เจ้ามังกรพรีเมี่ยม – ตอนที่ 287 ยึดครองอำนาจเป็นของตน

“ให้ความเคารพกับคุณถังหน่อย!”

หูอีซานสีหน้ามืดครึ้ม ตะโกนต่อว่า

ถังเฉาโบกมือ จากนั้นก็ยีตาสำรวจมองเขา “นายก็คือหูเข่อเฟิง?”

หูเข่อเฟิงเหมือนว่าไม่ถือสาที่ถังเฉาสำรวจมองเขา “ใช่แล้ว ฉันรู้จักนาย นายคือถังเฉา”

“อ้อ?”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ความแปลกใจของถังเฉาก็มากขึ้น ไม่คิดเลยว่า เขาจะเคยได้ยินเกี่ยวกับตัวเอง

ใบหน้าของหูเข่อเฟิงมีรอยยิ้มเยาะเย้ย “วันแต่งงานของตระกูลเหวิน ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ไป แต่ว่าเรื่องของนาย นั้นโด่งดังอย่างมาก ถึงแม้ว่าการตายของตระกูลเหวินจะไม่ใช่นายทำ แต่ก็มีความเกี่ยวข้องที่นายเลี่ยงไม่ได้!”

ถังเฉาเงียบ เจียงเฉิงและหมิงจูเดิมทีก็เป็นสองเมืองที่ติดกันอยู่แล้ว เรื่องที่เกิดจากสองที่นี้ เพียงแค่ตรวจสอบเล็กน้อย ก็สามารถรู้ได้แจ่มแจ้งแล้ว

แต่ว่า ประโยคต่อมาของหูเข่อเฟิง กลับทำให้ถังเฉานิ่งไปสักพัก

“ฉันเคยสืบเกี่ยวกับนาย ที่พึ่งพาทั้งหมดของนาย ล้วนมาจากภรรยาของนาย นั่นก็คือประธานของลี่จิงกรุ๊ป หลินชิงเสว่ ตัดส่วนนี้ออกไป นายก็เป็นเพียงแค่เขยแต่งเข้าบ้านที่ไม่มีพลังอำนาจอะไรเลย ใช่มั้ยละ?”

หูเข่อเฟิงคิดว่าตัวเองทิ่มแทงใจของถังเฉา รอยยิ้มเยาะบนใบหน้ายิ่งชัดเจนขึ้น

และไม่ลืมที่จะประชดหูอีซานด้วย “หูอีซาน นายออกจากบ้านหลายปีขนาดนี้ คิดว่าจะมีพัฒนาการอะไร ไม่คิดเลยว่ายังจะเป็นเหมือนเมื่อก่อนที่ชอบมีเซอร์ไพรส์ให้ฉันตลอด”

พูดจบ เขาก็ชี้ไปที่ถังเฉา เสียงดังขึ้นกว่าเดิม “นายดูคนที่นายหามา ฐานะยังเทียบนายไม่ได้ นายยังหวังว่ามันจะไล่ฉันออกไปได้? อย่าเพ้อฝันเลย!”

หูเข่อเฟิงในตอนนี้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความอวดเก่งและเยาะเย้ย มองดูทุกๆคน

ถังเฉาตกใจนิดหน่อย หูอีซานและเจิงเทียนเสียงที่อยู่ด้านหลังอึ้งไม่ทันตั้งตัวเล็กน้อย พูดไม่ออกไปสักพัก

เป็นเวลานาน ถังเฉาก็เก็บสีหน้าตะลึง แล้วยิ้มเล็กน้อย “เดิมทีฉันคิดว่านายไม่เหมือนกับคนอื่นๆ แต่ตอนนี้ดูแล้ว นายก็ไม่มีอะไรที่พิเศษ”

ตั้งแต่ถังเฉากลับหมิงจูจนถึงตอนนี้ เขาทำหลายอย่าง ทุกไปเรื่องดูแล้วเหมือนเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิด แต่จริงๆแล้วเป็นสิ่งที่รู้ดีอยู่แล้วทั้งนั้น เดิมทีคิดว่าหูเข่อเฟิงคนนี้นะสังเกตเห็นรายละเอียดบางอย่าง ไม่คิดเลยว่า เขาจะคิดมากไปเอง

หูเข่อเฟิงสงบสติจากความตื่นเต้น มองดูถังเฉาอย่างแปลกใจ “นายหมายความว่ายังไง?”

ถังเฉานั่งลงตรงหน้าของเขา แล้วพูดว่า “ฉันเคยบอกว่าจะไล่นายออกไปแล้วหรอ? ตั้งแต่ต้นจนจบ มีแต่นายที่พูดไปเอง”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น หูเข่อเฟิงก็นิ่งอึ้งไป ก็จริง ตั้งแต่ที่ถังเฉาเข้ามา ถามเขาเพียงแค่ประโยคเดียวว่าใช่หูเข่อเฟิงมั้ย นอกจากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ล้วนเป็นเขาเองที่พูดสิ่งที่คิดออกมาจนหมด

แต่ว่า หูอีซานและถังเฉามาถึงที่เขาตรงนี้ นอกจากจะไล่เขาออกไปก็ไม่มีอะไรที่เป็นไปได้อีก!

