ตอนที่ 646 ข้ากอดขาผิดคนมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา
การสาปแช่งของเฟิงเฟินไดปล่อยให้เฟิงจินหยวนรู้สึกละอายใจเกินกว่าที่จะแสดงทางใบหน้าของเขา แต่ในเวลาเดียวกันมันก็กระตุ้นความต้องการให้เขาไปหาเฟิงหยูเฮงเพื่อดูว่าจะได้รับการปฏิบัติอย่างไร
แต่เมื่อคิดถึงว่าจะไปหาเฟิงหยูเฮง หน้าผากของเฟิงจินหยวนก็ชุ่มไปด้วยเหงื่อ เขามักจะพยายามสื่อสารกับบุตรสาวคนที่สองของเขา เขายอมรับว่าสิ่งที่เฟิงหยูเฮงพูดนั้นถูกต้อง ความเมตตาที่เขาได้รับจากการเลี้ยงดูนางได้ถูกลบล้างไปนานแล้วโดยความพยายามฆ่านาง เฟิงหยูเฮงไม่ได้ส่งเขาไปที่หลุมฝังศพของเขาก็นับว่าใจกว้างมากพอแล้ว เพื่อไปขอความช่วยเหลือจากนาง นั่นจะไม่ไร้ยางอายหรือ ?
เฟิงจินหยวนรู้สึกขัดแย้ง แต่เฟิงเฟินไดไม่ให้อภัย นางพูดซ้ำ ๆ ว่า “อย่ามัวแต่คิดว่าท่านพ่อเป็นเสนาบดี เมื่อท่านพ่อเป็นเสนาบดี ท่านพ่อไม่รู้จักวิธีการปฏิบัติอย่างถูกต้อง จะเสียใจตอนนี้ก็สายเกินไป ! ข้าไม่สามารถกังวลในตัวท่านพ่อได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด การแต่งงานของข้าก็ถูกกำหนดไว้ แม้ว่าท่านพ่อจะกลับมาตอนนี้ ท่านพ่อยังคงไม่สามารถพูดกับองค์ชายองค์ที่ห้าได้ ข้ากำลังบอกท่านพ่อว่าตั้งแต่เดือนหน้าองค์ชายห้าจะไม่ส่งเงินแม้แต่เหรียญเดียวมาให้ตระกูลเฟิง ครอบครัวนี้จะให้การสนับสนุนท่านพ่อได้อย่างไร ! ”
หลังจากเฟิงเฟินไดพูดจบ นางก็สะบัดแขนเสื้อแล้วเดินจากไป แม้แต่บ่าวรับใช้ที่อยู่ข้าง ๆ นาง ซิ่วหยูก็ตะโกนอย่างเย็นชาใส่เฟิงจินหยวน นางไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลย
เมื่อบ่าวรับใช้เห็นสิ่งต่าง ๆ เจ้านายของตระกูลเฟิงทำบาปและได้รับผลตอบแทน เขามีบุตรสาวที่ดีอย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขาไม่ได้เลี้ยงดูอย่างเหมาะสม แต่พวกเขาทั้งหมดกลายเป็นปฏิปักษ์ ถ้าสิ่งนี้ไม่ช่วยเขา จะเกิดขึ้นอะไรขึ้น ?
