[นิยายแปล] Hell mode – ตอนที่ 44 ดูงาน1

บทที่ 44 ดูงาน 1            

            อเลนพักค้างคืนที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน

            เริ่มทำกิจกรรมต่างๆพร้อมกับระฆังบอกเวลา 6 โมงเช้า เนื่องจากไม่มีของอะไรทำให้เตรียมตัวออกเดินทางเสร็จเรียบร้อย และพอเลย 8 โมงเช้าไปก็ออกมาข้างนอก ตรงเอวเหน็บดาบไม้เหมือนอย่างทุกที

            เจ้าเมือง หัวหน้าและรองหัวหน้ากลุ่มอัศวิน ออกจากบ้านของหัวหน้าหมู่บ้าพร้อมกัน เซซิลลูกสาวของเจ้าเมืองกับพ่อบ้านรออยู่ที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน คนที่เหมือนพ่อบ้านเป็นพ่อบ้านจริงๆ ตอนงานเลี้ยงเมื่อคืนเถูกเรียกว่าพ่อบ้านบ้าง เซบาสบ้าง

            (เอาลานกว้างเป็นทั้งตั้งแคมป์สินะ)

            ลานกว้างของเมืองมีเต็นท์กางอยู่ ถ้าตัดสินแล้วว่าพลังในการล่าไม่เพียงพอ จะให้กลุ่มอัศวินไปทำการล่าหมูป่า เนื่องจากไม่มีที่พัก เลยมีอัศวินราวๆ 20 คนตั้งแคมป์อยู่

            กลุ่มอัศวินเองก็เตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว ดูเหมือนจะปล่อยม้าไว้ แล้วเดินตามหลังพวกเจ้าเมือง

            (โอ๊ะ โดโกร่า)

            โดโกร่ามองดูเหล่าอัศวินจากที่ห่างไกลด้วยดวงตาเป็นประกาย ครั้งนี้อัศวินมาเยอะกว่าตอนมาหาคุเรนะเป็นเท่าตัว สายตาที่เต็มไปด้วยความหลงใหลมองไปยังขบวนแถวอัศวิน

            ในที่สุดก็มาถึงประตูของหมู่บ้าน โดยตรงประตูนั้นมีกลุ่มของประชาชนกับทาสติดที่ดินรออยู่แล้ว จำนวนคน 40 คนที่เฝ้ารอเจ้าเมือง ประชาชนกับทาสติดที่ดินที่น่าจะทำการล่าได้ตั้งแต่ปีที่มาเข้าร่วมทุกคน

            “โอ้ว! มีชุดเกราะด้วยหรือนี่!!”

            คนที่สวมชุดเกราะมีประมาณครึ่งหนึ่ง พอหัวหน้าอัศวินได้เห็นอย่างนั้นก็ส่งเสียงออกมา

            “ครับ เป็นชุดเกราะหนังที่ทำมาจากหนังของหมูป่า เพราะเตรียมให้ทุกคนไม่ได้ เลยให้กับคนที่รับหน้าที่สำคัญก่อนครับ”

            คนแนะนำอย่างอเลนตอบออกมา พอโดนถามว่าหน้าที่สำคัญคืออะไร? เลยตอบไปว่าจะอธิบายให้ฟังระหว่างการล่าหมูป่า

            “เพื่อการนี้ หัวหน้าหมู่บ้านเลยร้องขอมาสินะ”

            เจ้าเมืองพึมพำเหมือนนึกอะไรออก ปีก่อนทำการล่าเกรซบอร์ได้ 18 ตัว โดยทำการมอบหมูป่าให้ทั้งหมด 10 ตัว แต่หัวหน้าหมูบ้านร้องขอไปว่าอีก 8 ตัวที่เหลือขอให้แค่เนื้อเท่านั้น ซึ่งสิ่งนี้คือคำแนะนำของอเลน

