บทที่176 กิจกรรมยามค่ำคืนของสามีภรรยา
ท่ามกลางแสงสลัวของโคมไฟภายในห้อง นอกจากเสียงลมหายใจที่แผ่วเบาของถังเสี่ยวลี้แล้ว ไม่มีเสียงอื่นอีก
หลินชิงเสว่มีสีหน้าซับซ้อนมองไปที่ถังเฉา ถังเฉาก็รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญ
หลินจ้าวหยูนเป็นน้องสาวของเธอ แต่กลับมีความรักกับพี่เขยของเธอ จากนี้ไป ทั้งสามควรจะมีปฏิบัติต่อกันอย่างไร?
“เธอคือน้องสาวของฉัน ฉันไม่อยากให้เธอพบกับความเจ็บปวดใด ๆ”
หลินชิงเสว่จ้องมองถังเฉาด้วยความสงบนิ่ง พูดถามเบา ๆว่า: “แต่ว่าคุณเป็นสามีของฉัน”
“เข้าใจแล้ว”
ถังเฉายิ้มเจื่อน ๆ แล้วพูดว่า: “เรื่องนี้ผมจะหาเวลาพูดคุยกับเธอ”
“ขอบคุณมาก”
สีหน้าของหลินชิงเสว่ผ่อนคลายขึ้นบ้าง ยังคงเหลือความกังวลอยู่เล็กน้อย
เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะพึ่งพาอาศัยผู้ชายคนนี้ แต่หลังจากได้อยู่ด้วยกันมาสักระยะ เธอพบว่าเธอคิดผิด
ไม่ว่าเรื่องในหรือนอกบ้าน ถังเฉาจะเป็นคนที่ออกมาแก้ไขเป็นคนแรก บ่อยครั้งเป็นเรื่องที่น่ากลัว เขากลับเปลี่ยนเป็นคนละคนอย่างไร้ร่องรอย
ใช่แล้ว
หลินชิงเสว่รู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่อยู่ตัวคนเดียวเหมือนกับเมื่อห้าปีก่อน
“ไม่มีอะไร นอนหลับเถอะ”
ถังเฉายิ้มเจื่อน ๆขอไปที เขารู้ว่าเรื่องนี้มีเพียงเขาต้องไปพูดคุยเอง ถ้าหากเป็นหลินชิงเสว่ไปคุยเรื่องนี้กับหลินจ้าวหยูนเอง จะเกิดความแตกร้าวระหว่างพี่น้องได้
“ฉันไปอาบน้ำก่อน” จู่ ๆ หลินชิงเสว่ก็พูดออกมา
ถังเฉาตะลึงครู่หนึ่ง เธอไม่ใช่เพิ่งอาบน้ำมาไม่ใช่หรือ ทำไมยังไปอีกล่ะ?
จากนั้นราวสี่สิบนาที หลินชิงเสว่ออกมาจากห้องน้ำ
ถังเฉาเงยหน้ามองโดยไม่รู้ตัว แม้ว่าจะเงยหน้ามองเพียงครู่เดียว เขาไม่อาจจะละสายตาไปได้
เมื่อก่อนหลินชิงเสว่อาบน้ำออกมา ต้องแต่งตัวเรียบร้อย สวมเสื้อนอนปกคลุมมิดชิด แต่วันนี้กลับห่อตัวด้วยผ้าขนหนูสีขาวเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น
ผมยาวสลวยเปียกชุ่ม หยดน้ำหยดลงอย่างต่อเนื่อง หลินชิงเสว่ที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ ทั้งตัวผิวขาวนุ่มราวหิมะขาว ยังมีละอองไอน้ำที่ฟุ้งกระจาย
ทันใดนั้น ลมหายใจของถังเฉาก็เปลี่ยนเป็นถี่ขึ้น
“ชิงเสว่ คุณ……จะทำอะไร?”
“หรือว่าคุณไม่ชอบ?”
