช็ดปาก จากนั้นรูม่านตาของหล่อนก็หดตัวลงทันที
ในปากของหล่อนตอนนี้นั้นเต็มไปด้วยเลือด
หล่อนมึนงงอยู่เป็นเวลานาน จากนั้นก็รีบเข้าห้องน้ำด้วยความคลั่ง บ้วนปากอย่างต่อเนื่อง ล้างเลือดออกไป
ท้ายที่สุด ด้วยปฏิกิริยาทางร่างกาย ดวงตาของเฉิงเพ่ยก็หลั่งน้ำตาไหลออกมา
แต่แววตาของหล่อนนั้นกลับเพิ่มพูนความคับแค้นใจมากขึ้น
“ถังเฉา หลินชิงเสว่ ฉันต้องทำให้พวกแกตายให้ได้！”
เป็นเวลากว่าสิบนาที กว่าหล่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ แม้ว่าเลือดจะหยุดไหลแล้ว แต่ใบหน้าของหล่อนยังคงขาวซีดราวกับกระดาษ เดินไปตามทางด้วยความสั่นเทา
“ให้เรียกรถพยาบาลให้ไหม ไปตรวจดูที่โรงพยาบาลสักหน่อยไหม？”
เฉินจื่อเหามองไปทางเฉิงเพ่ยพร้อมกับถาม
“ไม่ต้อง ฉันสบายดีแล้ว”
เฉิงเพ่ยฝืนยิ้มอย่างไม่เต็มใจ จากนั้นมองไปที่ถังเฉาด้วยสายตาที่โกรธแค้นอย่างถึงที่สุด
ถังเฉานั้นไม่ได้มอง ใบหน้าของเขายังคงมีรอยยิ้มจางๆปรากฏอยู่บนใบหน้า
จางเทียนเหอรีบไกล่เกลี่ยทันที “เอาล่ะเอาล่ะ เหล้าก็ดื่มกันไปแล้ว มาทานอาหารกันดีกว่า”
หลังจากนึกถึงเหล้าที่ถังเฉาได้ดื่มไป ผู้คนแถวนั้นก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยถึง‘เหล้า’อีกต่อไป ความพยายามที่จะมอมเหล้าหลินชิงเสว่ให้เมาก็ล้มเหลว
ในที่แห่งนี้เงียบสงัด ทุกๆคนต่างใช้ทุกวิถีทางเพื่อที่จะไล่ถังเฉาออกไปให้ไว ขอเพียงแค่ถังเฉาออกไป หลินชิงเสว่ก็จะหัวเดียวกระเทียมลีบอย่างแท้จริง
ทันใดนั้น ผู้นำตระกูลคนหนึ่งก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ทำตัวราวกับว่าเขาได้ค้นพบโลกใหม่ จากนั้นพูดกับทุกคนว่า “ทุกคนรีบไปดูข่าวเจียงเฉิง ที่เจียงเฉิงเกิดเรื่องใหญ่แล้ว！”
ทันทีที่พูดแบบนี้ ทุกคนก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดู
ถังเฉาและหลินชิงเสว่หยิบโทรศัพท์ออกมาเช่นเดียวกัน จากนั้นกดดูข้อความที่ส่งมา
“เป็นตระกูลหลวงหรือว่าเพิ่งแต่งตั้งใหม่กัน？ลูกเศรษฐีที่ลึกลับจากตระกูลถังได้ประมูลในเยี่ยนตูสูงกว่าหนึ่งพันห้าร้อยล้าน！”
เมื่อเห็นข่าวนี้ ทุกคนต่างไม่พูดอะไรออกมา สีหน้านั้นเต็มไปด้วยความตกใจ
การประมูลเจียงเฉิงเมื่อวานนี้ ตระกูลเฉิน ตระกูลจางหรือแม้แต่ตระกูลหลี่ต่างก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะไปเข้าร่วมการประมูล เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นในการประมูลนั้น
สิ่งแรกที่ตกใจเลยก็คือในการประมูลนั้นมีตราเหรียญประจำตระกูลของเยี่ยนตู สองคือของมีค่าพวกนี้ไม่ได้ถูกประมูลไปโดยตระกูลเซี่ยหรือตระกูลลู่ แต่กลับถูกประมูลไปโดยลูกเศรษฐีคนหนึ่งที่ดูลึกลับไม่มีที่มาอันแน่ชัด
แต่คนที่ตกตะลึงนั้นคือถังเฉา ผ่านมาแค่หนึ่งคืนก็มีคนเอาเรื่องนี้ไปปล่อยข่าวซะแล้ว แม้ว่าเขาจะสั่งหานเทียนเจิ้งไปหลายครั้งว่าอย่าพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่จะทำอย่างไรได้ ที่นั่นดันมีคนมีชื่อเสียงมากมายมาจากหลายตระกูล คงเป็นเรื่องยากที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้ไปเข้าหูใคร
