“ผู้หญิงคนนี้น่าจะป่วยไม่เบาเลย พวกเราช่วยเหลือเธอเถอะ?”
“ช่วยอะไรล่ะ? หรือว่าคุณลืมเคสของหนานเฉิงแล้วเหรอ? น้ำใจงามช่วยเหลือคนที่ล้มลงบนพื้น กลับโดนขู่กรรโชกหนึ่งล้านหยวน!”
“ใช่สิ ผู้หญิงคนนี้ถึงแม้ว่าดูแล้วจะน่าสงสารมาก แต่เพื่อป้องกันเหตุที่ไม่คาดฝัน อย่าหาเรื่องใส่ตัวจะดีกว่า”
“…”
ถังเฉาเดินเข้าไปอย่างต่อเนื่อง ได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของเหล่าบรรดาผู้คนที่มุงดูอยู่ บนใบหน้าก็เดือดดาลขึ้นมานิดหน่อย
หญิงสาวคนนี้แทบจะไม่ไหวแล้ว พวกเขากลับไม่กล้าให้ความช่วยเหลืออยู่ข้าง ๆ แม้กระทั่งโทรเรียกรถโรงพยาบาลก็ไม่โทร
“ช่วย… ช่วยฉันด้วย…”
“หัวใจของฉัน… เจ็บมาก…”
เด็กสาวที่นอนอยู่บนพื้นตัวสั่นเบา ๆ เค้นคำพูดที่เข้าใจได้ยากออกมาจากลำคอ
ดูเหมือนพูดจบสองประโยคก็ใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดของเธอ พยายามหายใจอย่างเต็มที่
“หลีกทางหน่อย หลีกทางหน่อย!”
ถังเฉาแค่เห็นก็รู้แล้วว่าเธอเป็นโรคลมชัก ตอนนี้ถึงได้แหวกฝูงชนออกมา
ทันใดนั้น ผู้ชายหลายคนก็ขวางทางไปของเขา ไม่ให้เขาเดิน
“เจ้าหนุ่ม อย่าช่วยชีวิตเธอเลย เธอใกล้จะไม่ไหวแล้ว”
“ใช่ ช่วยได้ก็ถือว่าแล้วไป ถ้าหากช่วยไม่ได้ละก็ ครอบครัวของคนป่วยมาบอกให้นายรับผิดชอบจะทำยังไง ได้ไม่คุ้มเสียนะ!”
“สมัยนี้เป็นคนดีมันยากนะ”
ถังเฉาสายตาเยียบเย็น “เธอกลายเป็นแบบนี้ก็เป็นเพราะพวกคุณ ถ้าหากพวกคุณโทรสายด่วนเสียแต่แรก เธอก็ไม่เป็นแบบนี้หรอก!”
ผู้ชายหลายคนเดือดดาลขึ้นมาทันที “นายนี่ พวกเรากำลังแนะนำนายไม่ให้ทำเรื่องโง่ ๆ ทำไมยังมาโทษพวกเราอีก?”
“เมื่อไหร่กันที่การช่วยชีวิตคนได้กลายเป็นเรื่องโง่ ๆ ไปแล้ว?”
ถังเฉาถามกลับอย่างเสียดสี ตำหนิติเตียนผู้ชมเป็นการใหญ่แล้วหันกลับไปทันที ไม่พูดอะไรอีก
มองดูคนทุกคนที่เงียบไป ถังเฉาก็รู้สึกรังเกียจทันที
ที่จริงแล้วพวกเขาเพียงแค่ไม่อยากหาเรื่องเข้าตัวก็เท่านั้น ปลาเน่าตัวเดียวเหม็นไปทั้งข้อง เพียงเพราะความโลภของคนจำนวนน้อย ทำให้น้ำใจของคนตอนนี้หนาวเหน็บและเปราะบาง แม้แต่ช่วยชีวิตคนก็ยังไม่กล้า
ในตอนนี้ จ้าวเย็นหรานก็ตามไป เอ่ยอย่างร้อนใจ “ถังเฉา พวกเรารีบไปกันเถอะค่ะ ถ้ายังไม่ไปอีกพวกเราก็ไปงานประมูลไม่ทันแล้วนะคะ!”
“หลีกไป!”
ถังเฉากลับขมวดคิ้ว ตวาดเสียงดัง
จ้าวเย็นหรานตกอกตกใจ พอสำนึกได้ก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าว
นึกไม่ถึงว่าใบหน้าของถังเฉาในตอนนี้จะเย็นชาจนหาที่เปรียบไม่ได้
จ้าวเย็นหรานลังเลใจอยู่สักพัก มุมปากอธิบายอย่างยากลำบาก “ขอโทษค่ะ ฉันเพียงแค่กลัวว่าจะไปไม่ทัน…”
“อีกแป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว”
ทิ้งไว้หนึ่งประโยค ถังเฉาก็พุ่งออกไปจากกลุ่มคน มาอยู่ด้านข้างของหญิงสาว เอ่ยถามขึ้นว่า “คุณเป็นอย่างไรบ้างครับ?”
