บทที่186 ชื่อรหัส ‘ค้างคาว’
“อย่านะ!”
หลินชิงเสว่มองไปที่ถังเฉาที่เหมือนเทพสังหารด้วยดวงตาสีแดง และใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด
ต่งอี้สิงเคยทำร้ายเธอก็จริง แต่มันก็ไม่ควรเอามาเป็นเหตุผลในการฆ่าคน
เธอเป็นภรรยาของถังเฉา ตอนนี้เธอเห็นถังเฉากำลังจะฆ่าคนเพราะเธอ หัวใจของเธอไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งเลย แต่กลับรู้สึกทุกข์ทรมานมากกว่า
เมื่อห้าปีก่อนเธอกับถังเฉาถูกจับตัวไปที่โกดังของท่าเรือหมิงจู ในเวลานั้นฤทธิ์ยาในร่างกายของถังเฉาเริ่มมีผล และหลินชิงเสว่เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่อยู่ข้างๆเขา ดังนั้นเธอจึงถูกทำลายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
คืนนั้นเป็นนรกสำหรับเธอ และมันยังทำให้ร่างกายและจิตใจของหลินชิงเสว่ได้รับบาดเจ็บสาหัสด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เธอรู้ว่าตัวเองท้องเพราะเหตุนี้ เธอจึงมีความคิดที่จะกระโดดลงจากตึกเพื่อฆ่าตัวตายอยู่พักใหญ่
อย่างไรก็ตามเธอยังคงยืนกรานและให้กำเนิดทารกในท้องซึ่งเป็นสายเลือดของเธอและถังเฉา
ตอนนี้ชีวิตเธอเริ่มดีขึ้นแล้ว เมื่อเทียบกับการปล่อยให้ถังเฉากลายเป็นฆาตกรเพราะเธอแล้ว เธอยอมทนทุกข์ทรมานดีกว่า
เสียงของเธอเหมือนเสียงร้องอันเศร้าโศกของนกกาเหว่า มันเศร้าจนทำให้คนที่ได้ยินเสียใจและน้ำตาไหลตาม
ร่างกายของถังเฉาก็สั่นอย่างรุนแรงเช่นกัน แต่เขาก็ยังไม่กลับตัวกลับใจ ความเป็นปรปักษ์ในใจเขาเพิ่มมากขึ้น เขาจ้องมองไปที่ต่งอี้สิงและคำรามออกมา
“บอกมา! ใครให้วิดีโอคุณ!”
เท้าของต่งอี้สิงลอยอยู่กลางอากาศ ร่างกายของเขาเสียการทรงตัวและใบหน้าของเขาตกใจอย่างมาก
หอหมิงจูเป็นอาคารที่สูงเป็นอันดับสามของโลก อาคารมีความสูงเสียดฟ้า ผู้คนและรถยนต์หรือแม้กระทั่งตึกสูงที่อยู่ด้านล่างล้วนมีขนาดเล็กเท่ามด ถ้าตกลงไปจากที่นี่จะต้องเละตุ้มเป๊ะอย่างแน่นอน
ยิ่งในเวลานี้ลมแรงฝนหนักและฟ้าร้องดังก้อง อาคารยิ่งสูงโอกาสที่จะถูกฟ้าผ่าก็ยิ่งมาก และตอนนี้ชีวิตของเขาไม่ได้อยู่ในมือของถังเฉาเท่านั้น แต่ยังต้องกังวลเรื่องที่ตัวเองอาจจะโดนฟ้าผ่าด้วย
สายฟ้ากระจายไปทั่วท้องฟ้า ระยะห่างระหว่างทั้งสองนั้นใกล้มาก—- เขาสามารถมองเห็นเส้นของสายฟ้าด้วยซ้ำ
“ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!”
ต่งอี้สิงเปียกโชกไปทั้งตัว ผมก็ยุ่งเหยิงไปหมด และเขาไม่สามารถลืมตาได้ด้วยซ้ำ ได้แต่ร้องขอความช่วยเหลือ
อย่างไรก็ตามหอหมิงจูนั้นสูงมาก ต่งอี้สิงที่ถูกแขวนไว้ตามลำพังนั้นก็เหมือนกับมดน้อย และจะไม่มีใครเห็นเขาอย่างแน่นอน
สายตาของถังเฉาเย็นชากว่าเดิม และเขาจะไม่ปล่อยเขาไปจนกว่าต่งอี้สิงจะพูดออกมา
“ฉันจะนับหนึ่งถึงสาม ถ้าคุณยังไม่พูดก็บอกลาโลกไปเลย”
หลังจากที่เขาพูดจบอย่างเฉยเมยการนับถอยหลังก็เริ่มขึ้น
“สาม”
“ถังเฉาคุณรู้ไหมว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่?”
