บทที่3 ความอิจฉาสามารถทำลายคนๆนึงได้
แต่เธอก็ไม่ได้คิดมาก จากนั้นก็ควงแขนของโห้หลีเฉินไว้ตามประสาคนรักใคร่กัน
หน้าแดงเล็กน้อยยืนอยู่ข้างกายเขา พวกที่ล้อมรอบอยู่ในเหตุการณ์ต่างก็รีบร้อนหลีกทางให้
โห้หลีเฉินด้วยเคารพและเกรงกลัวจากใจจริง โอวน่อหย่ามองดูเย้นหว่านควงแขนของโห้หลีเฉิน
แล้วรู้สึกเกิดความริษยาและความเกลียดชังอย่างไม่อาจทนไม่ได้ เพราะฐานะทางบ้านไม่ดี เย้นหว่าน
เลยถูกเธอเหยียบให้จมดินตลอด คนชั้นต่ำแบบนี้ก็ควรจะที่ต่ำๆตลอดชีวิตสิ
แต่ทำไมตอนนี้เธอกลับได้หมั้นกับโห้หลีเฉินที่สูงส่งกว่าสามีเธอไม่รู้กี่เท่า!
ไม่ เธอมีสิทธิ์อะไรที่ได้ดิบได้ดีกว่าเธอ?
“ เย้นหว่าน ทำไมเธอต้องแต่งงานกับคุณโห้กระทันหันล่ะ? คืนก่อนเธอไม่ใช่ยังเปิดห้องกับผู้ชายที่โรงแรม
ซ่างผิ่นอยู่หรอ? เอ๊ะ! หรือว่าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่แฟนของเธอ…………”
ระหว่างพูด โอวน่อหย่าแกล้งทำเป็นปิดปากไว้อย่างตื่นตะลึง
ราวกับว่าเผลอพูดความลับใหญ่โตออกมาอย่างไม่ทันระวัง ทันใดนั้น เย้นหว่านแข็งทื่อไป
และหันมามองโอวน่อหย่าอย่างประหลาดใจ ไม่นึกเลยว่าเธอจะรู้เรื่องของโรงแรมซ่างผิ่น?
ในใจโห้หลีเฉินหวั่นไหวเล็กน้อย มองไปที่เย้นหว่านเหมือนกำลังครุ่นคิดอยู่ คืนนั้นเธอก็อยู่ที่นั่นหรอ?
“คุณโอวครับ ข้าวกินมั่วได้แต่คำพูดๆมั่วไม่ได้นะครับ พูดให้ร้ายกับว่าที่ภรรยาของคุณโห้
ทำลายชื่อเสียงของตระกูลโห้ คุณรู้ไหมต้องเจอกับบทลงโทษยังไง?”
เว่ยชีก้าวออกมาจากข้างหลังโห้หลีเฉิน ต่อว่าด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม ท่าทางทรงพลังมีพลานุภาพมาก
วันนี้เป็นวันหมั้นของโห้หลีเฉิน มีคนนับไม่ถ้วนดูอยู่
จะให้เกิดเรื่องเหนือความคาดหมายหรือเรื่องเสื่อมเสียชื่อเสียงไม่ได้เด็ดขาด
จู่ๆสีหน้าซือหนานเปลี่ยนไปทันที เขารับดึงโอวน่อหย่า “อย่าพูดเหลวไหล”
โอวน่อหย่ารู้สึกกลัวไม่น้อย แต่เห็น เย้นหว่านแล้วยังไงก็กลืนความแค้นนั้นไม่ลง
“ที่จริงฉันก็ไม่อยากพูดหรอกนะคะ แต่ไม่ว่ายังไงตระกูลโห้ก็เป็นตระกูลที่มีหน้ามีตา
ถ้าแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่บริสุทธิ์โดยที่ไม่รู้ความจริง แบบนี้สิถึงจะยิ่งทำให้ชื่อเสียงของตระกูลโห้เสียหาย”
เธอสะบัดซือหนานออก แล้วหยิบรูปถ่ายใบนึงออกมาจากกระเป๋า “นี่ก็คือหลักฐานที่เย้นหว่าน
เปิดห้องกับผู้ชายค่ะ” เดิมทีเธออยากเอาให้ซือหนานดู จะได้ทำลายภาพลักษณ์ที่อยู่ในใจของซือหนาน
อย่างสิ้นเชิง แต่คิดไม่ถึงกลับเอามาใช้ในเวลานี้ ในรูปเห็นแค่มีชายหนึ่งหญิงหนึ่ง
ผู้ชายกำลังโอบกอดผู้หญิงเข้าห้องอย่างแนบชิด และผู้หญิงคนนั้นก็คือเย้นหว่าน
ทันใดนั้นรอบๆโกลาหลไปหมด ผู้คนต่างมองเย้นหว่านด้วยสายตาที่โกรธและดูถูก
ได้แต่งงานกับคุณโห้ถือว่าเป็นเกียรติอย่างสูงสุด นึกไม่ถึงว่าเธอยังกล้านอกใจก่อนแต่งงานอีก?
ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีชัดๆ สายตาที่ไต่สวนเหมือนมีดที่ทิ่มแทงมาหาเย้นหว่าน
เธอขมวดคิ้วอย่างไม่สบายใจและรู้สึกอึดอัดไปทั้งตัว แต่เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันบ้าง?
ส่วนรูปถ่ายใบนี้ก็ไม่ใช่ห้องที่เธอวิ่งออกมาคืนนั้น
หรือว่าก่อนที่เธอจะขึ้นเตียงกับผู้ชายคนนั้นยังมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีก?
“รูปถ่ายใบนี้ไม่สามารถอธิบายอะไรได้เลย คุณกับฉันไม่ถูกกันมาตลอด
คุณลอบวางแผนฉันก็ไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแล้ว ใครจะไปรู้ว่าคุณตัดต่อรึเปล่า?”
เย้นหว่านไม่กล้าสืบสาวราวเรื่องมากกว่านี้ก็ปฎิเสธอย่างเด็ดขาดเลย
เวลานี้ไม่ว่าจะเป็นความจริงหรือเท็จเธอก็ไม่มีทางยอมรับ
โอวน่อหย่ายื่นรูปถ่ายให้โห้หลีเฉินอย่างกล้าหาญและมีมารยาท
“คุณโห้คะ รูปถ่ายได้ตัดต่อรึเปล่าคุณเอาไปตรวจสอบแป๊บเดียวก็รู้แล้วค่ะ
อีกอย่างเพื่อนๆที่มหาลัยเราต่างก็รู้ว่าเหอเฟยหยางจีบ เย้นหว่านมาโดยตลอด
ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ชัดเจนมาโดยตลอด ” พระเอกในรูปถ่ายนี้ก็คือเหอเฟยหยาง
เพื่อนเจ้าสาวก็รีบพูดคล้อยตาม “ก็นั่นน่ะสิ คนที่มหาลัยAก็รู้กันทั้งนั้น”
พวกเธอแข็งใจที่จะทำลายชื่อเสียงเธอ งานหมั้นก็จะเริ่มแล้ว ไปตรวจสอบรูปถ่ายก็ไม่ทัน
แต่ถึงแม้ไปตรวจสอบ เย้นหว่านในงานหมั้นก็จะไม่มีชื่อเสียงดีไปไหนได้หรอก
เธอจับแขนของโห้หลีเฉินไว้แน่นอย่างไม่สบายใจ ในใจรู้สึกหงุดหงิดและสับสน
เรื่องกลายมาเป็นแบบนี้ ทำให้ตระกูลโห้ขายหน้าไม่มากก็น้อย
ส่วนเขากับเธอก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันอยู่แล้ว เขาจะไม่สนใจเธอแล้วจากไปเลยหรือเปล่า?
####บทที่4 เข้าข้างไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล
บทที่4 เข้าข้างไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล
โห้หลีเฉินเห็นผู้ชายแปลกหน้าในรูปถ่าย สายตาที่มีแสงเปล่งประกายเล็กน้อยกลับคืนสู่ความเย็นชา
จากนั้นเขายื่นมือรับรูปถ่ายมา โอวน่อหย่าดีใจเป็นอย่างมากและรีบเอ่ยขึ้น “คุณโห้คะ ฉันไม่กล้าหลอกคุณหรอกนะคะ รูปถ่ายใบนี้เป็นของจริงแน่นอนค่ะ พวกเขา……….”
