ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1865

ในเวลานี้ หน้าประตูคฤหาสน์A05
เย่เฉินมองดูทุกคน เอ่ยถามอย่างแนบไปด้วยความตกใจเล็กน้อยว่า “ทำไมพวกคุณมากันหมดเลยล่ะครับ?”
หงห้าในเวลานี้เอ่ยด้วยเสียงหัวเราะว่า “อาจารย์เย่ กำลังจะถึงวันตรุษจีนแล้ว ทุกคนต่างก็คิดตลอดเวลาที่จะมาสวัสดีปีใหม่คุณล่วงหน้า และก็ถือโอกาสมอบสิ่งของที่ต้องใช้ในวันปีใหม่เหล่านี้ให้กับคุณ”
เฉินจื๋อข่ายก็พยักหน้าพร้อมกับเอ่ยเช่นเดียวกันว่า “อาจารย์เย่ ทุกคนก็กลัวว่าผลัดกันมารบกวนจะเสียเวลาของคุณ ดังนั้นหลังจากที่ปรึกษาหารือกันเป็นการส่วนตัวแล้ว จึงได้มาพร้อมกันเลย！”
ฉินกางในเวลานี้ก็เสริมตามมาว่า “อาจารย์เย่ ทุกคนล้วนเตรียมของขวัญเล็กๆน้อยๆอย่างง่ายจำนวนหนึ่งให้กับคุณยังไงก็หวังว่าคุณอย่าได้รังเกียจ！”
“ใช่ครับ！” หวังเจิ้งกางก็รีบเอ่ยขึ้นมาเช่นเดียวกันว่า “อาจารย์เย่ คุณคือคนที่มีพลังในการติดต่อกับเทพ ของขวัญที่พวกเราคนธรรมดาแบบนี้ตระเตรียม หากไม่เข้าดวงตาเห็นธรรมคุณ ยังไงก็หวังว่าคุณอย่าได้ถือสา！”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย เอ่ยปากว่า “ทุกท่านยังสามารถจำผมได้ ผมก็ซาบซึ้งใจมากแล้ว ไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองเพื่อผมอีกก็ได้”
คุณท่านซ่ง ซ่งจี่โมในเวลานี้ก็เดินขึ้นมา เอ่ยขึ้นอย่างจริงจังว่า “อาจารย์เย่ สิ่งที่คุณปฏิบัติต่อพวกเราคนเหล่านี้ล้วนมีบุญคุณอันยิ่งใหญ่ราวกับสร้างชีวิตใหม่อีกครั้ง เนื่องในโอกาสวันตรุษจีนมาถึง พวกเราเตรียมของขวัญอย่างง่ายเล็กๆน้อยๆมาคารวะที่บ้าน ก็เป็นสิ่งที่สมควรจะทำ”

เย่เฉินยกมือคารวะ “คุณท่านซ่งมีน้ำใจแล้ว！”
ซ่งหวั่นถิงที่ยืนอยู่ด้านข้างซ่งจี่โม่ วันนี้สวมชุดคลุมกี่เพ้าแบบจีนทั้งตัว ทำให้หุ่นที่ร้อนแรงโดดเด่นออกมาจนถึงที่สุด ยิ่งแสดงออร่าที่งดงามของเธอออกมาอย่างไร้ที่ติ
หลายวันไม่เจอเย่เฉิน ในใจของซ่งหวั่นถิงคิดถึงเขามากเป็นพิเศษ พอเห็นสายตาของเย่เฉินมองมาทางตนเอง ใบหน้าที่งดงามก็ปรากฏสีแดงสองแถบขึ้นในทันที
ที่ในสมองของเธอนึกถึง ก็คือภาพนั้นที่เธอเป็นฝ่ายรุกอุทิศจูบแรกให้กับเย่เฉินภายในรถในตอนแรก
พอคิดมาถึงตรงนี้ ใบหน้าของเธอก็ยิ่งแดงอย่างรุนแรงขึ้น เพื่อที่จะเบี่ยงเบนความสนใจ จึงรีบเอ่ยขึ้นอย่างรีบร้อนด้วยความเขินอายว่า “อาจารย์เย่ หวั่นถิงสวัสดีปีใหม่คุณล่วงหน้าค่ะ！”
ฉินเอ้าเสวี่ยนก็เอ่ยขึ้นอย่างไม่ยอมที่จะให้คนอื่นเห็นว่าตนเองด้อยกว่า “อาจารย์เย่ ครูฝึกเย่ เอ้าเสวี่ยนก็ขอให้คุณมีความสุขในวันปีใหม่ล่วงหน้า ในปีใหม่นี้ ขอให้คุณสมปรารถนาในทุกๆเรื่องค่ะ！”
