ตอนที่ 177 ฝังตัวเอง
“…” เหนียนเสี่ยวมู่เพิ่งคิดจะพูดว่าไม่ต้องฝืนขนาดนั้น แต่พอเงยหน้าก็ได้สบตาสีดำล้ำลึกของเขาแล้ว
ดวงตาคู่นั้นราวกับเป็นทะเลดาวพร่าวพราว แผ่ซ่านความมืดสลัว
เพียงแค่มองก็ทำให้อยากจะไปค้นหา อยากจะจมดิ่งอยู่ในนั้นโดยไม่รู้ตัว…
เธอเหม่อมองเขาอยู่เนิ่นนาน จนลืมไปแล้วว่าตัวเองจะพูดอะไร
แต่เมื่อเห็นเขารอคำตอบอยู่ เธอก็ตอบกลับไปว่า “โอเค” แค่คำเดียวอย่างน่าประหลาด
พูดจบเธอก็ดึงสติกลับมาได้ และอยากจะหยิกปากตัวเองสักครั้ง!
หญิงงามเป็นภัยต่อประเทศ!
เธอฝังตัวเองแบบนี้แหละ…
อวี๋เยว่หานหลับตาลงงีบ ส่วนเธอยังอยากพูดอะไรอีก
นี่ถือว่าเป็นคำตอบหรือเปล่า หรือจริงๆ แล้วไม่ได้ตอบ
พูดเพิ่มอีกคำเดียวจะตายหรืออย่างไร
เหนียนเสี่ยวมู่กอดเสี่ยวลิ่วลิ่ว พลางต่อว่าเขาอยู่ในใจ…
เวลาผ่านไปเร็วมาก พริบตาเดียวก็ถึงสุดสัปดาห์แล้ว
ตอนบ่ายของวันเสาร์ เหนียนเสี่ยวมู่สวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนง่ายๆ และมายังสถานที่จัดงานเลี้ยงของแผนกแล้ว
เมื่อถึงสถานที่นัดหมาย เธอถึงจะพบว่าสถานที่จัดงานเลี้ยงคือคลับ
ไม่นานเธอก็พบอีกว่าตัวเองเหมือนจะแต่งตัวสบายๆ เกินไปแล้ว…
พอมองไปข้างหน้า ก็เห็นเพื่อนร่วมงานในแผนกประชาสัมพันธ์ที่ปกติแต่งกายอย่างรัดกุมและมีสไตล์ของการทำงานอย่างมาก แทบจะใส่กระโปรงตัวสวยพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย แถมยังแต่งหน้ามาสวยมากด้วย
แม้แต่เพื่อนร่วมงานผู้ชายก็แต่งตัวกันมาหล่อมาก…
เทียบกันดูแล้ว เธอเหมือนสาวติดบ้านที่เตรียมตัวไปจับจ่ายที่ตลาดมากกว่า
ถึงแม้อาศัยหน้าตาสะสวยโดดเด่นแล้ว ก็ยังทำให้เธอไม่เข้าพวกกับคนอื่นอย่างเห็นได้ชัด
“ซูเปอร์ไวเซอร์เหนียน ทำไมคุณแต่งตัวมาแบบนี้คะเนี่ย ไม่มีใครบอกคุณเหรอ ว่างานเลี้ยงของแผนกประชาสัมพันธ์มีรูปแบบเหมือนปาร์ตี้ขนาดเล็ก” มีเพื่อนร่วมงานเห็นการแต่งกายของเหนียนเสี่ยวมู่แล้วอดถามออกมาด้วยความประหลาดใจไม่ได้
จากนั้นเธอก็ชี้ไปยังคลับที่จัดงานเลี้ยง
“ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่คนทั่วไปจะมาได้ เป็นสถานที่ไฮโซ พวกเราอาศัยชื่อเสียงของผู้จัดการเหวิน ถึงมาสนุกกันที่นี่ได้ คุณมองข้ามความสำคัญไปแล้ว!”
คนอื่นได้ยินเข้าก็มองมาทางเหนียนเสี่ยวมู่กันหมด
ครั้นเห็นการแต่งตัวของเธอ สายตาของทุกคนก็แปลกไปบ้าง
“…” เหนียนเสี่ยวมู่ขมวดคิ้วมุ่น
เธอมาร่วมงานเลี้ยงของแผนกประชาสัมพันธ์เป็นครั้งแรก แน่นอนว่าเธอไม่รู้กฎพวกนี้
คนที่รับผิดชอบจัดงานเลี้ยงควรจะบอกเรื่องพวกนี้กับเธอ แต่เธอก็ไม่เคยได้รับคำเตือนใดๆ เลย
“ผู้จัดการเหวินมาแล้ว!”
