ท่านเทพ ละเว้นข้าเถอะ – ตอนที่ 520 จิตวิญญาณแห่งกระบี่

จิตวิญญาณแห่งกระบี่

 

เสียงนี้เป็นเสียงที่เป็นลักษณะเฉพาะตัวของพวกเต๋าจากหอเกียรติกระบี่ ตอนที่ปู่หลี่เสียนอีเลื่อนขั้นเป็นระดับ A เสียงพวกนี้ก็ทำลายล้างทุกอย่างในรัศมีสิบเมตรในเมืองลั่ว ปู่หลี่เสียนตอนนั้นจะต้องเก็บกระบี่ไว้ในที่ปลอดภัยเพื่อป้องกันหายนะครั้งใหญ่ แต่ก็ยังกักเสียงพวกนั้นไม่ได้อยู่ดี

 

แต่คนอื่นนั้นเคยได้ยินเสียงนี้แผ่ออกไปในรัศมีสิบกิโลเมตรเท่านั้น ไม่เคยมีใครเห็นผู้ที่สามารถเปิดตาแห่งสวรรค์หลังจากเลื่อนขั้นเป็นระดับ B หลี่ว์ซู่อาจเป็นผู้บุกเบิกสิ่งนี้ เป็นคนแรกที่ทำได้ก็เป็นได้!

 

ถึงในอนาคตอาจจะมีคนระดับ B ที่สามารถเปิดตาแห่งสวรรค์ได้ แต่ไม่มีใครทำได้ก่อนหน้าหลี่ว์ซู่แน่นอน!

 

หลี่ว์ซู่พยายามที่จะควบคุมกระบี่ล่องหนบนฟ้านั่น แต่ทุกอย่างโกลาหลมากเกินไป ดูเหมือนว่าพอทะเลชี่ไห่แยกออกจากกันแล้ว โลกก็ดูจะปั่นป่วนตามไปด้วย

 

ภูเขาที่อยู่ด้านนอกของจุดชี่ไห่โค่นลงมากระทบพื้นน้ำเสียงดัง วิธีที่หลี่ว์ซู่กับปู่หลี่เสียนอีตั้งใจฝึกฝนได้ผลจริงๆ! ภูเขากำลังข่มสู้กับทะเลอยู่

 

ถ้าไม่มีภูเขานี่ล่ะก็ ทะเลพลังของหลี่ว์ซู่คงเปิดไปนานแล้ว!

 

แต่แล้วเขาก็ตระหนักได้ว่าฉากที่เกิดขึ้นนี้ไม่เหมือนกับที่ปู่เสียนอีเคยบอกเลยว่าอะไรจะเกิดขึ้นหากทะเลเปิดออก เขายังจำได้ที่ปู่บอกได้ชัดเจน ทว่าหมู่เมฆที่ลอยอยู่และมหาสมุทรเหนือจุดชี่ไห่ไม่ได้ถูกดูดเข้าไปในหลุม แต่พวกมันกลับก่อตัวเป็นน้ำวนแทน!

 

หลี่ว์ซู่รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง น้ำวนพวกนี้กำลังหมุนวนรอบหลุมจุดชี่ไห่ และทำให้ทุกอย่างกลับหัวกลับหางไปหมด

 

ไม่! นี่ไม่ถูกต้อง! หลี่ว์ซู่รู้สึกได้เลยว่ากลุ่มเมฆและน่านน้ำพวกนี้ไม่อยากเข้าไปในจุดชี่ไห่ กลับกัน พวกมันอยากจะหลอมรวมกับฝ่ายตรงข้ามเพื่อก่อเกิดฟ้าและดิน

 

เขารู้สึกรวดร้าวไปทั้งตัว เสื้อผ้าเขาชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อเย็นๆ เขาไม่สามารถขยับร่างกายได้

 

บางอย่างในตัวเขากำลังเปลี่ยนแปลงไป หลี่ว์ซู่ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรดี เพราะคนที่จะเคยมีประสบการณ์เช่นนี้ก่อนหน้าก็คงช่วยหลี่ว์ซู่ในสถานการณ์นี้ไม่ได้

 

สิ่งที่หลี่ว์ซู่ต้องทำในตอนนี้คือไม่เดินไปในเส้นเล็กขรุขระบนภูเขา ทางนั้นมีร่องรอยของผู้ที่เดินฝ่าไปแล้วมากมาย อย่างน้อยเขาก็รู้ทางไปล่ะ

 

แต่หลี่ว์ซู่ทำแบบนั้นไม่ได้ เขาจะสร้างประวัติศาสตร์แห่งผู้บำเพ็ญเต๋า จุดชี่ไห่ของเขาจะนำไปสู่การสร้างฟ้าดิน!

