บทที่ 340 เจอโห้หลีเฉินแล้ว
ทุกคนประหลาดใจ มองสายตาของเย้นหว่าน ความสงสัยมากมายและการคาดเดาก็เกิดขึ้นในทันใด
ถึงแม้ว่าหนุ่มหล่อคนนี้จะดีกับเย้นหว่านมาก ซื้อ ซื้อ ซื้อ อย่างเดียว แต่ไม่ยอมรับความสัมพันธ์ว่าเป็นคู่รักกัน เพราะงั้นสิ่งที่เป็นไปได้มากที่สุด ก็คือพวกเขา——เป็นชู้กันเหรอ?
เป็นไปได้มากๆ!
ความเป็นไปได้นี้อาจเกิดขึ้นในใจของทุกคน น้ำเสียงที่ชัดเจนและหล่อลื่นของเย้นโม่หลินก็ดังขึ้นอีกครั้ง
เขามองไปที่เย้นหว่านด้วยสายตาที่อ่อนโยนเป็นที่สุด น้ำเสียงสูงขึ้น และภูมิใจอย่างปิดบังไม่ได้
“เธอเป็นน้องสาวของผม”
ทุกคน “…”
หม้อระเบิดภายในทันที “ฉันก็อยากได้พี่ชายแบบนี้สักคนเหมือนกัน!”
น้ำเสียงตื่นเต้นทำให้เย้นหว่านพูดไม่ออกไปชั่วขณะ ตราบใดที่ความรักหน้าหล่อเหลาพอ ไม่ว่าจะเป็นพี่ชายแท้ๆหรือแฟน ก็ทำให้คนอิจฉาได้
แต่เมื่อมองหน้าเป็นกระด้งของเย้นโม่หลินนั้น กลับรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ มีผู้ชายที่สูงศักดิ์และสะดุดตาคนนี้อยู่คนหนึ่ง กลับทำให้คนรู้สึกภูมิใจ มองว่าเธอเป็นสมบัติที่ล้ำค่า เป็นประสบการณ์ที่สบายใจเป็นพิเศษจริงๆ
“ในเมื่อเป็นพี่ชาย งั้นพวกเราก็มีโอกาสแล้วสิ!”
น้ำที่เสียงตื่นเต้นขึ้นไปอีกดังมาจากอีกฝั่ง
เย้นหว่านหันศีรษะไปมอง ถึงจะเห็นว่า นอกจากห้องลองชุดแล้ว ยังมีสาวสวยอีกหลายคนที่อยู่รอบๆราวเสื้อผ้า
พวกเธอมองไปที่เย้นโม่หลินด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย
ผู้หญิงหลายๆคนเดินเข้ามาข้างหน้าเป็นกลุ่ม ยื่นโทรศัพท์มือถือให้เย้นโม่หลินอย่างเขินอาย
“คนหล่อ รู้จักกันสักหน่อยได้ไหมคะ？ ขอเบอร์โทรหน่อยสิ”
เย้นหว่านมองไปที่เย้นโม่หลิน และรู้สึกตลกเล็กน้อย
ตอนนี้เธอไม่ได้เป็นเกราะป้องกันอีกต่อไป ดูว่าเขาจะจัดการกับผู้ชื่นชมกลุ่มนี้อย่างไร
คิดไม่ถึงว่า จู่ๆเย้นโม่หลินก็ดึงเย้นหว่านมาอยู่ตรงหน้าของตัวเอง และอยู่ตรงหน้าของเขาพอดิบพอดี
เขากล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “เสี่ยวหว่าน เธอช่วยพี่เลือกหน่อย มีใครที่จะเหมาะเป็นไหม?”
เย้นหว่านตกใจ หมายความว่า ให้เธอเลือกงั้นเหรอ?
มุมปากของเธอกระตุก
สาวๆเหล่านั้นก็ผงะเช่นกัน กลัดกลุ้มใจมากๆ ตามจีบหนุ่มหล่อครั้งแรก เจอกันอีกฝ่ายให้น้องสาวเป็นคนเลือก
แต่ด้วยน้ำเสียงนั้น หรือว่าจะถูกเย้นหว่านเลือก ก็จะสามารถแต่งงานกับเขาได้โดยตรง?