ไม่รู้ว่าใครร้องขึ้นมา
ทันใดนั้นสายตาของทุกคนก็ถูกดึงดูดโดยรถหรูคันหนึ่ง
เมื่อรถคันนั้นหยุดลง คนขับรถก็อ้อมมาเปิดประตูด้านหลังให้หญิงสาวข้างในอย่างนอบน้อม
จากนั้นขาเรียวยาวคู่หนึ่งก็ปรากฏสู่สายตาของทุกคน
เหวินหย่าไต้สวมกระโปรงยาวทรงหางปลา ถือกระเป๋าเรียบหรู กำลังออกมาจากข้างในรถ
ใบหน้าที่ตกแต่งมาอย่างดี บวกกับกลิ่นอายของความสูงส่ง ยิ่งทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอดูอ่อนโยนน่ามอง…
เวลาเหวินหย่าไต้อยู่นอกบริษัท บนตัวเฉิดฉายความสูงศักดิ์ของหญิงสาวตระกูลมั่งคั่งออกมาด้วย
เทียบกับความอลังการของเธอแล้ว เหนียนเสี่ยวมู่ดูเหมือนไม่ได้ใส่ใจงานเลี้ยงครั้งนี้เข้าไปใหญ่
แม้ทุกคนจะไม่ได้พูดอะไรอีก แต่สายตาที่มองมาก็ไม่พอใจอยู่บ้าง
หลังจากเหวินหย่าไต้ทักทายเพื่อนร่วมงานในงานแล้ว เธอเหมือนสังเกตเห็นว่าเหนียนเสี่ยวมู่แต่งตัวมาไม่ถูกต้อง จึงอึ้งไปบ้าง “ทุกคนอย่าโทษซูปเปอร์ไวเซอร์เหนียนเลย เธอเพิ่งมาร่วมงานเลี้ยงของแผนกเราเป็นครั้งแรก ไม่รู้กฎเกณฑ์ก็เป็นเรื่องปกติมาก ครั้งหน้าฉันจะให้เลขาเตือนเธอเอง”
“…”
“จริงสิ ฉันจะบอกข่าวดีกับทุกคน ฉันเพิ่งได้รับสายจากคุณชายหาน เขาตกลงมาร่วมงานเลี้ยงของพวกเราแล้ว!”
ตอนที่ 178 ภาพที่ทำให้ร้องกรี๊ด!
เสียงร้องดีใจดังขึ้นทันทีที่เหวินหย่าไต้พูดจบ
ด้วยรู้กันดีว่าอวี๋เยว่หานไม่เคยไปร่วมงานเลี้ยงของแผนกไหนมาก่อน แต่ตอนนี้กลับมาที่แผนกประชาสัมพันธ์ของพวกเขา
เป็นเกียรติเหลือเกิน!
“ผู้จัดการเหวิน คุณเก่งจริงๆ เลยค่ะ คิดไม่ถึงเลยว่าจะเชิญคุณชายหานมาได้!” มีเพื่อนร่วมงานพูดด้วยความตื่นเต้น
“แน่นอนอยู่แล้ว ไม่เห็นเหรอว่าผู้จัดการของพวกเราเก่งแค่ไหน เป็นแขนขาของคุณชายเลยนะ!”
“ใช่ๆๆ คุณชายหานยอมมางานเลี้ยงของพวกเรา เพราะเห็นแก่หน้าผู้จัดการเหวินล้วนๆ พวกเราก็เลยได้อานิสงส์ไปด้วย…”
“…”
ทุกคนคุยกันไปเรื่อย อยากจะชมให้เหวินหย่าไต้ตัวลอยให้ได้
จึงหลงลืมไปแล้วว่าคนสำคัญของงานเลี้ยงในวันนี้คือใคร
“มีงานเลี้ยงในวันนี้ได้ก็เพราะซูเปอร์ไวเซอร์เหนียนทาบทามให้ซ่างซินมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ได้สำเร็จแท้ๆ แต่ทำไมทุกคนถึงยกความดีความชอบไปให้ผู้จัดการเหวินหมดเลยล่ะ…” เสี่ยวเสี่ยว นักศึกษาฝึกงานที่มีความสัมพันธ์ค่อนข้างดีกับเหนียนเสี่ยวมู่มาโดยตลอดอดบ่นไม่ได้
ตั้งแต่เหนียนเสี่ยวมู่ได้ยินว่าอวี๋เยว่หานจะมา เธอก็เอาแต่เหม่ออยู่ตลอด
เมื่อเธอได้สติกลับมา ความคิดแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวคือให้เขานำกระโปรงของเธอมาด้วย!
