ขาของเหม่ยเซียงถูกมัดด้วยเชือกของหวงซวน จากนั้นนางถูกลากไปที่คฤหาสน์เฟิง วังซวนยังคงอยู่ที่เรือนตงเซิงเพื่อดูแลเหยาซื่อ ฉิงหยูวิ่งมาพร้อมกับเฟิงหยูเฮงกลับคฤหาสน์เฟิง
เหม่ยเซียงร้องไห้และกรีดร้องตลอดทางทำให้ทุกคนตื่นตกใจในคฤหาสน์เฟิง
อันชิและเฟิงเซียงหรูเป็นคนแรกที่ได้ยินข่าว ในตอนแรกพวกเขาต้องการไปที่เรือนตงเซิง แต่ระหว่างทางพวกเขาวิ่งเข้าไปหา กลุ่มของเฟิงหยูเฮงกลับมุ่งหน้าไปทางพวกเขา ใบหน้าของพวกเขาแสดงถึงความหวาดกลัว
แต่เฟิงหยูเฮงไม่แม้แต่จะมองพวกเขา ผ่านพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว เป้าหมายของนางคือเรือนไผ่หยกของเฟิงจินหยวน
ถ้าพื้นฐานมันมาจากคำทำนายดวงชะตาของศตวรรษที่ 21 นางที่เกิดในวันที่ 20 พฤษภาคม เป็นราศีพฤษภ นางมีคุณสมบัติตามแบบฉบับของราศีพฤษภ นางตระหนักถึงสิ่งที่นางรักและเกลียดชังมาก
ห้ามใครมายุ่งกับคนของนาง !
ห้ามยุ่งกับเงินของนาง !
อาหารอร่อยของนางไม่สามารถสัมผัสได้ !
ตราบใดที่มันเป็นของนาง แม้ว่ามันจะเป็นเก้าอี้ นางก็จะไม่ยอมให้ใครนั่งบนมันโดยไม่ได้รับความยินยอมจากนาง !
รุ่ยเจียดูถูกซวนเทียนหมิง นางถูกเฆี่ยนเกือบตาย ตอนนี้มีคนกล้าทำอะไรกับมารดาของนาง เขาเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่หรือไม่ !
แม้ว่าจะมีใครบางคนรับผิดชอบต่อความผิดทุกอย่าง แต่ผู้ที่กระทำความผิดอย่างเหม่ยเซียงก็ต้องถูกลงโทษด้วยความตาย ! ตระกูลเฟิงที่สนับสนุนองค์ชายสามก็ไม่สามารถให้อภัยได้อย่างง่ายดายเช่นกัน !
นางเดินไปข้างหน้าพร้อมกับฉิงหยู และหวงซวนตามหลังนางขณะที่หวงซวนลากเหม่ยเซียงไปด้วย ข้างหลังพวกเขาคืออันชิ, เฟิงเซียงหรู และบ่าวรับใช้ที่อยากรู้จากคฤหาสน์เฟิง
ในที่สุดเฟิงเฟินได จินเฉิน พี่น้องเฉิง คังอี้ และแม้กระทั่งฮูหยินผู้เฒ่าก็เข้าร่วมกลุ่ม
ในเวลานี้เฟิงจินหยวนนั่งอยู่ในห้องศึกษาที่เรือนไผ่หยก แต่ไม่กล้าออกจากห้องเพราะบ่าวรับใช้คนหนึ่งบอกเขาว่า “คุณหนูรองพบเหม่ยเซียงแล้ว นางมัดขาของเหม่ยเซียงแล้วพานางไปที่ทางเข้าเรือนไผ่หยกเจ้าค่ะ”
แม้ว่าเฟิงจินหยวนจะไม่รู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังเหม่ยเซียง แต่นางก็ถูกจับได้แล้ว เฟิงหยูเฮงย่อมสอบปากคำนางเป็นธรรมดา ตอนนี้นางถูกลากไปที่ทางเข้าเรือนไผ่หยกของเขา เขาไม่ได้โง่ แล้วเขาค่อนข้างฉลาดเขารู้ทันทีว่ามันเป็นองค์ชายสาม แต่เฟิงจินหยวนไม่สามารถเข้าใจได้เลยแม้แต่น้อย บ่าวรับใช้ผู้ต่ำต้อยจากคฤหาสน์เฟิงมีความสัมพันธ์กับซวนเทียนเย่ได้อย่างไร
คนใช้ถามเขาว่า “ท่านใต้เท้าจะออกไปดูหรือไม่เจ้าค่ะ ท่านฮูหยินผู้เฒ่า และท่านฮูหยินมาถึงแล้วเจ้าค่ะ”
เฟิงจินหยวนโบกมือของเขา “บอกบ่าวรับใช้ของเรือนไผ่หยกอย่าทำตัวประมาท หากไม่มีคำสั่งของข้า ห้ามคนเปิดประตู”
บ่าวรับใช้ปฏิบัติตามแล้วจากไป เฟิงจินหยวนยืนขึ้นแล้วเดินไปที่เตาอั้งโล่ และเติมถ่าน 1 ก้อน ทำไมเขาถึงรู้สึกหนาวเหน็บ ?
