มาซาฮิโกะ ไม่สามารถรอถึงวันพรุ่งนี้ได้ เพราะเขาอดใจไม่ไหวที่จะแสดงผลงานของเขาให้ โทบิรามะ ดู ดังนั้นเขาจึงไปหา โทบิรามะ ทันที
เมื่อ มาซาฮิโกะ แสดงดาบที่เขาสร้างขึ้นให้ โทบิรามะ ดู โทบิรามะ ก็ตกตะลึง
“ท่านปู่…ท่านไปเรียนตีเหล็กมาเหรอ?”
“เรียนงั้นเหรอ? ฉันทำเป็นมาตั้งนานแล้ว ท่านเห็นดาบนี้ไหมละ? ฉันตีมันขึ้นมาเอง” มาซาฮิโกะ รู้สึกเหมือน โทบิรามะ กำลังสงสัยในตัวเขา
โทบิรามะ หยิบดาบมาจาก มาซาฮิโกะ และตรวจสอบมันอย่างละเอียด แล้วเขาก็พบว่าแม้มันจะมีความคมมาก แต่มันก็เหมือนกับดาบธรรมดา ๆ ทั่วไป
โทบิรามะ มองดูดาบเล่มนั้นอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดออกมาตรง ๆ ว่า “มันก็…เหมือนกับดาบธรรมดา ๆ นิครับ”
“อะไรนะ?! งั้นลองดูนี่! ระวังด้วยละ!” มาซาฮิโกะ พูดด้วยความโมโหเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เค้นจักระเข้าไปในดาบจักระของเขา ทันใดนั้นใบดาบก็ส่องแสงสว่างออกมา
“เข้าใจรึยัง?” มาซาฮิโกะ ถามด้วยความฉุนเฉียว
“โอ้โห…ผม…ตาเกือบบอดเลยนะเนี่ย” โทบิรามะ พูดขณะหลับตาปี๋ พร้อมกับยิ้มออกมาอย่างไม่มีทางเลือก
มาซาฮิโกะ “ …”
เมื่อ มาซาฮิโกะ เห็นดังนั้น เขาจึงแสดงความสามารถที่แท้จริงของดาบเล่นนี้ให้เขาดู นั้นก็คือมันมีคุณสมบัติคล้ายกับ มีดคุไน ที่ใช้ในวิชา เทพอัสนีเวหา นั้นเอง
หลังจากแสดงความสามารถและอธิบายความสามารถทั้งหมดของดาบที่เขาสร้างขึ้นมาให้ โทบิรามะ ฟังแล้ว โทบิรามะ ก็รู้สึกสนใจและพูดออกมาว่า
“ท่านปู่ จากที่เห็น ดาบเล่นนี้เป็นต้นแบบที่ดีเลยนะครับ…ท่านเคยบอกว่าท่านจะทำดาบให้ผม…ตกลงครับ แต่ตอนนี้โรงตีเหล็กคงจะปิดแล้ว งั้นเอาไว้เราค่อยไปพรุ่งนี้ก็แล้วกันนะครับ”
“ยังหลอก มันยังเปิดอยู่ มันจะยังไม่ปิดตราบใดที่ช่างตีเหล็กยังต้องการใช้มัน เราสามารถไปทำดาบของท่านตอนนี้ได้เลย” มาซาฮิโกะ พูดด้วยรอยยิ้ม
โทบิรามะ ทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินตาม มาซาฮิโกะ ไป
แต่ระหว่างทางนั้น นินจาคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าทั้งคู่
“ท่านโทบิรามะ ท่านฮาชิรามะ ต้องการพบท่านครับ”
โทบิรามะ ดูมีความสุขขึ้นมาทันที ในขณะที่ มาซาฮิโกะ กลับรู้สึกหงุดหงิด
แต่ด้วยความอยากรู้ มาซาฮิโกะ ก็ได้ตาม โทบิรามะ ไปที่ห้องทำงานของผู้นำตระกูล
ทำไม ฮาชิรามะ ถึงเรียกหา โทบิรามะ ในเวลาแบบนี้”
…
ที่ห้องทำงานของผู้นำตระกูล
“มาแล้วเหรอ” ฮาชิรามะ พูดขึ้นทันทีเมื่อพวกเขาเปิดประตูเข้ามา จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “เกิดอุบัติเหตุขึ้นในโรงตีเหล็ก”
“เกิดขึ้นได้ยังไง ท่าพี่?!” โทบิรามะ ถามกลับไปด้วยความตกใจและสับสน