หญิงสาวลืมตามองถังเฉาอย่างอ่อนแรง บนใบหน้าเต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ
เพียงแต่ว่า หายใจหอบกระชั้นขึ้นทุกที ริมฝีปากอ้าน้อย ๆ แต่กลับพูดไม่ออกแม้แต่ประโยคเดียว
คิ้วของถังเฉาขมวดแน่น แค่มองดูก็รู้ว่าหัวใจของหญิงสาวไม่ดี ทำให้เป็นลมชัก
เขานำหญิงสาวให้นอนราบลงกับพื้น หาอะไรบางอย่างจากในกระเป๋าของเธอ
ถังเฉาหายาปฐมพยาบาลฉุกเฉินด้วยความรวดเร็ว กรอกเข้าไปในปากของเธอ
เม็ดยาเข้าไปในปาก สีหน้าของหญิงสาวดีขึ้นนิดหน่อย อย่างน้อยก็ไม่ขาวซีดเหมือนกับก่อนหน้านี้แล้ว แต่ยังคงหายใจถี่กระชั้น
ถังเฉารู้ว่า อาจจะประคองไว้ได้ไม่ทันที่รถพยาบาลจะมา
ดังนั้น เขาจึงกัดฟัน สูดหายใจเข้าลึก ๆ ประกบเข้ากับริมฝีปากของหญิงสาว
เฮือก!
ทันใดนั้น ทุกคนในที่นั้นสูดหายใจอย่างตกตะลึง
จ้าวเย็นหรานก็เบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าถังเฉากำลังผายปอดให้กับเธออยู่ แต่การใช้วิธีนี้ก็ยังทำให้สีหน้าของเธอไม่น่าดู
ทั้ง ๆ ที่วันนี้ถังเฉาเป็นพาร์ทเนอร์ของเธอ เธอยังทันไม่ได้ลิ้มลอง กลับโดนผู้หญิงคนอื่นฉวยโอกาสไปแล้ว
ถังเฉาทำต่อไปติด ๆ กันหลายครั้ง สีหน้าของหญิงสาวมีเลือดฝาดขึ้นมาก เธอไม่หอบแล้ว เพียงแต่ยังคงไม่ได้สติ
“ง่าย ๆ แค่นี้ก็รักษาได้แล้วเหรอ?”
“พวกเราผิดจริง ๆ เหรอ?”
คนที่มามุงดูทยอยกันเบิกตาโต บนใบหน้ามีความขาดความมั่นใจในตัวเอง
สายตาของถังเฉากวาดตามองทั่วทั้งพื้นที่อย่างดุดัน “น้ำใจของพวกคุณมืดบอดเกินไป มีแต่คนที่โลภจนดวงตามืดบอดเท่านั้นที่จะตอบแทนบุญคุณด้วยการบูชาโทษ โลกนี้ยังมีคนดีอยู่เยอะ”
บนใบหน้าของผู้ชมที่ล้อมดูอยู่เต็มไปด้วยความละอาย ผู้ชายหลายคนที่ขัดขวางถังเฉาเอาไว้เมื่อครู่เก็บความคิดที่คล้อยตามคนอื่นแล้ววิ่งหนีไปด้วยความเศร้า
จ้าวเย็นหรานดูเวลา สีหน้าเต็มไปด้วยความร้อนรน “รีบไปกันเถอะ จะไม่ทันแล้วนะ!”
ถังเฉาพยักหน้า กำลังจะจากไป รถยนต์โรลส์-รอยซ์แบบเพิ่มความยาวสีดำคันหนึ่งจอดอยู่ริมด้านหนึ่ง ชายวัยกลางคนที่ดูน่าเกรงขามคนหนึ่งเดินลงมา
“หลีกไป!”
ชายวัยกลางคนผลักคนที่มาล้อมดูอย่างรุนแรง มาอยู่ด้านข้างของหญิงสาวด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล ร้องตะโกนเสียงดัง “อวี่ซิง ลูกเป็นอะไรไป!”
บอดี้การ์ดที่สวมสูทดำเหมือนกันทั้งหมดที่อยู่ด้านหลังเรียงแถวหน้ากระดาน แยกห่างออกไปจากตรงนี้ทันที
บรรดาคนที่มาล้อมดูมีสีหน้าไร้จิตวิญญาณ หญิงสาวคนนี้เป็นลูกสาวของตระกูลใหญ่?
