“ มึงจะบอกกับพวกน้องๆหรือให้กูบอก “ ป้องหันมากระซิบถามปีขาลเมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทเดินเข้ามาหา
“ ให้ไอฟิวพูด “
ป้องพยักหน้านิดๆและหันไปบอกกับฟิวเพื่อให้ฟิวได้พูดกับพวกน้องๆที่ยืนเรียงรายกันอยู่ตรงหน้าพวกเขาในตอนนี้
“ สวัสดีครับน้องๆทุกคน “ ฟิวเอ่ยทักทายด้วยสีหน้านิ่งๆ
“ วันนี้เป็นวันแรกที่เรามาถึงที่นี่ พวกพี่จะยังไม่ให้พวกน้องๆได้ทำกิจกรรมอะไรนะครับ พวกพี่จะปล่อยให้พวกน้องๆได้ผ่อนคลายและได้จับคู่กันเพื่อเข้าไปพักในห้องของตัวเอง โดยแต่ละห้องจะมีรุ่นพี่ทั้งปีสองและปีสามนอนรวมกับพวกน้องๆด้วย ถึงแม้ว่ารุ่นพี่ปีสองจะมากับเราเยอะมากนักแต่ก็จะมีการจับฉลากรวมกับพวกน้องๆด้วยนะครับ ห้องนึงอาจจะนอนกันสามหรือสี่คนแล้วแต่จำนวนคนที่มีอยู่ที่นี่ “
“ ส่วนกิจกรรมรับน้องของเราจะเริ่มกันตั้งแต่วันพรุ่งนี้ในเวลา7โมงตรงเป็นต้นไป ส่วนจะเลิกกิจกรรมกันกี่โมงนั้นก็ขึ้นอยู่กับตัวของพวกน้องๆเองนะครับ และอีกเรื่องที่พี่จะแจ้งนั่นก็คือวันนี้เราจะมีการจับคู่บัดดี้ของตัวเองซึ่งจะเป็นแค่พวกน้องๆปีหนึ่งกับพวกพี่ปีสามเท่านั้นนะครับ ถ้าใครจับได้คนไหนก็ต้องดูแลกันได้จนกว่าจะหมดรับน้องหรือจนกว่าเราจะกลับไปที่มหาลัย เชิญพี่เมย์ปีสองนำกล่องมาให้พวกน้องๆจับฉลากได้เลยครับ “ ฟิวเดินถอยหลังเพื่อนให้รุ่นน้องผู้หญิงได้ทำการหยิบกล่องมาให้กับเด็กปีหนึ่งได้จับฉลาก
“ มึงว่าเราจะได้คู่พี่บัดดี้เป็นใครบ้างวะ “ พนาหันไปถามเพื่อนสนิทที่ตอนนี้กำลังมองรุ่นพี่เฮดว๊ากที่ยืนทำหน้านิ่งมองปีหนึ่งอย่างพวกเขาอยู่
“ อยากได้ปีขาล “ กุนพูดเสียงนิ่ง พนาหันขวับมองมามองทันทีพลางกรอกตามองบนด้วยความเอือมละอาไม่น้อยกับคำตอบที่เขาได้ยินจนชิน
“ มึงจะเอาเขามึงถามพี่เขามั้ยว่าเขาจะเอามึงรึเปล่า “
“ อยากได้แล้ว “ กุนขมวดคิ้วหลังจากพูดจบ
“ มึงตั้งสตินิดนึงนะเพื่อนรัก ตอนนี้มึงจะมาอยากได้เขาไม่ได้นะเว้ยย มึงต้องทำกิจกรรมให้จบก่อน ส่วนเรื่องที่มึงจะจีบพี่เขาเนี้ยเอาไว้ค่อยคิดกันทีหลัง มึงยังมีเวลาอีกนานนะเว้ย “ พนาตบไหล่แกร่งของกุนนิดๆเพื่อปลอบใจ
“ เมื่อไหร่ “ กุนหันไปขมวดคิ้วใส่เพื่อน พนากรอกตามองบนอีกครั้งอย่างเซ็งๆ
“ กูจะรู้มั้ยเนี้ย กูรู้แค่ว่ามันยังไม่ใช่ตอนนี้เว้ย “ พนาบอก ทั้งสองต่างหยุดบทสนทนาเพียงแค่นี้เพราะรุ่นพี่ผู้หญิงที่ชื่อเมย์ได้เดินมาทางพวกเขาแล้วและได้ยื่นกล่องมาตรงหน้า
