ตอนที่ 486 กลับกลายเป็นว่าชายารักชอบแบบนี้
คำพูดของเฟิงหยูเฮงและซวนเทียนหมิงทำให้ขุนนางทุกคนตกใจ ในที่สุดเหล็กของราชวงศ์ต้าชุนก็ถูกใช้งาน ในที่สุดราชวงศ์ต้าชุนกำลังจะโจมตีเฉียนโจว ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเฉียนโจวแกล้งทำเป็นผู้อยู่ใต้บังคับบัญชา แต่พวกเขามีความทะเยอทะยานที่รุนแรง ใช้ประโยชน์จากตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ที่ไม่เหมือนใคร กับลมแรงและอุณหภูมิที่เย็นจัด ราชวงศ์ต้าชุนไม่อาจมีชัย นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขากล้าที่จะยังคงหยิ่ง
ตอนนี้ราชวงศ์ต้าชุนรู้สึกมุ่งมั่น พวกเขามีเทพเจ้าแห่งสงครามเช่นองค์ชายเก้าและพระชายาหยูในตำนานเช่นนี้ ทุกคนเชื่อว่าตราบใดที่สองคนนี้ยังอยู่ ราชวงศ์ต้าชุนจะเป็นผู้ชนะในการต่อสู้ทุกครั้ง
ฮ่องเต้มีความพึงพอใจเป็นอย่างมากกับข่าวดีของบุตรชายและลูกสะใภ้ เขาพยักหน้าให้ทั้งสองแล้วมองไปที่ขุนนางอย่างมีความสุข เขารู้สึกว่าการประชุมราชสำนักเช้านี้เป็นที่น่าพอใจมาก เขาจึงนั่งตรงเล็กน้อยและกระแอม เขาต้องการที่จะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่มีอำนาจและกล่าวว่า “ข้าอนุญาต” แต่เขาเคยเป็นฮ่องเต้สบาย ๆ มาหลายปีแล้วจึงกล่าวว่า “เอาล่ะ! เราจะทำเช่นนั้น ! ”
โชคดีที่ขุนนางคุ้นเคยกับฮ่องเต้ที่มีนิสัยแบบนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้คิดมาก การประชุมราชสำนักในเช้าวันนี้เห็นรางวัลที่มอบให้กับผู้ที่ทำความดีและการลงโทษส่งมอบให้กับผู้ที่สมควรได้รับ ฮ่องเต้คิดว่าไม่มีอะไรมาก ดังนั้นเขาจึงมองจางหยวน จางหยวนเข้าใจและประกาศทันที “หากมีเรื่องให้นำเสนออย่างรวดเร็ว หากไม่มีสิ่งใด การประชุมราชสำนักจะยุติลง”
ตามปกติแล้วขุนนางจะคุกเข่าอีกครั้งในเวลานี้เพื่อส่งฮ่องเต้ ใครจะรู้ว่าเฟิงหยูเฮงผู้ซึ่งยังคงยืนอยู่กลางห้องโถงกล่าวว่า “ลูกสะใภ้ยังคงมีเรื่องคุยกับเสด็จฮ่องเต้เพคะ”
ฮ่องเต้ชอบฟังเฟิงหยูเฮงพูด เขารู้สึกว่าลูกสะใภ้คนนี้คุยสนุกมากไม่ว่าจะพูดอะไรก็ตาม ไม่ว่านางจะพูดอะไร มันรู้สึกโล่งใจมากโดยเฉพาะตอนนี้ที่ดวงตาของเฟิงหยูเฮงเต็มไปด้วยความเขินอาย เขาคุ้นเคยกับท่าทางเช่นนี้มาก มันเป็นเช่นเดียวกับท่าทางของบุตรชายของเขา นี่คือบทโหมโรงของใครบางคนที่ถูกวางแผน ! ฮ่องเต้รักการวางแผนต่อต้านผู้อื่นของเฟิงหยูเฮง ดังนั้นเขาจึงกล่าวว่า “ใครจะเป็นผู้โชคร้ายในครั้งนี้ ? ”
ขุนนางส่วนใหญ่ในห้องโถงงุนงง คนที่เข้าใจเริ่มปาดเหงื่อเพราะพวกเขาคิดกับตัวเองว่าไม่น่าแปลกใจที่เฟิงหยูเฮงจะมีทัศนคติเช่นนี้ต่อฮ่องเต้และองค์ชายเก้า มันกลับกลายเป็นว่าทั้งสามคนนั้นเหมือนกันทุกประการ นอกจากนี้ยังมีบางอย่างที่ได้เห็นแล้วในเรื่องนี้และไม่พบว่ามันแปลก พวกเขาเพียงแต่สงสัยอย่างเงียบ ๆ ในคำถามเดียวกับที่ฮ่องเต้ได้กล่าวไว้ : ใครจะเป็นผู้โชคร้ายในครั้งนี้
ริมฝีปากของเฟิงหยูเฮงสั่น ในขณะที่นางคิดว่าตัวเองจะคำนับฮ่องเต้องค์นี้ด้วยความชื่นชม ! จริง ๆ แล้วการที่ราชวงศ์ต้าชุนสามารถเติบโตอย่างแข็งแกร่งต่อไปในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา มันไม่ใช่เรื่องง่าย !