คำพูดของเฟิงเฟินไดได้ยั่วยุเฟิงจินหยวนจนถึงที่สุด เมื่อเห็นว่านางกำลังจะออกจากห้องโถง อารมณ์ของเฟิงจินหยวนก็สูงขึ้น เขายกถ้วยน้ำชาบนโต๊ะขึ้นมาแล้วปามันไปทางด้านหลังศีรษะของเฟิงเฟินได
แรงที่อยู่เบื้องหลังการโยนครั้งนี้แข็งแกร่งมาก มันไม่ได้ฟาดหัวของนาง แต่กระแทกที่ร่างกายของเฟิงเฟินได เฟิงเฟินไดเดินโซเซจากการถูกโจมตีและหันหลังกลับด้วยความตกใจเพื่อเริ่มตั้งคำถาม อย่างไรก็ตามนางเห็นเฟิงจินหยวนชี้มาที่นางแล้วกล่าวว่า “เจ้าวายร้าย ! อย่าคิดว่าการตกต่ำของตระกูลเฟิงจะไม่เกี่ยวข้องกับเจ้าแม้แต่น้อย เจ้าและมารดาของเจ้าใช้โอกาสในขณะที่ข้าไปภาคเหนือเพื่อบรรเทาภัยพิบัติเพื่อทำสิ่งที่ดีเหล่านั้นทั้งหมด ข้ายังไม่ลืมเรื่องนั้น ! นังแพศยานั้นเสียชีวิต แต่เจ้า เมื่อใดก็ตามที่ข้าจำได้ว่านางให้กำเนิดเจ้า ข้าสงสัยว่าเจ้าเป็นบุตรสาวของข้าจริง ๆ หรือไม่ ! ”
เฟิงเฟินไดตกใจมาก ไม่ใช่ว่านางกลัวคำพูดของเฟิงจินหยวน นางรู้ว่าเฟิงจินหยวนโกรธและแสดงพลังที่ว่างเปล่า แต่คำพูดของเฟิงจินหยวนทำให้นางเริ่มคิด
เมื่อฮันชิสามารถทำอะไรบางอย่างกับการให้คนอื่นมอบลูกให้นาง แล้วตอนนี้ล่ะ เมื่อฮันชิให้กำเนิดนาง นางให้กำเนิดนางภายใต้สถานการณ์ปกติหรือไม่ ? ฮันชินั้นมาจากหอนางโลม แม้ว่านางอ้างว่าหาเลี้ยงชีพจากการขายศิลป์และไม่ได้ขายเรือนร่างของนาง แต่สถานที่แบบนั้นไม่สามารถเปรียบเทียบกับครอบครัวที่เหมาะสมที่อันชิ และเหยาซื่อซึ่งเป็นคุณหนูที่เหมาะสม ความรู้สึกของฮันชินั้นเป็นอิสระมากกว่าและนางก็โดดเด่นยิ่งขึ้น เมื่อพูดถึงผู้ชาย นางมีทักษะมากกว่านี้ นางทำได้…
เมื่อคิดเช่นนี้ เฟิงเฟินไดก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย มิฉะนั้นทำไมถึงพูดว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุดสำหรับใครบางคนที่มีความคิดที่ดุร้าย มันก็น่ากลัวเช่นกันเมื่อคนคิดไปในทางลบ สิ่งต่าง ๆ ชัดเจนดี แต่เมื่อมีคนบอก มันจะง่ายสำหรับคนที่จะค้นหาความคิดของตัวเอง
ในขณะนี้ สิ่งที่เฟิงเฟินไดคิดก็คือชื่อเสียงของนางเอง !
ในบรรดาบุตรสาว 4 คนของตระกูลเฟิง เฟิงเฉินหยูนั้นงดงามมาก ในเวลาเดียวกันนางเป็นคนที่เหมือนเฟิงจินหยวนมากที่สุด นิสัยท่าทางถอดแบบมาจากเฟิงจินหยวน เห็นได้ชัดว่าท่านฮูหยินผู้เฒ่านั้นช่างงดงามมากเมื่อนางยังสาว แม้ในวัยชราของนางก็ยังสามารถมองเห็นความงดงามเมื่อวัยเยาว์ของนางได้
นั่นเป็นสาเหตุที่ไม่มีใครแปลกใจเมื่อเฟิงเฉินหยูเกิดมางดงาม
สำหรับเฟิงหยูเฮง แม้ว่านางจะไม่สวยเท่าเฟิงเฉินหยู แต่นางก็มีใบหน้าที่คล้ายกันกับเฟิงจินหยวนและนางค่อนข้างฉลาด บวกกับความงามของเหยาซื่อ แม้ว่านางจะไม่งดงามเท่าเฟิงเฉินหยู นางก็ไม่ได้ด้อยกว่ามากนัก ในความเป็นจริงหลายคนอาจกล่าวได้ว่าคุณหนูรองตระกูลเฟิงมีชื่อเสียงเท่าเทียมกันกับคุณหนูใหญ่ตระกูลเฟิง มันเป็นแค่คหนึ่งงดงามอย่างแท้จริง ในขณะที่อีกคนหนึ่งกล้าหาญ
เมื่อมาถึงเฟิงเซียงหรูอย่างน้อยหกในสิบส่วนเหมือนเฟิงหยูเฮง นี่คือสิ่งที่ทุกคนที่มีตาจะยอมรับ