“เตาหลอมระเบิด จากการตรวจสอบแล้วพบว่าเตาหลอมเตานั้นเหมือนกับเกิดการร้าวมาก่อนจากการถูกฟันโดนของมีคนบางอย่าง”
สีหน้าของ มาซาฮิโกะ ขมขื่นขึ้นมาทันที
เมื่อ ฮาชิรามะ เห็นการแสดงออกที่เปลี่ยนไปของ มาซาฮิโกะ เขาจึงพูดออกมาว่า “ท่านปู่ อย่าบอกนะว่า…”
“ฉัน…สะเพร่าเอง” มาซาฮิโกะ พูดด้วยน้ำเสียงที่สำนึกผิดอย่างจริงจัง
“อ้า…ช่างมันเถอะครับ…หัวหน้าช่างตีเหล็กของเราบาดเจ็บเล็กน้อยเพียงแค่ 2 คนเท่านั้น แต่หลังจากนี้ก็ของให้ท่านใส่ใจมากขึ้นนะครับ โอเคไหมครับ?” ฮาชิรามะ รู้ว่า มาซาฮิโกะ ไม่ได้ตั้งใจทำให้เกิดเรื่องขึ้น ดังนั้นเขาจึงไม่เอาผิด มาซาฮิโกะ ในเรื่องนี้
“โอเค หลังจากนี้ฉันจะระวังให้มากขึ้น…ฉันจะเลี้ยงเครื่องดื่มช่าง 2 คนนั้น เพื่อเป็นการไถ่โทษก็แล้วกัน” มาซาฮิโกะ รู้สึกอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงพยายามที่จะจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด
เมื่อมองไปที่ มาซาฮิโกะ ที่เพิ่งเดินออกจากห้องไป โทบิรามะ ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
“ท่านพี่…ท่านปู่สัญญากับฉันไว้ว่า เขาจะทำดาบให้ฉัน ฉันว่า…”
“ไม่เป็นไร เขาอยากทำก็ให้เขาทำ แต่สำหรับตอนนี้ ให้เขาไปจัดการเรื่องนั้นก่อน…” ฮาชิรามะ ไม่ต้องการขัดความต้องการของพวกเขา
…
เช้าวันรุ่งขึ้น มาซาฮิโกะ รีบไปพบ โทบิรามะ ตั้งแต่เช้า แล้วลากเขาไปที่โรงตีเหล็กอย่างรวดเร็ว
โทบิรามะ มองไปที่ มาซาฮิโกะ และถามด้วยความไม่เข้าใจว่า “ท่านปู่ ทำไมผมต้องไปกับท่านด้วยละ? ให้ผมรอที่บ้านจนกว่าดาบจะเสร็จไม่ได้เหรอครับ?”
“การมอบให้ กับ การได้รับ มันต่างกันนะ” มาซาฮิโกะ มองไปที่ โทบิรามะ “
“การมอบให้ กับ การส่งให้ มันต่างกันนะ” มาซาฮิโกะ มองไปที่ โทบิรามะ “เมื่อท่านตีอาวุธขึ้นมาเอง ท่านจะรู้สึกเหมือนกับมันเป็นส่วนหนึ่งของท่านมากกว่าเป็นแค่อาวุธ”
“แล้วมันยังไงละครับ?” โทบิรามะ อยากจะถามมากกว่านี้ แต่ มาซาฮิโกะ ก็ยุ่งอยู่กับการตีดาบเสียแล้ว
โทบิรามะ ไม่มีทางเลือกนอกจากยืนดูอยู่เฉย ๆ และเมื่อเขาเห็นฝีมือในการตีดาบของ มาซาฮิโกะ ก็ทำให้เขาต้องตกตะลึงกับความชำนาญของ มาซาฮิโกะ
“สะ…สุดยอด ฝีมืออย่างกับพระเจ้า…บ้าไปแล้ว!” โทบิรามะ พึมพำกับตัวเอง
มาซาฮิโกะ ใช้เวลาในการสร้างดาบอยู่กว่าครึ่งวัน และในที่สุดเขาก็สร้างมันได้เสร็จสมบูรณ์
“เอ้า เสร็จแล้ว รับไปแล้วลองดู” มาซาฮิโกะ พูดพร้อมกับส่งดาบให้ โทบิรามะ
โทบิรามะ รีบดาบมาและแกว่งมันไปมา 2 – 3 ครั้ง เขาตรวจสอบความสมดุลของมันและตรวจสอบใบดาบ…จากนั้นเขาก็พยักหน้าด้วยความพอใจ “สุดยอด! เบา สมดุล และคล่องตัวเป็นอย่างมากเลยทีเดียว”
โทบิรามะ พยักหน้าอย่างพอใจ “เจ๋งมาก!”
