เมื่อเฟิงจินหยวนได้ทำร้ายคังอี้โดยไม่ตั้งใจ ก่อนหน้านี้ฮูหยินผู้เฒ่าคงโกรธมากแต่ตอนนี้นางเต็มไปด้วยความสุข ถ้าคังอี้กลายเป็นฮูหยินใหญ่ของตระกูลเฟิงจริง ๆ แล้ว นั่นจะเป็นระดับที่สูงเกินไปจริง ๆ !
เฟิงหยูเฮงนั่งตรงข้ามกับนาง ดังนั้นนางจะไม่เห็นความคิดของฮูหยินผู้เฒ่าได้อย่างไร นางคิดเพียงว่าไม่น่าแปลกใจที่เฟิงจินหยวนไม่ได้ความรักแม้แต่น้อยในใจของเขา ตั้งแต่ต้นจนจบทุกสิ่งที่เขาคิดเกี่ยวกับความสนใจของเขา ความรักเป็นสิ่งที่มาจากรากเหง้าของคน ๆ หนึ่ง ด้วยการที่มีมารดาอย่างฮูหยินผู้เฒ่าจะมีบุตรที่ดีได้อย่างไร
นางคิดเกี่ยวกับสิ่งนี้ในขณะที่ถอนหายใจเบา ๆ ดังนั้นรุ่ยเจียซึ่งเห็นนางถอนหายใจ จึงถามนางว่า “ตอนนี้เจ้าเป็นอะไรอีกล่ะ ? ”
เฟิงหยูเฮงมีสีหน้ากังวลและพูดว่า “ข้าคิดว่าการเป็นบุตรของตระกูลเฟิงนั้นยากเกินไปจริงๆ คุณหนูของตระกูลอื่นเพียงแต่ต้องกังวลว่าพวกเขาจะสามารถแต่งงานกับสามีที่ดีได้หรือไม่ อย่างไรก็ตามพวกเรากลับต้องกังวลว่าเราจะถูกฆ่าตายเมื่อไหร่ องค์หญิงคิดว่ามันยากเกินไปที่จะเป็นบุตรสาวของตระกูลเฟิงไหม ”
รุ่ยเจียตกใจเพราะนางรู้สึกว่าเฟิงหยูเฮงดูเหมือนจะพูดถูก นางเป็นองค์หญิงแห่งราชวงศ์เฉียนโจว แต่นางไม่เคยพบกับปัญหาดังกล่าวในอดีต ครอบครัวของข้าราชสำนักในราชวงศ์ต้าชุนมีความซับซ้อนอย่างแท้จริง
เมื่อเห็นว่ารุ่ยเจียเริ่มไตร่ตรองเรื่องนี้ ท่าทีของฮูหยินผู้เฒ่าสงบลงเมื่อนางทำให้ตัวเองชัดเจนอีกครั้ง “คราวนี้ตระกูลเฉินต้องถูกถอนรากถอนโคน ! เราต้องไม่ปล่อยให้ความหายนะอื่นเกิดขึ้นอีก ! ” หลังจากพูดอย่างนี้แล้วนางก็จ้องมองที่เฟิงจินหยวนและเตือนเขาว่า “รวมถึงเฉินชิงด้วย เจ้าต้องไม่ยกโทษให้เขา ! ”
เฟิงจินหยวนพยักหน้า “ท่านแม่ไม่ต้องกังวล แน่นอนว่าข้าจะไม่อนุญาตให้ใครทำร้ายข้าหรือทำร้ายบุตรของตระกูลเฟิง”
จากนั้นรุ่ยเจียก็ผ่อนคลายขึ้นโดยพูดว่า “ลุงเฟิงเป็นบิดาที่ดีที่สุด ท่านฮูหยินผู้เฒ่าเป็นย่าที่ดีที่สุด ตระกูลเฟิงเยี่ยมมากจริง ๆ ”
ฮูหยินผู้เฒ่ายิ้มและพูดว่า “เช่นนั้นให้บ่าวรับใช้รีบกลับไปที่โรงเตี๊ยมเพื่อเก็บข้าวของขององค์หญิง ย้ายเข้าวันนี้เลยเพคะ ! ”