แม้ว่านางจะคิดเช่นนี้ แต่เนื่องจากฮ่องเต้ถามสิ่งนี้ นางก็ยังกล่าวต่อไปว่า “ลูกสะใภ้ประสงค์จะยื่นเรื่องร้องเรียนเจ้าค่ะ ! ”
ฮ่องเต้เหลือบมองและดูสงวนท่าที อย่างไรก็ตามเขามีความสุขอยู่ข้างใน ดี ! มีอะไรที่สนุกสนานให้เขาทำอีกครั้ง เขาโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย และถามด้วยความเร่งด่วนเล็กน้อย “เกี่ยวกับใคร ? ”
เฟิงหยูเฮงก้าวไปข้างหน้า “องค์หญิงหกแห่งซงซุย, หลี่เฉียนหยินเพคะ ! ”
“โอ้ ? ” ฮ่องเต้ยกมุมปากของเขาเผยให้เห็นรอยยิ้มชั่วร้ายคล้ายกับที่ซวนเทียนหมิงมี จากนั้นเขาถามว่า “องค์หญิงหกแห่งซงซุย ? นางอยู่ในราชวงศ์ต้าชุนหรือไม่ ? นางทำให้ลูกสะใภ้ขุ่นเคืองหรือ ? ”
ซวนเทียนหมิงมองไปที่บิดาของเขาและพูดกับตัวเอง เขาไม่เชื่อว่าชายแก่ผู้นี้จะไม่สืบเรื่องผู้หญิงที่จู่ ๆ ก็ปรากฏกายขึ้นข้าง ๆ ซวนเทียนฮั่ว
แต่ฮ่องเต้แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเปิดเผยได้อย่างง่ายดาย จากนั้นเขาก็ได้ยินเฟิงหยูเฮงกล่าวว่า “เพคะ มันไม่ชัดเจนว่าองค์หญิงซงซุยผู้นี้มีเป้าหมายอะไรในขณะที่นางใช้ชื่อหยูเฉียนหยินเข้าสู่เมืองหลวงของราชวงศ์ต้าชุน หลายวันที่ผ่านมานางใช้ยาพิษฆ่าท่านย่าของลูกสะใภ้เสียชีวิต นางฆ่าคนโดยปราศจากเหตุผล เสด็จพ่อ ลูกสะใภ้ได้รับความรักจากท่านย่าและอยู่ใกล้กับท่านย่า ท่านย่าได้รับบาดเจ็บและเสียชีวิต และลูกสะใภ้รู้สึกเศร้าใจมาก เสด็จพ่อได้โปรดสนับสนุนลูกสะใภ้ด้วยเพคะ ! ”
เมื่อนางพูดจบนางก็คุกเข่าด้วยใบหน้าเศร้า ๆ
ขุนนางทุกคนเหงื่อตก ใครจะไม่รู้ว่าเฟิงหยูเฮงและตระกูลเฟิงเข้ากันไม่ได้เลย ! ใครจะไม่รู้ว่าท่านฮูหยินผู้เฒ่าตระกูลเฟิงมีความลำเอียงและโลภมาก ! การพูดว่าย่า และหลานอยู่ใกล้ชิดกัน นั่นไม่ใช่เรื่องไร้สาระหรอกหรือ อย่างไรก็ตามเนื่องจากเฟิงหยูเฮงกล่าวเช่นนี้จึงไม่ใช่เรื่องที่พวกเขาจะปฏิเสธ องค์หญิงหกแห่งซงซุยมาถึงราชวงศ์ต้าชุน อย่างไรก็ตามนางไม่ได้ทำตามขั้นตอนที่เหมาะสมเพื่อเข้าสู่พระราชวัง นางแฝงตัวเข้ามาในเมืองหลวงและวางยาพิษฮูหยินผู้เฒ่าตระกูลเฟิง ซงซุยกำลังทำอะไรกันแน่ ?