ที่ทางเข้าเรือนไผ่หยก เหม่ยเซียงได้ถูกยกขึ้นแล้ว หญิงสาวดูมอมแมมมากแล้ว เมื่อถูกเฟิงหยูเฮงตีแล้วก็ถูกหวงซวนลาก ร่างกายของนางก็เต็มไปด้วยเลือด โดยปกติแล้วการข่มขู่ครั้งนี้น่าจะทำให้นางเป็นลม แต่เฟิงหยูเฮงฉีดยาแก่นาง ใครจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในการฉีดครั้งนั้น แต่มันทำให้เหม่ยเซียงตื่นตัวมากขึ้น นางแทบไม่มีความรู้สึกที่จะเป็นลมเลย
แต่ยิ่งนางได้สติมากเท่าไร นางก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดและไม่สบายมากขึ้นเท่านั้น ห้อยลงมาจากต้นไม้ เลือดในร่างกายของนางไหลตามข้างหลังแล้วลงไปที่หัวของนาง นางรู้สึกราวกับว่าหัวของนางกำลังจะระเบิดเพราะดวงตาของนางพอง เชือกยังคงแกว่งไปมาเพื่อที่นางจะได้เห็นผู้คนจำนวนมากกลับหัวกลับหางรวมทั้งเฟิงเซียงหรู, อันชิ, ฮูหยินผู้เฒ่า, อนุคนอื่น ๆ และคุณหนูของคฤหาสน์
เหม่ยเซียงยิ่งกลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ ทันใดนั้นนางก็รู้ว่าการตกไปอยู่ในมือของคุณหนูรองนั้นน่ากลัวกว่าการตกนรก
ในเวลานี้เฟิงหยูเฮงถือแส้ของนางแล้วมองเข้าไปที่เรือนไผ่หยกผ่านประตูหน้า ด้านในของเรือนไผ่หยกเงียบและไร้ผู้คน อย่างไรก็ตามทุกคนในตระกูลเฟิงรู้ว่าเฟิงจินหยวนอยู่ข้างใน
ฮูหยินผู้เฒ่าตัวสั่นและถามว่า “อาเฮง เจ้าจะทำอะไร ? “
นางหันหลังกลับ และชี้ไปที่เหม่ยเซียงแล้วพูดว่า “ท่านย่าไม่เห็นหรือเจ้าคะ ? คนร้ายถูกจับได้แล้ว ดังนั้นนางจึงถูกนำตัวมารับคำตัดสินจากท่านพ่อ”
ฮูหยินผู้เฒ่าสับสนพลางเอ่ยว่า “เจ้าต้องการคำตัดสินจากท่านพ่อของเจ้าทำไม ? นางเป็นแค่บ่าวรับใช้ เจ้าสามารถฆ่านางได้” เฟิงจินหยวนได้บอกกับนางอย่างชัดเจนว่าเขาไม่ได้ทำสิ่งนี้และเฟิงเฉินหยูก็ไม่ได้ทำ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฮูหยินผู้เฒ่ามีความเข้าใจเล็กน้อย “อาเฮง ข้ารู้ว่าเจ้าโกรธ แต่มีคนรับผิดชอบการกระทำผิดอยู่แล้ว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับท่านพ่อของเจ้า ! ”
“ถูกต้องแล้วเจ้าค่ะ ! ” เฟิงหยูเฮงพูดเสียงดัง “ถ้ามันเกี่ยวข้องกับท่านพ่อ คนที่แขวนอยู่ที่นั่นคงไม่ใช่เหม่ยเซียง มันจะเป็นเขา ! ” สี่คำสุดท้ายนั้นกรีดร้องในทางปฏิบัติ เฟิงหยูเฮงโกรธมาก ชี้มือของนางไปทางเหม่ยเซียง
เพี้ยะ !