            ถ้าอยากได้เนื้อจะมอบให้ แต่หัวหน้าหมูบ้านร้องขอไปว่าอยากจะเอาหนัง กระดูก และเขี้ยวของหมูป่า 8 ตัว มาใช้งาน แน่นอนว่าบอกหัวหน้าหมู่บ้านผ่านโรดัน กับเกลด้า

            เจ้าเมืองตั้งเป้าไว้ที่ 15 ตัว ซึ่งทำการล่าสำเร็จได้ถึง 18 ตัว เลยยอมฟังคำร้องขอนั้น และบอกว่าถ้าทำให้ปีนี้สามารถล่าได้ 20 ตัว

            “ครับ เอามาเตรียมสำหรับการล่าปีนี้ให้ได้ 20 ตัวครับ”

            “โห”

            “นี่คือสิ่งที่โรดันคุณพ่อกล่าวเอาไว้ครับ”

            เสริมไปว่าเป็นความคิดของโรดัน

            ครั้งนี้จุดประสงค์ของอเลนคือการเพิ่มผลงานให้กับโรดัน เพื่อเลื่อนขั้นเป็นประชาชน อเลนคิดเอาไว้ว่าจะบอกแผนที่ตัวเองคิดให้เป็นของโรดันทุกอย่าง แถมถ้าบอกว่าเป็นความคิดของโรดันน่าจะได้รับความเชื่อถือมากกว่าบอกว่าเป็นความคิดของตัวเอง

            เนื่องจากทุกคนเตรียมตัวพร้อมแล้ว โรดันเลยบอกกับหัวหน้าอัศวินว่าจะไปยังสถานที่ล่าหมูป่า

            นำโดยทาสติดที่ดินและประชาชน ตามต่อด้วยเหล่าออัศวิน

            หัวหน้าอัศวินบอกว่าให้มาขี่ม้ากับเขา ถึงเจ้าเมืองจะมาที่หมู่บ้านด้วยรถม้า แต่วันนี้กลับขี่ม้าไปถึงสถานที่ล่า

            เดินทางประมาณ 3 ชั่วโมง ก็มาถึงสถานที่ล่าประมาณเที่ยง ซึ่งเป็นสถานที่ล่าประจำ

            มีห้างที่ถูกสร้างด้วยไม้ซึ่งดูไม่คุ้นตาอยู่ มันเป็นห้างสูงประมาณ 2 เมตรและรองรับคนได้ประมาณ 10 คน

            “หือ? นี่อะไรเหรอ?”

            “สิ่งนี้สร้างขึ้นมาเพื่อให้ท่านเจ้าเมืองรับชมได้ง่ายๆครับ กรุณาขึ้นไปตรวจสอบการล่าหมูป่าจากด้านบนได้เลยครับ”

            เป็นการเตรียมสำหรับให้ดูงานได้อย่างสมบูรณ์แบบ เจ้าเมืองบอกว่างั้นเหรอ ก่อนจะขึ้นบันไดที่อยู่ด้านหลัง และนั่งลงบนเก้าอี้ที่ทำไว้ให้ ผู้แนะนำอย่างอเลนและหัวหน้าอัศวินเองก็ขึ้นไปบนห้าง ส่วนรองหัวหน้าอัศวินเริ่มยืนล้อมห้างพร้อมกับเหล่าอัศวินเพื่อปกป้องเจ้าเมือง

            เจ้าเมืองมองเข้าไปในป่าลึกที่ตอนนี้ยังเห็นแต่ต้นไม้ สายตาที่จริงจังดุจเหยี่ยว

            (ถ้าลองคิดดูดีๆแล้ว เจ้าเมืองอุตส่าห์มาในป่าที่มีมอนสเตอร์เนี่ย การเตรียมตัวเตรียมใจช่างสุดยอดไปเลย ราชโองการมันขนาดนั้นเลยเหรอ)

            ทำให้คิดว่าการล่าหมูป่ามันกลายเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อไปเลย

            “แล้วต่อจากนี้จะทำยังไงเหรอ?”