อันที่จริงเรื่องความวุ่นวายในเมืองหลวงซวนเทียนฮั่วได้บอกฮ่องเต้เกี่ยวกับเรื่องหยูเฉียนหยินแล้ว และนางถูกขังไว้ในคุกที่ภูเขา เพียงแต่ว่านางยังไม่ถูกตัดสิน ฮ่องเต้รู้ว่าเฟิงหยูเฮงจะไม่ยอมปล่อยให้คนผู้นี้ไปง่าย ๆ เขายังรอให้เฟิงหยูเฮงใช้ความคิดริเริ่มเพื่อนำมันขึ้นมา นางนำเรื่องนี้ขึ้นกราบทูลในวันนี้ เขาอยากรู้อยากเห็นอย่างแท้จริงว่าเฟิงหยูเฮงต้องการจัดการกับมันอย่างไร ดังนั้นเขาจึงคิดคำพูดของเฟิงหยูเฮงและกล่าวว่า “แน่นอน ! ข้าสนับสนุนเจ้า ! องค์หญิงแห่งรัฐบริวารเข้ามาในราชวงศ์ต้าชุนของข้าอย่างลับ ๆ และกล้าที่จะทำอันตรายต่อท่านย่าขององค์หญิง นี่เป็นความผิดใหญ่หลวง อาเฮง บอกข้ามาว่าต้องการให้ข้าทำอย่างไร ? ”
เฟิงหยูเฮงมองฮ่องเต้และรอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏบนใบหน้าของนาง “ฮ่องเต้ซงซุย และราชวงศ์ต้าชุนมีความสัมพันธ์ที่ดี ลูกสะใภ้ไม่ต้องการทำลายความสัมพันธ์ระหว่างสองอาณาจักรเพราะเรื่องในครอบครัว เราจะจัดการเรื่องนี้แบบส่วนตัวได้หรือไม่เพคะ ! ”
“จัดการแบบส่วนตัวหรือ ? ” ฮ่องเต้งงงวย “จะจัดการแบบส่วนตัวได้อย่างไร ? ”
ซวนเทียนหมิงทนไม่ได้ที่จะดูต่อไป คดีความงี่เง่าแบบนี้คืออะไร เพียงแค่พูดออกมาตรง ๆ และเขาก็พูดทันที ! เขาจึงกล่าวว่า “ซงซุยต้องชดใช้โดยการจ่ายเงิน ! “
ฮ่องเต้เริ่มมีชีวิตชีวาทันที “พวกเขาควรจ่ายเท่าไร ? ” ในขณะที่พูดสิ่งนี้ เขาได้ทำท่าชูมือ “5” ให้กับเฟิงหยูเฮงอย่างลับ ๆ ในขณะที่พูดอย่างเงียบ ๆ “5 ล้าน ? ” จากนั้นเขาเพิ่ม “เหรียญทอง ? ”
เฟิงหยูเฮงส่ายหน้าแล้วชูนิ้ว “1” ดวงตาของฮ่องเต้เป็นประกายและเข้าใจได้ทันทีแล้วกล่าวว่า “ถึงแม้ท่านฮูหยินผู้เฒ่าตระกูลเฟิงจะไม่มียศหรือตำแหน่ง เช่นนั้น ! เราจะให้ซงซุยจ่าย 10 ล้านเหรียญทองจ่ายค่าชดเชยสำหรับความตายครั้งนี้ นอกจากนี้อีก 10 ล้านเหรียญทองจะได้รับการชำระให้เป็นความเอื้อเฟื้อในการที่องค์หญิงของพวกเขามาเยือนราชวงศ์ต้าชุน อาเฮง เจ้าคิดว่าอย่างไร ? ”
เฟิงหยูเฮงมองฮ่องเต้ และกล่าวว่า “ขอบคุณเสด็จพ่อ แต่ท่านย่าเสียไปแล้วและนางจะไม่สามารถใช้เงินได้ ก่อนที่ท่านย่าจะจากไป นางก็กังวลมากเกี่ยวกับราชสำนัก นางเตือนลูกสะใภ้ทุกครั้งเพื่อช่วยองค์ชายเก้าในการดูแลราชสำนัก ดังนั้นอาเฮงจะเป็นตัวแทนของท่านย่าบริจาค 10 ล้านเหรียญทองให้กับท้องพระคลัง ! สิ่งนี้จะถือว่าเป็นความต้องการของท่านย่าเพคะ”
ฮ่องเต้พยักหน้า เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่ยอมให้ตระกูลเฟิงได้รับเงินใด ๆ “ดี ! ” เขาพูดเสียงดัง “เงิน 10 ล้านเหรียญทองจะถูกใช้เพื่อจ่ายค่าแรงและเสบียงของทหาร ที่เหลือให้เจ้าทั้งสองคนดูแล”