“ เชิญน้องกุนกับน้องเอ่อ…น้องคนนี้จับได้เลยค่ะ “ เธอพูดพร้อมกับยื่นได้ตรงหน้าพนาและกุน แต่สายตานั้นจับจ้องไปทางร่างแกร่งของกุนเสียมากกว่า ซึ่งเป็นสายตาที่พนาเองก็มองออกในทันทีเลยว่าหญิงสาวตรงหน้านั้นมีความสนใจในเพื่อนสนิทของเขาอย่างแน่นอน
“ อย่าจ้องมากเลยพี่ ไอนี่มันชอบผู้ชายครับ “ พนาพูดดักยิ้มๆ หญิงสาวเมื่อได้ยินก็ชะงักและได้แต่มองใบหน้านิ่งของกุนอย่างอึ้งๆ ซึ่งกูนั้นก็มองไปทางหญิงสาวนิ่งๆโดยไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเช่นกันเพราะสิ่งที่เพื่อนของเขาพูดนั้นมันก็คือเรื่องจริง
“ เอ่อ..ค่ะ “ หญิงสาวส่งยิ้มแห้งๆให้ทั้งสอง และเดินไปทางอื่นทันทีเมื่อกุนและพนาหยิบกระดาษที่อยู่ในกล่องแล้ว
“ ที่มึงพูดนี่จริงหรอวะไอพนา “ บอลหันไปถามเพื่อนร่วมคณะด้วยความสงสัยเพราะพวกเขาเองก็อยู่ใกล้ๆกับพนาและกุน จึงได้ยินในสิ่งที่พนาพูดหมดทุกอย่าง
“ ไม่เชื่อมึงก็ลองถามมันเองดิ “ พนาโบ้ยไปทางกุน กุนปลายตามองไปที่บอลนิดๆและพูดด้วยท่าทีปกติ
“ เออกูเป็น “
“ เชี้ยยย ตรงสัส “ บอลร้องออกมายิ้มๆเมื่อเจอคำพูดที่แสนตรงไปตรงมาของกุน
“ เป็นไงเพื่อนกู “ พนายักคิ้วอย่างกวนๆ
“ กูชื่อบอลนะไอกุน ส่วนนี่ไอยิ้ม ไอน่านเพื่อนสนิทกูเอง “ บอลแนะนำตัวเองและเพื่อนสนิทให้กับกุนได้รู้จัก
“ ดีมึง/หวัดดี “ ทั้งสองคนโบกมือให้เพื่อนใหม่นิดๆ
“ ดี กูกุน “ กุนยกยิ้มมุมปากนิดๆ
“ เวลายิ้มมึงแม่งหล่อสัส “ ยิ้มพูดขึ้นเมื่อเห็นรอยยิ้มของเพื่อนคนใหม่
“ เพราะงี้ไงสาวๆถึงเข้ามามันกันเป็นแถว ส่วนกูนั้นก็ต้องเป็นไม้กันหมาให้มันตลอดแม่งไม่มีมาถึงกูบ้างเลย “ พนาพูดอย่างเซ็งๆ
“ ไม้กันหมาหรือไม้กันให้มึงเองกันแน่ว้าาา “ น่านพูดแซวยิ้มๆ
“ กูมีคนที่ชอบแล้ว “ กุนหันไปพูดกับน่านด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ นี่เพื่อนมึงจะไม่ฆ่าพวกกูใช่ปะ ทำไมมันมองขวางกูงั้นวะ “ น่านดึงแขนพนามากระซิบถามอย่างหวั่นๆ
“ ไม่หรอกหน่า มันก็แค่บอกพวกมึงเฉยๆ “ พนาบอกเพื่อนร่วมคณะยิ้มๆเพราะรู้นิสัยของกุนดี
“ กูไม่ได้โกรธอะไร พวกมึงไม่ต้องกลัวหรอก “ กุนพูดขึ้นเมื่อได้ยินในสิ่งที่น่านพูดกับพนา
“ แหะๆ “ น่านยิ้มแหยๆใส่กุนเมื่อโดนจับได้
“ กู..ไม่ได้ตั้งใจอ่ะ “
“ กูไม่ได้ว่าอะไร เพราะกูรู้ว่าพวกมึงแค่ถามเฉยๆกูเองก็แค่บอกเฉยๆ “ กุนบอกและแกะกระดาษที่พับอยู่ออกเพื่อที่จะดูข้อความที่เขียนอยู่ข้างใน
“ ของพวกมึงได้ไรกันวะ “ บอลหันไปถามเพื่อนทั้งสี่คน