คำพูดเธอยังไม่จบ พอเห็นท่าทีของผู้ชายคำพูดก็ติดอยู่ที่คอหมด นาทีนี้เห็นแค่มือที่ขาวและเรียวยาวของโห้หลีเฉิน
กำลังฉีกรูปถ่ายให้เป็นชิ้นๆ สีหน้าแววตาเขาเย็นชา มุมปากมีรอยยิ้มที่อันตรายผิดปกติ
“กล้าเหยียดหยามความบริสุทธิ์ใจของว่าที่ภรรยาผม คุณนี่ใจกล้ามากเลยนะ”
ผู้คนต่างประหลาดใจ ไม่คิดว่าโห้หลีเฉินจะเข้าข้างอย่างขนาดนี้
ตรวจก็ไม่ตรวจสอบหน่อยก็ทำการตัดสินแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ ใครยังกล้าวิพากวิจารณ์เรื่องนี้อีกล่ะ?
สายตาที่พวกเขามอง เย้นหว่านก็จากมองดูอย่างสืบหาความจริงกลายมาเป็นยำเกรง
เย้นหว่านมองโห้หลีเฉินอย่างอึ้ง ในใจรู้สึกอบอุ่น
ที่แท้ความรู้สึกที่ถูกคนปกป้องอย่างไม่มีเหตุผลมันอบอุ่นและหัวใจสั่นไหวอย่างนี้นี่เอง
“คุณ คุณโห้……..” โอวน่อหย่าอ้าปากอึ้งจนตาค้าง ยังไงก็คิดไม่ถึงว่าโห้หลีเฉินจะทำแบบนี้
ที่เขาทำคือเขาเชื่อเย้นหว่านหรือเพราะว่าไม่แคร์เลยด้วยซ้ำ? โห้หลีเฉินโยนรูปถ่ายทิ้งอย่างชิวๆ
สายตาที่ดูถูกเหมือนกับว่ากำลังดูตัวตลกคนนึงอยู่ เขาออกคำสั่งอย่างเย็นชา “เว่ยชี เอาตัวเธอไป”
“ครับ คุณผู้ชาย” เว่ยชีรีบมุ่งไปที่โอวน่อหย่า ทันใดนั้นโอวน่อหย่าตกใจจนขาอ่อน ไปหลบที่หลังของ
ซือหนานอย่างตกใจจนทำอะไรไม่ถูก “ซือหนาน ช่วยฉันด้วย รีบช่วยฉันเร็ว”
ถ้าถูกคนของโห้หลีเฉินพาตัวไป เธอไม่กล้าคิดเลยด้วยซ้ำว่าตัวเองจะตกอยู่ในสภาพแบบไหน?
สีหน้าของซือหนานไม่ดีเลย โมโหโอวน่อหย่าที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงไปล่วงเกินโห้หลีเฉิน
แต่เขาก็กล่าวขอโทษกับโห้หลีเฉินอย่างจริงใจ “คุณโห้ครับ ต้องขอโทษจริงๆครับ ที่โอวน่อหย่า
พูดจาเหลวไหลล่วงเกินคุณเย้น ตอนนี้เธอก็สำนึกผิดแล้ว เห็นแก่หน้าของตระกูลเราทั้งสอง
ครั้งนี้คุณปล่อยน่อหย่าไปเถอะนะครับ?”
โห้หลีเฉินหัวเราะเยาะ “คุณซือนี่คือกำลังเตือนผมให้จัดการตระกูลซือไปด้วยทีเดียวใช่มั้ย?”