แต่นางเท่านั้น เฟิงเฟินไดก็ไม่ได้ดูเหมือนพี่สาวของนาง ในความเป็นจริง มันเป็นเรื่องยากที่จะชี้ให้เห็นเพียงสิ่งที่นางได้รับมาจากเฟิงจินหยวน อย่างไรก็ตามเมื่อมองอย่างใกล้ชิดนางก็คล้ายกับฮันชิมาก
ยิ่งนางคิดถึงมันมากเท่าไหร่นางก็ยิ่งตกใจ สายตาของนางสั่นไหวและนางไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับความเจ็บปวดจากการถูกโจมตีอีกต่อไป
ในความเป็นจริงแล้วเฟิงจินหยวนพูดอย่างตั้งใจเพื่อระบายความโกรธของเขา แต่ใครจะรู้ว่าเฟิงเฟินไดจะไม่เริ่มสาปแช่ง นางกลับนิ่งเงียบแทน
เขาเริ่มใจคอไม่ค่อยดีและเขาก็รีบกล่าวว่า “เป็นไปได้หรือไม่…ว่าข้าไม่ใช่บิดาผู้ให้กำเนิดเจ้า ? เจ้าจริง ๆ…”
“ไม่ ! ไม่ใช่ท่านพ่อ ! ” เฟิงเฟินไดตื่นตระหนก โดยกล่าวว่า “ท่านพ่อจะคิดแบบนี้ได้อย่างไร ? แม้ว่าแม่รองฮันจะทำผิด มันก็เกิดขึ้นในภายหลัง มันเกี่ยวข้องกับข้าได้อย่างไร ? ย้อนกลับไปนางเป็นคนสุดท้ายที่เข้าสู่คฤหาสน์ ท่านพ่ออยู่กับนางกี่ปี ความโปรดปรานเช่นนั้นคืนแล้วคืนเล่า เด็กจะเป็นของคนอื่นได้อย่างไร ? ”
เมื่อนางนำเรื่องนี้ขึ้นนางก็หันหลังกลับ รู้สึกว่านางพูดในสิ่งที่ถูกต้อง คำพูดของนางก็สุภาพน้อยลงเล็กน้อย นางจ้องมองที่เฟิงจินหยวนและกล่าวว่า “เป็นไปได้หรือไม่ว่าท่านพ่อจะรู้สึกว่ามีปัญหากับตัวเอง ? แม้ว่าข้าจะไม่เห็นมันด้วยตัวเอง แต่ข้าก็ได้ยินมามากมายในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เมื่อแม่รองเข้ามาในคฤหาสน์ นางได้รับความโปรดปรานมากมาย หากคนอื่นสามารถแอบเข้ามาในช่วงเวลานั้น ท่านพ่อไม่ควรพิจารณาว่าท่านพ่อมีบุตรหรือไม่ มีเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้ท่านแม่สนมมองหาวิธีอื่นหรือไม่ ? หากเป็นเช่นนั้นท่านพ่อควรคิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับเด็กคนอื่น ๆ ในครอบครัว ! ”
ฮึ่ม ! เขาต้องการที่จะเปิดเผยนาง ? จากนั้นนางก็จะลากคนอื่นมาด้วย หากนางจะถูกสอบสวน พวกเขาทั้งหมดจะถูกสอบสวนร่วมกัน นางต้องการดูว่าใครสะอาด นางยังต้องการที่จะดูว่าเฟิงจินหยวนมีความกล้าหาญหรือไม่ !
แน่นอนว่าเฟิงจินหยวนก็ไม่พูดอะไรเลย ขณะที่เขารู้สึกโกรธมาก บ่าวรับใช้จากเรือนของเฟิงเฟินไดรีบวิ่งเข้ามา นางเคารพเฟิงจินหยวนแล้วกล่าวกับเฟิงเฟินไดว่า “คุณหนูสี่รีบกลับไปดูเร็วเจ้าค่ะ คุณชายน้อยกำลังร้องไห้อีกครั้ง และร้องไห้ไม่หยุด ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นเจ้าค่ะ”
ในที่สุดสีหน้าของเฟิงเฟินไดที่เริ่มดูดีขึ้นมาเล็กน้อย แต่ก็จมดิ่งลงทันทีอีกครั้ง ตราบใดที่เด็กถูกเลี้ยงดู นางก็รู้สึกละอายอย่างยิ่ง นางอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งฮันชิที่ตายแล้วไปแล้วอีกครั้ง ในเวลาเดียวกันนางโกรธกล่าวว่า “ทำไมเจ้าไม่บีบคอมันให้ตาย ! ”
