ตอนที่ 459 อุทิศทั้งชีวิต เพื่อปกป้องราชินี (1)
เหนียนเสี่ยวมู่ตกใจจนหดมือกลับในทันที!
และยังถือโอกาสหมุนตัวไปบิดก๊อกน้ำ เพื่อล้างมืออีกครั้ง
ครั้นสบสายตางุนงงของฟ่านอวี่ เธอก็อธิบายอย่างเก้ๆ กังๆ ว่า “เอ่อ เมื่อกี้เหมือนมือจะโดนแผล ก็เลยเปื้อนเลือด…”
ฟ่านอวี่ “…”
แผลของเขาเริ่มสมานแล้ว จะมีเลือดออกมาได้อย่างไร
ชายหนุ่มเหมือนรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง จึงหันหลังกลับไป ก่อนจะมองเห็นอวี๋เยว่หานกำลังสาวเท้าเข้ามาหาพวกเขา สุดท้ายแล้วเขาก็เข้าใจ
ทันใดนั้น เขานึกอะไรขึ้นได้ มุมปากพลันยกยิ้มอ่อนโยน และกล่าวทักทายอวี๋เยว่หานก่อน
“ดูท่าทางคุณชายหานจะสนใจงานประมูลคืนนี้มากเลยนะครับ”
“ทำให้คนงานยุ่งอย่างคุณชายฟ่านมาร่วมงานได้ งานประมูลในคืนนี้คงจะพิเศษมากจริงๆ” อวี๋เยว่หานพูดอย่างเฉยชา พร้อมใบหน้าเรียบนิ่ง
แต่สายตาของเขากลับมองข้ามฟ่านอวี่ เลยไปยังเหนียนเสี่ยวมู่ที่อยู่หน้าอ่างล้างหน้า
หญิงสาวได้ยินทั้งสองคนทักทายกันแล้ว แต่เธอไม่เข้าใจเลยสักนิด
จนเธอสงสัยในไอคิวของตัวเองแล้ว!
ฟ่านอวี่มองเห็นท่าทางงุนงงของเธอ จึงอยากพูดอะไรบางอย่างกับเธอ แต่เขาเห็นว่าอวี๋เยว่หานอยู่ตรงนี้ด้วย สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
หลังจากกล่าวทักทายเสร็จ เขาก็เดินไปทางงานประมูล
ทันทีที่เงาร่างหล่อเหลาของฟ่านอวี่หายไป ความกดดันอันไร้รูปร่างก็พุ่งมาทางเหนียนเสี่ยวมู่!
เธอรีบสะบัดหยดน้ำบนมือทิ้ง และวิ่งไปตรงหน้าเขาหน้าตาเฉย โดยไม่แม้กระทั่งจะเช็ดมือเลยด้วยซ้ำ
หญิงสาวอธิบายกับอวี๋เยว่หานจากใจจริง ราวกับเด็กที่เพิ่งทำผิด “เมื่อกี้เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย…”
ทว่าเธอเพิ่งเอ่ยปาก อวี๋เยว่หานก็ขมวดคิ้วเสียแล้ว
ขณะที่เธอคิดว่าอวี๋เยว่หานโกรธ อยู่ๆ เขาก็ยื่นมือไปดึงกระดาษทิชชู่เหนืออ่างล้างหน้าข้างๆ
จากนั้นเขาก็จับมือเล็กที่ยังเปียกชุ่มของเธอ และเช็ดจนแห้งอย่างอ่อนโยน
รวมถึงเช็ดนิ้วมือทุกนิ้วของเธอย่างละเอียดรอบหนึ่งด้วย
หลังจากจับมือของเธอจนพอใจแล้ว เขาถึงจะยกมือขึ้นโยนก้อนกระดาษทิชชู่ลงไปในถังขยะ
ท่าทางเด็ดขาดของเขา ราวกับโยนการสัมผัสของเธอกับฟ่านอวี่ทิ้งไปจนเกลี้ยง…
ทำเอาเหนียนเสี่ยวมู่กลัวจนตัวสั่นแล้ว!
เธอรีบเปลี่ยนเรื่องพูด “งานประมูลใกล้จบแล้วใช่ไหม พวกเรารีบกลับไปกันเถอะ!”