เสียงแส้ที่เฆี่ยนสทำให้เกิดรอยเลือดบนร่างกายของเหม่ยเซียง
ฮูหยินผู้เฒ่าไม่คิดว่านางจะเริ่มเฆี่ยนเหม่ยเซียง นางตัวสั่นด้วยความกลัวและก้าวถอยหลังไปหลายก้าว
เสียงกรีดร้องโหยหวนของเหม่ยเซียงทำให้หัวใจของทุกคนสั่นไหว อย่างไรก็ตามไม่มีใครสงสารนาง บ่าวรับใช้คนหนึ่งกล้าทำอะไรที่เลวร้าย นางสมควรได้รับสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย
เฟิงหยูเฮงเฆี่ยนนาง 3 ทีทำให้เลือดเริ่มไหลจากผมของเหม่ยเซียงหยดลงบนพื้น หลังจากนั้นไม่นานเลือดก็เริ่มปกคลุมพื้น แต่นางก็ยังตื่นอยู่และมองดูเลือดของนางไหลออกมาจากร่างกายของนางอย่างช้า ๆ ความรู้สึกนั้นช่างน่ากลัวยิ่งกว่าความตายอย่างแท้จริง
คังอี้คาดเดาไม่กี่ครั้ง แต่นางก็ไม่แน่ใจมากนักนางจึงกัดฟัน และถามว่า “อาเฮง บ่าวรับใช้คนนี้ได้รับคำสั่งจากใคร”
เฟิงหยูเฮงหันไปมองนาง จ้องมองด้วยความเย็นชา
แต่นางไม่ได้ตอบคำถามของคังยี่ นางหันไปเผชิญหน้ากับเรือนไผ่หยก จากนั้นใช้พลังปราณของนางตะโกนไปที่เรือนไผ่หยก “ท่านพ่อเลือกคนได้ดี ! ตระกูลเฟิงได้เลือกเส้นทางที่ดี ! เฟิงจินหยวนฟังให้ดี ! องค์ชายสามสั่งให้เหม่ยเซียงทำร้ายท่านแม่ของข้า หนี้แค้นนี้จะไม่ถูกชำระด้วยการตายของบ่าวรับใช้คนเดียวแน่นอน ! ”
ฮูหยินผู้เฒ่ากลัวจนหายใจไม่ออก องค์ชายสามทำเช่นนั้น ? การเข้าถึงขององค์ชายสามขยายไปไกลขนาดนี้เลยหรือ ? เขาสามารถสั่งบ่าวรับใช้ของคฤหาสน์เฟิง ?
คังอี้ตกใจเล็กน้อย แต่ในขณะเดียวกันนางก็โทษซวนเทียนเย่เนื่องจากความสะเพร่างานของเขา เนื่องจากเรื่องนี้ได้รับการเปิดเผยแล้ว ทำไมเขาไม่ส่งคนมาจัดการกับผู้หญิงคนนั้น ? การอนุญาตให้เฟิงหยูเฮงไปจับนางและลากนางกลับมา นี่ไม่ใช่แค่สร้างปัญหาให้ตัวเองใช่ไหม ?
นางมองไปที่ดวงตาสีแดงเลือดของเฟิงหยูเฮง หัวใจของนาง “หนักอึ้ง” ขณะที่นางรู้สึกว่าความคิดที่ไม่พึงประสงค์มาถึงใจ ทำไมนางถึงรู้สึก… ราวกับว่าองค์ชายสามกำลังจะสูญเสียครั้งใหญ่
แต่คิดอีกเล็กน้อยว่าไม่สามารถเกิดขึ้นได้ แม้เฟิงหยูเฮงกำลังครอบงำอยู่ แต่นางก็ยังคงใช้ศักดิ์ศรีและอำนาจของนางในคฤหาสน์ ไม่ว่าฮ่องเต้จะชอบนางมากแค่ไหน เขาสามารถทนต่อการทำร้ายองค์ชายของนางได้หรือไม่ ?