“เธอไม่เป็นอะไรแล้วครับ รถพยาบาลน่าจะใกล้ถึงแล้ว ต่อไปเพียงส่งเธอไปโรงพยาบาลก็พอแล้วครับ”
ถังเฉาพูดอยู่ด้านข้าง
ชายวัยกลางคนมองออกในทันทีว่าเขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตลูกสาวของตัวเองเอาไว้ รีบร้อนเอ่ยขอบคุณทันที “ขอบคุณที่ช่วยชีวิตลูกสาวของผมนะครับ คุณชื่ออะไรครับ กลับไปผมจะส่งคนไปมอบเงินให้คุณสิบล้านหยวน”
คำนี้พูดออกมา ทุกคนอิจฉาจนตาโต
ยังไม่ต้องพูดถึงสิบล้านหยวนนี้ ลำพังเพียงแค่มิตรภาพของตระกูลใหญ่นี้ก็มีค่าควรเมืองมาก
แค่คิดว่าพลาดโอกาสที่จะได้ไปมาหาสู่กับตระกูลใหญ่ พวกเขาก็ปวดใจกันอย่างฉับพลัน
แต่ทว่าถังเฉากลับโบกมืออย่างเรียบง่าย “ไม่จำเป็นหรอกครับ พวกเราเพียงแค่บังเอิญมาพบกัน ชื่อเป็นแค่คำที่ใช้เรียก พูดแล้วอย่างไร ไม่พูดแล้วอย่างไร”
พูดจบก็หันหลังจากไป ทิ้งให้เซี่ยสิงจู๋นิ่งค้างอยู่กับที่
“ชื่อเป็นแค่คำที่ใช้เรียก พูดแล้วอย่างไร ไม่พูดแล้วอย่างไร… เยี่ยมมาก!”
เขาย้ำรำพันประโยคนี้ จากนั้นดวงตาก็สว่างวาบ เอ่ยสั่งว่า “สืบมาให้ฉัน จะต้องตรวจหาฐานะของคนหนุ่มคนนั้นมาให้ละเอียด วันหน้าฉันจะต้องไปขอบคุณให้ถึงบ้านให้ได้!”
“ครับ!”
…
ถังเฉายังไม่รู้ว่าหญิงสาวที่เขายื่นมือเข้าไปช่วยชีวิตอย่างกล้าหาญเมื่อครู่ก็คือเซี่ยอวี่ซิงลูกสาวของเซี่ยสิงจู๋ผู้นำตระกูลเซี่ย ในตอนนี้กำลังเร่งเดินทางไปงานประมูลเจียงเฉิงอย่างไม่หยุดพัก
ในงานประมูลที่ได้รับการจับตามองที่สุดของเมืองเจียงเฉิง ถูกจัดตั้งขึ้นที่เทียนจี สิ่งก่อสร้างที่สูงเป็นอันดับหนึ่งของเมืองเจียงเฉิง
ลงจากรถแล้ว จ้าวเย็นหรานก็ลากหวางเยี่ยนวิ่งตะบึงไปตลอดทาง เพราะเธอรู้ว่าช้าไปแล้ว
แต่ทว่าถังเฉายังคงเดินทอดน่องอย่างสงบเงียบ ดูเหมือนจะไม่รีบร้อนเลยสักนิด
“เร็วหน่อยสิคะ!”
จ้าวเย็นหรานเร่งเสร็จ จากนั้นก็แสดงบัตรผ่านกำไลข้อมือ
หน้าจอของเครื่องจักรที่ที่อยู่ด้านข้างกลับแสดงเครื่องหมายกากบาทใหญ่ ๆ ขึ้นมา
พนักงานรักษาความปลอดภัยที่อยู่ข้าง ๆ ก็มาขวางทางพวกเขาไว้ทันที “ขอโทษด้วยครับ หมดเวลาตรวจสอบแล้วครับ พวกคุณเข้าไปไม่ได้ครับ!”
ทันใดนั้น สีหน้าของจ้าวเย็นหรานก็เปลี่ยนไปอย่างใหญ่หลวง ข่มอารมณ์แล้วขอร้อง
“ขอโทษนะคะ ระหว่างทางพวกเราเกิดเรื่องนิดหน่อย จะผ่อนผันให้หน่อยได้ไหมคะ ให้พวกเราเข้าไป งานประมูลงานนี้สำคัญกับฉันมากจริง ๆ ค่ะ”
คุณหนูใหญ่ตระกูลจ้าวเคยก้มหัวพูดจาขอร้องคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
แต่พนักงานรักษาความปลอดภัยที่อาคารเทียนจียังคงจงใจทำเป็นทองไม่รู้ร้อน “สายก็สายไปสิ พวกคุณกลับไปเถอะ”
สีหน้าของจ้าวเย็นหรานเปลี่ยนไปเป็นไม่น่ามองอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ทันที
ในตอนนี้เองก็มีคนอีกแถวหนึ่งเดินเข้ามา พอมองเห็นกลุ่มของถังเฉาที่ถูกขวางอยู่ด้านนอกแล้วก็หัวเราะออกเสียงออกมาทันที
“น้องสาว ทำไมเธอถึงถูกกั้นไว้ข้างนอกได้ล่ะ?”
หันกลับไปมอง สีหน้าของจ้าวเย็นหรานกับหวางเยี่ยนก็หนาวยะเยือกทันที
“สื่อเหลย นายมาทำอะไร?”