ถังเฉายิ้มเยาะเบาๆ แล้วสายตาก็เปลี่ยนเป็นดูถูก “ตั้งแต่ต้น นายก็แค่ตัวแทนของผู้จัดการใหญ่ก็เท่านั้น ไม่ใช่ท่านประธาน ในเมื่อไม่ใช่ แล้วจะมีเรื่องขับไล่ได้ยังไงกัน?”

หูเข่อเฟิงฟังความหมายของประโยคออก แล้วโมโหในทันที ตะโกนเสียงดังว่า “แกหาเรื่องตาย!”

“คนที่หาเรื่องตายคือนาย”

ถังเฉามองเขาด้วยสายตาเย็นชา น้ำเสียงนิ่งเฉย “เป็นแค่เพียงตัวแทนของผู้จัดการใหญ่เท่านั้น แต่กลับอยากยึดครองเป็นของตัวเอง ใครให้ความใจกล้ากับแกมาทำเรื่องแบบนี้กัน?”

ถังเฉารับเอกสารชุดหนามาจากมือของเจิงเทียนเสียง แล้วโยนลงตรงหน้าหูเข่อเฟิง

กำลังมหาศาลมาก แม้แต่แก้วน้ำชาบนโต๊ะ ก็กลิ้งตกลงพื้นแตกละเอียด

“สัญญาถ่ายโอนตำแหน่งท่านประธานของสาขาย่อยหมิงจูลงมาแล้ว ด้านบนเขียนไว้อย่างชัดเจนว่าฉันเป็นคนดำรงตำแหน่งท่านประธานของจวี้เฟิงกรุ๊ป ตระกูลหูเล็กๆยังกล้าแย่งของๆฉัน?”

น้ำเสียงถังเฉาหนักแน่นเย็นชาอย่างที่สุด ตำถามเมื่อกี้ยิ่งทำเอาหูเข่อเฟิงสมองโล่ง แม้แต่ในหูยังมีเสียงอื้ออยู่

หูอีซานและเจิงเทียนเสียงที่อยู่ด้านหลัง ต่างก็มองตากัน เหมือนกับว่าดูออกถึงความใจกระตุกของอีกฝ่ายจากสายตา

ความอำมหิตบนตัวของถังเฉา แม้ว่าจะเป็นพวกเขา ก็ยังรู้สึกขนลุก

หูเข่อเฟิงเอาเอกสารพวกนั้นมาดู เป็นเสิ่นชิงหยุนเซ็นเองจริงๆด้วยว่ายกตำแหน่งให้ถังเฉา

เมื่อก่อนตอนที่ท่านประธานยังเป็นเสิ่นป้านซาน ตระกูลหูเพียงแค่ใช้อิทธิพลในเมืองเจียงเฉิงยังสามารถกระทบตระกูลเสิ่น และควบคุมบริษัทหลักของจวี้เฟิงกรุ๊ปไว้ได้อย่างแน่นหนา ตอนนี้ท่านประธานกลายเป็นถังเฉา คนที่หวงที่อย่างถังเฉา จะปล่อยให้ของๆตัวเองไปอยู่ในมือของคนอื่น?

แต่ว่า ในสายตาของหูเข่อเฟิงยังมีความไม่พอใจไม่ยินยอมอยู่ “แล้วถ้าฉันไม่ให้ละ?”

“งั้นจุดจบของตระกูลเหวิน ก็คือจุดจบของตระกูลหูของนายเช่นกัน!”

“ฮ่าๆๆ!”

เมื่อได้ฟังคำนี้ หูเข่อเฟิงหัวเราะออกมาอย่างเหยียดหยาม “เพียงแค่นายที่เป็นเขยแต่งเข้าบ้านและพึ่งพาผู้หญิง?”

ทันใดนั้น เหมือนว่าหูเข่อเฟิงนึกอะไรขึ้นได้ หัวเราะแปลกๆ “นายคงไม่ใช่เพราะว่าโดนคนอื่นด่าว่าเกาะผู้หญิงแล้วรู้สึกไม่พอใจหรอกใช่มั้ย? ดังนั้นจึงรีบอยากจะขึ้นเป็นท่านประธานของบริษัทสักแห่ง คลายข้อสงสัยของคนภายนอก?”

ถังเฉาหัวเราะออกมา แม้แต่จะอธิบายยังขี้เกียจ

“งั้นก็โอเค เห็นแก่ที่นายเป็นเขยแต่งเข้าบ้านที่ลำบาก ฉันก็ให้โอกาสในการแย่งชิงอย่างยุติธรรมกับฉัน”

หูเข่อเฟิงมองดูถังเฉาอย่างสูงส่ง น้ำเสียงนิ่งๆ เหมือนกับว่าการให้โอกาสนี้ เป็นความใจบุญอย่างมากต่อเขา

“ท่านประธานใหญ่ครับ อย่าเสียเวลากับเขาเลย ผมจัดการให้คุณเอง!”