รุ่ยเจียมีความสุขมากและกำลังจะพยักหน้า อย่างไรก็ตามทันใดนั้นนางก็ได้ยินจินเฉินผู้ซึ่งไม่ได้พูดอะไรเลยพูดว่า “องค์หญิงใหญ่และองค์หญิงรุ่ยเจียย้ายมาอยู่ตอนนี้บางทีมันอาจจะไม่เหมาะสมนะเจ้าคะ ? ” เมื่อเห็นทั้งฮูหยินผู้เฒ่าและเฟิงจินหยวนจ้องมองนาง “อนุผู้นี้ไม่มีความหมายอื่นใด ไม่ใช่ว่าข้าไม่ต้อนรับองค์หญิงใหญ่… ตอนนี้มีเรื่องเกิดขึ้นกับตระกูลเฉินและพวกเขาพยายามลอบสังหาร อนุผู้นี้นี้เป็นห่วงว่าตระกูลเฉินจะพยายามแก้แค้น หากองค์หญิงใหญ่ย้ายมาที่คฤหาสน์ในเวลานี้ เราจะทำอย่างไรถ้าองค์หญิงตกอยู่ในอันตราย ? ”
ได้ยินนางพูดแบบนี้มันฟังดูสมเหตุสมผลมาก ใบหน้าของฮูหยินผู้เฒ่าแสดงให้เห็นถึงความหนักใจ ในขณะที่นางเริ่มที่จะพิจารณาว่าสิ่งที่อาจเกิดขึ้น แต่ไม่ว่านางจะคิดอย่างไรนางก็รู้สึกว่าตระกูลเฉินจะต้องตอบโต้อย่างแน่นอน ตระกูลเฉินเคยทำสิ่งที่น่ากลัวมาหลายครั้งในช่วงหลายปีที่ผ่านมาแต่นางไม่รับรู้ แต่นับตั้งแต่เฟิงหยูเฮงกลับมาเมืองหลวง นางรู้จำนวนครั้งที่แน่นอน เมื่อคิดเช่นนี้หากคังอี้ย้ายเข้ามา นางก็จะกลายเป็นเป้าหมาย เมื่อตระกูลเฉินจนตรอก ถ้าคังอี้และรุ่ยเจียบาดเจ็บอาจทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างสองอาณาจักร
สีหน้าที่เปลี่ยนไปของฮูหยินผู้เฒ่านั้นถูกมองเห็นโดยคังอี้ซึ่งเอ่ยขึ้นมาทันทีว่า “ถ้าคฤหาสน์เฟิงยังไม่สะดวกให้ย้ายเข้ามา คังอี้จะไม่รบกวนท่านในการต้อนรับ อย่างไรก็ตามถ้าท่านกลัวว่าตระกูลเฉินจะทำร้ายเราและลูกสาว ท่านฮูหยินผู้เฒ่าอย่าได้วิตกกังวลมากเกินไปเลย”
“โอ้ ใช่” ฮูหยินผู้เฒ่ามองนางอย่างสับสนเล็กน้อย
คังอี้กล่าวว่า “ข้าเกิดมาในฐานะพระธิดา ตั้งแต่วัยเด็กข้าต้องเลี้ยงดูน้อง ทุกวันอาศัยอยู่บนขอบเหว ไม่ต้องพูดถึงการการลอบสังหาร นอกจากนี้ยังมีการต่อสู้ในที่โล่งซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั่วไป ตระกูลเฉินที่ต่ำต้อยไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่ากลุ่มคนไร้อารยธรรม คังอี้ไม่เห็นพวกเขาจะมีค่าพอที่จะต้องใส่ใจ พวกนี้ไม่ถือว่าเป็นอันตราย”
เฟิงจินหยวนก็พยักหน้าและพูดว่า “ถูกต้อง องค์หญิงใหญ่มาที่ราชวงศ์ต้าชุนของกระหม่อม ดังนั้นจึงไม่มีองครักษ์เงาซ่อนอยู่อย่างแน่นอน ยิ่งกว่านั้นทำไมกระหม่อมต้องกลัวคนของตระกูลเฉินในบ้านของกระหม่อมเอง นั่นจะไม่ใช่เรื่องตลกมากเกินไป ! ” เขาพูดอย่างนี้เมื่อมองไปที่ฮูหยินผู้เฒ่า “ท่านแม่ คนที่ลูกปรารถนาจะปกป้องคือคนที่ตระกูลเฉินจะพยายามทำลายความสัมพันธ์ และพวกเขาจะไม่สามารถทำร้ายใครได้”
ฮูหยินผู้เฒ่าสูดหายใจลึก ๆ นางรู้ว่าเฟิงจินหยวนกำลังออกปากยืนยัน ในเวลานี้นางต้องเผชิญหน้ากับบุตรชายของนาง ดังนั้นนางพยักหน้าและพูดว่า “ดี ข้าเชื่อว่าเจ้าจะสามารถปกป้ององค์หญิงทั้งสองได้ ! ”