เมื่อได้ยินดังนั้นแล้ว แต่อวี๋เยว่หานยังคงยืนนิ่ง
เขายืนประสานมือเข้าด้วยกัน เงาร่างสีดำคล้ายกับกลืนเข้าสู่สภาพแวดล้อมอันเย็นยะเยือกก็ไม่ปาน
ดวงตาสีดำขลับกลอกมองเธอด้วยความสงสัย ก่อนจะกล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำ “เหนียนเสี่ยวมู่ คุณสวมเขาให้ผม”
“…สวมเขาที่ไหนกัน คุณพูดมั่วแล้ว! ฉันเจอับฟ่านอวี่ตอนล้างมือ บังเอิญทั้งนั้นแหละ!” เหนียนเสี่ยวมู่พูด
“จับมือกันก็บังเอิญด้วยหรือเปล่า” อวี๋เยว่หานถาม
“เฮอะ! จับมือที่ไหนกัน ฉันพันแผลให้เขาชัดๆ คุณพูดเองนะ ว่าคุณมีแฟนที่ใจบุญ อ่อนโยนกับลูกแมวลูกหมา โชคดีด้วยซ้ำไป!” หญิงสาวกล่าว
“…มือของคุณโดนแขนของเขา” คุณชายหานกล่าวอีก
เขาจับได้คาหนังคาเขา
เหนียนเสี่ยวมู่ได้ยินเขาพูดแล้ว เธอพลันยกมือขึ้น แล้วเข้าใกล้เขาพร้อมรอยยิ้ม “ฉันเพิ่งล้างมือเนี่ย หอมมากเลยนะ คุณอยากดมหน่อยไหม บนมือฉันมีแต่กลิ่นของคุณ ทำฉลากเฉพาะตัวของคุณแล้วด้วย ชอบไหม”
ท่าทางเจ้าเล่ห์ของเธอ ทำให้ความหึงหวงในใจของเขาหายไปในพริบตา
ชายหนุ่มดึงเธอเข้ามากอดอย่างอดไม่ได้ ก่อนจะก้มหน้าลงประทับจูบบนริมฝีปากของเธอ
หลังจากจูบอย่างดูดดื่มแล้วครั้งหนึ่ง เขาถึงจะผละออกจากเธอ แม้จะไม่ยินยอมเท่าไหร่ก็ตาม
อวี๋เยว่หานจ้องมองริมฝีปากสีแดงเชอร์รีของเธอ ก่อนจะกัดฟันด้วยความโมโห “ไม่ได้จับตามองแค่นาทีเดียว คุณก็ก่อเรื่องจนผมอยากจะกินคุณลงท้องจริงๆ!”
เหนียนเสี่ยวมู่ทำปากจู๋ “คุณทำไม่ลงหรอก ถ้ากินแล้วคุณก็ไม่มีแฟนสิ”
ตอนที่ 460 อุทิศทั้งชีวิต เพื่อปกป้องราชินี (2)
ใบหน้าเล็กน่ารัก เหมือนกับลูกจิ้งจอกตัวหนึ่ง
แต่มีเขี้ยวแหลมคม!
สายตาของอวี๋เยว่หานดูอ่อนโยนขึ้น นิ้วเรียวยาวสอดผ่านเรือนผมของเธอ ก่อนจะดึงตัวเธอเข้ามาในอ้อมกอดของตัวเองเล็กน้อย แล้วประทับจูบลงบนกกหูของเธอ
ชายหนุ่มใช้เสียงที่มีแต่เธอได้ยิน พูดอย่างเจ้าเล่ห์ว่า “ที่รัก ผมกลัวหนาว คืนนี้นอนด้วยกันไหม”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!
ลามก!
สุดท้ายเหนียนเสี่ยวมู่ก็หลบชายหนุ่มไม่พ้น โดนเขาขย้ำอยู่บนตรงอ่างล้างหน้าจนได้
ผู้ชายที่กำลังหึง ช่างน่ากลัวจริงๆ
แม้เขาจะไม่ได้จัดการเธอจนสิ้นซาก แต่เมื่อเธอกลับไปที่งานประมูลแล้ว ใบหน้าเล็กของเธอก็แดงระเรื่อไปหมดทั้งหน้า
ดวงตาซุกซนชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำ ริมฝีปากสีเชอร์รีก็บวมแดง…
เธอมองอวี๋เยว่หานด้วยสายตาโกรธเคือง เขารังแกเธอจนน่าสงสารแท้ๆ แต่ยังไม่จูงมือเธออีก
หญิงสาวจึงถือโอกาสตอนที่เขาไม่สังเกต ใช้รองเท้าส้นสูงเหยียบลงบนหลังเท้าของเขาครั้งหนึ่ง
เมื่อได้ยินเสียงเขาร้องอยู่ในลำคอ เธอถึงจะหนีกลับไปยังที่นั่งของตัวเองด้วยความพึงพอใจ
ทว่าเพิ่งจะนั่งลง เธอก็พบว่าที่นั่งข้างๆ ที่ว่างเปล่ามาโดยตลอด กลับมีใครบางคนนั่งอยู่แล้ว
เหนียนเสี่ยวมู่หันไปมอง และพบใบหน้าหล่อเหลาของฟ่านอวี่เข้า ทว่าสีหน้าของเขากลับไม่แปลกใจเลยสักนิด
ราวกับรู้อยู่แล้ว ว่าที่นั่งของพวกเขาติดกัน
หลังจากสบสายตางุนงงของเธอ เขาพลันยกยิ้มที่มุมปาก เผยให้เห็นรอยยิ้มสง่างาม ถือเป็นการทักทายอย่างหนึ่ง
เมื่อเขากวาดสายตามองเห็นริมฝีปากของเธอ ลูกตาของเขากลับหดตัวลงเล็กน้อย
ความอิจฉาฉายผ่านสายตาของเขา แต่ไม่นานเขาก็เก็บซ่อนมันเอาไว้…
ทันทีที่เหนียนเสี่ยวมู่เห็นรอยยิ้มของเขา เธอก็ต้องตกใจ!