 

ในที่สุดหลี่ว์ซู่ก็มองเห็นภูเขาชี่ที่กำลังพังทลายลงมาด้านหนึ่ง เกิดเป็นรอยแตกเล็กๆ หลายจุด ทำให้เกิดเสียงเปรี๊ยะในหัวของหลี่ว์ซู่ เหมือนธารน้ำแข็งกำลังแตกออกจากกัน

 

ภูเขาชี่กำลังแยกตัวออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยพร้อมเสียงดังสนั่น แล้วอยู่ๆ เขาก็เห็นเงาเล็กๆ สีขาวเด้งออกมาจากภูเขานั้น หลี่ว์ซู่งงไปหมด

 

เกิดอะไรขึ้นกันแน่! เขาตะลึงงัน ปู่เสียนอีไม่เคยบอกเลยว่าจะมีอะไรแบบนี้โผล่ออกมาหลังมันถล่ม!

 

นี่ทำลายความเชื่อเขาไปสิ้นซาก หลี่ว์ซู่ตกใจกลัวแทบตายตอนเงาสีขาวนี้กระเด้งออกมาแล้วตะโกนว่า “ปู่! ปู่!”

 

พี่น้องน้ำเต้างั้นเหรอ ใช่พวกนั้นรึเปล่า เจ้าตัวนิ่มบอกไว้ว่าไงก่อนตายนะ!

 

นี่น่ากลัวเกินไปแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นกับหลี่ว์ซู่หลังจากที่เขาก้าวเดินบนเส้นทางแห่งผู้บำเพ็ญนั้นไม่ปกติเลยสักนิด…

 

เงาเล็กๆ พวกนั้นกระโดดดึ๋งๆ พลางหัวเราะและเล่นกัน จากนั้นพวกมันก็พุ่งเข้าไปในซือโก่ว และแล้วหลี่ว์ซู่ก็เข้าใจ เขาพอจะรู้แล้วว่าเจ้าเงาเล็กๆ นี่เกี่ยวข้องกับเขาและซือโก่ว!

 

หรือว่านี่จะเป็น…วิญญาณ แต่ไม่น่าจะใช่! พวกนี้เหมือนจิตวิญญาณกระบี่ที่สืบทอดพลังกระบี่และพลังของเขาโดยตรงมากกว่า!

 

แต่ทำไมถึงเกิดวิญญาณพวกนี้ขึ้นมาหลังจากที่ภูเขาพังทลายลงมาล่ะ ปู่ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลยนะ

 

งั้นที่ปู่เคยแนะนำว่าให้ใช้ภูเขาชี่นี่เพื่อฝึกฝนทักษะเขาให้เก่งกล้าก็เป็นเรื่องผิดพลาดงั้นเหรอ ภูเขานี่ที่จริงแล้วมีไว้เพื่อใก้กำเนิดจิตวิญญาณกระบี่ชัดๆ!

 

นี่มันบ้าอะไรเนี่ย… เขายังจะเชื่อตาแก่นี่ได้อยู่ไหม…

 

อยู่ๆ หลี่ว์ซู่ก็ลุกขึ้นมาเริ่มต้นใหม่ ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขาสามารถควบคุมกระบี่ล่องหนนับร้อยนี้ได้ ถึงแม้ว่ามันจะไม่เหมือนกับกระบี่พันเล่มของปู่เสียนอี แต่หลี่ว์ซู่ก็น่าจะใช้กระบี่พวกนี้เป็นไพ่ตายได้ แถมเขายังมีซือโก่วและฝูฉื่ออีกด้วย

 

ทาคาชิมะไม่รู้มาก่อนว่าเสียงแห่งเต๋าที่เกิดมาจากหลี่ว์ซู่นั้นมีรัศมีแค่สามกิโลเมตร แต่เขารู้ว่าจุดกำเนิดตาแห่งสวรรค์ จากการวิเคราะห์แล้ว เขาไม่คิดว่านี่จะเป็นผลงานของระดับ A

 

แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นก็คือเขาเพิ่งเลื่อนระดับ และตาแห่งสวรรค์ก็ยังก่อตัวไม่เสร็จดีเพราะโดนหลี่ว์ซู่ก่อกวนเข้าเสียก่อน เขาถูกหยุดไว้ที่ขอบของระดับ A ระดับพลังของเขาอยู่ที่ตรงกลางระหว่างจุดสูงสุดของระดับ B และระดับ A!