เป็นไปไม่ได้ ! คังอี้ส่ายหัวเพื่อปลอบใจตัวเอง
ในเวลานี้แส้ของเฟิงหยูเฮงก็เฆี่ยนอีกครั้ง ทุกครั้งที่นางฟาดแส้ นางจะตะโกนไปที่เรือนไผ่หยก
ผู้คนในคฤหาสน์เฟิงฟังนางพูดทีละคำ
“คนที่อยู่ข้างในฟังให้ดี ข้าจะเฆี่ยนทุกคนที่มีส่วนร่วมในเรื่องนี้จนตาย ! ”
“ข้าจะเฆี่ยนคนต่ำช้าที่ช่วยทรราช ! ”
“ใครก็ตามที่กล้าวางยาพิษท่านแม่ของข้าควรถูกส่งไปนรกขุมที่ 18 ! ”
“ในเมื่อไม่มีสิ่งมีชีวิตใดออกมาจากเรือนไผ่หยกได้ ข้าล้างมันด้วยเลือด ! ”
คำพูดทุกคำถูกกำหนดเป้าหมายที่เฟิงจินหยวน ทุกประโยคที่น่าอายอย่างยิ่ง แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไรสักคำ แม้แต่คังอี้ก็เลือกที่จะเงียบ
ตามที่พวกเขาเห็นมัน เฟิงหยูเฮงเสียสติไปแล้ว แม้ว่าตระกูลเฟิงจะสนับสนุนองค์ชายสามจะยังไม่ชัดเจน แต่ทุกคนในตระกูลก็มีความชัดเจนในเรื่องนี้ ตอนนี้องค์ชายสามพยายามทำร้ายเหยาซื่อและถูกค้นพบ พวกเขาสามารถโทษเขาได้เพียงเพราะไม่ได้ทำงานอย่างละเอียด สำหรับเฟิงจินหยวน เนื่องจากเขาเลือกที่จะสนับสนุนองค์ชายสาม เขาสามารถยืนอยู่ฝ่ายเดียวกับเขาได้ มีความโศกเศร้าไม่มากที่จะต้องทนทุกข์ทรมานจากการสบประมาท และคำสาปแช่งเพียงไม่กี่ครั้ง
แต่… ฮูหยินผู้เฒ่าก็เต็มไปด้วยความกลัว ! นางกลัวว่าเฟิงหยูเฮงจะไม่พอใจกับการเฆี่ยนเหม่ยเซียงและสาปแช่งเฟิงจินหยวน ถ้านางตัดสินใจระบายความโกรธของนางกับพวกเขาล่ะ ?
นางตัวสั่นและโน้มตัวไปข้างหน้ายายจาว เมื่อมองดูสระเลือดภายใต้เหม่ยเซียงนางเกือบหมดสติ แต่เฟิงจินหยวนยังคงซ่อนตัวอยู่ข้างในโดยที่ไม่ออกมา การกระทำนี้ทำให้คนในตระกูลเฟิงรู้สึกอับอายแทนเขา
เจ้าได้รับการดูถูกโดยบุตรสาวของเจ้าเองในระดับนี้ แต่เจ้ายังสามารถทนได้ ? เขาจะเป็นพ่อแบบนี้ได้อย่างไร ?
เฟิงหยูเฮงก็รู้สึกเบื่อหน่ายกับบิดาพ่อของร่างเดิมเช่นกัน เขายังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า ? ภรรยาและบุตรของเขายืนอยู่ข้างนอกแล้ว แต่เขายังหดหัวอยู่ในกระดองเหมือนเต่า ?
นางยิ้มให้เห็นฟันของนางและใช้พลังภายในของนางสะบัดแส้ของนางเป็นครั้งสุดท้าย คราวนี้นางไปที่คอของเหม่ยเซียง จากนั้นใครจะรู้ว่านางมีความแข็งแกร่งมากมายในร่างเล็ก ๆ ของนางได้อย่างไร แต่นางใช้แส้พันรอบคอของเหม่ยเซียงแล้วดึงกลับมา และฉีกหัวเหม่ยเซียงออกจากร่างกายของนางอย่างหมดจด !
