บทที่ 647 ตัวคุณร้อนจัง
กงจืออวีเอาแก้วไวน์วางลงบนโต๊ะ จนมีเสียงแผ่วเบาดัง “กึก”
เธอลุกขึ้นยืน พร้อมทั้งยืนก้มหน้ามองโห้หลีเฉินที่อยู่ด้านล่าง
สีหน้าท่าทางเฉียบคมและเด็ดเดี่ยว
“โห้หลีเฉิน เย้นหว่านเป็นคุณหนูผู้สูงศักดิ์ของตระกูลเย้นของพวกเรา ทั้งยังเพียบพร้อมรอบด้าน และก็ยังเหมาะสมกับนายด้วย ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ฉันจะยกเย้นโน่ให้กับนาย เธอ เป็นของนายแล้ว”
เมื่อได้ยินดังนั้นเย้นโน่ก็ไม่ได้แปลกใจอะไร พร้อมทั้งจ้องมองโห้หลีเฉินด้วยสายตาเขินอาย
น้ำเสียงอ่อนโยนมีเสน่ห์ “หลีเฉิน เป็นเกียรติอย่างมากที่ได้อยู่กับคุณ ตั้งแต่เห็นคุณครั้งแรก ฉันก็ชอบคุณแล้ว”
เมื่อพูดจบ เย้นโน่เริ่มเดินเข้ามาหาโห้หลีเฉินอย่างกล้าหาญ
ตัวเธอประพรมน้ำหอมมา ยามเมื่อเขยิบเข้ามาใกล้ ก็ได้กลิ่นอันหอมหวานของกุหลาบ
กลิ่นนั่นราวกับกองไฟในดินแดนรกร้างว่างเปล่า มันค่อยๆ ทิ่มแทงเรื่อยๆ จนทำให้ร่างกายของโห้หลีเฉินเกิดความรู้สึกที่ไม่อาจควบคุมอยู่ได้นั้นพลันปะทุกองไฟโชติช่วงขึ้นมา
กองไฟนั้นเมื่อสัมผัสกับหญ้าที่แห้งเหี่ยว พลันลุกพรึ่บจนสูงท่วมหัวขึ้นมาทันที จนมันพลุ่งพล่านไปทั่วร่างกายของเขา
ร่างกายของโห้หลีเฉินวินาทีนั้นร้อนผ่าวขึ้นมาทันที พลันมีความเร่าร้อนกระจุกรวมตัวตรงบริเวณท้องน้อย
มันเพิ่มขึ้นมาอย่างอันตราย จนไม่อาจต้านทานไว้ได้
แววตาของโห้หลีเฉินเคร่งขรึม สีหน้าเย็นเฉียบมาก
สายตาของเธอมองผ่านเย้นโน่ที่เขยิบเข้ามาใกล้ พร้อมทั้งมองกงจืออวีอย่างตรงไปตรงมา “คุณใส่ยาลงในไวน์?”
สีหน้าท่าทางกงจืออวีทอประกายเล็กน้อย แต่ยังคงความเด็ดเดี่ยวและเย็นชาเช่นเดิม
เธอพูดเสียงทุ้ม “โห้หลีเฉิน เย้นโน่เป็นของนายแล้ว นายอยากจะทำอะไร ก็เป็นไปตามนั้นเถอะ”
พูดจบ เธอเหมือนว่าไม่ค่อยสบายใจสักเท่าไหร่ ก็ไม่อยากมองโห้หลีเฉินอีก พลางหันหลังมุ่งหน้าเดินออกไปด้านนอก
แผ่นหลังอันสูงเพรียวระหงพร้อมทั้งความเด็ดขาดและเย็นชา
การลงมือทำได้อย่างไร้ซึ่งความรู้สึก
โห้หลีเฉินขมวดคิ้วเอาไว้แน่น พร้อมทั้งควบคุมความรู้สึกร้อนผ่าวที่มาเป็นระลอกอยู่ในร่างกาย ไม่จำเป็นต้องมาเสียเวลาอีก พลันรีบมุ่งหน้าเดินออกไปด้านนอก