“เจ๋ง งั้นเหรอ? นี่มันอาวุธที่เจ๋งสุด ๆ ไปเลยต่างหาก!” มาซาฮิโกะ หยิบดาบจาก โทบิรามะ มาถือไว้ในมือ จากนั้นเขาก็เค้นจักระสายฟ้าเข้าไปในดาบ ทันใดนั้น สายฟ้าที่รุนแรงก็ปรากฏขึ้นมาเป็นใบดาบ
“โอเค เอาละ แค่นี้ก็เสร็จสมบูรณ์ ทีนี้ก็ลองไปหาอะไรฟันดู” มาซาฮิโกะ รู้สึกเหมือนกับว่า โทบิรามะ กำลังประเมินพลังของดาบเล่นนี้ต่ำเกินไป!
“ไม่ต้องกังวลไป มันไม่พังง่าย ๆ หรอก”
อย่างไรก็ตาม เมื่อ มาซาฮิโกะ ส่งดาบกลับคืนให้ โทบิรามะ อีกครั้ง โทบิรามะ ก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันจะสามารถตัดผ่านทุกอย่างได้อย่างแน่นอน!
โทบิรามะ เดินออกไปด้านนอกโรงตีเหล็ก เขาแกว่งดาบเพื่อตัดกิ่งไม้ที่อยู่ด้านข้างและมันก็ขาดออกเป็น 2 ส่วนอย่างง่ายดาย
ในขณะนั้น โทบิรามะ ต้องการถาม มาซิโกะ เพิ่มเติมเกี่ยวกับความสามารถของดาบ แต่เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นแสงที่ส่องประกายออกมาจากดาบ…
เมื่อเห็นท่าทางของ โทบิรามะ มาซาฮิโกะ ก็รู้ได้ทันทีว่า เขาต้องการอะไร ดังนั้น มาซาฮิโกะ จึงพูดขึ้นมาว่า “เอาละ เราไปที่สนามฝึก แล้วลองใช้ดาบของท่านดูกันเถอะ”
ทั้ง 2 มาถึงสนามฝึกส่วนที่ 1 และเมื่อมาถึง มาซาฮิโกะ ก็เริ่มอธิบายความสามารถของดาบเล่มนี้ให้ โทบิรามะ ฟังทันที “ดาบเล่มนี้ สามารถเปลี่ยนเป็นดาบแสงได้ด้วยการเค้นจักระ ที่เป็นคุณสมบัติจักระธาตุสายฟ้า เข้าไปในดาบ เมื่อศัตรูถูกฟัน พวกเขาก็จะถูกไฟช็อตจนถึงขึ้นเป็นอัมพาตได้ นอกจากนี้ มันยังสามารถต้านทาน คาถานินจา ส่วนใหญ่ได้ และที่สำคัญ ใบดาบสามารถหดกลับได้เมื่อไม่ได้ใช้งาน”
โทบิรามะ พยายามเค้นจักระเข้าไปในดาบ และในที่สุดเขาก็สามารถทำให้ใบดาบสายฟ้าออกมาได้
เมื่อมองดูดาบในมือของเขา โทบิรามะ ก็ยังคงสงสัยในความสามารถของมัน “มันสามารถต้านทาน คาถานินจา ได้จริง ๆ เหรอครับ?”
“กระสุนวงจักร!” ไม่พูดพร่ำทำเพลง มาซาฮิโกะ ก็ใช้ กระสุนวงจักร เข้าโจมตี โทบิรามะ ทันที
โทบิรามะ พยายามเบี่ยงทิศทางของ กระสุนวงจักร โดยใช้ดาบ แต่ทันใดนั้น กระสุนวงจักร ก็ถูกตัดออกเป็น 2 ส่วน
“ทำลาย คาถานินจาระดับ A ได้เลยเหรอเนี่ย?!”
“ฮิฮิฮิ มันสามารถเบี่ยงเบนหรือทำลาย คาถานินจาระดับ A…หรือสูงกว่าได้”
จากนั้น มาซาฮิโกะ ก็ใช้คาถานินจาโจมตีไปที่ โทบิรามะ อีกครั้ง
“คาถาลม : ตัดสายลม!”
จากนั้นก็
“คาถาดิน : กระสุนมังกรดิน!”