เฉินเสี่ยวจาวเอ่ยขึ้นอย่างรีบร้อนเป็นอย่างยิ่ง “อาจารย์เย่…เสี่ยวจาว…เสี่ยวจาวก็ขอให้คุณมีความสุขในวันปีใหม่…”
ซ่งหวั่นถิงอยู่ที่นี่ก็เข้าใจขึ้นมาในทันที ที่แท้เด็กสาวสองคนนี้ คิดไม่ถึงว่าต่างก็มีใจให้กับเฉินเย่
วินาที ในใจของเธอก็ทอดถอนใจออกมาระลอกหนึ่งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เธอรู้ดีว่า ชอบผู้ชายที่มีภรรยาแล้วอย่างเย่เฉิน คือเรื่องที่ทุกข์ทรมานเป็นอย่างยิ่ง ดูแล้ว เด็กสาวสองคนนี้ ในวันปกติก็คงจะเหมือนกันกับตนเอง กลายเป็นโรคคิดถึงที่มีต่อเย่เฉิน
เย่เฉินใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม แสดงความขอบคุณต่อสุภาพสตรีทั้งสามทีละคน
จากนั้น หลี่ไท่หลายก็พาจ้าวเห้าเดินเข้ามา หลี่ไท่หลายพนมมือขึ้นก่อน เอ่ยขึ้นอย่างอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นอย่างยิ่งว่า “อาจารย์เย่ ตั้งแต่ประมูลยาอายุวัฒนะของคุณได้ในคราวก่อน ร่างกายนี้ของผู้น้อยก็แข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ ทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนโชคดีที่มีคุณ！ผู้น้อยซาบซึ้งอย่างหาที่สุดมิได้！”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ประธานหลี่ไม่จำเป็นต้องเกรงใจขนาดนี้ ถึงอย่างไรยาอายุวัฒนะเม็ดนั้นก็คือประธานหลี่ที่อาศัยกำลังประมูลมาได้ ไม่จำเป็นต้องขอบคุณผม”
จ้าวเห้าเห็นเย่เฉินในเวลานี้ ในใจก็ได้เกิดความเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวงตั้งนานแล้ว
ตั้งแต่หลังจากที่เย่เฉินแนะนำตนเองเป็นคนขับรถและผู้ช่วยให้กับหลี่ไท่หลาย จ้าวเห้าก็ตระหนักได้อย่างลึกซึ้งถึงความไม่ธรรมดาของเย่เฉิน
แต่ เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่า พละกำลังของเย่เฉิน จะแข็งแกร่งจนมาถึงจุดแบบนี้ได้
เจ้านายของตนเองให้ตนเองขับรถมาเมืองจินหลิง ก็คือเพื่อมามอบของขวัญวันตรุษจีนให้กับเย่เฉินโดยเฉพาะ นี่ก็ได้ทำให้เขาค่อนข้างที่จะช็อกแล้ว แต่หลังจากที่มาแล้วถึงได้พบว่า สถานการณ์ในพื้นที่ช็อกยิ่งกว่า！
ทั้งเมืองจินหลิง บุคคลที่มีหน้ามีตา ดูเหมือนจะมาทั้งหมด！
อีกทั้ง พวกเขาแต่ละคนอยู่ต่อหน้าเย่เฉิน คิดไม่ถึงว่าต่างก็แสดงออกอย่างถ่อมตัวเช่นนี้ ฉากนี้ช่างทำให้คนตกใจจนพูดไม่ออกจริงๆ！
ก็เป็นเพราะภายในจิตใจช็อกอย่างหาใดเปรียบ ดังนั้นจ้าวเห้าในตอนที่เผชิญหน้ากับเย่เฉิน จะมากจะน้อยก็มีความลนลาน
เย่เฉินในเวลานี้มองไปที่จ้าวเห้า เอ่นขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “เห้าจื่อ ช่วงนี้ทุกอย่างยังคงโอเคไหม?”