เย้นโน่รีบกระโจนไปทางด้านหน้าอย่างทันที ราวกับฝึกฝนมานับครั้งไม่ถ้วน พร้อมทั้งถลาเข้าสู้อ้อมกอดของโห้หลีเฉินทันที
เดิมที่ร่างกายของโห้หลีเฉินที่ร้อนพลุ่งพล่านไปทั่วทั้งตัว พลันราวกับถูกจุดจนระเบิดทันที หลังจากที่ร่างกายสั่นเทาแล้ว เหมือนว่าไม่อาจควบคุมสัญชาตญาณที่ต้องการกกกอดเธอเอาไว้ได้
เขาหวาดหวั่นมาก เพราะว่าตัวยานี้มันช่างแรงกล้าที่เขาคิดเอาไว้มาก
“หลีเฉิน คุณเป็นอะไรไป ไม่สบายใช่ไหม? ร่างกายของคุณ มันร้อนมาก”
เย้นโน่ตีหน้าซื่อทำเหมือนไม่รู้เรื่องรู้ราวด้วย พร้อมทั้งท่าออดอ้อน นิ้วมือก็ลูบไล้บริเวณหัวไหล่ ต้นคอ และริมฝีปากของโห้หลีเฉิน
ริมฝีปากอันเซ็กซี่รัญจวนใจ ยิ่งทำให้สายตาของเธอนั้นเริ่มเลื่อนลอยเล็กน้อย
ผู้ชายคนนี้ ความจริงแล้วก็ได้ยินมาก่อนหน้านี้แล้ว ซึ่งเคยมองเห็นเขาอยู่ไกลๆ ท่าทางอันมีเสน่ห์ นี่ถือว่าเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุด และสง่างามเป็นอันดับต้นๆ ของโลกเลย
แต่ว่าเขา เป็นผู้ชายของเย้นหว่านนะสิ
เธอแย่งไม่ได้ และก็ไม่มีสิทธิ์แย่ง
ทว่าไม่คิดว่า กงจืออวีจะหยิบยื่นให้โอกาสเธอในครั้งนี้ ให้เธอได้ยั่วให้ท่าโห้หลีเฉิน แล้วให้เธอใช้ยาในการยั่ว เพื่อให้เธอได้แต่งงานกับโห้หลีเฉิน
เย้นโน่มีความเชื่อมั่น รอแค่ได้ตัวโห้หลีเฉินมาแล้ว เขาก็ไม่อาจหนีไปไหนได้แล้ว
“หลีเฉิน ริมฝีปากของคุณอ่อนนุ่มจัง ฉันของจูบได้ไหม?”
นิ้วมือของเย้นหว่านลูบไล้สัมผัสไปมา สายตายิ่งเลื่อนลอยไปเรื่อย หวั่นไหวไปไกลแล้ว
เธอแนบชิดกับลำตัวของโห้หลีเฉิน พยายามเขย่งปลายเท้า ริมฝีปากดั่งเชอร์รี่ลูกเล็กสีแดงสดพยายามเขยิบเข้าใกล้โห้หลีเฉินมาเรื่อยๆ
หน้าตาสวยสดงดงาม ปากสีแดงสดอันชวนหลงใหล
ความรุ่มร้อนในร่างกายของโห้หลีเฉินปะทุขึ้น ราวกับมอดไหม้สติปัญญาของเขา ยิ่งหญิงสาวเขยิบเข้ามาใกล้แล้ว ยิ่งกลายเป็นการเติมน้ำมันให้กองเพลิง
เบ้าตาของเขาเริ่มแดงฉาน ราวกับเป็นการต่อต้านอย่างเต็มเปี่ยม แต่มิอาจละสายตาได้
กงจืออวีกระตุกรอยยิ้มอย่างพอใจบริเวณมุมปาก
นี่มันเป็นยาที่เธอสั่งให้คนทำโดยเฉพาะ เป็นยาขนานแรงที่สุด ที่เป็นตัวยาที่สามารถจุดประกายได้ทันที พร้อมทั้งมอดไหม้สติปัญญาของคนเรา บนโลกใบนี้ ไม่มีคนที่สามารถต่อต้านได้
รวมทั้งโห้หลีเฉิน