เป็นผลให้มีการตัดสินใจว่าคังอี้และรุ่ยเจียจะอยู่ในคฤหาสน์เฟิง ความพยายามของจินเฉินที่จะหว่านความไม่ลงรอยกันเกิดขึ้น และนางทำได้เพียงลดระดับความเงียบลงเท่านั้น นางเริ่มรู้สึกเสียใจเล็กน้อย ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมานางได้รักษาระยะห่างจากเฟิงหยูเฮง เนื่องจากนางรู้สึกว่าการสนับสนุนคำยกย่องจากเฟิงจินหยวนและการรักษาความโปรดปรานของนางเป็นสิ่งสำคัญ ในความเป็นจริงนางถึงกับรู้สึกว่านางไม่สามารถยอมให้เฟิงหยูเฮงกดดันเฟิงจินหยวนมากเกินไป ถ้าเขาล้ม นางจะถือว่าเป็นอนุได้หรือไม่
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเฟิงจินหยวนอารมณ์ไม่ดี ทุกอย่างเกี่ยวกับความสนใจ เมื่อเผชิญหน้ากับสิ่งที่เขาสนใจ ทุกอย่างต้องหลบออกไป ไม่หลงเหลือความโปรดปรานใด ๆ ในตัวนาง คนใหม่เข้ามาแทนที่คนเก่า นางเป็นที่โปรดปรานมานานกว่าครึ่งปีเล็กน้อย เมื่อคิดถึงเรื่องนี้มันถึงเวลาแล้วที่จะต้องไปหาคนใหม่
บ่าวรับใช้ที่ไปตรวจค้นสิ่งของจากหลังบ้าน ในขณะที่พวกเขากินอาหารก็เริ่มกลับมา ฮูหยินผู้เฒ่าผู้ดูแลบ่าวรับใช้เตรียมเรือนสำหรับคังอี้ด้วยตัวเอง เฟิงหยูเฮงไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะติดตามพวกเขาต่อไป พูดเพียงไม่กี่คำนางออกไปพร้อมกับหวงซวน กลับไปที่เรือนตงเซิง
หวงซวนไม่สามารถช่วยได้ นางกังวลและถามว่า “เสนาบดีเฟิงและองค์หญิงใหญ่โตรักกันอย่างเห็นชัดเจน ท่านฮูหยินผู้เฒ่าดูเหมือนจะมีความสุขมาก คุณหนู ถ้าคนแบบนี้กลายเป็นฮูหยินใหญ่ตระกูลเฟิง นางก็จะดุร้ายกว่าเฉินซื่อมาก”
เฟิงหยูเฮงหัวเราะแล้วพูดว่า “เจ้าเห็นความดุร้ายที่ไหน นางเป็นคนสง่างาม ใจดี งดงามและฉลาด ไม่ว่าจะมองไปทางไหนนางก็เป็นฮูหยินที่สมบูรณ์แบบ ดูทัศนคติของนางที่มีต่อเฟิงเฟินไดและเฟิงเฉินหยู ไม่ว่าจะมองไปทางไหนนางก็เป็นมารดาที่ดี ทำไมเจ้าประเมินนางแบบนั้นเล่า”
หวงซวนกลอกตาของนาง “คุณหนูหยุดล้อบ่าวรับใช้คนนี้ ข้าติดตามคุณหนูมานานแล้ว ทำไมข้าจะไม่รู้ถึงไหวพริบของคุณหนูเจ้าคะ ? เมื่อมองดูรูปร่างหน้าตาของคุณณหนูเมื่อฟังองค์หญิงทั้งสองพูด มันก็ไม่ใช่ความสุขอย่างแน่นอน”
“แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นจะไม่สนุกอะไร หากมีคนบอกว่าฝนจะตกหรือพวกเขากำลังจะแต่งงาน นั่นเป็นสิ่งที่ไม่สามารถหยุดได้ หากท่านพ่อคนนั้นต้องการแต่งงาน ในฐานะลูกสาวของเขา ข้าจะปฏิเสธได้หรือ ข้ากลัวว่าองค์หญิงใหญ่ของเฉียนโจวมาถึงราชวงศ์ต้าชุนในครั้งนี้ก็เพื่อเฟิงจินหยวน นี่ก็เป็นสิ่งที่ดี แทนที่จะซ่อนตัวจากศัตรู จะเป็นการดีกว่าที่จะเก็บพวกเขาไว้ใกล้ตัวเพื่อจับตาดูพวกเขาอย่างใกล้ชิด ปิดประตูและปล่อยสุนัขล่าเนื้อ ไม่ว่านางสามารถหลีกเลี่ยงได้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับความสามารถของนาง ไม่ว่านางจะถูกกัดหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับความสามารถของข้า” การจ้องมองของนางกลายเป็นดุดัน ในขณะที่นางสั่งให้หวงซวน “ให้คนไปสืบว่าเฟิงจินหยวนและองค์หญิงใหญ่พบกันที่ไหน ข้าจำได้ว่าซวนเทียนหมิงพูดก่อนหน้านี้ว่าคนที่เฟิงจินหยวนพบกันขณะที่อยู่ทางเหนือเป็นผู้หญิง ถ้าข้าไม่เดาผิด มันคงจะเป็นคนที่มาจากฝ่ายของคังอี้”
หวงซวนพยักหน้า “บ่าวรับใช้ผู้นี้จำได้เจ้าค่ะ”
ในอีกด้านหนึ่งเฟิงเฉินหยูก็เริ่มที่จะป้องกันตัวจากคังอี้ซึ่งปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน แม้ว่าคังอี้จะปฏิบัติต่อนางอย่างดีและดูเหมือนจะปกป้องนาง นางก็ยังรู้สึกอึดอัดใจ
เซียงเอ๋อที่มากับนาง ในขณะที่เดินนางขมวดคิ้วแน่นและท่าทางของนางก็แย่มาก คู่หูและบ่าวรับใช้คนนี้ถูกลงโทษที่พระราชวังเมื่อวันก่อน ดังนั้นร่างกายของพวกนางจึงได้รับบาดเจ็บ ไม่ต้องพูดถึงเซียงเอ๋อเช่นเดียวกับเฟิงเฉินหยูที่ต้องอดทนกับความตั้งใจทั้งหมดของนางที่จะผ่านงานเลี้ยง แต่มีหลายสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ เมื่อพวกนางทั้งหมดชั่งน้ำหนักในใจของนาง สมาธิของนางก็กระจัดกระจายและนางไม่มีเวลาที่จะสังเกตเห็นความเจ็บปวดจากบาดแผลของนาง
“คุณหนูเจ้าคะ” เมื่อเห็นว่าเฉินหยูไม่มีความสุข ไม่มีอะไรที่เซียงเอ๋อทำได้ นางทำได้เพียงเริ่มที่จะปลอบใจนางว่า “คุณหนู คุณหนูต้องคิดอย่างรอบคอบก่อนนะเจ้าค่ะ ตอนนี้ตระกูลเฉินแย่มาก คุณหนูต้องไม่พูดอะไรแทนพวกเขา คงไม่เป็นการดีที่จะสร้างความโกรธให้กับท่านใต้เท้าและฮูหยินผู้เฒ่า”
เฟิงเฉินหยูมองไปที่ด้านข้างของนาง และรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ขี้กลัวเกินไป เมื่อเทียบกับยี่หลิน นางไม่ได้มีประโยชน์เลย