จากนั้นเธอก็มองไปที่อวี๋เยว่หาน เป็นไปตามคาด ใบหน้าของใครบางคนที่เพิ่งกระหยิ่มยิ้มย่องเพราะได้เอาเปรียบเธอ ดำคล้ำขึ้นอีกแล้ว!
ชายหนุ่มกำลังจะให้เหนียนเสี่ยวมู่สลับที่นั่งกับเขา แต่ได้ยินพิธีกรประกาศว่าจะแสดงของประมูลชิ้นสุดท้ายในคืนนี้เสียก่อน
แววตาของอวี๋เยว่หานเปลี่ยนไปเล็กน้อย
เขาไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแต่มุ่งหน้าไปนั่งลงตรงที่นั่งของตัวเอง
สีหน้าของเขาดูจริงจังขึ้นในพริบตา ทำเอาเหนียนเสี่ยวมู่ประหลาดใจอยู่บ้าง
จะเป็นของแบบไหนกัน ถึงทำให้เขาตื่นเต้นได้ขนาดนี้
แถมเมื่อครู่เธอออกไปจากงานตั้งนาน และยังไม่ได้ถอดสร้อยเพชรบนคอไปประมูลด้วยซ้ำไป ทำไมถึงมาถึงชิ้นสุดท้ายแล้วล่ะ
หรือว่า…
เหนียนเสี่ยวมู่นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ จึงเงยหน้ามองอวี๋เยว่หานทันที
เขาหลอกเธออีกแล้ว!
“คุณใส่สร้อยเส้นนี้แล้วสวยมาก อยู่ๆ ผมก็เสียดายที่จะต้องประมูลมัน ก็เลยให้คนเปลี่ยนเป็นเส้นอื่นแล้ว” อวี๋เยว่หานสบตาของเธอ ก่อนจะหยิกแก้มเธอด้วยความเอ็นดู
‘…รู้สึกว่าตัวเองถูกแกล้งอีกแล้ว’ เหนียนเสี่ยวมู่คิดในใจ
ไม่นานงานประมูลก็เข้าสู่ช่วงสุดท้าย
เมื่อพนักงานนำของประมูลชิ้นสุดท้ายขึ้นมาแสดงบนเวที ทั้งงานพลันเงียบกริบ
บรรยากาศเคร่งเครียดแตกต่างกับความคึกคักก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง
เหนียนเสี่ยวมู่อดไม่ได้ที่จะมองไปบนโซฟาอยู่หลายครั้ง เพราะอยากรู้ว่าของประมูลชิ้นสุดท้ายจะเป็นอะไร..
“ของประมูลชิ้นสุดท้าย คือแหวน” เสียงนุ่มนวลของฟ่านอวี่ดังขึ้นที่ข้างหูของเธออย่างเชื่องช้า
ครั้นเห็นท่าทางตกใจของเธอแล้ว เขาก็ยื่นรายงานแสเดงในมือให้เธอ
นั่นเป็นรายการแสดงที่วางแจกอยู่หน้างานประมูล เมื่อครู่เหนียนเสี่ยวมู่เห็นแล้ว แต่ไม่ได้ให้ความสนใจมันเลย
ตอนนี้ได้ยินฟ่านอวี่พูดแล้ว เธอถึงจะยื่นมือไปรับรายการแสดงมาเปิดดู
แหวนทรงสวยประณีตเด่นหราอยู่บนรายการแสดงอย่างชัดเจน!
ไม่ใช่แหวนเพชรธรรมดา
แต่ดูจากรูปแบบของมันแล้ว ดูเป็นแหวนอัญมณีที่เก่าแก่มาก
ตำแหน่งที่บีบรัดอัญมณีไว้ ถูกจัดแต่งได้อย่างประณีตสุดขีด ราวกับเป็นภาพวาดล้ำเลิศ…
แม้จะดูไม่โดดเด่นมาก แต่กลับงดงาม และฉายกลิ่นอายของความสูงส่งที่ไม่อาจบรรยายได้ออกมา
เหนียนเสี่ยวมู่มองแค่ครั้งเดียว ก็ถูกแหวนบนรายการแสดงดึงดูดไว้อย่างอยู่หมัด!
