ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1868

คนใหญ่คนโตมาเต็มบ้านไม่ว่า แค่ของขวัญต่างๆนาๆ ก็กองอยู่ที่ห้องรับแขกกลายเป็นภูเขาเล็กๆ
ปากที่ตื่นเต้นของเธอแทบจะฉีกออกไปจนถึงด้านหลังของใบหูอยู่แล้ว อยากจะพุ่งเข้าไปแกะของขวัญเหล่านี้ออกทีละชิ้นๆอย่างอดใจรอไม่ไหว แต่อุปสรรคอยู่ที่คนใหญ่คนโตมากมายขนาดนี้อยู่ที่นี่ ดังนั้นค่อนข้างที่จะเกรงใจจริงๆ
หงห้าในฐานะที่เป็นลูกน้องที่จริงใจที่สุดของเย่เฉิน และก็เป็นคนต้นคิดในการรวมกลุ่มมาเยี่ยมเยือนถึงบ้านในคราวนี้ ล้วงเอากระดาษใบหนึ่งออกมาจากในกระเป๋าเสื้อผ้า เอ่ยเสียงดังว่า “อาจารย์เย่ ผมทางนี้มีรายการของขวัญฉบับหนึ่ง น้ำใจเล็กๆน้อยๆที่ทุกคนส่งมอบล้วนอยู่ด้านบนนี้ ผมอ่านให้คุณฟังสักหน่อยแล้วกันนะครับ”
เย่เฉินยังไม่ได้พูดอะไร หม่าหลันที่อยู่ทางนั้นก็รีบเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นไม่มีที่สิ้นสุดว่า “อัยยะอ่านเถอะๆ！อ่านเสียงดังหน่อยนะคะ！”
หงห้ารีบเอ่ย “คุณผู้หญิงหม่าคุณวางใจครับ ผมจะต้องอ่านเสียงดังหน่อยอย่างแน่นอน！”
ในขณะที่พูด เขาก็กระแอมเล็กน้อย อ่านเสียงสูงออกมา
“เฉินจื๋อข่ายแห่งโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง มอบคฤหาสน์น้ำพุร้อนที่กลางเขาหลังหนึ่งให้กับอาจารย์เย่ ตั้งอยู่ภายในโรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลี มูลค่าแปดสิบล้าน！”

ประโยคนี้ ทำเอาหม่าหลันตกในจนอ้าปากค้าง！
ส่วนลึกภายในจิตใจของหม่าหลันอดไม่ได้ที่จะโห่ร้องเสียงดังด้วยความตื่นเต้นว่า “คุณพระคุณเจ้าช่วย！แค่หยิบออกมาก็คือคฤหาสน์น้ำพุร้อนหลังหนึ่งที่มูลค่าแปดสิบล้าน นี่…นี่ก็ใจกว้างเกินไปหน่อยแล้วล่ะมั้ง！แทบอยากจะไปลองประสบการณ์ที่คฤหาสน์น้ำพุร้อนของโรงแรมช็องเซลีสักหน่อยตั้งแต่คืนนี้เลยจริงๆ！”
แต่ว่า จากนั้น หม่าหลันก็มองไปที่ขาขวาของตนเองเล็กน้อย พึมพำในใจว่า “บนขานี่ของฉันยังใส่เฝือกอยู่ เกรงว่าจะไม่มีทางจะไปแช่น้ำพุร้อนได้สักพักล่ะมั้ง? แต่ว่านี่ก็ช่างปะไร ถึงอย่างไรน้ำพุร้อนช็องเซลีก็หนีไปไหนไม่ได้ รอขาฉันหายดีค่อยไปก็ไม่สาย！”
โรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลี เป็นอุตสาหกรรมในเครือของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง
ในตอนแรกต่งรั่งหลินยังเคยเชิญเย่เฉินกับเซียวชูหรันไปโดยเฉพาะ
นั่นคือโรงแรมน้ำพุร้อนที่ดีที่สุดของทั้งเมืองจินหลิง ถึงขั้นของทั่วทั้งมณฑล
น้ำพุร้อนช็องเซลียึดครองพื้นที่กว้างใหญ่มาก ทั้งตีนเขาตลอดจนถึงกลางภูเขา ล้วนเป็นอุตสาหกรรมของพวกเขา ในนั้นนอกจากโรงแรมน้ำพุร้อนแล้ว ยังมีคฤหาสน์น้ำพุร้อนที่ไม่เปิดขายให้กับคนด้านนอกอีกหลายหลัง