            โดนหัวหน้าอัศวินถาม ควรจะพูดกับหัวหน้าอัศวิน แทนที่จะอธิบายให้เจ้าเมืองโดยตรงหรือเปล่านะ

            “ก่อนอื่นจะให้คน 3 คนเข้าไปล่อเกรซบอร์มา 1 ตัวครับ”

            “หือ”

            “หลังจากนั้นค่อยทำการล้อมเพื่อกำจัดครับ เหมือนกับ 3 คนตรงโน้นไงครับ”

            ทั้ง 3 คนหายเข้าไปในป่าลึก โดยมีเปเคจิเป็นคนนำ

            “จะใช้โล่ใหญ่นั้นหยุดการพุ่งชนของหมูป่าเหรอ?”

            “ใช่แล้วครับ”

            ของที่สร้างขึ้นมาจากหนัง กระดูก และเขี้ยวของเกรซบอร์ 8 ตัว

            ・โล่หนังขนาดใหญ่ 2 เมตร 2 อัน

            ・ชุดเกราะหนัง 17 ชุด

            ・เกราะอกหนัง 3 อัน

            เกรซบอร์มีขนาดประมาณฮิปโปโปเตมัส ถึงจำนวนวัตถุดิบจะสามารถสร้างอุปกรณ์เพิ่มได้อีกนิดหน่อย แต่มันมีค่าใช้จ่ายในการสั่งทำ

            ที่หมู่บ้านนี้ไม่มีช่างทำเครื่องป้องกัน เลยต้องขนไปที่หมู่บ้านข้างๆ ที่ยอมทำให้ฟรี ไม่คิดเงินเพราะว่ามอบหนังและกระดูกที่เหลือให้เลย

            หัวหน้ากลุ่มอัศวินมองไปยังโล่หนังขนาดใหญ่ 2 เมตร

            “ใช่ครับ เอาโล่ 2 อัน มามาขนาบเพื่อหยุดการพุ่งชนของหมูป่าครับ”

            “อย่างนี้นี่เอง”

            หวหน้ากลุ่มอัศวินมองทาสติดที่ดินกับประชาชนที่ทำการล่า ก่อนจะมองโล่ใหญ่พร้อมกับใช้ความคิด ดูเหมือนจะเข้าใจภาพรวมแล้ว

            เปเคจิเข้าไปในป่าได้ราวๆ 30 นาทีแล้ว อนึ่ง พวกเปเคจิที่ทำหน้าที่ล่อให้สวมเกราะอกหนัง มันเป็นเครื่องป้องกันน้ำหนักเบาที่ปกป้องส่วนสำคัญอย่างหน้าอกเท่านั้น

            ผ่านไปแล้ว 1 ชั่วโมงก็ยังไม่กลับมา

            (หือ ครั้งนี้ใช้เวลานานนะเนี่ย ไม่เจอหมูป่าที่ต้องการงั้นเหรอ?)

            ได้ยินจากเปเคจิว่าในป่ามีหมูป่าหลายร้อยตัว มันมาจากตีนเขาของเทือกเขามังกรขาวและออกมาหากินกันที่นี่

            “จะว่าไป ยอดนักดาบคุเรนะสบายไหม?”

            หัวหน้ากลุ่มอัศวิน พูดออกมาเพราะรู้สึกว่ามันเงียบเกินไป

            “ครับ แข็งแรงมากเลยครับ”

            (กลุ่มก้อนของความแข็งแรงเลย แข็งแรงมากเกินไปด้วย)

            “งั้นเหรอ ฝากบอกด้วยว่าหลังจากนี้ 3 ปีตอนต้นฤดูใบไม้ผลิจะส่งอาจารย์มา”

            ทำการตอบกลับไปว่า ครับ

            (หมายความว่าตอนอายุ 11 ปีเหรอ? มีเวลาเรียน 1 ปีสำหรับเตรียมสอบเข้าในปีถัดไปสินะ)

            “หือ? ไม่เป็นไรแน่เหรอ? ส่งไปให้เร็วกว่านี้ดีกว่าไหม?”