พวกสาวๆตื่นเต้นเล็กน้อย พวกเธอเดารีบทำท่าที่คิดว่าเป็นท่าที่ตัวเองสวยที่สุด ทำท่าเซ็กซี่และมองไปที่เย้นหว่าน
“คุณผู้หญิง คุณดูสิว่าฉันเป็นอย่างไรบ้าง？ฉันเป็นลูกสาวของประธานบริษัทการสื่อสารสมัชชาแห่งสหประชาชาติ จบปริญญาโท มีบริษัทเล็กๆภายใต้ชื่อของตัวเองที่กำลังเริ่มต้นธุรกิจ มีความฝันและมีจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ ถ้าคุณเลือกฉัน ในอนาคตฉันกับพี่ชายของคุณจะต้องเข้ากันได้อย่างแน่นอน จับมือกันหลังแต่งงาน และกลายเป็นผู้ช่วยที่ดีในอาชีพการงานของเขา”
“คุณผู้หญิง สมัยนี้ผู้หญิงเก่งมากเกินไปก็ไม่ดี จะต้องให้ผู้ชายทำงานข้างนอก ผู้หญิงทำงานอยู่ในบ้านสิ ถึงจะมีประโยชน์ต่อครอบครัวและปรองดองกัน ฉันได้รับการฝึกฝนให้มีคุณสมบัติที่ดี หลังจากแต่งงานแล้วฉันจะอยู่ที่บ้านอย่างเงียบๆ และปรนนิบัติพี่ชายของคุณ ทำงานบ้าน เลี้ยงลูก รับประกันว่าจะไม่ปล่อยให้เขาทิ้งงาน อยู่บ้านอย่างไม่ต้องกังวล”
“พวกเธอล้วนแต่ไม่นับว่าเป็นอะไร？ฉันไม่เพียงแต่มีพื้นหลังของครอบครัวที่ดี แถมยังมีจิตใจที่อ่อนโยนและมีคุณธรรมอีกด้วย ฉันสามารถช่วยพี่ชายของคุณในอาชีพการงาน ให้กำลังใจและสนับสนุนเขา และสามารถดูแลทุกอย่างในครอบครัวได้ คุณผู้หญิง เลือกฉันเถอะ ฉันเป็นคนงดงามทั้งภายในและนอกและยังเก่งเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดเชียวนะ”
สาวๆวัยรุ่นหลายๆคน พูดชมตัวเองเพื่อให้ตัวเองขายออก
เย้นหว่านดูจนมึนงง คิดไม่ถึงว่าจะมีความรู้สึกอย่างหนึ่ง เหมือนเธอเป็นผู้สัมภาษณ์ กำลังสัมภาษณ์พี่สะใภ้ในอนาคตอยู่
เป็นเรื่องไร้สาระมากเกินไปจริงๆ
และชื่อของกันและกันก็ยังไม่รู้ สาวๆเหล่านี้คิดไม่ถึงว่าจะกระตือรือร้นขนาดนี้ และไปกระโดดถึงหลังแต่งงานโดยตรงแล้ว?
คิดๆก็พอแล้ว เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้จริงๆ
เย้นหว่านอยากที่จะปัดเป่าความคิดที่ไร้สาระของพวกเธอ มองไปที่ดวงตาหลายๆคู่ที่คาดหวังและกระตือรือร้นเช่นนั้น ก็รู้สึกปวดศีรษะอีกครั้ง
เธออดไม่ได้ ที่จะพูดอะไรที่โหดร้ายจริงๆ
ไม่ได้ ลูกบอลลูกนี้เธอต้องเตะคืนเย้นโม่หลิน
“เขาล้อเล่นหรอกน่า ถ้าพวกเธออยากจะได้เบอร์โทร ก็ต้องแย่งชิง…” เขา…
พูดยังไม่จบ เสียงของเย้นหว่านก็หยุดลงทันที
สายตาของเธอจ้องมองตรงไปที่ผนังกระจกด้านนอก ร่างสูงคมเดินผ่านมาคนนั้น
สูงหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตรคนนี้ รายล้อมไปด้วยกลุ่มคนในชุดสูท ดูโดดเด่นออกมาแบบนั้นเช่นกัน
เขาก้าวขายาว ก้าวอย่างแพง ราวกับว่ามีแสงหรูหราของมันเอง ช่างน่าตื่นตาเช่นนั้น
ใบหน้าใบนั้น เป็นเพียงแค่หน้าด้านข้าง แต่กลับมองเห็นอย่างสมบูรณ์แบบ เพียงแค่ครั้งเดียวก็สามารถทำให้ผู้คนประหลาดใจจนสูญเสียจิตวิญญาณได้ แต่มันก็ยังคงตราตรึงอยู่ในหัวใจของเย้นหว่าน
โห้หลีเฉิน
เป็นเขา
เย้นหว่านจ้องมองเขาอย่างว่างเปล่า จากกันเพียงไม่กี่วัน แต่ดูเหมือนว่าเวลาผ่านไปนานหลายศตวรรษ
