ตอนที่ 507 คู่รัก ‘เหนียนเหนียนมีอวี๋’ (5)
“เดี๋ยวก่อน” ถานเปิงเปิงขัดจังหวะคำพูดของเหนียนเสี่ยวมู่ พร้อมด้วยสีหน้าตะลึงงันเล็กน้อย “ครั้งแรกของพวกเธอ เป็นเธอที่ดื่มเยอะเกิน จนฝืนใจคุณชายหานเหรอ”
“ใช่ เธอก็รู้จักันดี แค่ดื่มเหล้าก็ง่าย…เมาง่าย…ฉันต้านทานใบหน้าของอวี๋เยว่หานไม่ได้เลย ปกติแค่มองก็อยากลงมือแล้ว พอมีโอกาสก็เลย…เธอเข้าใจแล้วสินะ…”
เหนียนเสี่ยวมู่พูดติดๆ ขัดๆ พูดประโยคหนึ่งจบอย่างยากลำบาก
ถานเปิงเปิงลากเก้าอี้มาให้เพื่อนสนิทนั่งลงตรงหน้า ก่อนจะส่ายหน้าให้
“เธอเมาแล้วก็โผเข้าใส่เขา ฉันเชื่อ! แต่ตามที่ฉันรู้ ข้างกายของคุณชายหานมีบอดีการ์ดที่เก่งกว่าตัวเขาเสียอีก เธอไม่มีทางโผเข้าใส่เขาได้ นอกจากเขานอนนิ่งไม่ขยับ ปล่อยให้เธอโผเข้าใส่”
“…” เหนียนเสี่ยวมู่อ้าปากเล็กน้อย มองอีกฝ่ายด้วยสีหน้างุนงง ราวกับว่าไม่เชื่อสิ่งที่ตัวเองได้ยิน
เธอถูกอวี๋เยว่หานหลอกอีกแล้วสินะ?
“อยู่ๆ เธอก็มาหาฉันที่นี่ เพื่อบอกฉันว่าใครเป็นฝ่ายเริ่มเรื่องนี้ก่อนงั้นเหรอ” ใบหน้าเย็นชาของถานเปิงเปงปรากฏสีหน้าเหนียมอายอย่างหาได้ยาก
หญิงสาวอายุมากกว่าเหนียนเสี่ยวมู่ไม่กี่ปี แต่กลับมีประสบการณ์เรื่องความรักเป็นศูนย์
ปกติแล้วเธอเห็นเพศตรงข้ามบนเตียงผ่าตัดมากมาย ทำให้เธอมีแนวคิดเกี่ยวกับเพศตรงข้ามในชีวิตประจำวันแล้ว
โดยมากจะเป็นเธอที่ถามปัญหานี้กับคนอื่นอย่างเปิดเผยต่อหน้าอีกฝ่าย
อยู่ๆ เหนียนเสี่ยวมู่ก็พูดถึงเรื่องบุญคุณความรัก ทำเอาเธอมีอารมณืร่วมได้ยากทีเดียว…
“ไม่ใช่สักหน่อย!” เหนียนเสี่ยวมู่ได้ยินคำพูดนั้นแล้วก็รีบยื่นมือซ้ายออกมากวัดแกว่งแหวนบนมือ ใบหน้ายิ้มแย้ม
“อวี๋เยว่หานขอฉันแต่งงานแล้ว และฉันก็ตกลง”
“…”
ถานเปิงเปิงชะงักงัน สีหน้าบนใบหน้าแข็งทื่อไปในทันที ราวกับคิดไม่ถึง ว่าพวกเขาจะพัฒนาความสัมพันธ์ได้เร็วขนานี้
อวี๋เยว่หานไม่เข้าใกล้ผู้หญิงมาแต่ไหนแต่ไร มีผู้หญิงเข้าตาเขาน้อยมาก
ว่ากันว่าคุณชายหานรักแค่แม่น้ำกับภูเขา ไม่สนใจสาวงาม
แต่คำพูดนั้นเป็นความเข้าใจผิด
กลัวแต่ว่าจะไม่มีใครคาดคิด ว่าเหนียนเสี่ยวมู่จะจับชายหนุ่มอยู่หมัดอย่างง่ายดาย
ถานเปิงเปิงดึงสติกลับมา ก่อนจะฉีกยิ้ม “เห็นเธอลงเอยแบบนี้แล้ว ฉันก็วางใจ แต่ชีวิตของคนรวยไม่ได้ง่ายอย่างนั้น ฉันจำได้ว่าก่อนหน้านี้ น้าสะไภ้ของอวี๋เยว่หานร้ายกับเธอมาตลอด เธอต้องระวังตัวด้วย”
“ฉันกลัวเธอที่ไหนกัน มีอวี๋เยว่หานอยู่ด้วย เขาให้ใครมารังแกฉันอยู่แล้ว” เหนียนเสี่ยวมู่ลูบแหวนบนมือ รอยยิ้มในแววตาหวานเชื่อมไปจนถึงหัวใจ
ถึงแม้ไม่มีอวี๋เยว่หาน ด้วยนิสัยของเธอแล้ว เธอไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบแน่
พูดเรื่องน่ายินดีจบแล้ว เหนียนเสี่ยวมู่ก็ทำหน้าเคร่งขรึม เข้าสู่ประเด็นในทันที