หลินชิงเสว่นอนลงข้างๆ เขา แม้แต่เธอเองหายใจถี่ขึ้นเช่นกัน ใบหน้าแดงก่ำ แต่สีหน้าก็ยังคงเย็นชาเหมือนเมื่อก่อน
“ชอบอะไร?”
มีกลิ่นหอมโชยมา จากนั้นกลิ่นหอมจาง ๆ ก็ตลบอบอวน ช่วยปลุกเร้าอารมณ์ความรู้สึกของถังเฉาสุดจะเปรียบ
หลินชิงเสว่มองเขาและพูดว่า: “เมื่อห้าปีก่อน สิ่งที่คุณทำเพื่อฉัน”
กระซิบ—-
เมื่อพูดคำนี้ออกมา ถังเฉารีบสูดลมเย็นเข้าเต็มปอด สายตาจ้องมองหลินชิงเสว่ ถึงตอนนี้ ลืมในสิ่งจะพูดไปหมดแล้ว
“ครึ่งเดือนที่ผ่านมา ฉันคิดมากมาย”
หลินชิงเสว่พูดต่ออีกว่า: “ฉันยอมรับคุณได้แล้ว คุณคือสามีของฉัน และเป็นพ่อของเสี่ยวลี้ ดังนั้นพวกเราไม่ได้มีความสัมพันธ์กันเพียงแค่ในนาม คุณสามารถทำได้ทุกอย่างตามใจที่คุณอยากจะทำ”
คำพูดประโยคนี้ ทำให้ถังเฉาประทับใจมาก แต่เขายังคงส่ายหน้าอย่างจริงจัง: “ชิงเสว่ ขอบคุณเธอมาก แต่ สิ่งนี้ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่ผมต้องการ”
“ผมเคยพูดไว้ว่า ผมจะให้คุณรักผมอย่างแท้จริง แต่คุณในตอนนี้ ยังไม่มีความรู้สึกถึงขั้นนั้น”
สีหน้าสะเทือนใจของหลินชิงเสว่ กัดริมฝีปากเบาๆ ตกอยู่ในความเงียบ
ถังเฉายังพูดอีกว่า: “แต่ว่า ผมสามารถทำเรื่องอื่นกับคุณได้”
พูดจบ ก็ไม่สนใจสายตาสงสัยของหลินชิงเสว่ พลิกตัวกลับไป โน้มตัวเข้าหาเรือนร่างของหลินชิงเสว่
“คุณ คุณคิดจะทำอะไร?”
คำพูดเมื่อครู่ ได้ทำให้อารมณ์เร่าร้อนชั่ววูบของหลินชิงเสว่พลันดับสลายในทันที จ้องมองถังเฉาที่กำลังโน้มตัวลงบนร่างกายของตน หลินชิงเสว่ถึงกับตกใจมาก
ถังเฉาไม่พูดอะไร เพียงแค่กวาดสายตาไปที่เรือนร่างของหลินชิงเสว่ ค่อย ๆ โน้มกายเธอให้นอนลง
……
ไม่นาน ในห้องที่มืดสลัว มีเสียงร้องทุ้มเบาของหลินชิงเสว่ดังขึ้น
ถังเฉานั่งยอง ๆด้านหน้าหลินชิงเสว่ สองมือค่อยๆ บีบนวดคลึงที่ข้อเท้าของเธอ
ที่ฝ่าเท้ามีจุดฝังเข็มหลายจุด ถังเฉากดจุดซานหลี่、 จุดต้าตวน、จุดหยงฉวน สามจุดสำคัญให้กับหลินชิงเสว่อย่างต่อเนื่อง ทำให้เลือดลมไหลเวียนสะดวก
“วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ”
ถังเฉาหยุดพักลงอย่างเหนื่อยหอบ
หลินชิงเสว่ที่กำลังมีความสุข ขมวดคิ้วทันที พูดกวนโทสะไปว่า: “ไม่ได้ ลุกขึ้นมาทำต่อ ทำได้แค่ยี่สิบนาทีก็ไม่ไหวแล้ว ช่างไม่ได้ความจริง ๆ!”