“ข้ากังวลเรื่องของตระกูลเฉินเมื่อไหร่ ! ” นางดุบ่าวรับใช้อย่างเงียบ ๆ และพูดว่า “เจ้าไม่สามารถรับมือกับเรื่องง่าย ๆ ได้ และเจ้ายอมให้คนอื่นควบคุมตัวเองได้ ใครบางคนที่ลากข้าลงมาเช่นนี้สมควรตาย” นางพูดอย่างนี้ขณะที่รู้สึกปวดตุบ ๆ ที่หน้าผากของนาง ความเจ็บปวดทำให้นางสูดหายใจอย่างรุนแรง “ตระกูลเฉินกำลังจะตายก็ดีเช่นกัน พวกเขาไม่สามารถทำสิ่งใดให้สำเร็จและมีแนวโน้มที่จะทำลายทุกสิ่ง ครั้งนี้มันเกี่ยวข้องกับข้าด้วย พวกเขาใช้การไม่ได้ ? ”
เซียงเอ๋อสับสน “แล้วคุณหนูเป็นห่วงอะไรเจ้าคะ ? ”
เฟิงเฉินหยูคร่ำครวญอีกครั้งผู้หญิงคนนี้โง่จริง ๆ ! “ข้ากำลังคิดเรื่องคังอี้ กระดิกหางให้ท่านย่าอย่างกระตือรือร้น นางยังเป็นคนสวยที่จับหัวใจท่านพ่อของข้า นางต้องการทำอะไรอย่างแน่นอน ? ”
เซียงเอ๋อกระพริบตา และพูดอะไรบางอย่างที่ตอกย้ำ “คฤหาสน์ไม่มีฮูหยินใหญ่ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้นางต้องการที่จะเป็นฮูหยินใหญ่เจ้าค่ะ” จากการที่สีหน้าของเฉินหยูดูไม่ดีนัก เซียงเอ๋อก็ยังพูดต่อว่า “ในความเป็นจริง บ่าวรับใช้ผู้นี้เห็นว่าองค์หญิงใหญ่ดูแลเด็ก ๆ หากนางแต่งงานจริง คุณหนูต้องทำความสนิทกับนางนะเจ้าคะ”
“ทำไม ? ” เฟิงเฉินหยูรู้สึกเจ็บปวดด้วยความโกรธ “นางไม่มีอะไรมากไปกว่าฮูหยินคนที่สองของพ่อม่าย ! ”
อย่างไรก็ตามเซียงเอ๋อไม่ได้คิดแบบนี้ “ไม่ช้าก็เร็วคฤหาสน์ต้องการฮูหยินใหญ่ ถ้าไม่ใช่องค์หญิงใหญ่ก็อาจเป็นคนอื่น แทนที่จะมีคนโง่เข้ามาก็คงจะดีกว่า ถ้ามีองค์หญิงใหญ่ของเฉียนโจวมา จากการรที่มีอาณาจักรสนับสนุนนางเช่นนี้ เราจะสามารถหลีกเลี่ยงการถูกรังแกจากคุณหนูรองเจ้าค่ะ”
เมื่อนางพูดถึงเฟิงหยูเฮง ดวงตาของเฟิงเฉินหยูเป็นประกายขึ้นชั่วครู่ จากนั้นนางมองที่เซียงเอ๋อและไม่รู้สึกว่านางโง่อีกต่อไป
เมื่อความคิดของนางพุ่งออกไป ความคิดของนางก็เริ่มไหลออกมา และนางก็ไม่สามารถที่จะรักษาพวกเขาทั้งหมดได้ “การมีองค์หญิงต่างแคว้นในฐานะฮูหยินใหญ่ของตระกูลเฟิงเป็นประโยชน์อย่างมากต่อคุณหนู เมื่อฮูหยินใหญ่เข้ามาในคฤหาสน์นางจะต้องให้กำเนิดลูก ถ้าเป็นลูกสาวของตระกูลขุนนางในราชวงศ์ต้าชุนของเรา นางจะเป็นลูกของฮูหยินใหญ่ตระกูลเฟิง ช่างเป็นเกียรติจริง ๆ ! แต่ถ้าองค์หญิงต่างแคว้นให้กำเนิดเด็กแล้ว เด็กคนนั้นจะมีทางเลือกน้อยลง แม้ว่าท่านใต้เท้าจะปฏิบัติกับพวกเขาเหมือนเป็นสมบัติและดูแลพวกเขา แต่เขาจะไม่อาจยอมรับพวกเขาได้อย่างแน่นอน เด็กที่เกิดกับหญิงต่างแคว้นไม่สามารถเข้าพระราชวังและไม่อาจแต่งงานกับองค์ชายได้ นั่นเป็นหนึ่งในกฎของราชวงศ์ต้าชุน”
ถูกต้อง! ดวงตาของเฟิงเฉินหยูเป็นประกายขึ้นอีกครั้ง!
