อย่างที่บานซูพูดเช่นนี้ เสียงการต่อสู้ดังมาจากสนาม
เฟิงหยูเฮงเดินไปที่หน้าต่างด้วยความสงสัยแล้วผลักเปิดหน้าต่างออก จากนั้นนางวางคางของนางไว้ที่ขอบหน้าต่างแล้วมองออกไปด้านนอก
ตอนนี้กลางดึกแล้ว ดูเหมือนว่ามีคนร้ายมาไม่กี่คน นางมองไปรอบ ๆ และนับรวมทั้งหมดเป็น 8 คน พวกเขาสวมชุดสีดำและถือดาบไว้ในมือ มีผ้าคลุมหน้าสีดำ เหลือเพียงดางตาเหยี่ยวเท่านั้นที่เปิดเผย
บานซูยืนอยู่ข้างนางและไม่ออกไปต่อสู้ มีคนจำนวนมากอยู่ข้างนอก และพวกเขาไม่ได้คิดถึงเขา ภารกิจของเขาคืออยู่ใกล้และปกป้องเฟิงหยูเฮง แม้ว่าตอนนี้จะมีผู้คุ้มกันลับอยู่มากมายในคฤหาสน์ แต่เขาเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเข้าไปในห้องของเฟิงหยูเฮงได้
คนแปดคนมีความเชี่ยวชาญในศิลปะการต่อสู้อย่างมาก พวกเขาอยู่ในระดับที่เท่าเทียมกับผู้คุ้มกันลับ เฟิงหยูเฮงเฝ้าดูด้วยความสนใจและให้การวิเคราะห์เป็นครั้งคราว “ที่จริงถ้าคนของเราต่อสู้เพื่อฆ่ามันก็ลงจะจบลงในไม่ช้า แต่อีกฝ่ายหนึ่งคือการต่อสู้เพื่อฆ่า ขณะที่เราพยายามจับพวกเขาทั้งเป็น นี่คือเหตุผลที่การต่อสู้ยืดเยื้อใช่หรือไม่”
บานซูกอดอกแล้วมองไปที่เด็กผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา เขากลอกตาของเขาเขาพูดว่า “คุณหนูกำลังดูอะไรอยู่หรือขอรับ ? คุณหนูรู้หรือไม่ว่ามันอันตรายแค่ไหน ? ”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า “ข้ารู้ แต่พวกมันไม่สามารถทำร้ายข้าได้”
จมูกของบานซูเกือบฟืดฟาดด้วยความโกรธ “ทำไมคุณหนูถึงคิดว่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บล่ะ ? ”
“เพราะเจ้าอยู่ที่นี่ ! ” นางพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
อย่างไรก็ตามบานซูตกตะลึงทันที คำโต้แย้งที่เขากำลังจะพูดออกมาถูกกลืนลงไป ความไว้วางใจที่เฟิงหยูเฮงเชื่อมั่นในตัวเขานั้นทำให้เขารู้สึกกระดากอายเล็กน้อย ในฐานะผู้คุ้มกันลับ เขาพลัดหลงกับเจ้านายของเขา 2 ครั้ง ครั้งหนึ่งอยู่ที่มณฑลเฟิงตง และอีกครั้งหนึ่งตอนเดินทางไปยังตำหนักเซียง หากไม่ใช่เพราะเฟิงหยูเฮงปกป้องเขา บางทีเขาอาจถูกบังคับให้ฆ่าตัวตายต่อหน้าซวนเทียนหมิง แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้นเฟิงหยูเฮงก็ยังไว้ใจเขาและฝากชีวิตของนางไว้กับเขา สิ่งนี้จะไม่ทำให้เขารู้สึกกระดากอายได้อย่างไร?