ซือหนานรู้สึกทึ่งมาก ตกใจจนหนาวไปทั้งตัว โห้หลีเฉินทำเรื่องอันใดก็ขึ้นชื่อว่าโหดเหี้ยมไม่คำนึงอะไรเลย
เขาพูดได้ก็ย่อมทำได้อย่างแน่นอน ซือหนานปาดเหงื่อไปทีนึง
“คุณโห้อย่าถือสาเลยครับ ผมปากพล่อยเอง ถึงโอวน่อหย่าจะเป็นภรรยาของผม
แต่เธอทำผิดก็ควรได้รับการลงโทษ ตระกูลซือไม่มีทางเห็นต่างแน่นนอนครับ”
โอวน่อหย่ามองซือหนานอย่างไม่อยากจะเชื่อ รู้สึกเย็นเฉียบตั้งแต่หัวใจไปจนถึงหนังศีรษะ
นึกไม่ถึงว่าสามีเธอจะละทิ้งเธออย่างเฉียบขาดอย่างนี้
ผู้ชายเห็นแก่ตัวที่ชอบรังแกคนที่อ่อนแอกว่าแต่กลัวคนที่แข็งแรงกว่า เว่ยชีเห็นมาเยอะแล้ว
เขาหัวเราะเยาะไปทีนึง แล้วเดินไปจับโอวน่อหย่าไว้ “ไปเถอะครับคุณโอว ”
“แกปล่อยฉัน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้! ฉันเป็นคุณหนูของตระกูลโอว พวกแกทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ”
โอวน่อหย่ากลัวสุดขีดจนไม่สามารถคำนึงถึงภาพลักษณ์ตนเองอีกต่อไป เธอขัดขืนกับเว่ยชีอย่างสุดฤทธิ์
แต่พลังของเธอไหนจะสู้พลังของผู้ชายที่ผ่านการฝึกฝนมาแล้วได้ล่ะ มองดูตรงหน้าก็จะถูกพาตัวไปแล้ว
ในความสิ้นหวัง เธอจ้อง เย้นหว่านอย่างคับแค้นใจสุดขีด “เย้นหว่าน
อย่านึกว่าฉันถูกจับไปแล้วก็สามารถปกปิดความจริงที่แกเปิดห้องกับผู้ชายนะ!
แกทำตัวสำส่อนก่อนแต่งงานและสวมเขาให้โห้หลีเฉิน เรื่องนี้ไม่ช้าก็เร็วทุกคนต้องรู้หมดแน่ๆ”
เสียงตะโกนของโอวน่อหย่าสะท้อนอยู่ในห้องโถง ดึงดูดผู้คนมายิ่งอยู่ยิ่งเยอะ
เย้นหว่านมองโอวน่อหย่าด้วยความเกลียดชัง นี่เธอต้องมีความคิดที่ดื้อด้านขนาดไหน
ตัวเองยังจะเอาตัวไม่รอดอยู่แล้วยังจะทำลายชื่อเสียงเธออีก?
“พูดเหลวไหล! เสี่ยวหว่านไม่ได้เปิดห้องกับเหอเฟยหยางสักหน่อย เรื่องนี้เธอเป็นคนวางแผนทั้งหมด”
กู้จื่อเฟยเดินมาจากหน้าประตูอย่างโมโห มือของเธอถือรูปถ่ายและข้อมูลมาปึกนึง
เธอได้ยื่นให้โห้หลีเฉินอย่างมีมารยาท “คุณโห้คะ นี่เป็นข้อมูลที่ฉันตรวจสอบได้ คืนก่อนโอวน่อหย่า
ฉวยโอกาสตอนที่เสี่ยวหว่านเมาเหล้า แล้วพาเธอไปที่โรงแรมซ่างผิ่น และมอบให้เหอเฟยหยาง
ที่รออยู่ในโรงแรมตั้งนานแล้ว ที่พวกเขาทำนี่คือจงใจวางแผนล่อลวงไปข่มขืนเลยนะคะเนี่ย!