“ ของกูได้ไอพี่ชิมวะ “ ยิ้มบอกอย่างเซ็งๆเพราะชิมก็คือหนึ่งในกลุ่มรุ่นพี่เฮดว๊ากที่อยู่กับปีขาลเหมือนกัน แต่แค่ไม่ได้ออกหน้าเหมือนพวกของปีขาลก็เท่านั้น ซึ่งชิมมนั้นก็เป็นคนที่ดุเหมือนกันและยิ้มเองก็เคยโดนรุ่นพี่คนนี้แกล้งอยู่บ่อยๆ ด้วยความที่เป็นคนตัวเล็กและค่อนข้างที่จะขาวเลยทำให้ดูน่าแกล้งไม่น้อย
“ กูได้พี่วาวว่ะ “ น่านยิ้มกริ่ม เพราะพี่วาวเองก็เป็นรุ่นพี่ปีสามที่ซึ่งเป็นผู้หญิงหวานๆและยังมีศักดิ์เป็นลีดของมหาลัยอีกด้วย
“ ยิ้มเลยสิมึงได้ลีดคณะไปอ่ะ “ บอลแซวเพื่อนยิ้มๆ
“ แล้วของมึงได้ไรวะไอบอล “ น่านถาม
“ แป๊ป กูเปิดดูก่อน “ บอลพูดจบเปิดกระดาษดูทันที
“ เชี้ย! “ บอลเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อพบรายชื่อของใครอยู่ในกระดาษ
“ อะไรของมึงวะไอบอล “ ยิ้มถามเพื่อนสนิทด้วยความสงสัย เพราะเสียงของบอลค่อนข้างดังพอสมควร
“ กูได้ไอพี่ป้องวะ “ บอลกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากเมื่อได้บุคคลที่น่ากลัวพอๆกับเฮดว๊ากอย่างปีขาล
“ ของมึงน่ากลัวก็จริงแต่คงไม่น่ากลัวเท่าพี่ปีขาลแกหรอกมั้งกูว่า ถ้าใครได้พี่แกไปนะ..โคตรซวย! “ น่านบอกเสียงดังลั่น กุนปลายตามองไปยังน่านนิดๆโดยไม่ได้พูดอะไร
ปึก ปึก
“ ใจเย็นเพื่อน “ พนาตบบ่าเพื่อนสนิทเบาๆ เพราะรู้ดีว่าตอนนี้เพื่อนของเขากำลังคิดอะไรอยู่
“ ของมึงกับไอกุนได้ไรวะ “ บอลหันไปถามพนาที่ยืนอยู่กับกุนด้านข้าง
“ แป๊ป…ไอสัสเอ้ยยยย “ พนาร้องออกมาด้วยความหัวเสียเมื่อเห็นรายชื่อที่เขาไม่คิดว่าจะได้เห็นมัน
“ กูได้ไอพี่ปากมอม! “ ใบหน้าบึ้งตึงของพนาบ่งบอกได้ดีว่าอีกคนเกลียดรุ่นพี่คนนี้มากแค่ไหนซึ่งรุ่นพี่ที่พนาโมโหก็ไม่ใช่ใครอื่นเลยนอกจากพอส ไม้เบื่อไม้เมาของเขาเอง ซึ่งพวกของบอลก็รับรู้เรื่องนี้กันดีเพราะรู้จักกับพนามาตั้งแต่เข้ามาที่คณะแห่งนี้เพียงแค่ไม่ได้เดินไปไหนมาไหนด้วยกันเท่านั้น
“ ตายห่า! หนักกว่าของกูอีก “ บอลกลืนน้ำลายลงคออย่างหวาดเสียวเมื่อชะโงกหน้าไปดูกระดาษที่อยู่ในมือของพนา ถ้าให้พวกเขาบอกตัวตนของพอสก็คงต้องบอกได้สั้นๆว่าไม่ต่างจากปีขาลเท่าไหร่นัก ทั้งความนิ่งและความโหด
“ ทำไมต้องเป็นแม่งด้วยวะเนี้ย! “ พนาขยำกระดาและปาทิ้งลงพื้นทันที
“ เอาหน่ามึงใจเย็น ยังไงพี่แกก็ไม่ได้มาวุ่นวายอะไรกับมึงอยู่แล้วปะ พวกเขาไม่ค่อยมาสุงสิงอะไรกับรุ่นน้องอย่างพวกเราอยู่แล้วนี่เพราะงั้นมึงไม่ต้องกลัวไปเว้ย “ น่านตบไหล่ปลอบใจพนาที่ตอนนี้ใบหน้ายังคงไม่ต่างจากเดิมเท่าไหร่นัก