“คุณหนูต้องระวังมากขึ้นนะขอรับ” ลำคอของบานซูชูตีบตันขึ้นมาเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าเขาควรจะพูดอะไร ดังนั้นเขาก็ดึงเฟิงหยูเฮงออกมาจากหน้าต่าง “อย่าดูเลยขอรับ แม้ว่าคนแบบนั้นจะถูกจับเป็นก็ไม่มีค่าขอรับ”
“ทำไม ? ” เฟิงหยูเฮงไม่สามารถเข้าใจได้
ในเวลานี้ชัยชนะและความพ่ายแพ้ได้ปรากฏให้เห็นแล้ว นักฆ่า 8 คนได้รับบาดเจ็บและยังมีชีวิตอยู่ แต่ก่อนที่พวกเขาจะนำตัวนักโทษเข้ามา จะเห็นว่ามีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของคนทั้งแปดขณะที่พวกเขาเสียชีวิต
เฟิงหยูเฮงเข้าใจทัน “พวกมันมียาพิษอยู่ในปาก นั่นเป็นทหารพิเศษใช่หรือไม่ ? ”
บานซูพยักหน้านำเฟิงหยูเฮงออกไปที่ลาน และอธิบายความแตกต่างระหว่างทหารพิเศษและผู้คุ้มกันลับให้กับเฟิงหยูเฮง “ความสามารถหลักของผู้คุ้มกันลับคือการลักลอบและการจู่โจมอย่างฉับพลันเพื่อจับข้าศึก สำหรับทหารพิเศษ พวกเขาแข็งแกร่งมากกว่าเล็กน้อย เมื่อพวกเขาโจมตี พวกเขาจะไม่สนใจสิ่งอื่นใด การทำงานทุกครั้งมีเป้าหมายในการคร่าชีวิตของศัตรู โดยปกติแล้วพวกเขาจะใช้ทุกวิถีทางในการโจมตี เพื่อให้สามารถนำทหารพิเศษออกมา แม้ว่ามันจะไม่ถือว่าเป็นการเผาสะพานทั้งหมด มันก็ทำให้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาไม่ลังเลแม้แต่น้อยในการฆ่าคุณหนู กล่าวคือคนเหล่านี้ไม่ได้มาที่นี่เพื่อความสามารถในการผลิตเหล็กของคุณหนู สิ่งที่พวกเขาต้องการคือชีวิตของคุณหนู พิษถูกซ่อนอยู่ในฟันของพวกเขา“
“มีพิษอย่างน้อย 15 ชนิดที่ปะปนกัน ไม่มีทางรักษาได้” นี่เป็นข้อสรุปที่ว่าเฟิงหยูเฮงมาถึงหลังจากตรวจสอบพวกเขาแล้ว นางพูดเช่นนี้นางถามบานซูว่า “ทหารพิเศษทุกคนจะใช้ยาประเภทนี้เพื่อฆ่าตัวตายใช่หรือไม่ ? ”
บานซูกล่าวว่า “ใช่ขอรับ เพราะมันเป็นเรื่องง่ายมากที่จะได้รับสารภาพเป็นลายลักษณ์อักษรหรือด้วยวาจาจากผู้ที่ถูกจับ นี่เป็นวิธีเดียวที่จะตายโดยไม่ต้องทนทุกข์ทรมานในขณะที่ปกป้องความลับของพวกเขา ทหารพิเศษส่วนใหญ่เหล่านี้จะได้รับการปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก จากช่วงเวลาที่พวกเขาสามารถเข้าใจสิ่งต่าง ๆ พวกเขาจะปลูกฝังความคิดเช่นนั้น นั่นเป็นเหตุผลสำหรับพวกเขาในการทำสิ่งเช่นนี้ถือเป็นเรื่องปกติ”
เฟิงหยูเฮงขมวดคิ้ว ขณะที่นางจำได้จากชีวิตก่อนหน้านี้ที่นางเคยได้ยินเกี่ยวกับการแบ่งกลุ่มที่เรียกว่ากลุ่มพิเศษ พวกเขาถูกเลี้ยงดูมาตั้งแต่ยังเด็ก และเป็นกลุ่มที่ประกอบด้วยเด็กกำพร้าเพียงคนเดียว สำหรับคนเหล่านั้นไม่มีสิ่งใดถูกหรือผิดในโลก มีเพียงคำสั่งที่พวกเขาได้รับจากหัวหน้าของพวกเขา เมื่อได้รับคำสั่งแล้ว ถึงแม้ว่าพวกเขาจะได้รับคำสั่งให้ยิงตัวเอง พวกเขาก็จะทำมันโดยไม่เกี่ยงงอน