ถังเฉาชักสายตาใส่ พูดอธิบายอย่างอดทน: “กระตุ้นการไหลเวียนเลือดไม่ควรทำบ่อยๆ มิเช่นนั้นจะทำให้จุดที่กดอ่อนแอได้”
หลินชิงเสว่ต้องยอมแพ้ในที่สุด แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะถามต่ออีกว่า: “เช่นนั้นเดือนละหนึ่งครั้ง โอเคมั้ย?”
“ไม่มีปัญหา”ถังเฉายิ้มแล้วพยัคหน้า
ไม่นาน หลินชิงเสว่หลับไปโดยไม่รู้สึกตัว ถังเฉาห่มผ้าห่มให้เธอ ก็หลับลงด้วยความเหนื่อยล้า
ชั้นล่าง
หลินจ้าวหยูนนอนอยู่บนเตียงคนเดียว ทั้งสองหูก้องไปด้วยเสียงของพี่สาว อารมณ์สับสนอย่างมาก
เรื่องที่น่าอารมณ์เสีย ไม่ใช่แค่เรื่องหลินชิงเสว่กับถังเฉา หลินจ้าวหยูนที่เป็นคนก่อเหตุก็ยิ่งคิดไม่ตกมากขึ้น
“บางที ฉันไม่ควรทำลายความสุขของพี่สาวนะ……”
มองดูดวงจันทร์บนท้องฟ้า เธออยากหัวเราะออกมา แต่ว่า หัวเราะไม่ออก
—-
เช้าตรู่ของวันที่สอง เนื่องจากเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์สองวันติดกัน บวกกับเมื่อคืนนวดให้หลินชิงเสว่ ใช้แรงไปไม่น้อย ถังเฉาเลยตื่นสายไปหน่อย
ขณะที่เดินลงมาก็พบว่า ตนเองตื่นสายที่สุด
หลินจ้าวหยูนนอนอยู่ที่โซฟาไม่พูดอะไรสักคำและถังเสี่ยวลี้กำลังแย่งกินขนม ส่วนหลินชิงเสว่นั่งอยู่ข้าง ๆ ในมือถือกาแฟลาเต้เข้มอ่านหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับเศรษฐกิจ—-เป็นเรื่องที่เธอต้องอ่านทุกวัน
“พี่เขย!”
มองเห็นถังเฉาลงมา หลินจ้าวหยูนรีบพูดทักทาย ดวงตาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น: “ทำไมตื่นสายจัง หรือว่าเมื่อคืนพี่สาวฉันจะดุเดือดไปหรือเปล่า ทำให้คุณเหนื่อยขนาดนี้เลย?”
“……”
พูดคำพูดนี้ ถังเฉาและหลินชิงเสว่ทั้งคู่ สะดุ้งเล้กน้อย นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ
โดยเฉพาะหลินชิงเสว่ วางหนังสือพิมพ์ แววตาคู่แสดงความขุ่นเคือง: “หลินจ้าวหยูน เธอพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน?”
“ฉันก็ไม่พูดอะไร แต่กิจกรรมเมื่อคืนฉันได้ยินทั้งหมดแล้ว”
หลินจ้าวหยูนพูดไม่มีท่าทีเคอะเขิน ยังเลียนแบบเรื่องราวของทั้งคู่: “ อ่ะ ออกแรงหน่อย—- ไม่รู้ว่าเมื่อคืนใครเป็นคนพูดคำนี้”
“นี้คือ……”
สีหน้าของหลินชิงเสว่เปลี่ยนเป็นเขินอายในทันที ไม่กล้าสบสายตา
ถังเฉากระแอมไปครั้งหนึ่งพูดว่า: “จ้าวหยูน เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด—-”
“ไม่ต้องอธิบาย อธิบายไปก็เหมือนปิดบัง ยิ่งปิดบังก็ยิ่งเป็นความจริง”
หลินจ้าวหยูนไม่ให้โอกาสถังเฉาได้อธิบาย จากนั้นพูดกับถังเสี่ยวลี้ว่า: “เสี่ยวลี้ เธอจะมีน้องชาย หรือน้องสาวในเร็วๆ นี้แล้ว”
“จริง ๆ เหรอ?”
