เมื่อกี้เธอส่งผลไม้มา ได้ยินคำพูดขององค์หญิงกับเย้นหว่านพอดี
ได้ยินองค์หญิงปฏิบัติตัวแบบนี้กับเย้นหว่าน เธอรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย แต่สุดท้ายพอได้ยินที่เย้นหว่านพูด เธอกลับโกรธจนแทบกระทืบเท้า
ในใจของคุณป้าคนนี้ องค์หญิงคือผู้ที่สูงส่งที่สุดไม่มีใครเทียม มีตำแหน่งเท่าเทียมกับท่านดยุก ควรจะเคารพและปรนนิบัติอย่างดี
แต่เย้นหว่านเป็นหญิงสาวชาวบ้านต่ำต้อย กล้าพูดแบบนี้กับองค์หญิงได้ยังไง ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริงๆเลย
คุณป้าจับจานผลไม้แน่น พูดอย่างโมโหว่า
“องค์หญิง ท่านอย่าโกรธไปเลย ให้ฉันไปสั่งสอนเธอนะ”
คุณป้าสีหน้าอำมหิตมาก
ซาอินติเห็นคุณป้าที่ปรากฏขึ้นกะทันหันคนนี้ ได้ยินคำพูดของเธอ ก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย แต่เห็นท่าทีกัดฟันกรอด และท่าทางที่เกลียดชังเย้นหว่านอย่างมาก ก็เก็บอารมณ์โกรธไว้ทันที
ใบหน้าสวยนั้น เผยรอยยิ้มกว้างขึ้น
“ไม่จำเป็นหรอก เย้นหว่านที่เป็นแบบนี้ ก็เพราะไม่รู้จักฉันน่ะ”
คุณป้าไม่เข้าใจ
ซาอินติก็พูดต่อว่า “เธอกับฉันไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันมาก ไม่สนิทก็เลยปฏิเสธ ฉันเข้าใจได้”
คุณป้าขมวดคิ้วเล็กน้อย พึมพำว่า “แม้จะไม่สนิท แต่ก็ไม่ควรทำแบบนี้กับองค์หญิงท่านนะคะ……”
นี่มันเป็นการไม่เคารพอย่างมาก
ซาอินติปัดมือ ยิ้มอ่อนหวาน
“ไม่เป็นไร”
คุณป้ามองดูท่าทางสูงศักดิ์และใจกว้างของซาอินติ ในใจก็ทิ้งเคารพและนับถือ นี่สิถึงเป็นผู้หญิงที่สูงศักดิ์ ไม่เหมือนเย้นหว่านที่เอาแต่ใจ
ซาอินติมองสีหน้าที่เปลี่ยนไปของคุณป้า สายตาก็เป็นประกายทันที
เธอยิ้มอ่อนพูดว่า
“ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ฉันจะมารบกวนอีกได้หรือเปล่า? ฉันอยากหาโอกาสให้เย้นหว่านได้รู้จักฉัน และเข้าใจถึงความจริงใจของฉัน”
คุณป้าไม่ปฏิเสธ เธอรีบพยักหน้าอย่างดีใจ “ยินดีเป็นที่สุดค่ะ”
“เธอดีจัง รบกวนเธอหน่อยนะ”
“องค์หญิงพูดอะไรกันคะ ท่านมีตำแหน่งสูงส่ง มาบ้านของพวกเราได้ เป็นความภาคภูมิและเป็นเกียรติของฉันมาก เย้นหว่านไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ขัดใจท่าน เป็นความผิดของเธอจริงๆ”
คำพูดหลังๆนั้น เธอแทบจะกัดฟันพูดออกมา
คุณป้าเกลียดชังเย้นหว่านเพิ่มขึ้นอีก และในใจของเธอ ก็มีเหตุผลสั่งสอนเย้นหว่านสักที
ถ้าเย้นหว่านกล้าขัดองค์หญิงแบบนี้อีก เธอก็จะเป็นคนสั่งสอนเธอเอง!