“ฉันมาในครั้งนี้ ความจริงอยากถามว่าเธอช่วยฉันตรวจความเป็นเครือญาติของฉันกับเสี่ยวลิ่วลิ่วอีกครั้งหรือยัง ผลเป็นยังไงบ้าง”
เธอไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับอวี๋เยว่หานมาโดยตลอด
หนึ่งเพราะกังวลว่าเขาจะโกรธ สองเพราะกลัวว่าผลความเป็นเครือญาติจะไม่เหมือนกับที่คาดเดาไว้
หลังจากเธอกลับไปครั้งที่แล้ว หญิงสาวก็นำเส้นผมของเสี่ยวลิ่วลิ่วมาให้ถานเปิงเปิงทันที เพื่อให้เพื่อนสนิททำการตรวจาอบอีกครั้ง
ตอนนี้น่าจะมีผลออกมาแล้วสินะ
พอคิดถึงตรงนี้ หัวใจของเหนียนเสี่ยวมู่ก็ตื่นเต้นขึ้นมาในทันที
“ผลออกมาแล้ว” ถานเปิงเปิงเปิดลิ้นชัก ดึงเอกสารฉบับหนึ่งออกมาจากข้างใน แล้วส่งให้เหนียนเสี่ยวมู่
เมื่อเห็นเหนียนเสี่ยวมู่คว้ามันไว้ด้วยสองมือ แต่ไม่กล้าดู หมอสาวก็อดไม่ได้ที่จะบอกเธอว่า “เหมือนรายงานตรวจดีเอ็นเอที่เธอเอามาก่อนหน้านี้ อวี๋ลิ่วลิ่วเป็นลูกสาวแท้ๆ ของเธอ”
“…”
เหนียนเสี่ยวมู่เงยหน้าขึ้นทันควัน มองอีกฝ่ายด้วยความตื่นเต้น
ถานเปิงเปิงรู้ว่าเพื่อนสนิทกำลังเครียด จึงไม่อุบไว้อีกต่อไป และพูดอีกครั้งหนึ่งว่า “หาลูกสาวของเธอเจอแล้ว อวี๋ลิ่วลิ่วไงล่ะ”
ตอนที่ 508 คู่รัก ‘เหนียนเหนียนมีอวี๋’ (6)
หาลูกสาวของเธอเจอแล้ว อวี๋ลิ่วลิ่วไงล่ะ
หาลูกสาวของเธอเจอแล้ว อวี๋ลิ่วลิ่วไงล่ะ
หาลูกสาวของเธอเจอแล้ว อวี๋ลิ่วลิ่วไงล่ะ
หาลูกสาวของเธอเจอแล้ว…
คำพูดนี้ดังก้องอยู่ข้างหูของเหนียนเสี่ยวมู่ไม่ยอมหยุด
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ เธอถึงจะอ้าปากพูด “จริงเหรอ”
“จริงสิ เพื่อรับประกันว่าไม่พลาด ฉันลองดูอีกครั้งหนึ่งด้วย และทำหารเทียบผลรายงานสองฉบับแล้ว ฉันขอบอกเธออย่างชัดเจนมากๆ ว่าอวี๋ลิ่วลิ่วเป็นลูกสาวของเธอ”
ถานเปิงเปิงก้าวเข้ามา ก่อนจะส่งรายงานให้มือให้เพื่อนสนิท จากนั้นเธอก็ยื่นมือไปตบไหล่ของอีกฝ่ายเบาๆ แล้วกล่าวเตือนว่า “ฉันคิดว่าสิ่งที่เธอควรจะกังวลที่สุดในตอนนี้ คือจะบอกคุณชายหานอย่างไร ว่าเธอเป็นแม่แท้ๆ ของลูกเขา”
“…” เหนียนเสี่ยวมู่ทำหน้าช็อก
ตอนที่ยังไม่แน่ใจ เธอก็หาข้ออ้างให้ตัวเองเช่นกัน
แต่ถ้าเกิดไม่ใช่ขึ้นมา อย่างนั้นคงอึดอัดน่าดู หญิงสาวจึงรออีกหน่อย รอจนชัดเจนร้อยเปอร์เซ็นต์ก่อน
แต่ตอนนี้ถานเปิงเปิงบอกเธออย่างชัดเจนขนาดนั้น ว่าเสี่ยวลิ่วลิ่วเป็นลูกสาวของเธอ
เหนียนเสี่ยวมู่กลืนน้ำลายอย่างแรง เครียดจนตัวเกร็งไปหมด
ขณะกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ถานเปิงเปิงก็เอ่ยปากขัดจังหวะเธอเสียก่อน “ฉันคงให้ความเห็นเรื่องความรักไม่ได้ แต่ในเมื่อเธอตกลงแต่งงานกับคุณชายหานแล้ว เธอก็ควรรู้ว่าปิดบังเรื่องนี้ไปตลอดชีวิตไม่ได้”
“…” หญิงสาวเข้าใจเหตุผล แต่ก็ยังกลัวอยู่ดี!