หลังจากวันนี้ผ่านไปแล้ว เย้นโน่ก็จะกลายเป็นผู้หญิงของโห้หลีเฉิน เย้นโน่เองก็เป็นคุณหนูผู้สูงศักดิ์ของตระกูลเย้น โห้หลีเฉินต้องรับผิดชอบ อีกเรื่องคือ เขาหักหลังเย้นหว่าน และไม่มีสิทธิ์ที่จะมาเสนอหน้าต่อเย้นหว่านอีกแล้ว
ทุกอย่าง ได้กำหนดไว้เป็นอย่างดีแล้ว
“โห้หลีเฉิน นี่คือชีวิตของคนเรา”
กงจืออวีบ่นพึมพำ ในใจนั้นมีความรู้สึกทนไม่ไหวอยู่เล็กน้อย แต่ก็โดนการตัดสินใจของตัวเธอเองจัดการขัดขวางปกปิดเอาไว้
ลูกสาวที่เป็นแก้วตาดวงใจของเธอ มิอาจจะไปทนทุกข์ทรมานตามหาตัวยาเป็นเพื่อนโห้หลีเฉินสามปี พร้อมทั้งไปใช้ชีวิตอันน่าหวาดกลัวพร้อมทั้งคอยวิตกกังวลอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
แม้ว่าการผิดหวังในความรักจะเจ็บปวดถึงเพียงใด แต่อย่างไรมันก็จะผ่านไป สิ่งที่รอต้อนรับเย้นหว่านอยู่นั้น มีแต่ชีวิตที่มีความสุขและเรียบง่ายไปทั้งชีวิต
หัวสมองของกงจืออวีวาดฝันอนาคตอันเปล่งประกายของเย้นหว่าน อารมณ์ พลันมุ่งมั่นขึ้นมามากกว่าเดิม
เธอละสายตาอันเฉยเมยออกมา พลางหันตัวออก จากนั้นก็ปิดบานประตูลง
แล้วก็ล็อกกลอนประตู
เมื่อได้ยินเสียงประตูปิดลง ในห้องนั้นก็เหลือคนแค่สองคนอยู่ด้วยกัน ทุกอย่าง ราวกับเป็นไปตามคาด
ในห้องไม่มีคนอื่นอยู่ เย้นโน่เริ่มลงมือ กล้าบ้าบิ่นหนักกว่าเดิม
เธอคว้าเสื้อของโห้หลีเฉินเอาไว้แน่น ปากเล็กๆ รูปทรงเชอร์รี่ พยายามเขยิบเข้าหาโห้หลีเฉิน
ยิ่งใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
ลมหายใจร้อนผ่าวของคนสองคน ราวกับเกี่ยวพันหลอมรวมกัน
รสชาติความเร่าร้อนแผดเผาของชายหนุ่ม มันยิ่งทำให้เธอสับสน
สายตาของเธอเลื่อนลอย ไม่อาจกังวลสิ่งใดอีกแล้ว มีแค่อยากจะจุมพิตริมฝีปากของเขา
เธอรู้ดีว่า ตอนนี้ร่างกายของเขา ไม่สามารถปฏิเสธได้แล้ว
ทุกอย่าง ต้องเป็นไปตามธรรมชาติ
ทันใดนั้น——
“ไสหัวไปซะ!”
ชายหนุ่มส่งเสียงแหบพร่า พร้อมทั้งตวาดใส่ อีกทั้งผลักตัวเย้นโน่ที่กำลังประชิดตัวออกอย่างแรง
พละกำลังของเขามากมายมหาศาลนัก เย้นโน่มิอาจทนไหว ก้นก็กระแทกลงบนโซฟาที่อยู่ด้านหลังทันที
ไม่เจ็บหรอก แต่เธอตกใจจนหวาดหวั่นจนไม่อาจตั้งสติได้
โห้หลีเฉินถูกวางยาที่สรรพคุณแรงมากที่สุด แล้วทำไมถึงผลักเธอได้ล่ะ?