และทำผิดต่อองค์หญิงต้องได้รับการสั่งสอน แม้จะเป็นเวนเดลล์ โห้หลีเฉินก็ไม่มีสิทธิ์ปกป้องเย้นหว่าน
คิดแบบนี้แล้ว ความอึดอัดที่เก็บกดมาในช่วงนี้ของคุณป้า ก็กลายเป็นความสะใจที่รอคอย
ซาอินติยังคงยิ้มหวาน แต่ในใจกลับแอบมองสีหน้าของคุณป้าอย่างชัดเจน
แผนการทุกอย่าง กำลังเกิดขึ้นอย่างช้าๆ
เย้นหว่านถ้ายอมทำตามเธอก็ดี แต่ถ้าไม่ยอมทำที่เธอว่า งั้นก็อย่าหาว่าเธอใจร้ายแล้วกัน
ตั้งแต่ซาอินติมาแล้ว เย้นหว่านรู้สึกได้ว่า คุณป้าที่ถูกควบคุมแล้วไม่น้อย เหมือนจะเริ่มเกลียดชังเธอ อยากจะลงมือจัดการเธอสักหน่อย
แต่เพราะมีบอดี้การ์ดอยู่ข้างเย้นหว่าน คุณป้าไม่มีโอกาสลงมือ ทำได้แค่หนึ่งวันกลอกตาขึ้นบนใส่เย้นหว่าน และสีหน้าบึ้งตึง
เย้นหว่านพูดไม่ออกเลยทีเดียว
นายหญิงบ้านนี้ ต่อต้านเธอเสียจริง
แต่ยังไงก็ไม่มีการทำร้ายร่างกาย แม้เธอจะเหนื่อยใจ แต่ก็ไม่ได้สนใจมาก
เย้นหว่านใช้ชีวิตตามปกติ แต่ไม่คิดว่า วันที่สอง ซาอินติที่กลับไปแล้วก็มาอีกครั้ง
และเวนเดลล์กับโห้หลีเฉินยังไม่อยู่อีก
คุณป้าออกไปต้อนรับอย่างดีอกดีใจแต่เช้า เย้นหว่านนั่งอยู่ในสวนดอกไม้ ได้ยินข่าวนี้ ก็ปวดขมับทันที
ไม่อยากจะสนใจองค์หญิงคนนี้
เธอไม่ลังเลมาก ลุกขึ้นยืน เดินไปทางห้องนอนตัวเองทันทีทันใด
เธอจะแกล้งหลับ ไม่รับแขกก็พอแล้ว?
ยังไงเธอก็ไม่ใช่นายของบ้านนี้จริงๆ
แต่ เธอเดินเข้าห้องโถงเล็กได้ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงคุณป้าดังขึ้น
“เย้นหว่าน องค์หญิงมาแล้ว เธอยังไม่รีบไปทักทายอีก!”
เย้นหว่าน “……”
กลัวอะไรก็มาอย่างนั้น รออีกสามวิแล้วค่อยมาไม่ได้หรือไง?
รู้สึกอึดอัดใจ อยากหลบแต่หลบไม่ได้ เย้นหว่านหันกลับไปอย่างเหนื่อยใจ ก็เห็นคุณป้าก้มตัวพาองค์หญิงเข้ามา กำลังเดินมาทางเธอแล้ว
ยังเว้นระยะอยู่มาก ซาอินติกลับยิ้มตาหรี่ให้กับเธอ พยักหน้าให้กับเย้นหว่านก่อน
พูดได้ว่ามีมารยาทอย่างมาก
เย้นหว่านไม่อยากสนใจ แต่ก็ต้องยิ้มอย่างมีมารยาท และพยักหน้าตอบกลับ
อีกอย่าง ก็เก็บเท้าที่กำลังจะก้าวเข้าห้องโถงเล็กกลับคืนมา
ฉู่ฉู่ที่อยู่ข้างเย้นหว่านก็ตื่นเต้นไปตามๆกัน พึมพำเสียงเบาว่า “องค์หญิงมาได้ยังไงกัน? เหมือนว่าจะมาหาเธอนะ”
เย้นหว่านเม้มปาก องค์หญิงคนนี้มาหาเธออยู่แล้ว เรื่องเมื่อวานดูแล้วคงยังไม่ตายใจสินะ
วุ่นวายจริงๆเลย
ไม่นาน ซาอินติก็เดินมาตรงหน้าเย้นหว่าน
เธอยิ้มและพูดว่า “เสี่ยวหว่าน มีเวลาไหม?”