เสิ่นชิงหยุนที่อยู่ด้านหลังเขากรีดร้องด้วยความตกใจและความโกรธ: “เขาเป็นนายน้อยของตระกูลต่ง และเป็นทายาทโดยตรงของตระกูลต่งด้วย ถ้าคุณกล้าฆ่าเขา ตระกูลต่งจะไม่ปล่อยคุณไว้แน่!”
แม้ว่าจะเป็นคำขู่ แต่คำพูดของเขาก็เต็มไปด้วยความกลัว ดูแล้วมันเป็นการแข็งนอกอ่อนในมากกว่า
ถังเฉาหยุดการนับถอยหลังลง และยืนอยู่อย่างเงียบๆราวกับรูปสลัก
เสิ่นชิงหยุนคิดว่าถังเฉากลัว เขาจึงโล่งใจและพูดต่อว่า: “มีอะไรพูดกันดีๆก็ได้ คุณปล่อยอี้สิงลงมาก่อน ตอนนี้ก็ยังไม่สายเกินไปที่จะกลับตัวกลับใจ”
ทันทีที่เสิ่นชิงหยุนพูดจบ เขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะที่ทุ้มต่ำของถังเฉาดังขึ้น
ร่างกายของเขาทั้งสูงทั้งตรง ราวกับว่าเขาสามารถเข้าถึงดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ที่สูงตระหง่านบนท้องฟ้า
“ขออภัยด้วย กระดูกสันหลังส่วนคอของฉันไม่ดีนัก ฉันเลยไม่ชอบหันศีรษะ”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา สีหน้าของทุกคนก็ซีดอีกครั้ง ใจที่เพิ่งวางลงได้ไม่นาน ก็ถูกห้อยขึ้นอีกครั้ง
คำพูดของถังเฉาที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าดังไปทั่วห้อง
“เป็นเวลาห้าปีแล้ว ในห้าปีที่ผ่านมาภรรยาและลูกสาวของฉันถูกข่มเหง ฉันถังเฉาไม่เคยโทษฟ้าโทษดินเลย สิ่งที่ฉันเกลียดคือการที่คนอื่นคุกคามภรรยาและลูกสาวของฉัน และวันนี้ถ้าเขาไม่บอกความจริงมา สมาชิกตระกูลต่งทุกคนจะถูกฝังเพราะเขา!”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ผู้หญิงที่แต่งตัวเป็นเลขาที่อยู่ข้างหลังซงเยรูก็ตัวสั่นขึ้นมา และแม้แต่เสียงของเธอก็สั่นลึกเข้าไปในจิตวิญญาณของเธอ
“คุณหนูค่ะ คนคนนี้ … อย่าไปยุ่งกับเขาเด็ดขาด เขาเป็นผู้แข็งแกร่งที่ไม่มีใครเทียบได้!”
การบีบบังคับบางอย่างจะมีแต่คนในเท่านั้นที่จะรู้สึกได้ เธอคิดว่าเธอเป็นปรมาจารย์แล้ว แต่เมื่อเผชิญกับถังเฉาที่โกรธเกรี้ยวในตอนนี้เธอยังคงอ่อนแอเหมือนมด
ใบหน้าของซ่งหรูอี้ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อมองไปที่ถังเฉาเธอพึมพำด้วยความซับซ้อนว่า: “ถังเฉา ในช่วงห้าปีที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นกับคุณกันแน่… ”
เธอเคยตรวจสอบข้อมูลของถังเฉาแล้ว มีข้อมูลตั้งแต่เกิดจนถึงปัจจุบันยกเว้นช่วงห้าปีนั้นมันมีเพียงความว่างเปล่า
ไม่ว่าเธอจะใช้ความสัมพันธ์แบบไหนเธอก็หาไม่เจอ ราวกับว่าถังเฉาได้ระเหยหายไปในช่วงห้าปีนั้น
มีเพียงสองผลลัพธ์สำหรับบุคคลเช่นนี้ ไม่ใช่เพราะไปอาศัยอยู่อย่างสันโดษในภูเขาและป่าไม้เพื่อห่างจากสังคม หรือไม่ก็ … สถานะของเขาสูงส่งจนยากที่จะเข้าใจได้!
สองวินาทีผ่านไปอย่างรวดเร็ว และปากของถังเฉาก็โค้งขึ้นด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา
“หมดเวลาแล้ว ไปตายซะ”
หลังจากพูดจบเขาก็ปล่อยคอของต่งอี้สิง
เวลาดูเหมือนจะหยุดลงชั่วขณะ และรูม่านตาของต่งอี้สิงหดตัวลงอย่างรวดเร็ว และสีหน้าของคนอื่นๆก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
ตอนที่ถังเฉาปล่อยมือ ต่งอี้สิงรู้สึกว่าโลกนี้เงียบสนิทไปชั่วขณะหนึ่ง ร่างกายของเขาจมลงอย่างรวดเร็วราวกับว่าเขาได้ตกลงไปในทะเล
หลังจากที่เขากลับมามีสติสัมปชัญญะเขาก็กรีดร้องอย่างสิ้นหวัง: “ไม่นะ—- ”
เขายังไม่ได้เป็นหัวหน้าตระกูลต่งเลย เขายังไม่ได้แต่งงานและยังไม่ได้มีความสุขกับโลกที่สวยงามและเต็มไปด้วยความบาปนี้เลย … เขายังมีอีกหลายอย่างที่ต้องทำเขายังอยากตายตอนนี้!
ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็แข็งตัวราวกับว่าถูกใครบางคนดึงไว้อย่างรุนแรง
เขาลืมตาขึ้นมาด้วยความอดใจไม่ไหว และในขณะที่เขาลืมตาขึ้นเขาก็แทบจะเป็นลม
ตึกสูงและยานพาหนะมีขนาดเล็กเท่าฝุ่น มีเพียงแหล่งกำเนิดแสงสีแดงเขียวขนาดเล็ก และตัวเขาถูกแขวนกลับหัวไว้ที่หอหมิงจู
ในขณะที่เขากำลังจะล้มลง ถังเฉาคว้าเท้าของต่งอี้สิงไว้ด้วยมือข้างหนึ่งและมองเขาอย่างเย็นชา: “คุณรู้สึกถึงความตายหรือยัง?”
ใบหน้าของต่งอี้สิงหวาดกลัวและเขาไม่มีแรงแม้แต่จะพูด
“คราวหน้าฉันจะไม่ดึงคุณอีก”
ประโยคต่อมาของถังเฉาได้ตัดสินประหารชีวิตเขาอีกครั้ง ทำให้ต่งอี้สิงตกใจและกลัวอย่างมาก
ความแข็งแกร่งของถังเฉากำลังอ่อนแอลงเรื่อยๆ และต่งอี้สิงสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าร่างกายของเขากำลังทรุดลงเรื่อยๆ
ในที่สุดเขาก็ทรุดตัวลงและพูดเสียงดังว่า: “ฉันพูด! ฉันพูด! คุณอย่าโยนฉันลงไปนะ!”
ถังเฉาบีบข้อเท้าของเขาแน่นอีกครั้งและมองเขาอย่างเย็นชา
ช่องท้องของต่งอี้สิงยังคงใช้กำลังอย่างต่อเนื่อง เขาโค้งงอร่างกายส่วนบนของเขา และพูดด้วยแรงทั้งหมดของเขา: “ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใครฉันรู้แค่ว่าเขาสวมหน้ากากค้างคาว ดังนั้นชื่อรหัสของเขาก็คือ ‘ค้างคาว’ ”
แม้ว่าเสียงของต่งอี้สิงจะดัง แต่ลมและฝนข้างนอกก็ดังกว่า ดังนั้นมีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน
แต่ก็มีแววเย็นชาปรากฏขึ้นในสายตาของถังเฉา เนื่องจากข้อมูลที่เขาให้มานั้นไม่มีประโยชน์เลย
ทันใดนั้นต่งอี้สิงก็ตื่นตระหนกและตะโกนว่า: “ฉันไม่ได้โกหกคุณเขาเรียกว่าค้างคาวจริงๆ และฉันรู้เพียงแค่นี้จริงๆ!”
เมื่อถังเฉาเห็นว่าเขาไม่ได้โกหก เขาก็คิ้วขมวดทันที และชายที่สวมหน้ากากค้างคาวเขาจะไปหาเจอได้อย่างไร?
ในเมื่อไม่มีปมใดๆในใจ ถังเฉาก็ไม่ต้องการคิดมากอีกต่อไป ดวงตาของเขาก็มืดมนอีกครั้ง: “แม้ว่าสิ่งที่คุณพูดจะเป็นความจริง คุณก็ใช้วิดีโอมาข่มขู่ภรรยาของฉันและทำให้เธอคุกเข่าลง นี่ก็เป็นความจริงเช่นกัน คุณก็ยังสมควรตายอยู่ดี!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ความหวาดกลัวก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของต่งอี้สิงก็อีกครั้ง: “ไม่นะ! ฉันบอกทุกอย่างที่ฉันรู้แล้ว คุณจะฆ่าฉันไม่ได้นะ!”
แต่แล้วถังเฉายังคงไม่เคลื่อนไหว และความเป็นปรปักษ์ในใจของเขากระตุ้นให้เขาฆ่าต่งอี้สิง
ในขณะที่เขากำลังจะปล่อยมือ จู่ๆอ้อมกอดที่นุ่มนวลและอบอุ่นก็มาจากด้านหลังเขา
สิ่งที่มาพร้อมกันคือเสียงพึมพำที่สิ้นหวังของหลินชิงเสว่
“หยุดเถอะ ถือว่าทำเพื่อฉันกับเสี่ยวลี้ อย่าฆ่าใครเลย”