ช่างเถอะ ยื่นหน้าไปก็เจอมีด ถอยกลับมาก็เจอมีด รีบตายรีบเกิดใหม่แล้วกัน!
เหนียนเสี่ยวมู่ยื่นมือไปรับรายงานมาใส่กระเป๋าไว้ ก่อนะยืนขึ้น เดินออกไปนอกประตูพร้อมใบหน้าซีดขาว
ทว่าเพิ่งยื่นมือไปเปิดประตู อยู่ๆ ก็ได้ยินถานเปิงเปิงพูดว่า “เสี่ยวมู่มู่ เขาดีกับเธอจริงๆ ใช่ไหม ฉันหมายถึงคุณชายหานน่ะ”
“…” เหนียนเสี่ยวมู่กำลังครุ่นคิดว่าจะอธิบายกับอวี๋เยว่หานอย่างไร ครั้นได้ยินคำพูดของเพื่อนสนิท เธอก็ชะงักไปสองวินาที แล้วถึงพยักหน้า
หญิงสาวกำลังจะถามว่าถานเปิงเปิงเป็นอะไรไป ทว่าอีกฝ่ายกลับโบกมือให้เธอแล้ว
“งั้นฉันก็สบายไป รีบกลับไปเถอะ”
เหนียนเสี่ยวมู่ออกจากโรงพยาบาลไปคนเดียว ไม่ได้เรียกรถแท๊กซี่
เธอเดินตรงไปข้างหน้า เลียบตามถนนไปโดยตลอด
ลมในฤดูหนาวพัดปะทะใบหน้า หนาวเหลือเกิน
ความคิดมากมายค่อยๆ ชัดเจนขึ้น ความจริงเธอแน่ใจกว่าใคร ว่าไม่ช้าก็เร็วต้องบอกเรื่องที่เธอเป็นแม่แท้ๆ ของเสี่ยวลิ่วลิ่วให้อวี๋เยว่หานฟัง
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เธอยังมีอะไรให้กังวล แต่ผ่านเมื่อคืนไปแล้ว ความกังวลของเธอก็หายไปมากกว่าครึ่ง
อวี๋เยว่หานจริงใจกับเธอจริงๆ เธอก็เช่นกัน
ขอเพียงทั้งสองคนเชื่อใจกันมากพอ ก็ไม่มีปัญหาอะไรที่จะเผชิญหน้าด้วยกันไม่ได้!
เหนียนเสี่ยวมู่ตัดสินใจอย่างดี ก่อนจะควักโทรศัพท์มือถือออกมาต่อสายหาชายหนุ่ม
ทว่าเพิ่งต่อสายติด เธอก็วางสายไปด้วยความตื่นเต้น
“อ๊ากก! ตื่นเต้นจังเลย!” ที่บอกตัวเองว่าไม่กลัวก่อนหน้านี้ หายไปหมดแล้ว!
กล้าๆ หน่อยสิ เหนียนเสี่ยวมู่!
นั่นคือผู้ชายของเธอนะ เมื่อวานเธอยังโมโหจนต้องขึ้นคร่อมเขาเลย ตอนนี้มีอะไรน่ากลัวอีก
“ครืดๆ”
อยู่ๆ โทรศัพท์มือถือก็ส่งเสียงดังขึ้น
หญิงสาวตกใจจนเกือบโยนโทรศัพท์มือถือทิ้งไป ครั้นดึงสติกลับมาได้ เธอก็รีบรับสายอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าเป็นสายจากอวี๋เยว่หาน
“เป็นอะไรไป”
เสียงทุ้มต่ำเซ็กซี่ของเขาเจือความเอ็นดูเล็กน้อย
เหนียนเสี่ยวมู่ใจฝ่ออย่างน่าประหลาด อยู่ๆ ก็ตื่นเต้นขึ้นมา “ฉันไม่ใช่คนที่ชอบเอาเปรียบคนอย่างนั้น เมื่อวานคุณเลี้ยงข้าวฉันแล้ว วันนี้ฉันต้องเลี้ยงคืน!”
หลังจากพูดโพล่งออกไป ทำเอาเธอตาเป็นประกาย!
ใช่แล้ว!
เลี้ยงข้าวเขาก่อน หลังจากง้อเสร็จแล้ว ค่อยบอกเขาว่าเธอเป็นแม่แท้ๆ ของเสี่ยวลิ่วลิ่ว!