เฟิงหยูเฮงและซวนเทียนหมิงมองหน้ากัน และพูดพร้อมกันทันที “ลูกชาย/ลูกสะใภ้ ขอบพระทัยเสด็จพ่อในนามของกองทัพพะยะค่ะ/เพคะ”
ขุนนางทั้งหมดปาดเหงื่ออีกครั้ง นี่คือเงิน 20 ล้านเหรียญทอง ! ด้วยการเปิดปากพูดเพียงไม่กี่คำมีค่า 20 ล้านเหรียญทอง และพวกเขาก็ตัดสินใจว่าจะใช้อย่างไร พวกเขาจะแน่ใจได้อย่างไรว่าซงซุยสามารถจ่ายได้ ถ้าพวกเขากลายเป็นเหมือนเฉียนโจวและไม่มีความสุขล่ะ ฦ
มีคนหยิบยกคำถามนี้ขึ้นมา “ฝ่าบาท ตอนนี้จะไม่ได้กลายเป็นโอกาสดีสำหรับอาณาจักรอื่นหรอกหรือ หากราชวงศ์ต้าชุนจะถูกโจมตีจากด้านหน้าและด้านหลัง ! ”
องค์ฮ่องเต้จ้องมอง “แค่เงิน 20 ล้านเหรียญทอง และนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้พวกเขาส่งกองกำลังมาหรือ ? ลืมไปเถอะ เนื่องจากเป็นกรณีนี้ ลองเปลี่ยนเป็นเงิน 50 ล้านเหรียญทองดีหรือไม่ อย่าทำให้พวกเขารู้สึกราวกับว่าเหตุผลในการส่งกองกำลังอ่อนแอเกินไป”
ขุนนางผู้ที่ถามขึ้นมารู้สึกราวกับว่าเขาไม่สามารถทำอะไรได้อีกต่อไป ตรรกะประเภทนี้คืออะไร ? ความตั้งใจของเขาคือให้ฮ่องเต้คิดทบทวน หากไม่จำเป็นก็อย่าเรียกร้องเงิน ให้เลือกวิธีอื่นในการสนับสนุนเฟิงหยูเฮง แต่ผลลัพท์กลับกลายเป็นไม่ลดจำนวนเงินลงและยังมีการเพิ่มเงินขึ้นอีก 30 ล้านเหรียญทอง ?
เขาสับสนอยู่พักหนึ่งและหมกมุ่นอยู่กับความกังวลเกี่ยวกับหนี้นี้เท่านั้น และไม่มีโอกาสได้รับคำแนะนำเพิ่มเติม จากนั้นพวกเขาได้ยินเสียงฮ่องเต้ยืนยันว่า “เงิน 50 ล้านเหรียญทอง จางหยวนเตรียมพระราชโองการ องค์หญิงหกแห่งซงซุยแอบลักลอบเข้ามาในเมืองหลวงของราชวงศ์ต้าชุนอย่างลับ ๆ มีส่วนร่วมในการสมรู้ร่วมคิดและฆ่าย่าขององค์หญิงจี่อัน และนางคิดจะขโมยทักษะการหลอมเหล็กของราชวงศ์ต้าชุน จากความสัมพันธ์อันสงบของเรามาหลายปี เราจะไม่เถียงเรื่องนี้ ถ้าซงซุยมอบเงิน50 ล้านเหรียญทอง องค์หญิงหกจะถูกส่งตัวกลับไป มิฉะนั้นนางจะต้องเผชิญหน้ากับการลงโทษในข้อหาฆาตกรรม ตามกฎหมายของราชวงศ์ต้าชุน องค์หญิงหกจะถูกประหารชีวิตในที่สาธารณะ”
จางหยวนไม่พูดอะไรอีก เขาพยักหน้า
ฮ่องเต้มองเฟิงหยูเฮงและพูดอย่างเงียบ ๆ “ดีหรือไม่ ? ”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า “เพคะ”
ในที่สุดการประชุมราชสำนักในตอนเช้าก็สิ้นสุดลง
หลังจากการไต่สวนของราชสำนักสิ้นสุดลง ขุนนางทุกคนก็เดินไปแสดงความยินดีกับเฟิงหยูเฮงที่ได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นองค์หญิงขั้นหนึ่ง หลังจากเฟิงหยูเฮงเสร็จสิ้นการขอบคุณ ซวนเทียนหมิงก็ลากนางออกจากพระราชวัง