            พอเจ้าเมืองได้ฟังก็พูดแทรกขึ้นมา และบอกว่าถ้าสอบตกคงโดนเมืองหลวงหัวเราะเยาะเป็นแน่

            “ถ้าอย่างนั้น จะไปบอกพ่อบ้านว่าให้ส่งมาหลังจากนี้ 2 ปีตอนต้นฤดูไม้ใบผลิครับ”*

            “เอาอย่างนั้นเลย ต่อให้เป็นยอดนักดาบแต่ผู้อำนวยการคนโน้นคงให้สอบตกอยู่”

            ดูเหมือนเจ้าเมืองจะเป็นคนขี้กังวล เลยขยายเวลาเรียนเป็น 2 ปี หลังจากนี้ 1 ปีครึ่ง คุเรนะจะเริ่มเรียนเพื่อเตรียมสอบ พอคิดภาพคุเรนะสวมผ้าคาดหัวแล้วก็ได้ยินเสียงมาจากด้านในป่า

            “ดูเหมือนจะมาแล้วครับ”

            “หือ”

            ได้ยินเสียงพื้นสั่นสะเทือนมาจากลานกว้างด้านใน

            ‘โม่วววววววววว!!!’

            โรดันส่งเสียงปลุกใจว่ามันออกมาแล้ว ทำให้ทุกคนตอบรับเสียงนั้น

            เปเคจิออกมาจากด้านในป่า และอีกสักพักเกรซบอร์ก็พุ่งออกมา ดูเหมือนจะสนใจแต่เปเคจิ เพราะตามหลังเขามาติดๆ วิชาการล่อของเปเคจิคือการรักษาระยะห่างให้เฉียดฉิว

            เปเคจิวิ่งผ่านช่องว่างระหว่างโล่ใหญ่

            คน 4 คนรวมเกลด้าไม่ได้ถือหอก โดยทั้ง 4 คน แบ่งออกเป็นสองกลุ่ม และตั้งท่าอยู่หลังโล่หนังขนาดใหญ่  2 อัน ก่อนจะใส่แรงเข้าไปเพื่อไม่ให้กระเด็น

            หมูป่าปะทะกับโล่ใหญ่ การพุ่งชนของหมูป่าถูกโล่ใหญ่ขนาบหยุดเอาไว้ ถึงเขี้ยวขนาดใหญ่ตรงปากทั้งสองข้างของหมูป่าจะทำให้โล่ใหญ่เกิดรอยบุ๋ม แต่ก็ไม่ทำให้ฟัง

            “หยุดการพุ่งชนอย่างนี้ครับ ส่วนโล่ใหญ่โน้นเอาหนังตรงส่วนหลังที่แข็งที่สุดของเกรซบอร์มาซ้อนทับกัน 2 ชั้น และให้คน 2 คนดันโล่อันนี้ 1 อันไว้ครับ”

            “อย่างนี้นี่เอง”

            หยุดการพุ่งชนได้แล้ว ต่อไปก็ทำการล้อมหมูป่าเพื่อไม่ให้มันหนีครับ”

            อเลนอธิบายรายละเอียดต่อไป จะถอนโล่เพื่อแทงจุดสำคัญของหมูป่าไม่ได้ ดังนั้นเลยใช้หอกที่มีความยาว 2 เมตรเหมือนอย่างทุกที

            กลุ่มล้อมที่อยู่ข้างๆโล่ใหญ่ ใช้หอกแทงไปยังใบหน้าของหมูป่า

            จากเสียงเรียกของเกลด้า ทำให้คนที่ถือหอกยาว 4 เมตรซึ่งรออยู่ด้านหลัง เดินหน้าเข้าร่วมด้วย เนื่องจากมีคนเข้าร่วมมากขึ้น เลยไม่จำเป็นต้องเล็งเฉพาะใบหน้า และเริ่มใช้หอกยาวแทงเข้าไปยังแผ่นหลังด้วย