แม้ว่านี่จะเป็นสิ่งที่นางพูด แต่นางก็ไม่กล้าบีบคอเด็กจนตาย ไม่ต้องพูดถึงการบีบคอจนตาย นางไม่กล้าแม้แต่จะเล่นอุบายใด ๆ กับเด็กคนนี้ การพูดไม่ใช่ว่านางไม่เคยทำสิ่งใดเลยเหมือนเล่นเล่ห์เหลี่ยม นางเคยติดเข็มเย็บผ้าไว้ที่ต้นขาของเด็ก เด็กร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดตลอดทั้งคืน แต่ในคืนที่สองนางได้พบกับการลงโทษ ในขณะที่นางหลับ นางตื่นด้วยความเจ็บปวด เมื่อนางตื่นขึ้นมานางพบว่ามีเข็มเย็บผ้าปักที่ต้นขาของนางเมื่อนางหลับ
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเฟิงเฟินไดไม่กล้าทำอะไรเลย
“ลืมมันไปเถิด” ทัศนคติของนางดีขึ้น และนางก็พูดกับเฟิงจินหยวน “บนพื้นฐานของความสัมพันธ์แบบบิดา – บุตร ข้าจะให้องค์ชายห้าแนะนำงานให้” หลังจากพูดอย่างนี้นางก็จากไปอย่างรวดเร็ว
เฟิงจินหยวนไม่เถียงต่อไป เขาก็เหนื่อยเช่นกัน เมื่อเขานั่งลงบนเก้าอี้แล้วเอนหลัง ในปีที่ผ่านมาเขาไม่รู้ว่าเขาต่อสู้กับเฟิงเฟินไดหลายครั้งเช่นนี้ เขาเริ่มหงุดหงิดมากขึ้น แต่เฟิงเฟินไดก็ยิ่งหยิ่งยโสมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับบุตรสาวคนนี้ได้อย่างไร แต่เขาต้องเอื้อมมือออกไปรับค่าจ้างรายเดือนจากว่าที่สามีของนาง หากไม่ได้รับการสนับสนุนจากองค์ชายห้า ตระกูลเฟิงอาจจะไม่สามารถรับบ่าวรับใช้ด้วยซ้ำ
ในท้ายที่สุดเฟิงจินหยวนก็เคยเป็นเสนาบดีมานานหลายปี มีหลายครั้งที่เขายุ่ง และบางครั้งเมื่อเขาเป็นคนนอกรีต แต่สิ่งที่เขายังมีคือจิตใจที่สับสน
มันเป็นเพียงเมื่อคน ๆ หนึ่งถึงจุดจบที่พวกเขาจะเริ่มหันหลังกลับเส้นทางที่พวกเขาได้เดินมา จากนั้นพวกเขาจะเริ่มพิจารณาว่าพวกเขาลงเอยในสถานการณ์นั้นได้อย่างไร เมื่อเขามองย้อนกลับไป เฟิงจินหยวนก็ตกตะลึงมากขึ้นเรื่อย ๆ เขารู้สึกเสียใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งเขาดูมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าเขากอดขาผิดคนมาหลายปี
ในอดีตเขาเชื่ออย่างเต็มที่ว่าเฟิงเฉินหยูมีลักษณะของหงส์เพลิง และเขาเลือกที่จะช่วยองค์ชายสาม เขาหวังอย่างเต็มที่ว่าจะผลักดันเฟิงเฉินหยูเข้าไปเป็นฮองเฮา จากจุดนั้นตำแหน่งของตระกูลเฟิงก็คงที่ แต่เมื่อเขามองย้อนกลับไป เขาก็พบว่ามีฮองเฮาพร้อมที่จะนั่งอยู่ในตำแหน่งนั้น แม้กระนั้นไม่เพียงแต่เขาไม่ยอมรับนาง แต่เขาก็พยายามฆ่านางเพื่อกำจัดนาง สิ่งนี้ไม่ได้บ้าหรือ ? พวกนางทั้งหมดเป็นบุตรสาวของเขา แต่เขาก็ไม่ได้พยายามที่จะประจบประแจงกับคนที่มีตำแหน่งมารอแล้ว แต่เขายืนยันที่จะผลักดันอีกคนหนึ่งขึ้นไป เขากำลังคิดอะไรอยู่ในเวลานั้น ?
ความคิดเหล่านี้ยังคงดำเนินต่อไป เขามองเห็นความผิดพลาดของเขาอย่างชัดเจนยิ่งขึ้น เขาเห็นความหมายของแต่ละก้าวของเฟิงหยูเฮง ภายใต้ความร่วมมือของเฟิงเฉินหยูและฮูหยินผู้เฒ่า ความสัมพันธ์ระหว่างบิดากับบุตรสาวค่อย ๆ กลายเป็นความเกลียดชัง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาพบว่าเฟิงหยูเฮงมีความสามารถในศิลปะการต่อสู้และกลยุทธการศึกหลังจากใช้เวลา 3 ปีในภาคตะวันตกเฉียงเหนือ เขาก็ยังไม่คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดี เขามองนางในฐานะคนที่จะเดินทางขึ้น ย้อนกลับไป สมองของเขาถูกทอดทิ้งจากความวิตกกังวลหรือไม่ ?