คฤหาสน์น้ำพุร้อนเหล่านี้ล้วนสร้างอยู่ที่กลางเขา คฤหาสน์วิวทิวทัศน์ดีมาก สิ่งก่อสร้างประณีตงดงาม การตกแต่งหรูหรา ที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ ภายในของคฤหาสน์เหล่านี้ ต่างก็มีตาน้ำของน้ำพุร้อนธรรมชาติ ตลอดหนึ่งปีสี่ฤดูล้วนมีน้ำพุร้อน
สิ่งที่เสียอยู่เพียงอย่างเดียว ก็คือเขตพื้นที่ห่างไกลจากผู้คน ถึงอย่างไรน้ำพุร้อนธรรมชาติก็มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับภูมิศาสตร์รูปแบบของเปลือกโลก ทั้งโรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลีต่างก็สร้างอยู่ในภูเขา ระยะห่างจากเขตเมืองไกลมาก ระยะเวลาเดินทางไปถึงนานมาก ดังนั้นที่นั่นเหมาะกับการพักร้อน แต่ไม่เหมาะสำหรับการใช้ชีวิตระยะยาว
เซียวชูหรันและเซียวฉางควนก็ถูก“ของขวัญอันหรูหรา”ที่มีค่าขนาดนี้ทำให้ตกใจจนค้าง แต่ละคนช็อกจนพูดอะไรไม่ออก
เฉินจื๋อข่ายในเวลานี้เอ่ยปากขึ้นว่า “อาจารย์เย่ คฤหาสน์น้ำพุร้อนหลังนี้ที่มอบให้คุณ เป็นสินค้าห้ามจำหน่ายของโรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลีมาโดยตลอด อีกทั้งไม่เคยใช้รับแขกจากทางด้านนอก น้ำพุร้อนของที่นั่นอุดมไปด้วยแร่ธาตุ มีคุณประโยชน์ที่ดีมากต่อการรักษาสุขภาพของคน อีกหน่อยคุณสามารถไปผ่อนคลายพักร้อนกับคนรักของคุณ รวมไปถึงคุณลุงคุณป้า ปกติไม่ไปล่ะก็ คฤหาสน์ก็มีพ่อบ้านผู้เชี่ยวชาญของพวกเราคอยดูแล บำรุงรักษาทำความสะอาดทุกวัน จะต้องทำถึงขั้นสะอาดสะอ้านไร้ที่ติอย่างแน่นอน！”
พูดจบ เฉินจื๋อข่ายก็เอ่ยอีกว่า “กุญแจของคฤหาสน์ โฉนดรวมไปถึงเอกสารที่เกี่ยวข้อง ทั้งหมดอยู่ภายในกล่องของขวัญ ยังไงก็ขอให้อาจารย์เย่รับเอาไว้！”
เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มบางๆว่า “ผู้จัดการทั่วไปเฉินมีน้ำใจแล้ว！”
คฤหาสน์น้ำพุร้อนหลายสิบล้าน เย่เฉินไม่คิดว่าล้ำค่ามากเท่าไรจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอสังหาริมทรัพย์ของเฉินจื๋อข่ายเองก็เยอะมาก น้ำใจเล็กน้อยนี้ สำหรับเขาแล้วนับว่าเป็นอะไร
เซียวชูหรันกลับเอ่ยที่ข้างใบหูของเย่เฉินอย่างค่อนข้างที่จะตื่นตะลึง “ที่รัก พวกเราจะรับของขวัญที่ล้ำค่าขนาดนี้จากคนอื่นเขาได้ยังไงกันคะ…”
เย่เฉินโบกไม้โบกมือ เอ่ยเตือนเธออย่างราบเรียบว่า “ที่รัก อันนี้คุณไม่ต้องกังวล ผมรับของขวัญจากพวกเขา ก็ต้องตอบแทนพวกเขาผ่านวิธีการอื่นเป็นธรรมดา”
หงห้าในเวลานี้มองไปทางเย่เฉิน เอ่ยถามอย่างเคารพนบนอบว่า “อาจารย์เย่ งั้นผมอ่านต่อ?”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย “ต่อเถอะครับ”