            “นี่เป็นกลุ่มหอกยาวที่เข้าร่วมตั้งแต่ปีที่แล้วครับ โดยจะให้ผู้ที่ยังด้อยประสบการณ์ทำหน้าที่นี้ครับ”

            “อย่างนี้นี่เอง ให้เครื่องป้องกันกับคนที่มีหน้าที่สำคัญ อย่างผู้ที่ถือโล่กับหอกก่อนสินะ”

            ดูเหมือนหัวหน้ากลุ่มอัศวินจะเข้าใจแล้ว

            “ใช่แล้วครับ ถึงจะแจ้งกลุ่มหอกยาวไว้แล้วว่าอย่าโจมตีผิดใส่คนที่อยู่ด้านหน้า แต่เพื่อความมั่นใจ เลยให้สวมชุดเกราะหนังตรงส่วนสำคัญอย่างแผ่นหลัง, คอ และท้ายทอยครับ”

            หัวหน้ากลุ่มอัศวินบอกออกมาว่า อย่างนั้นเหรอ ก่อนจะมองการล่าหมูป่า

            เนื่องจากการล้อมเสร็จแล้ว พวกโรดันที่เป็นกลุ่มจัดการเลยแทงหอกสุดแรงเข้าไปที่ต้นคอ 

            “ผิวนอกของหมูป่านั้นแข็งมาก พอเคลื่อนไหวไม่ได้แล้วถึงทำการเล็งไปที่คอ ดูเหมือนจะแทงโดนจุดสำคัญแล้วครับ”

            “โอ้ววว”

            คอของหมูป่ามีเลือดสดๆไหลออกมา หัวหน้ากลุ่มอัศวินส่งเสียงออกมาอย่างดีใจเมื่อได้เห็นอย่างนั้น

            “นายท่านครับ”

            “เซนอฟ มีอะไรเหรอ?”

            “พวกเขาไม่ใช่อัศวิน แต่เป็นนักรบครับ เป็นนักรบที่ล่าหมูป่าครับ”

            เหมือนกับอัศวินที่ทำหน้าที่ของแต่ละคนให้สำเร็จ พลหอก, พลธนู, พลสำรวจ ถ้าขาดกองไหนไปจะทำให้พลังของกลุ่มขาดหายไป

            คงรู้สึกได้ผ่านการล่าหมูป่านี้  เพราะรู้สึกประทับใจที่แต่ละคนเข้าใจบทบาทหน้าที่ของตนเอง เลยพึมพำออกมาว่ายอดเยี่ยมหลายต่อหลายครั้ง

            หมูป่าที่สำลักเลือดค่อยๆล้มลง

            “ช่างเป็นการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมมาก อย่างนี้คงล่า 20 ตัวได้อย่างไม่มีปัญหา”

            เจ้าเมืองเฝ้าเฝ้ามองการล่า

            ดูเหมือนจะยอมรับแล้วว่าแค่คนในหมู่บ้านก็ทำการล่าให้สำเร็จได้ เจ้าเมืองเองมองดูการล่าหมูป่าและพยักหน้าหลายต่อหลายครั้ง

            “ใช่แล้ว อย่างที่นายท่านกล่าวไว้เลยครับ หือ? คนที่เข้าไปในป่า 2 คนกลับมาแล้ว ว่าแต่ทำไมถึงวิ่งมาสุดแรงเกิดด้วยเนี่ย?”

            ใน 3 คนมีแค่เปเคจิคนเดียวที่กลับมา แต่แล้วที่เหลืออีก 2 คนก็กระโดดออกมาจากป่า

            การล่าจบลงไปแล้วแท้ๆ แต่กลับวิ่งออกมาจากป่าสุดแรงเกิดเหมือนกับเปเคจิ

            และคำตอบต่อข้อสงสัยของหัวหน้ากลุ่มอัศวินก็ออกมาจากป่า

            ‘โม่วววววววววว!!!’

            ‘โม่วววววววววว!!!’

            เกรซบอร์ 2 ตัวโผล่ออกมา

            มันไล่กลุ่มล่อ 2 คนมาอย่างบ้าเลือด