 

เขาโกรธจัด แต่นี่ไม่ใช่เวลามาคิดถึงเรื่องนั้น เขาโล่งใจขึ้นเมื่อรู้ว่าตอนนี้หลี่ว์ซู่ยังไม่ใช่ระดับ A แต่แล้วค้อนกุงเนียร์ก็พุ่งตรงมาหาเขา!

 

ทาคาชิมะสะบัดดาบคาตานะสีดำในมือ เกิดเป็นคลื่นโลหิต ป้อมปราการถึงกับสั่นสะเทือนจนเกือบถล่มลงมา ร่างของหลี่ว์ซู่ที่ขยับไม่ได้จนกระเด็นเข้าไปในมุม “โอ๊ยๆๆ …”

 

คอรัลใจสลายเมื่อได้ยินหลี่ว์ซู่ร้องด้วยความเจ็บปวด เธอขว้างอสนีบาตไปทางทาคาชิมะด้วยพลังมหาศาล ในเวลาเดียวกัน ทาคาชิมะก็โต้ตอบกลับไปทางคอรัลด้วยด้านโลหิตถักทอรอบมือ!

 

ถึงแม้ระดับพลังของทาคาชิมะจะแค่หมิ่นเหม่อยู่ที่ขอบของระดับ A แต่ก็เรียกได้ว่าเข้ามายังระดับ A แล้ว แต่คอรัลนั้น แม้เธอจะปะทุสายเลือดเทพโอดิน ทว่าเธอก็ยังอยู่ที่ระดับ B ขั้นแรกเริ่มท่านั้น!

 

แค่ระดับ B คอรัลก็แทบสู้ไม่ได้อยู่แล้ว ไม่ต้องพูดถึงระดับ A เลย

 

คอรัลถูกโยนกระเด็นออกไป ผมสีบลอนด์แพลตตินัมยุ่งเหยิงไปหมด เธอกระอักเลือดสดๆ ออกมาขณะลอยคว้างอยู่ในอากาศ แม้อาการบาดเจ็บของเธอจะไม่สาหัสเท่าหลี่ว์ซู่ แต่ก็ไม่ได้ต่างกันมากเท่าไหร่นัก

 

ท่ามกลางความโกลาหล เสียงหนึ่งค่อยๆ ดังขึ้นมา “ถ้าฉัน หลี่ว์ซู่คนนี้ไม่ลืมตาขึ้นมาบนโลกนี้ จิตวิญญาณกระบี่ก็คงมืดมิดหมือนค่ำคืนในฤดูหนาว!”

 

ทาคาชิมะหันกลับไปมอง คอรัลเองก็พยายามลุกขึ้นยืนแล้วหันไปมองทางหลี่ว์ซู่ด้วยความดีใจ ทว่า…พวกเขากลับพบหลี่ว์ซู่ที่ยังนอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้น ไม่สามารถขยับตัวได้…

 

แล้วจะหาซีนทำไมเนี่ย ลุกก็ลุกไม่ได้!

 

[ได้แต้มจากทาคาชิมะ ทาริอัตสึ +999!]

 

[ได้แต้มจากคอรัล โอดิน จอห์นสัน +99!]

 

ถึงแม้ว่ากะโหลกของหลี่ว์ซู่จะได้รับความเสียหายและไม่สามารถขยับตัวได้ แต่กระบี่ล่องหนทั้งหลายในป้อมปราการก็หมุนกลับมาและคืนสู่หลี่ว์ซู่ แล้วทันใดนั้นซือโก่วก็พุ่งออกมาจากแผนภูมิดารา

 

จิตวิญญาณกระบี่นับร้อยและซือโก่วรวมตัวกันเกิดเป็นน้ำวนแห่งจิตวิญญาณกระบี่แล้วเคลื่อนตัวสาดโถมไปทางทาคาชิมะ!

 

ด้วยความตกใจ ทาคาชิมะใช้เกราะกำบังเลือดป้องกันตัวจากน้ำวนนั่น แต่จิตวิญญาณกระบี่ก็ตัดผ่านเข้าไปในกำแพงโลหิตได้ราวกับเลื่อย!