“ จะยุ่งหรือไม่ยุ่งแต่กูก็ไม่อยากได้แม่งอยู่ดีปะ “ พนาตอบกลับไปอย่างอารมณ์เสียไม่น้อย
“ แล้วของมึงอ่ะ หวังว่าจะไม่ซวยเท่าของไอพนาหรอกนะ “ บอลหันไปถามกุนที่ยืนนิ่งๆอยู่
“ นั่นดิไอกุน มึงยืนเงียบๆมาสักพักละนะ ตกลง..ได้ใครวะ “ ยิ้มเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“ ซูชิ “ กุนพูดเสียงนิ่ง ภายใต้ความนิ่งของกุน พนาซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของกุนมานานย่อมรู้ดีว่าตอนนี้เพื่อนของเขาอารมณ์เสียไม่น้อยเพราะไม่ได้ตามที่ตัวเองต้องการ
“ ซูชิ..ซู..ชิ “ บอลพึมพำชื่อที่ตัวเองได้ยินและพยายามที่จะนึกใบหน้าของรุ่นพี่ที่กุนบอก
“ ไอพี่ซูชิที่เป็นกระเทยไงมึง! กูนึกออกละ ที่มันชอบมานัวๆกับพวกปีหนึ่งอ่ะแต่ไม่มีใครโกรธพี่แกเลยนะเว้ยเพราะพี่แกนิสัยน่ารักแถมยังเป็นกันเองและยังคอยเป็นคนหาพวกดาวเดือนของแต่ละคณะเพื่อไปเข้าร่วมประกวดดาวเดือนของมหาลัยอ่ะ “ น่านบอกเสียงดังลั่นเมื่อนึกขึ้นได้
“ เออว่ะ ใช่จริงด้วยมึง กูนึกออกละ “ ยิ้มพูดขึ้นเมื่อนึกได้เช่นกัน
“ มึงได้เป็นเดือนแน่ไอกุน “ บอลพูดยิ้มๆเพราะใบหน้าของกุนนั้นก็จัดได้ว่าหล่อมากในระดับนึง
“ กูไม่อยากเป็น รำคาญ “ กุนขมวดคิ้วและพูดด้วยความไม่พอใจ
“ แต่หน้าตามึงอ่ะ.. “
“ กูบอกว่ากูไม่อยากเป็น “ กุนขมวดคิ้วหันไปทางบอลที่กำลังพูดอยู่ บอลนิ่งไปทันทีเพราะรู้สึกเกร็งไม่น้อยกับอารมณ์ของกุนในตอนนี้
“ กูขอโทษ แต่กูแค่ไม่ชอบอะไรที่มันวุ่นวายแล้วก็ยุ่งยาก มันทำให้ชีวิตกูไม่สงบ “ กุนพูดขึ้นเพราะรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองพูดไปมันอาจจะแรงไปนิดสำหรับคนฟังแต่นั่นมันก็เป็นความรู้สึกของเขาจริงๆ
“ ไม่เป็นไรมึงกูเข้าใจ แต่กูขอเตือนมึงไว้ก่อนเลยนะว่าอย่างมึงอ่ะ..ไม่รอดแน่ๆ เพราะเจ๊เป็นแมวมองของมอเราที่ชอบหาเด็กมาประกวดอยู่ทุกปี ซึ่งเด็กที่เจ๊แกมองทีไรก็ไม่เคยพลาดเลยสักปี พี่กูเคยบอกว่าคณะวิศวะของเราเป็นเดือนคณะมาหลายปีละ และปีนี้เจ๊แกก็บอกว่าจะเอาเดือนของมหาลัยมาอีกให้ได้ “ บอลยิ้มแห้งๆ กุนถอนหายใจออกมานิดๆเมื่อนึกถึงความวุ่นวายที่กำลังจะเกิด
“ มึงคิดว่านิสัยอย่างมันจะชนะรึไงวะ ฮ่าๆๆ “ พนาเกาะไหล่กุนแล้วพูดขึ้นอย่างขำๆ คนอื่นๆได้แต่มองหน้ากันและหลุดขำออกมาเมื่อเห็นด้วยกับสิ่งที่พนาพูด