แค่ช่วยเธอนำกระโปรงมา เขาน่าจะไม่โกรธหรอกมั้ง
เหนียนเสี่ยวมู่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แอบเขียนข้อความส่งไป
เมื่อเงยหน้าขึ้น เธอก็ได้ยินเหวินหย่าไต้พูดพอดี “คุณชายหานอยากจะมาให้รางวัลทุกคน เพราะทุกคนทำงานหนัก ทำงานใหญ่ให้บริษัทสำเร็จมาแล้วมากมาย ถึงได้ออกโรงมาด้วยตัวเอง แต่ฉันแค่พูดโน้มน้าวไม่กี่คำ ไม่ได้มีความดีความชอบอะไร”
ความหมายของคำพูดนี้เท่ากับว่ายอมรับแล้ว ว่าอวี๋เยว่หานมาที่นี่เพราะเธอ
เสียงร้องดีใจของทุกคนดังขึ้นกว่าเดิมทันที
แถมยังพากันล้อเล่นว่าเหวินหย่าไต้กับอวี๋เยว่หานคบกันอีกด้วย
เหวินหย่าไต้ก็ไม่ได้อธิบาย แค่ยิ้มรับคำหยอกล้อของทุกคนเท่านั้น
“อย่าเอาแต่ยืนอยู่ข้างนอกเลย ฉันจองห้องส่วนตัวเอาไว้แล้ว พวกเราไปรอข้างในเถอะ” เหวินหย่าไต้เห็นคนมากันเกือบครบแล้ว จึงเอ่ยปากเรียก
“ผู้จัดการเหวิน คุณชายมาร่วมงานเลี้ยงแผนกของพวกเราเป็นครั้งแรก พวกเรารอเขามาแล้วค่อยเข้าไปดีกว่าไหมคะ” มีคนเสนอความเห็นทันที
“ฉันก็อยากรอคุณชายหานค่ะ นอกจากในบริษัทแล้ว พวกเราทุกคนไม่เคยเห็นว่าปกติแล้วคุณชายหานมีท่าทางยังไง…” หญิงสาวคนที่พูดยังไม่ทันพูดจบ ใบหน้าก็แดงระเรื่อยขึ้นมาแล้ว
ท่าทางแอบรักแบบนี้ อย่าได้แสดงออกชัดเจนเกินไป!
“ฉันก็อยาก…”
“อ๊า เทพบุตรของฉันใส่เสื้อผ้าธรรมดาเหรอ อยากเห็นจะแย่แล้ว!”
พอได้ยินชื่อของอวี๋เยว่หาน หญิงสาวที่ฉลาด ทำงานเก่งของแผนกประชาสัมพันธ์ก็พากันหัวใจพองโต
ทุกคนต่างก็อยากรอ เหวินหย่าไต้จึงไม่ปฏิเสธ
และยืนอยู่ข้างนอกคลับอยู่กับเพื่อนร่วมงานในแผนก
เหนียนเสี่ยวมู่ก็ยืนอยู่ในกลุ่มนั้น แต่สายตาของเธอไม่ได้มองทางเข้า เอาแต่มองโทรศัพท์มือถือของตัวเอง
อวี๋เยว่หานไม่ตอบข้อความของเธอ จึงไม่รู้ว่าเขายอมช่วยหรือเปล่า
แถวนี้ไม่มีห้างสรรพสินค้า ไม่อย่างนั้นเธอก็ยังไปซื้อกระโปรงสักตัวมาแก้สถานการณ์ได้
“มาแล้วๆ!” ไม่รู้ว่าใครตะโกนเสียงดังขึ้น แต่ทุกคนก็มองไปยังทางเข้าคลับอย่างพร้อมเพรียง
รถสปอร์ตเตะตาคันหนึ่งขับเข้ามาอย่างว่องไว
ก่อนจะจอดตรงหน้าพวกเขาเสียงดังเอี๊ยด
อวี๋เยว่หานนั่งอยู่ตรงที่นั่งคนขับ ใบหน้าด้านข้างอันสมบูณ์แบบหล่อเหลาจนทำให้ใครหลายคนอยากจะกรี๊ดออกมา
เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กระดุมสองเม็ดแรกสุดเปิดกว้าง เผยให้เห็นแผงอกแกร่งน่าหลงใหล
เมื่อเขาถอดแว่นตาดำโยนไปด้านข้างอย่างลวกๆ แล้ว เขาก็หันหน้ามามองเหนียนเสี่ยวมู่ที่อยู่ท่ามกลางฝูงชน!