แต่ไม่ว่า มาซาฮิโกะ จะใช้คาถาอะไรออกไป มันก็ถูกทำลายด้วย ดาบแสงสายฟ้า อย่างง่ายดาย
“เอาล่ะ ท่านปู่ เราอุ่นเครื่องกันพอแล้ว…ทีนี่ ท่านลองโจมตีมาด้วยวิชาที่แข็งแกร่งที่สุดของท่านได้ไหมครับ?” โทบิรามะ พูดออกมาด้วยความมั่นใจ
“แน่ใจเหรอ?” มาซาฮิโกะ ยิ้ม
มาซาฮิโกะ รู้สึกลังเลอยู่เล็กน้อย เขารู้สึกว่าเขาไม่ควรใช้มันออกไป
แต่ โทบิรามะ ก็เคยเห็นคาถาที่แข็งแกร่งที่สุดของ มาซาฮิโกะ มาแล้วในการต่อสู้กับ ตระกูลคางูยะ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังต้องการเผชิญหน้ากับมัน ดังนั้น มาซาฮิโกะ จึงไม่ขัดความต้องการของเขา
“คาถาลม : ดาวกระจายวงจักร!” มาซาฮิโกะ ตะโกนออกมาแล้วขว้างคาถาไปทาง โทบิรามะ
โทบิรามะ ดูตกใจเล็กน้อย “ท่านปู่ ท่านจะฆ่าผมรึไง?!”
โทบิรามะ พยายามป้องกันมันเอาไว้ แต่เนื่องจากความเข้มข้นของจักระของ ดาวกระจายวงจักร นั้นสูงมาก ทำให้ โทบิรามะ ต้านทานไม่ไหวจนต้องกระโดดถอยออกไป ถ้าไม่อย่างนั้นเขาคงต้องตายอย่างแน่นอน
ดาวกระจายวงจักร ระเบิดออกจนทำให้เกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่กลางสนามฝึกซ้อม แต่ มาซาฮิโกะ ก็ยังรู้สึกไม่พอใจอยู่เล็กน้อย
“ก็แห่งละ มันจะไปรุนแรงเท่ากับ พุทธะแปลงบรรพต ของ ฮาชิรามะ ได้ยังไงกัน…”
ขณะที่ มาซาฮิโกะ กำลังรู้สึกเซ็ง ๆ กับผลงานที่ไม่น่าพอใจของเขาอยู่นั้น เขาก็ต้องตกใจเมื่อเขาเหลือบไปเห็นใบหน้าของ โทบิรามะ ที่กำลังจ้องมองมาที่เขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ
“อุ้ย ขอโทษ ๆ อย่าโกรธฉันเลย” มาซาฮิโกะ ยิ้มเจื่อน ๆ และพูดต่อว่า “ฉันคงไม่ใช้คาถานั้นออกมาหรอก ถ้าฉันไม่เชื่อมั่นใจตัวท่าน ฉันรู้ว่าท่านแข็งแก่ง ฉันถึงแสดงความเคารพต่อท่านโดยการใช้คาถานั้นไงละ”
“เอ้อ ตอนนี้ท่านน่าจะพึงพอใจกับดาบที่ฉันทำให้แล้วสินะ ถ้าอย่างงั้นทำไมท่านไม่ตั้งชื่อให้มันสักหน่อยล่ะ?”
โทบิรามะ ยังคงรู้สึกงอนอยู่เล็กน้อย แต่เขาก็คิดตามและพูดว่า “ใช่ครับ ผมชอบมัน อืม…และในเมื่อมันต้องใช้คู่กับคุณสมบัติจักระธาตุสายฟ้า ดังนั้นผมจะตั้งชื่อมันว่า ดาบแสงสายฟ้า ก็แล้วกัน”
นั้นแหละคือคำพูดทั้งหมดที่ มาซาฮิโกะ ต้องการได้ยิน!
และเพียงแค่ โทบิรามะ พูดประโยคนั้นออกมา ประโยคหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมาในหัวของ มาซาฮิโกะ
“เข้าร่วมและเป็นพยานในเหตุการณ์สำคัญของโลก นารูโตะ : ดาบแสงสายฟ้า!”
“รางวัล : คุณได้รับแต้มการเข้าร่วม 2 (X10) แต้ม!”
ถ้าเรื่องราวเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง…จะได้แต้ม X10 เลยเหรอ?!
เมื่อเขานึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เขาก็จำขึ้นมาได้ในทันทีว่า ตามเรื่องราวในการ์ตูนแล้ว ดาบแสงสายฟ้า จะถูกทำลายด้วย กระสุนวงจักร ของ นารูโตะ แต่ตอนนี้ ดาบแสงสายฟ้า กลับสามารถต้านทาน ดาวกระจายวงจักระ ได้
ดังนั้นในอนาคต ไม่ว่าจะเป็น กระสุนวงจักร ของ นารูโตะ หรือ พันปักษา ของ ซาสึเกะ ก็จะไม่สามารถทำลายมันได้อีกต่อไป!
ช่างเป็นกำไรที่คุ้มค่าจริง ๆ