อย่างไรก็ตาม ยังถือว่าโชคดีที่รายงานนี้ไม่ได้ระบุชัดเจนว่าตัวเขาถังเฉาคนนี้เป็นคนซื้อเหรียญมา
“เป็นใครกัน ถึงได้มีอำนาจเหนือกว่าตระกูลเซี่ยและตระกูลลู่ มาซื้อตราเหรียญตระกูลถังไป！”
ภายใต้แรงกดดันมหาศาล เฉินจื่อเหานั้นดูเคร่งขรึม
เขาเองก็เคยได้ยินมา ว่าใครก็ตามที่ได้รับตราเหรียญประจำตระกูลถังของเยี่ยนตูไป จะได้เป็นสมาชิกของตระกูลถัง
ไม่ยากที่จะคาดเดาเลยว่า ในอนาคตอันใกล้นี้ เจียงเฉิงจะมีตระกูลร่ำรวยเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งตระกูล และจะมาเติมเต็มตำแหน่งที่ว่างเปล่าของตระกูลเหวินไป
“อีกทั้งฉันยังได้ยินมาอีกว่า ซ่งหรูอี้จากตระกูลซ่งที่มาจากหมิงจูก็มาเข้าการประมูลครั้งนี้ด้วย หากแต่ว่าพ่ายแพ้กลับไปน่ะสิ！”
น้ำเสียงของหลี่ซื่อไห่นั้นดูจริงจังมากขึ้น
สถานที่แห่งนี้เงียบสงัด ทุกคนรับรู้ได้ถึงแรงกดดันมหาศาล
ชื่อเสียงของซ่งหรูอี้ พวกเขาเจียงเฉิงก็เคยได้ยินมาก่อน
ผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมอำมหิต เก่งเรื่องการวางแผน ใครก็ตามที่หล่อนเล็งเอาไว้ มักมีผลลัพธ์ที่ไม่ดีตามมาทั้งนั้น
“ตามที่ฉันคาดการณ์ไว้ ในอนาคตลูกเศรษฐีที่ลึกลับคนนี้จะทำให้สถานการณ์ในเจียงเฉิงต้องสั่นคลอนอย่างแน่นอน ท้ายที่สุด อย่างน้อยก็ไม่ใช่พวกเราเจียงเฉิงที่มีคนอายุยังน้อยที่ไม่เอาพวกเซี่ยหรูหลงจากตระกูลเซี่ยหรือลู่โป๋หานจากตระกูลลู่มาไว้ในสายตา”
จางเทียนเหอกล่าวอย่างเคร่งขรึม
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทุกคนก็ตกตะลึง
“ผู้นำจาง ท่านหมายความว่า มีอิทธิพลจากด้านนอกกำลังแทรกเข้ามาในเจียงเฉิงงั้นหรือครับ？”
จางเทียนเหอนั้นไม่ได้มองโลกในแง่ดี “นี่ก็เป็นไปได้อย่างมากเลยที่จะเป็นตระกูลเยี่ยนตูที่มาจากเยี่ยนจิง ที่จงใจเอาเหรียญประจำตัวออกไป สร้างความวุ่นวายในเจียงเฉิง จากนั้นก็หาวิธีแทรกซึมเข้ามาในเจียงเฉิงที่เป็นดินแดนของฉัน！”
ตูม！
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ใบหน้าของผู้นำแต่ละตระกูลก็ดูไม่ดีเป็นอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นยังมีอีกสองสามคนที่ตกใจจนจิตใจดูไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
เพราะหากเป็นเรื่องจริงล่ะก็ ตระกูลแรกๆที่จะถูกทำลายเป็นผงธุลีก็คือตระกูลของพวกเขา
ถังเฉาที่ไม่ได้พูดอะไร ก็อดกลั้นไม่ไหวที่จะระเบิดหัวเราะออกมา
เขาแค่ซื้อตราเหรียญที่ไร้ประโยชน์นี่ ผู้นำแต่ละตระกูลก็ทำท่าทางอย่างกับเป็นศัตรู
“หัวเราะอะไรกัน？”
ใบหน้าของผู้นำทุกคนนั้นดูโกรธเคือง รอยยิ้มของถังเฉานั้นมันทำให้พวกเขารู้สึกเหมือนโดนดูถูก
“ขอโทษที ฉันไม่ได้ตั้งใจน่ะ”
ถังเฉารีบขอโทษอย่างรวดเร็ว แต่มุมปากของเขาก็ยังคงยกขึ้นทีละน้อย
หลินชิงเสว่ที่อยู่ด้านข้างมองถังเฉาด้วยสายตาแปลกๆ และถามไปทันทีว่า “เป็นเหรียญที่เมื่อวานนายพกติดอยู่ในกระเป๋าเสื้อใช่ไหม？”