แต่ในขณะนี้เธอถึงจะรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ในใจของเธอถูกกดดัน แต่ไม่ได้ลดความบ้าคลั่งในการคิดถึงลงเลยแม้แต่น้อย
โห้หลีเฉินไม่ได้เห็นเธอ หรือจะบอกว่า เขาไม่เหล่มองและไม่สนใจทุกคนรอบตัว อย่างเย็นชาและดูแพง
ก้าวของเขาใหญ่มาก ภายในสองสามวินาที เขาก็สามารถเดินผ่านหน้าต่างกระจกบานนี้ได้
เร็วจนเหมือนความฝันที่หายวับไป หายไปจากโลกของคุณในทันที ซึ่งคุณไม่สามารถคว้ามันได้เลย
หัวใจของเย้นหว่านว่างเปล่ามากๆภายในทันที แทบไม่สามารถควบคุมได้ เธอผลักคนตรงหน้าออก และวิ่งออกไปข้างนอก
เธอไม่อยากให้เขาไป
เธอไม่ต้องการ
เธอแทบจะใช้ความเร็วที่สุดในชีวิตของเธอ ก้าวผ่านประตูกระจกของห้างอย่างรวดเร็ว และไล่ตามทางเดินนั้น ทันทีที่เธอมาถึง เธอเห็นโห้หลีเฉินเดินไปที่มุมโค้งแล้ว และกำลังจะหันตัวเดินออกไปพอดี
เพียงแค่วินาทีเดียว เขาก็หายไปจากการมองเห็นของเธออีกครั้ง
หลังจากอยู่ตรงที่เขาอยู่นั้น กลุ่มคนที่ตามมาอย่างเป็นระเบียบก็หันไปทีละคน โดยบังไม่ให้เย้นหว่านมองเห็นโดยสิ้นเชิง
เธอยืนอยู่ตรงที่เดิมอย่างว่างเปล่า ตัวแข็งทื่อ ลำคอของเธอดูเหมือนจะหายใจไม่ออก ทรมานจนเกือบจะระเบิดออกมา
แต่เธอไม่มีความกล้าที่จะก้าวไปข้างหน้าต่ออีกมุมโค้งนั้น
มุมโค้งนั้น กลุ่มคนที่บังเธอนั้น เป็นเหมือนช่องว่างที่เธอไม่สามารถข้ามผ่านไปได้ตลอดชีวิต
“เสี่ยวหว่าน เป็นอะไรไปเหรอ?”
เย้นโม่หลินตามออกมา มองเย้นหว่านที่หน้าซีดอย่างเป็นกังวล
มองตามสายตาที่เธอจ้องมองไปนั้น กลับมองเห็นเพียงกลุ่มคนในชุดสูทรองเท้าหนัง เช่นเดียวกับสจ๊วตของห้างนี้ ที่กำลังตรวจตราอยู่
เย้นหว่านกลับมามีสติ และส่ายศีรษะอย่างช่วยไม่ได้
“ไม่เป็นไร จู่ๆฉันก็เหนื่อย ไม่อยากช็อปปิ้งแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ”
เธอเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่เบามากๆ ราวกับว่าไม่มีแรงมากนัก
หันหลังกลับ และเดินไปอีกทางหนึ่ง
เย้นโม่หลินหน้าย่นอย่างสงสัย ก้าวขายาวออก และเดินตามเย้นหว่านไปทันที
เขารู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อย ล้วนแต่บอกว่าตอนที่ผู้หญิงไม่โอเค ซื้อ ซื้อ ซื้อ ก็สามารถเกลี้ยกล่อมได้ถึงหกสิบถึงแปดเปอร์เซ็นต์ และปล่อยให้เธอระบายอารมณ์สักหน่อย โดยพื้นฐานแล้วก็จะกลับมาอารมณ์ดีตามปกติ
แต่หลังจากที่เขาพาเย้นหว่านมาซื้อ ซื้อ ซื้อ ตั้งนานขนาดนี้ เย้นหว่านนอกจากไม่พอใจ แถมอารมณ์ก็ดูเหมือนจะตกต่ำมากขึ้นไปอีก!
จะทำได้อย่างไรดี?! จะง้อน้องสาวอย่างไรดีกันแน่ กำลังออนไลน์รอคำตอบอยู่ รีบร้อนใจมากๆด้วย
ในตอนที่พวกเขาเพิ่งเดินออกไปนั้น ในขณะนี้ บริเวณมุมโค้งนั้น ก็มีร่างสูงใหญ่เดินกลับมาอย่างรวดเร็ว
เขายืนอยู่ตรงมุมโค้ง มองไปที่ทางเดินไร้ผู้คนด้วยสายตาที่ซับซ้อน
ในเมื่อสักครู่นี้ เขาก็นึกว่ามองเห็นเย้นหว่านแล้วซะอีก
แท้ที่จริงแล้วเป็นเพียงภาพลวงตาเหรอ?