ตอนนี้เฟิงหยูเฮงเป็นบุตรสาวของขุนนางชั้นสูงของอาณาจักร นางได้รับตำแหน่งเป็นพระชายาเอกขององค์ชายองค์ที่เก้าซึ่งฮ่องเต้ให้การสนับสนุนมากที่สุด นางมีกองทัพของตัวเองและหลอมเหล็กให้กับราชวงศ์ต้าชุน นางยังเอาชนะเฉียนโจว… ด้วยทั้งหมดนี้ถ้าเขาเลือกเฟิงหยูเฮง ถึงแม้ว่าเขาอาจจะยังเป็นเสนาบดีอยู่ค่าจะแตกต่างกัน ! เสนาบดีที่ถูกต้อง แน่นอนจะไม่อยู่ในระดับเดียวกับเขา !
หากสิ่งที่เขาเลือกกลับมาคือเฟิงหยูเฮง ปัจจุบันเขาจะอยู่ในที่ดินผืนใหญ่ที่เชื่อมต่อกับคฤหาสน์ขององค์หญิง เขาจะคอยต้อนรับเจ้าหน้าที่จำนวนมากที่มาเยี่ยมในแต่ละวัน พวกเขาทั้งหมดจะปฏิบัติต่อเขาอย่างดีเยี่ยม และทั้งหมดนี้เป็นเพราะบุตรสาวที่น่าทึ่งที่สุดในโลก
อย่างที่เฟิงจินหยวนคิด เขาก็เริ่มยิ้มโดยไม่รู้ตัว ราวกับว่าเขาได้กลับไปที่คฤหาสน์เฟิง และเขาก็กลับไปช่วงเวลาหนึ่งที่ภรรยาและบุตรๆ ของเขายังคงอยู่รอบๆ แม้แต่ฮูหยินผู้เฒ่าก็ยังมีชีวิตอยู่ และสิ่งที่เขาให้ความสำคัญไม่ใช่เฟิงเฉินหยู ฮูหยินใหญ่ตระกูลเฟิงไม่ใช่เฉินซื่อ และเหยาซื่อไม่ได้หย่ากับเขา เฟิงหยูเฮงไม่ได้เกลียดเขา และเฟิงจื่อหรูใช้เวลาทุกวันเล่นกับเขา…โอ้ ใช่แล้ว นอกจากบุตรสาวที่เป็นองค์หญิงแล้ว เขาก็ยังมีบุตรชายที่เป็นศิษย์น้องของฮ่องเต้ด้วย จากทั้งหมดนี้ สถานะของเขาจะต่ำกว่าคนเพียงคนเดียวและเหนือกว่าคนอื่น ๆ นับไม่ถ้วน แน่นอน ตราบใดที่เฟิงหยูเฮงยังอยู่ใกล้ ตำแหน่งนี้ก็ไม่สามารถแตะต้องได้
เมื่อมาถึงจุดนี้ เขาจำได้ว่าเมื่อเทียบกับองค์ชายสาม องค์ชายเก้าไม่จำเป็นต้องแข่งขันเพื่อให้ได้รับทุกสิ่ง นี่คือความแตกต่างเดียวกันระหว่างเฟิงเฉินหยูและเฟิงหยูเฮง แต่… เขายังจำได้ว่าขาขององค์ชายเก้าถูกทำลายและอีกฝ่ายไม่มีความหวังที่จะมีบุตร มันเป็นสิ่งที่ทำให้เขาละทิ้งความหวังทั้งหมด อย่างไรก็ตามเขาเห็นความสามารถทางการแพทย์ของเฟิงหยูเฮงในเวลานั้น เขาไม่เคยคิดเลยว่าความสามารถทางการแพทย์ของเฟิงหยูเฮงจะน่าทึ่งมากจนนางสามารถ… รักษาอาการบาดเจ็บแบบนั้นได้ ?
เฟิงจินหยวนบุกเข้าไปในเหงื่อเย็นอีกครั้ง เขากระโดดขึ้นจากเก้าอี้แล้วรีบออกไป บ่าวรับใช้ที่อยู่ด้านนอกได้รับความตกใจถามอย่างเร่งด่วน “ท่านเฟิงลุกขึ้นกะทันหัน ท่านเฟิงจะไปไหนขอรับ?”
“ออกไปให้พ้น ! ” เฟิงจินหยวนผลักบ่าวรับใช้ออกไปและตะโกนเสียงดัง “เตรียมรถม้า เร็ว ข้าต้องการไปที่คฤหาสน์ขององค์หญิง ! ”