เห็นชัดว่า สีหน้าหล่อเหลาของโห้หลีเฉินดูดุดัน แถมมีอาการแดงฉานที่ไม่ปกติ แววตาของเขาสับสน แต่ก็ยังกัดฟันทนเอาไว้ พร้อมทั้งพยายามควบคุมไว้อย่างมากที่สุด
ขาเรียวตรงของเขาแข็งทื่อ แต่ก็ยังคงก้าวถอยหลังไปสองก้าว แบบแข็งทื่อเช่นนั้น เพื่อรักษาระยะห่างเย้นโน่เอาไว้
เขาอดทนอดกลั้นไฟราคะ พร้อมทั้งจ้องตาเย้นโน่ตาเขม็ง
“ฉันจะไม่แตะต้องคนอย่างหล่อน ไสหัวไปซะ”
เย้นโน่จ้องมองโห้หลีเฉินด้วยความประหลาดใจ ราวกับมองสัตว์ประหลาดอยู่เช่นนั้น
ยาชนิดนี้ เป็นยาที่สามารถมอดไหม้สติสัมปชัญญะคนเราอย่างแรงกล้าได้เพียงพริบตาเดียว ทำไมโห้หลีเฉินในตอนนี้ ถึงได้ยังมีสติสมบูรณ์อยู่ได้ล่ะ?
จิตใต้สำนึกของเขาช่างแรงกล้ามาก นี่ยังเป็นคนอยู่ใช่ไหม?
ผู้ชายเช่นนี้ยิ่งทำให้เย้นโน่หวาดกลัวมาก แต่ก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นกว่าเดิมอีก
ถ้าเป็นผู้หญิงของโห้หลีเฉินได้ การเป็นภรรยา ถือว่าเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชีวิตนี้
ราวกับว่าเธอ ชอบเขามากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก
เย้นโน่พาดตัวครึ่งบนอยู่บนโซฟา นิ้วมือก็ราวกับต้นหอมเล็กๆ วางลงบนคอเสื้อของตนเอง จากนั้นก็แกะกระดุมของตนเองออกทีละเม็ด
ดวงตาอันงดงามของเธอราวกับเส้นใย น้ำเสียงอ่อนโยนชวนหลงใหล
“หลีเฉิน อย่าได้ทำให้ตนเองลำบากไปเลย ฉันเป็นผู้หญิงของคุณ และยังสามารถทำตามความต้องการของคุณได้ตามสะดวก”
คำเชิญอันมีความหมายลึกซึ้ง
นิ้วมือของเธอที่สัมผัสไปทั่ว พลันโผล่ให้เห็นความขาวดุจหิมะออกมา พร้อมทั้งเห็นรูปทรงเป็นเงาๆ
นี่เป็นการสิ่งย่อใจสำหรับผู้ชาย สำหรับผู้ชายที่ถูกวางยาแล้ว ถือว่าเป็นอันตรายถึงชีวิต
ไฟราคาที่อยู่ในร่างกายโห้หลีเฉิน ปะทุขึ้นอีกสามระดับ
อีกนิดก็จะสามารถทำลายสติสัมปชัญญะของเขาพังพินาศ
โห้หลีเฉินได้แต่กัดฟันเอาไว้ พร้อมทั้งเบนสายตาหลบหลีก พร้อมทั้งพยายามควบคุมอารมณ์ความต้องการอันเลยเถิดไป
ทุกคำพูดทุกประโยคของเขา ราวกับมันเล็ดลอดออกมาจากไรฟัน
“คุณทำให้ผมรู้สึกขยะแขยง”
เย้นโน่ที่กำลังให้ท่ายั่วยวนอยู่นั้น ค้างเติ่งทันที
ใบหน้าของเธอซีดเผือด พร้อมทั้งดูไม่ได้ที่สุด
มาถึงขั้นนี้แล้ว โห้หลีเฉินยังคงดูถูกเธอไม่เลิก แม้กระทั่งมาถึงขั้น … ขยะแขยงเลย
สีหน้าของเย้นโน่ทอประกาย พร้อมทั้งจ้องมองโห้หลีเฉินตรงไปตรงมา
พลันพูดว่า “คุณไม่แตะต้องฉันก็ได้ แต่ว่าพวกเราก็ไม่สามารถออกไปได้ ยาของคุณนั้นนอกจากการหลับนอนแล้วก็ไม่มีทางแก้ หลังจากสามชั่วโมงผ่านไปแล้ว ยังไม่สามารถแก้อาการได้ งั้นคุณก็จะตาย”