บุคคลประเภทนี้ไม่มีความแตกต่างจากเครื่องจักร
“ไปตรวจซากศพของพวกเขา ดูว่าจะพบเบาะแสอะไรบ้าง” นางรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยขณะที่นางนั่งอยู่ในห้องโถง ขณะที่นางเฝ้าดูคนตรวจสอบศพในสนาม วังซวนและหวงซวนก็ไปตรวจสอบเช่นกัน ในท้ายที่สุดพวกเขาทั้งหมดส่ายหน้าอย่างไร้ประโยชน์
บานซูกล่าวว่า “ไม่มีอะไร ทหารพิเศษนี้ไม่มีแม้แต่ชื่อ เมื่อพวกเขามา พวกเขาเตรียมการมาอย่างดี จะมีร่องรอยได้อย่างไร”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า นี่เป็นผลลัพธ์ที่คาดไว้แล้ว นางถอนหายใจอย่างไร้ความปราณี นางสั่ง “จัดการศพเหล่านี้” หลังจากที่นางพูดสิ่งนี้ นางเปลี่ยนใจทันที “เดี๋ยวก่อน” นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้น นางก็ครุ่นคิดถึงด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย สั่งวังซวนและหวงซวน “ไปที่คฤหาสน์เฟิง และบอกพวกเขาว่าข้าถูกซุ่มโจมตี บอกว่าข้าตกเป็นเป้าหมายของการลอบสังหารโดยทหารพิเศษ 8 นาย”
หวงซวนยังไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงทำเช่นนี้ อย่างไรก็ตามวังซวนตอบโต้แล้ว “การต่อสู้กับทหารพิเศษในครั้งนี้ องค์ชายสามเป็นผู้ต้องสงสัย องค์หญิงคังอี้จะยิ่งน่าสงสัยมากขึ้น ไม่ว่าใครทำสิ่งนี้ เราต้องทำให้ทุกคนเห็นว่าการป้องกันของคฤหาสน์องค์หญิงแห่งมณฑลนั้นแน่นหนาแค่ไหน แม้ว่าจะใช้ทหารพิเศษ ผลลัพธ์ที่ได้ก็เป็นเช่นนี้”
หวงซวนพยักหน้าแล้วติดตามวังซวนไปที่คฤหาสน์เฟิง
เฟิงหยูเฮงนั่งบนม้านั่งตรงทางเดินขณะที่นางคุยกับบานซู เมื่อสมาชิกของตระกูลเฟิงตื่นและมุ่งหน้าไปยังเรือนตงเฉิง ผู้คุ้มกันลับอยู่ก็หายไปในความมืดยามค่ำคืน แม้แต่บานซูก็เช่นกัน
ดังนั้นตระกูลเฟิงจึงเห็นเด็กสาวที่สง่างามนั่งอยู่บนม้านั่งตรงทางเดินแกว่งขาของนาง นั่งอยู่ที่นั่นนางดูเหมือนจะไม่เป็นอะไร ขณะที่นางมองไปที่ท้องฟ้า ดวงจันทร์ในคืนนี้สว่างมาก เมื่อส่องร่างเล็ก ๆ ของนาง มันก็ให้ความรู้สึกเหงา
บ้านเต็มไปด้วยกลิ่นเลือดขณะที่ศพทั้งแปดถูกนำไปทิ้ง เลือดของพวกเขาเปื้อนเต็มลาน สมาชิกของตระกูลเฟิงรู้สึกว่าพวกเขาไม่มีที่ยืน
เมื่อใดที่เด็กหญิงเคยเห็นคนตายมากมาย ใบหน้าของพวกเขาทั้งหมดซีดด้วยความกลัว เมื่อมองดูท่าทางของเฟิงหยูเฮงอีกครั้ง พวกเขาก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นเหมือนผู้ส่งสารจากใต้มหาสมุทร ไม่ว่าจะเป็นคนประเภทไหนแม้ว่าจะเป็นเสือก็ตาม ก็ไม่มีใครรู้สึกว่าพวกเขาจะได้รับผลประโยชน์ใด ๆ จากนาง
เฟิงเซียงหรูเป็นคนแรกที่วิ่งไปหานาง นางก้าวข้ามซากศพและหยุดอยู่ตรงหน้าเฟิงหยูเฮง นางมองเฟิงหยูเฮงแล้วพูดด้วยความเป็นห่วง “พี่รอง ท่านพี่เป็นอย่างไรบ้าง ? ได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่เจ้าคะ ? ”