เจิงเทียนเสียงที่อยู่ด้านหลังพูดด้วยสีหน้ามืดครึ้ม

ถังเฉากลับโบกมือ “นายแน่ใจ?”

“ใช่แล้ว พวกเรามาเล่นเกมหนึ่ง ชื่อเกมก็คือ ‘ซ่อนหา’”

ใบหน้าของหูเข่อเฟิงมีรอยยิ้มที่ร้ายกาจ “พวกขยะอย่างตระกูลเสิ่นพวกนั้นยกตำแหน่งท่านประธานให้นายแล้วก็จริง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านายจะเป็นท่านประธานจริงๆ แม้ว่านายจะมีสัญญาการถ่ายโอน แต่ถ้าไม่มีคะแนนเสียงจากการประชุมผู้ถือหุ้นบริษัท นายก็ไม่สามารถอยู่ตำแหน่งนี้ได้”

ถังเฉาไม่ได้พูดอะไร ฟังหูเข่อเฟิงพูดต่อไป

“ฉันเองก็ด้วย หากไม่มีคะแนนเสียงจากผู้ถือหุ้นพวกนี้ ก็ไม่สามารถขึ้นไปอยู่ตำแหน่งนี้ได้ ดังนั้น จึงได้มีเกม ‘ซ่อนหา’ นี้ขึ้นมา”

“หุ้นส่วนเล็กใหญ่รวมทั้งสิ้นมี 12 คน พวกเราทั้งสองฝ่าย ต่างก็มีเวลา 12 วัน เพื่อจะได้รับการสนับสนุนจากผู้ถือหุ้นพวกนี้ หลังจาก 12 วัน ใครที่ได้รับคะแนนเสียงเยอะ คนนั้นก็เป็นท่านประธานคนใหม่ เป็นไง?”

ถังเฉาไม่พูดอะไร แต่หูอี้ซานรีบแย้ง “ไม่ได้ นี่ไม่ยุติธรรมต่อพวกเราสักนิด คนในจวี้เฟิงกรุ๊ปล้วนเป็นคนของนาย นายต้องการการสนับสนุนจากพวกเขานั้นง่ายมากจะตาย!”

“แน่นอนว่าไม่ใช่”

ที่ไม่คาดคิดคือ หูเข่อเฟิงส่ายหัว “จวี้เฟิงกรุ๊ปก่อตั้งโดยคนรุ่นก่อนที่ฉันไม่รู้ชื่อแม้แต่คนเดียว หมายความว่า สมาชิกผู้ถือหุ้นกลุ่มแรก ฉันเองก็ไม่รู้ว่าใคร ดังนั้น นี่เป็นเกมที่ยุติธรรมต่อทั้งสองฝ่าย”

หูอีซานก็ยังไม่เชื่อ กำลังจะแนะนำถังเฉาว่าอย่าตกลง แต่ถังเฉากลับยิ้มเล็กน้อย “ได้แน่นอน”

หูเข่อเฟิงอึ้งไปเล็กน้อย ไม่คิดเลยว่าถังเขาจะตอบตกลงเร็วขนาดนี้ ไม่นานก็ยิ้มเยาะใส่ “พนันตำแหน่งท่านประธานของจวี้เฟิงกรุ๊ปนั้นน้อยเกินไป จะเพิ่มเดิมพันของเกมสักหน่อยมั้ย?”

“เพิ่มยังไง?”

ถังเฉายีตาเล็กน้อย ท่าทางใจเย็น

ใบหน้าของหูเข่อเฟิงมีรอยยิ้มที่ร้ายกาจ “ถ้าหากนายแพ้ ฉันจะเอาลี่จิงกรุ๊ปของเมียนาย!”

“ไม่มีปัญหา!”

หูเข่อเฟิงอึ้งไปสักพักในทันที รอยยิ้มเยาะเย้ยบนใบหน้าของถังเฉา ทำเอาเขาไม่มีความมั่นใจ

ถังเฉายื่นนิ้วมือหนึ่งออกมาชี้ไปที่ขาของเขา “ถ้าหากนายแพ้ ฉันจะเอาขาข้างหนึ่งของนาย”

หูเข่อเฟิงใจกระตุกในทันที มีความรู้สึกเหมือนถูกสัตว์ร้ายเล็งไว้ แต่ว่าไม่นาน เขาก็ใจกล้าแล้วตกลงไป

“ดี! เพื่อเป็นการป้องกันการโกง ฉันเชิญเพื่อนสนิทในวัยหนุ่มของผู้ก่อตั้งจวี้เฟิงกรุ๊ปมาเป็นพยาน!”

เพิ่งพูดจบ ชายแก่ผมหงอกคนหนึ่งก็เดินเข้ามา ถือไม้เถ้าไว้ไม้หนึ่ง ท่าทางมีอำนาจ แล้วพยักหน้าให้ทุกคนเล็กน้อย

“งั้นก็….คำไหนคำนั้น!”

ถังเฉาและหูเข่อเฟิงลุกขึ้นพร้อมกัน และมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นชา