แต่ว่า คุณวางใจเถอะ ถึงเสี่ยวหว่านดื่มจนเมาแต่ก็ตีเหอเฟยหยางจนได้รับบาดเจ็บแล้วหนีออกมาได้
ฉันที่ได้รับจากเธอจากลิฟท์ ขอรับประกันว่าเธอกลับบ้านอย่างปลอดภัยและไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆทั้งสิ้นค่ะ”
พูดจบ กู้จื่อเฟยก็กะพริบตาให้ เย้นหว่าน สองวันนี้เธอคอยช่วย เย้นหว่านตรวจสอบเรื่องนี้ตลอด
โชคดีที่มาทันในเวลานี้ เย้นหว่านอึ้งไปครู่นึง นี่ถึงรู้ว่าทำไมคืนนั้นเธอถึงโผล่อยู่ที่โรงแรมซ่างผิ่น
และทำไมถึงเจอเรื่องน่ากลัวขนาดนี้ ที่แท้โอวน่อหย่าเป็นคนบงการทั้งหมด! โอวน่อหย่าหน้าซีด
คอยแก้ตัวอย่างกินปูนร้อนท้อง “ไม่ ไม่ใช่แบบนี้ ฉันแค่ใจดีส่งเย้นหว่านไปพักผ่อนที่โรงแรม
แต่เธอเป็นคนจะไปกับเหอเฟยหยางเอง” ไม่มีใครฟังคำแก้ตัวที่มีรูรั่วของโอวน่อหย่า
สายตารอบๆที่มองเธอยิ่งอยู่ยิ่งเกลียดชัง ถึงก่อนหน้านั้นโห้หลีเฉินจะปกป้องเธอ แต่ก็ไม่เห็นว่าเชื่อใจเธอ
ตอนนี้ดูรูปพวกนี้แล้วได้รู้ว่าเธอเป็นผู้บริสุทธิ์ใจ เริ่มมีความรู้สึกดีกับเธอขึ้นมาหน่อยแล้ว
เขายื่นรูปถ่ายให้เย้นหว่าน “คุณอยากจัดการเธอยังไง?”
นึกไม่ถึงว่าโห้หลีเฉินจะถามความคิดเห็นของเธอ?
เย้นหว่านรู้สึกตกใจที่ถูกเอ็นดู ความรู้สึกที่ถูกคนใหญ่โตปกป้องไว้นี่ไม่เลวเลยจริงๆ
เธอมองโอวน่อหย่าที่ไม่ยอมสำนึกผิดอีกเช่นเคย เธอก็ไม่คิดจะปล่อยเธอไปง่ายๆ
คิดไปคิดมาเธอเปิดปากพูด“พาเธอไปส่งให้ตำรวจเถอะค่ะ”
ได้ยินคำนี้แล้ว สีหน้าของโอวน่อหย่าซีดขึ้นมาทันที ตื่นเต้นจนร้องออกมา
“ไม่ได้นะ ฉันเข้าสถานีตำรวจไม่ได้ ถ้าไม่อย่างนั้นงานแต่งฉัน ชื่อเสียงฉันก็จะถูกทำลายหมด
เย้นหว่าน เธอทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ!” เย้นหว่านรู้สึกตลกมาก “ถ้าคุณไม่วางแผนใส่ร้ายฉัน
ก็ไม่ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้หรอก กรรมใดใครก่อ คนนั้นก็ย่อมต้องรับเอง”
“ไม่ ไม่ใช่ เพราะแกคนเดียว ทั้งหมดนี้เป็นเพราะแกคนเดียว” โอวน่อหย่าตื่นตระหนกจนจะพังทลาย
เธอกระโดดเข้าไปหาเย้นหว่าน แต่ถูกเว่ยชีจับตัวไว้แล้วลากออกไปเหมือนขยะ
ตำรวจที่ลาดตระเวนอยู่ระแวกนี้ก็มาอย่างเร่งรีบ แล้วรับโอวน่อหย่ามาจากมือเว่ยชี
“ครึก”เสียงนึงเธอก็ถูกใส่กุญแจมือเข้า “ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน”
โอวน่อหย่าขัดขืนและกรีดร้องด้วยความกลัว จนผมเผ้ายุ่งเหยิงและเครื่องสำอางหลุดจากหน้าหมด
ทรุดโทรมจนเหมือนยัยผีบ้า สีหน้าซือหนานดูแย่มาก รู้สึกอาบอายขายขี้หน้าไปหมดแล้ว
เจ้าสาวถูกคุมตัวไปคาหนังคาเขา งานแต่งของเขาเกรงว่าจะกลายเป็นที่หัวเราะเยาะของสังคมไฮโซซะแล้ว
มองดู เย้นหว่านที่เคยถูกคนในตระกูลเขารังเกียจ นาทีนี้กลับควงแขนของผู้มีอิทธิพลอันดับหนึ่งในเฉิงหนานไว้
สง่างามจนเป็นที่ดึงดูดของสายตาผู้คน มีความสูงส่งที่ไม่อาจสัมผัสถึงของเขาอยู่
เขารู้สึกใจอ้างว้างอย่างแปลกประหลาด นึกไม่ถึงว่าจะมีความคิดรุนแรงที่อยากจะแย่ง เย้นหว่านกลับคืนมา