อันชิเดินตามเข้าไป ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความกังวล ขณะที่นางถามว่า “คุณหนูรองได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่เจ้าคะ ? “
ใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของเฟิงหยูเฮงจู่ ๆ ก็เผยให้เห็นรอยยิ้มที่สดใส ภายใต้แสงจันทร์แบบนี้นางดูมีไหวพริบมากขณะที่นางพูดว่า “ข้าสบายดี ข้าแค่หวาดกลัวเล็กน้อย จิตใจของข้าเต็มไปด้วยความกลัว” นางพูดอย่างนี้ขณะที่กอดอก แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของนางขัดแย้งกับความกลัวที่นางบอก
“ท่านพี่ ! ” อันชิไม่สามารถทนดูต่อไปได้ นางหันมาพูดเสียงดัง “ท่านพี่ต้องช่วยคุณหนูรองนะเจ้าคะ ! ”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า และมองไปที่เฟิงจินหยวน “ท่านพ่อ ข้ากลัวมากเจ้าค่ะ”
เฟิงจินหยวนมองไปที่ใบหน้าของเฟิงหยูเฮง และคิดกับตัวเองว่ามีความกลัวที่ไหน ? แต่ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร เรื่องตงเซิงถูกโจมตีเป็นสิ่งที่เกิดขึ้น ในฐานะบิดาของเฟิงหยูเฮง เขาไม่สามารถเพิกเฉยได้ นอกจากนี้เฟิงหยูเฮงเป็นคนที่ต้องได้รับการปกป้องมากที่สุดในราชวงศ์ต้าชุน ฮ่องเต้ส่งทหารจำนวนมากมาปกป้องนาง แต่ก็ยังมีคนที่เสี่ยงชีวิตมาจัดการนาง หากเขาไม่ได้แสดงความคิดเห็นในเรื่องนี้ เขาจะไม่สามารถอธิบายฮ่องเต้ได้
ดังนั้นเขาจึงถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ 2 เฮือก จากนั้นก็พูดกับเฟิงหยูเฮง “ไม่ต้องกังวล ข้าจะหาคนที่ต้องรับผิดชอบและให้คำอธิบายแก่เจ้า”
เมื่อเขาพูดสิ่งนี้เขาไม่ได้มีจุดเริ่มต้นมากนัก หากมีการกล่าวว่าตระกูลเฉินในอดีตกำลังติดต่อกับเฟิงหยูเฮง พวกเขาเพียงแค่ใช้เงินของพวกเขาเพื่อตามหานักฆ่าจากเจียงฮู แต่นี่เป็นทหารพิเศษ และทหารพิเศษไม่สามารถซื้อด้วยเงินได้ พวกเขาต้องได้รับการฝึกฝนมาตั้งแต่เด็ก และตระกูลเฉินไม่มีทหารพิเศษ นี่คือสิ่งที่เขารู้ นอกจากตระกูลเฉินแล้ว ใครอยากได้ชีวิตของเฟิงหยูเฮงอีก ?
เฟิงจินหยวนไตร่ตรอง และคนแรกที่เขาคิดก็คือองค์ชายสาม ซวนเทียนเย่ เขานั้นจะมีทหารพิเศษ การจัดส่งทหารพิเศษ 8 นายทันทีเป็นไปได้ แต่องค์ชายสามส่งจดหมายมาให้เขาบอกให้เขาขโมยวิธีการหลอมเหล็กจากเฟิงหยูเฮง ปัจจุบันเหล็กยังไม่ได้เริ่มการผลิต ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถลงมือได้
จากนั้น …
ทันใดนั้นเขาก็ตกใจเมื่อเขาหันไปมองคังอี้โดยไม่รู้ตัว ความคิดของเขาสับสน เมื่อความคิดนับไม่ถ้วนพุ่งออกมา ความเป็นไปได้ทั้งหมดที่เขาชี้ก็คือคังอี้เป็นผู้กระทำผิด
อันดับแรกคังอี้มีแรงจูงใจที่จะทำ !