คนที่ห้อยหัวลงอย่างกะทันหันทำให้เลือดไหลออกมาเหมือนภูเขาไฟ มันพุ่งไปที่พื้นของทุกคน
ฮูหยินผู้เฒ่าเป็นลม ในขณะที่เฟิงเฟินไดและเฟิงเซียงหรูกรีดร้องเสียงดัง อันชิและจินเฉินทั้งคู่รู้สึกว่าขาของพวกเขาไม่มีแรง ขณะที่พวกเขาล้มลงกับพื้นด้วยความกลัวโดยมีบ่าวรับใช้บางคนจึงประคอง บางคนเป็นลม บางคนก็วิ่งหนีไป
แม้แต่คังอี้ผู้เคยชินกับการได้เห็นการฆาตกรรมครั้งนี้ก็รู้สึกคลื่นไส้ นางหันไปโดยไม่รู้ตัว นางไม่กล้าที่จะมองต่อไป มันเป็นพี่น้องเฉิงที่โดดเด่นยิ่งขึ้นเล็กน้อย เมื่อมองไปที่ศพ พวกเขามั่นใจในคำพูดของป้าของพวกเขามากขึ้นก่อนที่พวกเขาจะออกจากวัง: อย่าทำให้องค์หญิงแห่งมณฑลจี่อันโกรธเคือง ไม่ว่าเจ้าจะมีชีวิตที่ดีในคฤหาสน์เฟิงหรือไม่ก็ตาม มันไม่ขึ้นอยู่กับเสนาบดีเฟิงจินหยวน มันจะขึ้นอยู่กับเฟิงหยูเฮง
ในที่สุดเหม่ยเซียงก็ถูกทำให้เลือดแห้งเพราะพื้นที่ด้านหน้าเรือนไผ่หยกถูกย้อมด้วยเลือดสีแดงอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าบ่าวรับใช้ภายในเรือนจะได้รับคำสั่งไม่ให้แสดงตัว แต่พวกเขาก็หวาดกลัวต่อฉากนี้ บางคนถึงกับส่งสัญญาณไปยังเฟิงจินหยวน ในเวลาเดียวกันพวกเขาได้ยินเฟิงหยูเฮงพูดเสียงดังจากข้างนอก “ข้าพูดไปแล้ว เมื่อข้ารู้ว่าใครกล้าแตะต้องท่านแม่ของข้า ข้าจะฉีกหัวของพวกมันแน่นอน ! เหม่ยเซียงเป็นมีด และตอนนี้องค์หญิงแห่งมณฑลได้จัดการนางแล้ว หลังจากนี้ข้าควรไปพบกับผู้ที่ใช้มีดเล่มนี้ ! ”
เมื่อได้ยินแบบนี้คังอี้ตัวสั่นขณะที่นางมองเฟิงหยูเฮงด้วยความไม่เชื่อ เป็นไปได้ไหมที่ผู้หญิงคนนี้จะไปหาองค์ชายสาม, ซวนเทียนเย่ สวรรค์ ! นางไปเอาความกล้าเช่นนี้มาจากที่ไหน ? นางมีความสามารถในการแข่งขันกับซวนเทียนเย่มากแค่ไหน ?
ในขณะที่คังยี่ตกตะลึง เฟิงหยูเฮงตะโกน “องครักษ์ ! ”
เมื่อถึงจุดนี้กลุ่มทหารองครักษ์ที่คอยดูแลเรือนตงเซิงปรากฏตัวในคฤหาสน์เฟิง และรวมตัวกันที่เรือนไผ่หยก เมื่อได้ยินเฟิงหยูเฮงเรียก พวกเขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เฟิงหยูเฮงสั่ง “วางศพไว้บนเปลหาม” ในขณะที่นางพูดเสียงของนางก็ดังขึ้นในขณะที่นางพูดไปที่เรือนไผ่หยก “ผู้หญิงที่ถูกเลี้ยงดูโดยองค์ชายเซียงที่คฤหาสน์เฟิงเสียชีวิต พานางกลับไปที่ตำหนักเซียง ! ”
เสียงตะโกนดังกล่าวส่งผลให้เสนาบดีที่ซ่อนตัวอยู่ข้างในออกมาในที่สุด ขณะที่เฟิงจินหยวนตะโกนด้วยความกลัว “เจ้าไปไม่ได้ ! เจ้าไปไม่ได้ ! ”