“ แต่มันก็ไม่แน่หรอกนะเว้ย คนที่แม่งประกวดดาวเดือนส่วนมากก็ไม่ได้เอานิสัยอยู่แล้วปะวะ มึงดูพวกรุ่นพี่เราแต่ละคนดิ ส่วนมากก็ไม่ได้จะนิสัยน่ารักอะไรเลยนะเว้ย การประกวดดาวเดือนแม่งวัดกันที่หน้าตาแล้วก็นี่เว้ย..สมอง ความคิด วิสัยทัศน์ของแต่ละคนซึ่งหน้าตาอย่างไอกุนเนี้ยรับรองผ่านแน่นอนกูมั่นใจ ส่วนความรู้และไหวพริบ..อันนี้ต้องลองไปดูตอนที่ประกวดว่ะ “ บอลพูดอย่างมั่นใจ กุนได้แต่ส่ายหน้าให้กับคำพูดของบอล
“ เอาละครับทุกคน ในเมื่อรู้ตัวว่าใครจะเป็นบัดดี้ของทุกคนแล้วก็กลับไปที่ห้องของตัวเองได้ครับ พักผ่อนกันให้เต็มที่นะ พรุ่งนี้เราค่อยมาลุยกันใหม่ครับ พี่กวางเชิญเอากุญแจของแต่ละห้องให้กับน้องด้วยครับ “ ฟิวพูดขึ้นและผายมือไปยังกวางรุ่นน้องที่อยู่ทางด้านซ้ายมือซึ่งสแตนบายถือกล่องกุญแจรออยู่แล้ว
“ แล้วตกลงพวกเราแม่งต้องนอนกับใครวะ “ พนากระซิบถามกุนเสียงเบาในขณะที่ยืนตอ่แถวรับกุญแจ โดยเขาและกุนนอนที่ห้องเดียวกันอยู่แล้ว
“ ไม่รู้ “ กุนตอบสั้นๆและรับกุญแจจากรุ่นพี่หน้าหวานที่ยื่นมาให้เขา
“ 5878ชั้น4 นอน4คน? เขาเขียนแนบมากับกุญแจงี้เลยหรอวะ “ พนาขมวดคิ้วมองกระดาษที่แนบมากับพวกกุญแจด้วยความสงสัย
“ ไปเหอะ “ กุนพูดจบก็เดินนำไปที่ลิฟท์ทันทีเพราะเขาอยากขึ้นไปพักและจัดกระเป๋าแล้ว
5878ชั้น4
“ มึงจะอาบน้ำปะ “ พนาถามเมื่อเขาทั้งคู่เข้ามาในห้องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ อาบก่อนเลย กูจัดกระเป๋าก่อน “ กุนตอบเสียงนิ่ง พนาพยักหน้านิดๆและจัดกระเป๋าเหมือนกันกับกุน
ภายในห้องของกุนและพนานั้นจะเป็นห้องขนาดใหญ่พอสมควร ไม่รู้ว่าพวกรุ่นพี่ของพวกเขาจงใจหรือเปล่าเพราะว่าห้องนึงต้องนอนทั้งหมดสามหรือสี่คนซึ่งเตียงที่ห้องของกุนอยู่นั้นจะเป็นเตียงขนาดคิงไซส์สองเตียงและอยู่ไม่ห่างกันมากนัก
“ กูนี่โคตรอยากรู้เลยว่าใครจะได้มาอยู่ห้องเดียวกับเรา นี่ถ้าเป็นพวกดาวคณะหรือลีดมอนะมึง กูนี่จะแกล้งเดินถอดเสื้อโชว์ในห้องสักที หึหึหึ “ พนาพูดอย่างขำๆ มือขาวก็ยังคงหยิบเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าและพับให้เป็นระเบียบ กุนเองก็ทำแบบเดียวกับพนาเช่นกัน ซึ่งทั้งสองคนอยู่กับคนล่ะฝั่งแต่เป็นเตียวเดียวกันนั่นก็คือเตียงทางด้านฝั่งซ้ายที่อยู่ด้านในสุดของห้อง
“ อย่างนั้นเลยหรอ “ เข้มเข้มของใครบางคนดังขึ้น พนาที่กำลังพับกางเกงอยู่นั้นชะงักและเงยหน้าขึ้นมองทันทีเพราะเขาหันหน้าไปทางด้านประตูห้องพอดี