ซวนเทียนหมิงส่งนางและเฟิงเซียงหรูกลับไปที่คฤหาสน์ด้วยตัวเอง ในที่สุดเฟิงหยูเฮงก็ถามด้วยความข้องใจว่า “ทำไมถึงมีความแตกต่างในการลงโทษระหว่างองค์ชายสามกับองค์ชายสี่ ? ”
ซวนเทียนหมิงหัวเราะ “มันเป็นความลับของราชวงศ์ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมามีคนไม่มากนักที่เรียนรู้เกี่ยวกับมัน ดูพี่น้องพวกเรา นอกจากพี่สามแล้ว พวกเราทุกคนดูคล้ายกันหรือไม่ ? “
เฟิงหยูเฮงคิดย้อนกลับไปหาองค์ชายทุกคนที่นางพบแล้วก็พยักหน้า “ที่จริงแล้วพวกเจ้าทุกคนมีความคล้ายคลึงกัน เจ้าหมายถึงว่าองค์ชายสามไม่ใช่บุตรชายของเสด็จพ่อ ? ” จากนั้นนางก็ส่ายหน้า “นั่นจะเป็นไปได้อย่างไร ใครมีความกล้ามากที่จะสวมหมวกเขียวให้เสด็จพ่อ ? ”
ซวนเทียนหมิงตะคอกอย่างเย็นชา และดวงตาที่แหลมคมปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา “ใครกล้างั้นหรือ ? ตระกูลตวนมู่ทางภาคเหนือกล้า ข้าได้ยินสิ่งนี้จากพี่ใหญ่ ตระกูลตวนมู่ส่งบุตรสาวเข้าพระราชวัง อย่างไรก็ตามนางตั้งครรภ์อายุสิบวัน ในวันที่นางเข้ามาในพระราชวัง นางทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้เพื่อให้เสด็จพ่อมาหานาง แม้กระนั้นในวันที่เด็กเกิดมา เสด็จพ่อไม่เคยไปที่พระราชวังของนางอีกเลยหลังจากที่ได้เห็นเด็ก โชคไม่ดีที่สถานการณ์ในภาคเหนือไม่แน่นอนในปีนั้น ดังนั้นเรื่องนี้จึงถูกระงับตลอดเวลา ตาแก่เชื่อว่ามันไม่ใช่เรื่องดี ดังนั้นมันจึงถูกปกปิดไว้ ใครจะรู้ว่าพี่สามจะไม่รู้ว่าสิ่งไหนดีสำหรับเขา ในขณะที่เขาพยายามอย่างยิ่งที่จะอ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์ เขาไม่สมควรตายหรือ ? ”
เฟิงหยูเฮงยิ้มเยาะจากการได้ยินสิ่งนี้ ตระกูลตวนมู่เป็นตระกูลที่กล้าจริง ๆ ! พวกเขาไม่ได้มองหาข้อปิดบังที่ดีสำหรับบุตรสาวที่พวกเขาส่งนางเข้าไปในพระราชวัง พวกเขามีความกล้าหาญอย่างแท้จริง “ไม่น่าแปลกใจว่าทำไมเสด็จพ่อไม่ได้รู้สึกทุกข์ใจแม้แต่น้อยเมื่อข้าตีเขาแบบนั้น ถ้าสิ่งที่เสด็จพ่ออยากให้ข้าทำคือสับเขาออกเป็นชิ้น ๆ ! ”
ซวนเทียนหมิงมองนางจากด้านข้างด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย เขาโน้มตัวเข้าใกล้กับใบหน้าที่ไม่มีความตั้งใจที่ดี และกล่าวว่า “ดังนั้นจึงดูเหมือนว่าชายารักชอบแบบนี้ ไม่เป็นไร สามีมีความสุขที่ได้ทำ ข้าจะไม่บอกเสด็จพ่อ”
เฟิงหยูเฮงเลียมุมปากของนางและโน้มตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น ทั้งสองจมูกชนจมูกในขณะที่นางกล่าวว่า “ดีมาก ! ถ้าอย่างนั้นเราจะทำอย่างไรดี ? ” ขณะที่นางพูดแบบนี้แส้ปรากฏในมือของนาง และนางก็สะบัดแส้ไปที่ซวนเทียนหมิง