เย้นหว่าน “……” เธอพูดว่าไม่ได้ไหมล่ะ?
เย้นหว่านที่ถูกคนจับจ้อง และไม่มีอะไรทำ ก็ทำได้แต่พยักหน้าแข็งๆ
“มีนิดเดียว ท่านมาหาฉัน มีธุระอะไรเหรอ?”
ซาอินติรีบปัดมือ “ไม่มีเรื่องอะไรหรอก ก็แค่……”
เธอพูดแล้วก็ผ่ายมือ ไม่ไกลมากมีผู้หญิงเจ็ดแปดคนเดินเข้ามา ในมือถือถาดสวยไว้ ด้านบนมีเสื้อผ้าเครื่องประดับสวยๆมากมาย
“เธอพึ่งมา ไม่คุ้นเคยสถานที่นี้ ฉันได้ยินว่าเธอไม่ชอบออกบ้าน เสื้อผ้าก็มีแค่ไม่กี่ชุด พอเห็นเสื้อผ้าและเครื่องประดับสวยๆพวกนี้ ก็เลยเอามาให้เธอน่ะ”
“ดูสิ เธอชอบไหม?”
พวกผู้หญิงเดินไปข้างๆซาอินติ เรียงแถวหน้ากระดาน ถือถาดไว้อย่างเป็นระเบียบ
งั้นเสื้อผ้าด้านบนนั้น ก็เหมือนกับนิทรรศการภาพ ปรากฏขึ้นตรงหน้าเย้นหว่านทั้งหมด
เย้นหว่านหมดคำจะพูด เมื่อวานให้กำไลไม่ได้ วันนี้เปลี่ยนเป็นส่งเสื้อผ้าแทนงั้นเหรอ?
ซาอินติขยับเข้าไป จับมือเสี่ยวหว่านอย่างเป็นมิตร น้ำเสียงอ่อนโยนและใจดีอย่างมาก
“พวกนี้เป็นแค่เสื้อผ้าธรรมดา ฉันผ่านทางมาเห็นมาสวยมาก รู้สึกว่าเหมาะกับเธอดี ก็เลยซื้อมาด้วยเลย เธอไม่ต้องกังวลเรื่องราคานะ ฉันเป็นองค์หญิง เธอเป็นแขก นี่เป็นธรรมเนียมที่ฉันควรปฏิบัติต่อเธอ”
คำพูดนั้น พูดอย่างสง่าผ่าเผย ถ้าไม่รับก็รู้สึกไม่มีมารยาทมาก
แต่ซาอินติเป้าหมายแท้จริงที่ส่งเสื้อผ้าพวกนี้คืออะไร เย้นหว่านรู้ดีมากที่สุด
กินของเขา รับของเขา ปฏิเสธไม่ได้
มาส่งของก่อนจากนั้นก็อยู่พูดคุยกันต่อจะได้พัฒนาความสัมพันธ์ และจะได้เป็นเพื่อนของเย้นหว่าน จากนั้นก็ให้เย้นหว่านช่วยเธอจีบโห้หลีเฉิน
ซาอินติคิดมาดิบดี ยิ่งไปกว่านั้นยังจะบีบบังคับเย้นหว่านอีก
แต่เธอกลับไม่คิดว่า เย้นหว่านไม่ใช่น้องสาวแท้ๆของโห้หลีเฉิน แต่เป็นภรรยาในอนาคต
เธอทำมากเท่าไหร่ วางแผนดีเท่าไหร่ เย้นหว่านถึงจะถูกบีบบังคับมากแค่ไหน ก็ไม่มีทางช่วยเธอหรอก