 

จิตวิญญาณกระบี่จางหายไปพร้อมกับเกราะกำบังโลหิต

 

แล้วซือโก่วก็ถลาเข้าโจมตีทาคาชิมะต่อในทันใด ทาคาชิมะยื่นมือหุ้มโลหิตออกไปเพื่อจะคว้าซือโก่ว แต่ก็ถูกปัดออกไปอย่างไม่สะทกสะท้าน

 

ทาคาชิมะหัวเราะเสียงเย็น หากเป็นเช่นนี้ พวกแกสองคนก็ตายไปให้หมดพร้อมกับผู้บำเพ็ญของทวยเทพนี่แหละ

 

แต่ทันใดนั้นเองเงาเล็กสีขาวก็เด้งออกมาจากซือโก่วแล้วก่อตัวขึ้นมาใหม่จนเป็นร่างที่ดูคล้ายกับหลี่ว์ซู่

 

เพียะ! จากนั้นทุกอย่างก็เงียบงัน

 

หลี่ว์ซู่กับคอรัลงุนงง ทาคาชิมะงงยิ่งกว่า จิตวิญญาณกระบี่ลอยออกมาจากซือโก่วแล้วตบหน้าทาคาชิมะ…

 

หน้าทาคาชิมะถึงกับชาไปเลย แก้มของเขาขึ้นรอยมือเป็นปื้น เห็นชัดทุกห้านิ้ว…

 

หลี่ว์ซู่ตะลึง เขาไม่ได้สั่งให้มันทำแบบนั้นนะ ทำไมเจ้าจิตวิญญาณกระบี่นี่มัน…ชั้นต่ำแบบนี้เนี่ย!

 

[ได้แต้มจากทาคาชิมะ ทาอิรัตสึ +1000!]

 

ทาคาชิมะไม่ทันระวังตัวและไม่คาดคิดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น ซือโก่วจึงรีบฉวยโอกาสอันดีนี้จ้วงแทงเข้าไปที่ศีรษะของทาคาชิมะทันที!

 

[ได้แต้มจากทาคาชิมะ ทาอิรัตสึ +1000!]

 

แล้วทาคาชิมะ ผู้นำกลุ่มทวยเทพที่อุตส่าห์ไต่เต้าขึ้นมาถึงขอบระดับ A ก็สิ้นใจตายลงด้วยประการนี้เอง!

ท่านเทพ ละเว้นข้าเถอะ

ท่านเทพ ละเว้นข้าเถอะ

หลี่ว์ซู่ เป็นเด็กกำพร้าที่หาเลี้ยงตัวเองมาโดยตลอด และก็คงจะหาเลี้ยงตัวเองเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆ ถ้าเขาไม่ได้ประสบอุบัติเหตุรถชนเข้าเสียก่อน… แต่เฮ้ย! เขาไม่เป็นอะไรเลยนี่ ไม่เจ็บ ไม่ปวด และไม่ตาย แถมวิญญาณไม่ได้หลุดออกจากร่างด้วย! จะมีก็แต่สัญลักษณ์รูปต้นไม้ที่จู่ๆ ก็ปรากฏขึ้นมาบนฝ่ามือและพลังพิเศษในตัวที่ตื่นขึ้นมาเท่านั้น! ทว่าเขาไม่ได้เป็นเพียงคนเดียวที่ได้รับพลังพิเศษนี้มา เพราะคนอื่นๆ เองก็เริ่มกลายเป็นผู้มีพลังแล้วเหมือนกัน นี่มันเรื่องบ้าอะไร เกิดอะไรขึ้นกับโลกใบนี้กันแน่ นี่เรากำลังจะก้าวเข้าสู่ยุคของผู้มีพลังพิเศษกันแล้วงั้นเหรอ หลี่ว์ซู่ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย ว่าแต่พลังที่ได้มานี่มันฝึกยังไงกันล่ะ เอ๊ะ ต้องสะสมแต้มอารมณ์ด้านลบงั้นเหรอ แค่กวนโมโหคนอื่นก็เพิ่มพลังได้แล้วงั้นเหรอ แบบนี้ก็เข้าทางหลี่ว์ซู่สุดๆ ไปเลยน่ะสิ!

Comment

Options

not work with dark mode
Reset