เฟิงหยูเฮงเป็นปฏิปักษ์กับนาง นางไม่เพียงแต่หักหน้าคังอี้เท่านั้น นางยังโกงเงินจำนวนมากจากเฉียนโจว นางไม่เพียงแต่หลอกลวงทองคำจำนวนมาก นางยังทำร้ายบุตรสาวของคังอี้ให้อยู่ในสภาพที่น่าเวทนา
ประการที่สอง คังอี้มีความสามารถ !
นางเป็นองค์หญิงใหญ่ของต่างแคว้น การที่นางพาบุตรสาวของนางมาที่ราชวงศ์ต้าชุน เป็นไปไม่ได้ที่นางมีเพียงผู้ร่วมงานของนาง มีผู้คุ้มกันลับคอยปกป้องนางอย่างแน่นอน นอกจากนั้นถ้าเฉียนโจวส่งทหารพิเศษมา มันก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้
ยิ่งเฟิงจินหยวนคิดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งสมเหตุสมผลเท่านั้น เขาอดไม่ได้ที่จะเริ่มรู้สึกขัดแย้ง ถ้าคังอี้ทำจริง เขาควรจะยืนอยู่ข้างใคร
ทุกครั้งที่เขามีปัญหากับบุตรสาวคนที่สองของเขา เขาก็เริ่มลังเล เหตุผลที่ทำให้เขาลังเลก็จบลงว่าเขาจะได้รับประโยชน์มากขึ้นจากการที่เฟิงหยูเฮงมีชีวิตอยู่หรือกำลังจะตาย
ในเวลานี้เขาคิดว่าถ้าเฟิงหยูเฮงมีชีวิตอยู่ นางจะผลิตเหล็กให้กับราชวงศ์ต้าชุน ในฐานะบิดาของนาง จุดยืนในราชสำนักของเขาจะสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ถ้าเฟิงหยูเฮงเสียชีวิต ไม่มีใครจะเป็นปรปักษ์กับเขา เขาสามารถรองรับเฟิงเฉินหยูอย่างเต็มที่ หลังจากสนับสนุนเฟิงเฉินหยูสู่ตำแหน่งฮองเฮาตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นไป จุดยืนของเขาก็จะมั่นคงและก้าวหน้ายิ่งขึ้น
เมื่อคิดเช่นนี้เฟิงจินหยวนรู้สึกว่ามันจะดีกว่าถ้าบุตรสาวคนนี้เสียชีวิต
ดังนั้นเขาจึงถอนสายตาจากคังอี้ จากนั้นเขาก็พูดกับเฟิงหยูเฮงอีกครั้ง “เนื่องจากเจ้าได้กล่าวแล้วว่านี่เป็นทหารพิเศษ นั่นก็หมายความว่าเจ้าก็รู้ด้วยว่าเมื่อทหารพิเศษทำการต่อสู้ย่อมไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้ ในความเป็นจริงจะไม่มีใครมีชีวิตรอดแม้แต่คนเดียว จึงเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบเรื่องนี้อย่างแท้จริง ข้าจะใช้ความพยายามอย่างแน่นอน แต่อย่าคาดหวังมากเกินไป”
เฟิงหยูเฮงหัวเราะออกมาทันที เสียงหัวเราะนี้ยิ่งไพเราะและไพเราะยิ่งขึ้น เสียงหัวเราะที่ชัดเจนนี้สะท้อนไปในอากาศยามค่ำคืนทำให้มันรู้สึกน่าขนลุก
นางกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ท่านพ่อสามารถตรวจสอบได้ อาเฮงไม่รีบร้อน ข้าแค่อยากจะบอกว่าการฝึกฝนทหารพิเศษเพียงคนเดียวนั้นยาก เพื่อฆ่าอาเฮง ทหารพิเศษ 8 นายถูกส่งตัวมาพร้อมกัน ซึ่งถือได้ว่าเป็นการใช้เงินลงทุนเยอะมาก ท่านแม่” จู่ ๆ นางก็จ้องมองคังอี้ ”ท่านแม่ลองคิดดูสิเจ้าค่ะ ทหารพิเศษ 8 นายที่เสียชีวิตไปพร้อมกัน ผู้สั่งการจะยินดีส่งคนมาตายมากกว่านี้หรือไม่เจ้าคะ”