ถ้าคังอี้มาที่ราชวงศ์ต้าชุนและตอนนี้นางช่วยเฟิงจินหยวน เฟิงเฉินหยูไม่เชื่อว่านางไม่มีแผนของตัวเอง แต่เมื่อคังอี้แต่งเข้าตระกูลเฟิง นางก็จะไม่สามารถฝากความหวังไว้กับลูกของนางได้อีก มันจำเป็นที่จะต้องจัดหาให้บุตรคนอื่น ๆ ของเฟิงจินหยวน หากนางสามารถเป็นผู้สนับสนุนของคังอี้ได้นั่นจะดีกว่าการสนับสนุนที่นางได้รับจากตระกูลเฉินอย่างลับ ๆ
เมื่อคิดอย่างนี้แล้วอารมณ์ของเฉินหยูก็ดีขึ้นทันที เมื่อมองไปที่เซียงเอ๋อ นางดูเหมือนจะดึงดูดความสนใจมากขึ้นเรื่อย ๆ “เริ่มตั้งแต่วันนี้ ข้าจะเพิ่มเงินเดือนให้เจ้า 3 เท่า ! ”
เซียงเอ๋อหัวเราะและอยากจะคำนับขอบคุณ น่าเสียดายที่ร่างกายของนางยังคงได้รับบาดเจ็บซึ่งเจ็บปวดอย่างมาก แต่นางรู้สึกว่าความเจ็บปวดนี้คุ้มค่า ท้ายที่สุดนางก็ได้รับความไว้วางใจจากคุณหนูของนางแล้ว และนางก็ได้รับเงินเพิ่ม ดูเหมือนว่านางจะโชคดีในปีนี้ !
เฟิงเฉินหยูมองท่าทีมีความสุขของเซียงเอ๋อ และอดไม่ได้ที่จะคิดถึงสิ่งที่เฉินเหลียงบอกกับนางในอดีต: บ่าวรับใช้ไม่ได้รับการฝึกฝนผ่านการตีและดูถูก พวกเขาได้รับการยกย่องและให้รางวัล ยิ่งเจ้าตีพวกเขามากเท่าไหร่ พวกเขาก็จะยิ่งกลัวเจ้ามากขึ้น หากวันหนึ่งนางได้พบกับเจ้านายที่ไม่สามารถตีนางได้ นางจะเปลี่ยนทันที เนื่องจากเราไม่ได้ขาดเงิน หากเจ้าให้รางวัลแก่นางซึ่งโดดเด่นกว่าบ่าวรับใช้คนอื่น บ่าวรับใช้คนนั้นจะทำงานให้เจ้าเสมอ
เฟิงจื่อหรูกลับมาที่คฤหาสน์ขององค์หญิงแห่งมณฑลหลังอาหารเย็น ฮ่องเต้เลี้ยงอาหารค่ำและเขาดูเหมือนจะมีความสุขมาก ในขณะเดียวกันเขาก็นำข่าวชิ้นหนึ่งมาให้เฟิงหยูเฮง