ถังเสี่ยวลี้ได้ฟัง ตบมือดีใจทันที: “ดีจัง ฉันอยากมีน้องชายตัวน้อย!”
“หลินจ้าวหยูน!”
หลินชิงเสว่โกรธมาก ทั้งอายทั้งโมโห มองหลินจ้าวหยูนเดินจากไป
หลินจ้าวหยูนหัวเราะคิกคัก รีบวิ่งขึ้นไปชั้นสองอย่างว่องไว ไม่ให้หลินชิงเสว่ตามทัน
ดูแล้วตามไม่ทัน หลินชิงเสว่ก็ไม่คิดจะไล่ตาม หยิบกระเป๋าเตรียมออกจากบ้าน
ชั้นบน หลินจ้าวหยูนยื่นหัวออกมาด้วนท่าทีสอดรู้สอดเห็น: “พี่สาว คุณจะไปทำอะไร?”
“ฉันจะไปบริษัท”
หลินชิงเสว่ตอบด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
“ไม่ใช่มั้งพี่ วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์นะ คุณยังจะไปทำงานอีกเหรอ?”
หลินจ้าวหยูนเบิกตาโตประหลาดใจ พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า: “พวกเราสองพี่น้อง นานแล้วที่ไม่ได้ไปเดินช้อปปิ้งกินข้าวด้วยกัน คุณก็ไม่คิดจะพาไปเที่ยวบ้าง”
หลินชิงเสว่ไม่พูดจา เผยให้เห็นสีหน้าไม่สบายใจ
ห้าปีมานี้ เธอผ่านอะไรมาบ้าง
เก็บความโกรธ ความผิดหวังไว้ในใจ เก็บกดอยู่ในส่วนลึกในใจ ทำให้ตนเองยุ่งนิดหน่อย ถึงจะทำให้เธอรู้สึกมีคุณค่าในตัวเอง
แต่เมื่อ เป็นความต้องการของน้องสาวตนเอง เธอก็ไม่สามารถปฏิเสธ
“โอเค ฉันไปเปลี่ยนชุดก่อน”
พูดจบ หลินชิงเสว่ ขึ้นไปข้างบน
อาศัยโอกาสที่หลินชิงเสว่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า หลินจ้าวหยูรีบส่งสายตาให้ถังเฉาทันที
ถังเฉาโบกมือ: “พวกคุณไปเถอะ ผมอยู่บ้านกับเด็กเอง”
หลินจ้าวหยูนเปลี่ยนสีหน้า แล้วพูดว่า: “ฉันให้พี่สาวฉันพาฉันไปเดินเที่ยว คุณก็ไปด้วยกัน”
“ผู้หญิงอย่างพวกคุณไปเดินช้อปปิ้งกัน ผมไปทำอะไร?”
ถังเฉากำลังอุ้มถังเสี่ยวลี้ หยิกไปที่แก้มนุ่ม ๆ ของถังเสี่ยวลี้ เขามองว่าการเดินช้อปปิ้งไม่สนุกเท่ากับการอยู่บ้านเล่นกับลูก
“คุณเป็นผู้ชายหัวโบราณเสียจริง จะจีบพี่สาวของฉันสำเร็จได้อย่างไร?”
ท่าทางของหลินจ้าวหยูนเหมือนไม่สมดังที่หวังไว้ พูดด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง: “ฉันทำอย่างนี้ก็เพื่อคุณนะ!”
“อีกสักครู่ ฉันจะอุ้มเสี่ยวลี้ไปเดินเล่นที่อื่น ให้คุณสองคนได้มีโอกาสอยู่ด้วยกัน—-”
ยังไม่ทันพูดจบ เสียงรองเท้าส้นสูงดังมาจากชั้นบน
ถังเฉาหันกลับไปมอง มองเพียงแวบเดียว มองตาค้าง
